Trespasser: «To black metal είναι ένα μικρό τσίρκο για τους ήδη μυημένους»

Μπορείτε να βρείτε την αγγλική εκδοχή της συνέντευξης εδώ.

 Στο black metal είναι συνηθισμένο φαινόμενο να αντλούν τα συγκροτήματα έμπνευση από θρησκευτική βιβλιογραφία. Η Αποκάλυψη του Ιωάννη δε, αποτελεί με βεβαιότητα ένα έργο που έχει επηρεάσει ποικιλοτρόπως συνολικά τον σκληρό κιθαριστικό ήχο, πόσο μάλλον ένα μέρος του που είχε παραδοσιακά μια αντι-χριστιανική στάση. Από ένα σημείο και μετά όμως, είναι λογικό αυτό να επιφέρει τον κορεσμό. Εδώ εισέρχονται οι Trespasser με το δεύτερο άλμπουμ τους, "ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ".  

O δεύτερος δίσκος των αναρχικών black metallers, αντιμετωπίζει το βιβλίο ως μια πηγή έμπνευσης για να μεταδώσει το ελπιδοφόρο, επαναστατικό του μήνυμα. Συνεπώς, η επικοινωνία με τον ιθύνοντα νου της μπάντας, XVI, ήταν μονόδρομος, αφού οι προβληματισμοί και η περιέργεια να εισέλθουμε στον κόσμο της μπάντας, ήταν μεγάλα. Από τη χρήση του ελληνικού αλφαβήτου, μέχρι την ανάλυση της προσέγγισης της Αποκάλυψης από τη μπάντα, των παραλληλισμών με τον αγώνα για την ουτοπία, και την εις βάθος ανάλυση του διπόλου πολιτική και black metal, οι Trespasser αποκαλύπτονται. Η κάτωθι χειμαρρώδης συνέντευξη, διαθέτει το χάρισμα να μην δίνει μόνο απαντήσεις, αλλά να γεννάει ερωτήματα και με την ταπεινή ειλικρίνειά της, να συνεισφέρει σε μια συζήτηση και ένα διάλογο που ίσως θα έπρεπε να έχει πιο γενικευμένα χαρακτηριστικά. Και αυτό, διότι οι προβληματισμοί και οι αποψεις του συγκροτήματος δεν απευθύνονται σε μια κλειστή σκηνή, όσο και αν έτσι προϊδεάζει η πρώτη ανάγνωση.

Καλησπέρα, είμαι ο Αποστόλης και περήφανα σε καλοσωρίζω στο Rocking.gr!

Γειά σου και σε ευχαριστούμε Αποστόλη! Σε ευχαριστούμε επίσης για τις πολύ δομημένες και απολαυστικές ερωτήσεις, θα προσπαθήσω να τις απαντήσω όσο καλύτερα μπορώ!

Πρόκειται να κυκλοφορήσετε το φανταστικό δεύτερο άλμπουμ σας, ονόματι "ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ", αλλά πρώτα από όλα, θα ήθελες να συστηθείτε;

Σημαίνει πολλά το ότι σου αρέσει!

Οι Trespasser είναι ένα διμελές συγκρότημα, που σχηματίστηκε στη Στοκχόλμη γύρω στο 2017, όταν εγώ και ο τραγουδιστής «κηδέψαμε» την προηγούμενη μπάντα μας. Ήθελα να κάνω κάτι μεγαλύτερο και καλύτερο από απλώς μια ακόμη d-beat μπάντα και από όταν ήμουν έφηβος, ήθελα διαρκώς να παίξω σε μια μπάντα με blast-beats. Όμως ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη τύχη στην αναζήτηση άλλων μελών, μιας και σπάνια συναναστρεφόμουν εκτός της punk σκηνής. Συνεπώς, έμαθα τα μουσικά όργανα μόνος μου και ηχογράφησα το ντεμπούτο μας με τη βοήθεια του φίλου μου Happy στα φωνητικά.

