Immolation

Πέντε χρόνια πέρασαν από το έπος που ονομαζόταν "Atonement". Οι Immolation δεν χρειάζονται συστάσεις, αφού το στίγμα τους στο death metal παρελθόντος και παρόντος είναι αναγνωρίσιμο. Το ιδιαίτερο riffing και τα φωνητικά τους, το παιχνίδισμα με πιο mid-tempo ρυθμούς και η απόκοσμη ατμόσφαιρά τους, με κάθε νέα κυκλοφορία φιλτράρεται και παραμένει επίκαιρο. Συνεπώς, σε μια εποχή που η αναβίωση του ιδιώματος βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μιμητές των τεχνοτροπιών των Αμερικανών, μια νέα κυκλοφορία τους διαθέτει σημαίνουσα βαρύτητα.

Το "Acts Of God" κινείται στα γνώριμα μονοπάτια της ύστερης περιόδου της μπάντας. Από το "Majesty And Decay" το σχήμα του Ross Dolan βρίσκεται σε μια φάση της δισκογραφικής του πορείας όπου ρίχνει το βάρος στην εξερεύνηση των δυνατοτήτων του χαρακτηριστικού τους riffing. Ο Robert Vigna στις κιθάρες ανανεώνει διαρκώς την πίστη στις παραδοσιακές φόρμες όπως τις όρισαν και τις εδραίωσαν οι Immolation, αφού οι πινελιές του σε leads και groove απηχούν μια προσέγγιση η οποία δεν περιορίζεται σε στενά υφολογικά δεσμά. Είναι, βεβαίως, αντιληπτό, πως δύσκολα πλέον οι Immolation μπορούν να παραδόσουν ένα απρόβλεπτο αποτέλεσμα, αλλά, όπως καθίσταται αντιληπτό και από την ομότιτλη σύνθεση του δίσκου, το ζητούμενο δεν είναι αυτό.

Τo "Acts Of God" εμμένει στις mid-tempo ρυθμικές φόρμες της εν λόγω περιόδου. Επί 53 λεπτά, γεγονός που λειτουργεί έως ένα βαθμό ανασταλτικά στο συγκεκριμένο ηχόχρωμα, οι Immolation διεξάγουν ένα σεμινάριο. Ο δίσκος, διακατέχεται από στιγμές οι οποίες θα μπορούσαν να βρίσκονται σε οποιονδήποτε από τους πρόσφατους προκατόχους του, αλλά παράλληλα ως συνολικό αποτέλεσμα ηχεί αξιοσημείωτα συνεκτικός, ηχητικά και αισθητικά. Η μπάντα δεν επιτρέπει στις 15 συνθέσεις του άλμπουμ να πλατειάσουν, και έτσι, κάθε lead, γύρισμα, ή φωνητική βοθρογραμμή κατέχουν εξέχουσα σημασία στο συνολικό μωσαϊκό.

Από τις πολεμικές μελωδίες του εξαιρετικού και «συναυλιακού» "The Age Of No Light" μέχρι τον Γολγοθά του "Incineration Procession" το "Acts Of God" δεν ηχεί στιγμή συμβατικό. Η επιλογή τους να δώσουν έμφαση στη μελωδία, σε συνδυασμό με την εξαιρετική παραγωγή, μετατρέπει στιγμές όπως το διαφοροποιημένο "Noose Of Thorns" σε πειστήρια πως, μαζί με το προαναφερθέν "Atonement", το νέο άλμπουμ βρίσκει το σχήμα σε προ εικοσαετίας επίπεδα. Αν λοιπόν, συρθείτε μέσα από τον βούρκο, επιβιώσετε της ηχητικής κόλασης και δεν ενδώσετε στη διαφυγή από το μαρτύριο, θα βρεθείτε αντιμέτωπα με στιγμές όπως το φρενάρισμα-που-μετατρέπεται-σε-σόλο του "Overtures Of The Wicked" ή το στοιχειωτικό "Let The Darkness In" που γοητεύει με την αποτελεσματικότητα της απλοϊκής του δομής.

Τo "Acts Of God" δεν αποκαλύπτει σημάδια καμπής στο καλλιτεχνικό σώμα των Immolation. Αντιθέτως, πέρα από το να ικανοποιήσει όσα ο σκληρός πυρήνας των οπαδών τους αναζητεί, προσφέρει αρκετό μυστήριο και άβολα μουσικά χωρία ώστε να μαγνητίσει όσα άτομα επιθυμήσουν να ενδόσουν. Μέχρι και το φινάλε του δίσκου με το κορυφαίο και στρατηγικά τοποθετημένο "Apostle", το "Acts Of God" θα έχει φροντίσει να αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο. Έπειτα από πέντε χρόνια, οι Immolation επέστρεψαν βλάσφημοι, στοχευμένοι και με σαφή διάθεση για καμία ποιοτική έκπτωση. Πρωτού αναζητήσεις την επόμενη obscure death metal μπάντα που διαθέτει πνιγηρά riffs, θα πρότεινα να αναθερμάνεις μνήμη και συναίσθημα, αφού το ψύχος των Immolation συγκρίνεται μόνο από τη λάβα του ανεπανάληπτου riffing τους.