Είμαι λίγο κουρασμένος από την αριστερά που προσπαθεί συνέχει να είναι αρνητικά αντιδραστική σε κάθε κοινωνικό πρόβλημα

Από όσα αντιλαμβάνομαι, το πολιτικό μήνυμα βρίσκεται στον πυρήνα της ύπαρξης των Trespasser. Τι ρόλο έπαιξε η κατάσταση με τις ακροδεξιές αισθητικές και συμπάθειες στο black metal, στη διαμόρφωσή σου ως ακροατή και καλλιτέχνη;

Ποτέ δεν ριψοκινδύνεψα να πάω δεξιότερα από τους Marduk όσον αφορά το black metal. Συνεπώς δεν μπορώ να πως πως το πολιτικό μου ενδιαφέρον ή οι μουσικές μου αναζητήσεις προέρχονται από οτιδήποτε σχετικό. Υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα στον κόσμο. Οι Trespasser δεν επικεντρώνονται πρωταρχικά στη μάχη εναντίον του NSBM ή του φασισμού. Το ζήτημα είναι η μάχη εναντίον της καπιταλιστικής, νεοφιλελεύθερης, αποικιοκρατικής παγκόσμιας τάξης με το να είσαι υπέρ του αναρχισμού, του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού, της οικολογίας, και πάει λέγοντας. Είμαι λίγο κουρασμένος από την αριστερά που προσπαθεί συνέχει να είναι αρνητικά αντιδραστική σε κάθε κοινωνικό πρόβλημα και θεωρώ πως ο τρόπος να προχωρήσεις είναι να δημιουργήσεις το δικό σου θετικό όραμα και να δουλέψεις για αυτό.

Όσον αφορά το δεξιό black metal όμως. Οι αισθητικές είναι ένα θέμα, και οι συμπάθειες άλλο, και οι πραγματικές δεξιές πολιτικές θέσεις ένα τρίτο. Πολλές μπάντες, όχι απλώς black metal, δανείζονται αισθητικά στοιχεία των ναζί για την εικόνα τους, κάτι που είναι εντελώς κομπλέ για μένα. Είναι όλο μέσα στα όρια της προβοκατόρικης τέχνης.

Θυμήσου πως ένας μάρτυρας μπορεί συχνά να αποδειχθεί πιο ισχυρός από ότι ένας ζωντανός προφήτης

Οι συμπάθειες είναι ένα διαφορετικό πράγμα, είναι δύσκολο να καταργηθούν ή να απομονωθούν επίσης, αλλά όλα όσα έχω να πω είναι πως δεν θέλω να περνάω χρόνο με τέτοιους ανθρώπους. Αναλόγως του τι απόψεις έχουν, μπορούμε να διαφωνήσουμε ή να σκοτωθούμε. Απλώς θυμήσου πως ένας μάρτυρας μπορεί συχνά να αποδειχθεί πιο ισχυρός από ότι ένας ζωντανός προφήτης. Οι δεξιές συμπάθειες προέρχονται από απτές συνθήκες, ας πολεμήσουμε αυτές σε πρώτο χέρι, και όχι τις ιδέες.

Κατά τρίτον, το δεξιό πολιτικό έργο (όπως είναι η προπαγάνδα για τέτοιους σκοπούς, ή η συγκέντρωση χρημάτων για σχετικούς οργανισμούς ή πλατφόρμες), οφείλει να πολεμηθεί – σκληρά και καθημερινά. Αυτό συμπεριλαμβάνει τη νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα.

Δεν μπορούσα πραγματικά να καταλάβω δίσκους όπως το "Panzer Division Marduk", είναι αυτοί οι τύποι ναζί ή όχι;

Ανέκαθεν θεωρούσα πως το extreme metal ήταν αρκετά σκιώδες (σ.σ. "sketchy"), προερχόμενος από μια punk οπτική γωνία. Πάντα άκουγα metal, από πρώιμους Nile μέχρι Immortal και Exhumed. Η καρδιά μου όμως ανέκαθεν χτυπούσε στην punk σκηνή, το οποίο εξηγεί το γιατί δεν ξεκίνησα μια metal μπάντα ή δεν έκανα πολλή παρέα με metal οπαδούς, κάτι που φυσικά πάει χέρι χέρι. Το black metal ήταν ένοχη απόλαυση όντας πάνκης, δεν μπορούσα πραγματικά να καταλάβω δίσκους όπως το "Panzer Division Marduk", είναι αυτοί οι τύποι ναζί ή όχι; Έπειτα βλέπεις συνεντεύξεις και διαβάζεις στίχους και είσαι σε φάση: τι στο διάολο, αυτές οι διάφορες μπάντες είναι wannabe μοχθηροί κλόουν ή κάγκουρες (σ.σ. "jock party people") ή απόφοιτοι μουσικών σχολείων ή οτιδήποτε. Ένιωθα πως δεν έχω τίποτα κοινό με την extreme metal σκηνή, πέραν του ότι μου άρεσε η μουσική. Και αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα.

Επίσης όμως, έπειτα τι; Τι στο διάολο θες να κάνεις με όλη αυτή την ενέργεια και τη δύναμη;

Ένα πράγμα το οποίο όντως σέβομαι είναι η αφοσίωση στην black metal σφαίρα, όχι μόνο μουσικά, αλλά την πλήρη αποδοχή ενός ολόκληρου life style, την επικότητα της μουσικής, των σκηνών, των συναυλιών. Είναι ένα σφιχτό πακέτο μιας προσεκτικά διαμορφωμένης αισθητικής και ενός γαμημένα οργισμένου πνεύματος. Επίσης όμως, έπειτα τι; Τι στο διάολο θες να κάνεις με όλη αυτή την ενέργεια και τη δύναμη; Κανείς δεν καίει εκκλησίες πλέον… Για μένα φαίνεται πως το black metal είχε ένα τόσο καλό momentum, αλλά κάπως το έχασε στην πορεία. Και τώρα είναι απλά μαγεία, διαλογισμός και «τελετές» που σημαίνουν πλήρης αδιαφορία για όλα. Είναι κατά βάση ένα μικρό τσίρκο για όσους έχουν ήδη μυηθεί.

Το να παίζεις μουσική σε οποιοδήποτε χώρο που δεν λογίζεται ως ασφαλής, θεωρείται προδοσία. Κάτι που για μένα είναι περίεργο

Στο βιογραφικό σας σημείωμα, ισχυρίζεστε επίσης πως «πήγατε να δημιουργήσετε το δίσκο που θέλατε να ακούσετε αλλά είχατε παραιτηθεί από το να αναζητάτε στα δισκάδικα». Πόσο σημαντική είναι για σένα η σύνδεση ανάμεσα στο μήνυμα και την ποιότητα της τέχνης; Με άλλα λόγια, είναι αναγκαίο ένα επαναστατικό μήνυμα να συνοδεύεται από ακραία τέχνη για να επιτύχει το σκοπό του;

Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Έχει η μουσική τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο; Και σε αυτή την περίπτωση: Ποια μουσική;

Ένας στόχος που είχαμε με τους Trespasser ήταν να προπαγανδίσουμε αναρχικές ιδέες εντός της metal κοινότητας. Από τον πρώτο δίσκο με τράβηξε το RABM κοινό, και δεν φάνηκε να μοιράζεται καθόλου την ίδια φιλοδοξία. Το να παίζεις μουσική σε οποιοδήποτε χώρο που δεν λογίζεται ως ασφαλής, θεωρείται προδοσία. Κάτι που για μένα είναι περίεργο.

Δεν είμαστε σε αυτό για να προσπαθήσουμε να παρεισφρύσουμε στη metal σκηνή με τις ιδέες και τα ιδανικά μας; Πως μπορούμε να το κάνουμε αυτό, αν εμείς, όπως συμβαίνει και στην punk σκηνή, απομονώσουμε τους εαυτούς μας και απλώς συνεχίζουμε να παίζουμε για τους ήδη μυημένους; Αυτό, σε εμένα, φαίνεται σαν να μην έχεις καμία πίστη στη δύναμη της ριζοσπαστικής τέχνης.

Δεν βρίσκεις νέες ψυχές ανάμεσα σε όσες έχουν ήδη σωθεί

Επειδή τότε όλα καταλήγουν σε εσένα, ως άτομο που πας σε συναυλίες, να έχεις ήδη επηρεαστεί από άλλες αριστερές πηγές ώστε να μπορείς να παρευρίσκεσαι σε συναυλίες με αριστερό πολιτικό πρόσημο. Αλλά και το ότι εσύ, εκ των προτέρων, αποφασίζεις πως εάν μια αναρχική μπάντα μοιραστεί τη σκηνή με μια δεξιά, τότε η δεξιά θα αποκομίσει το μεγαλύτερο κέρδος από τη συνθήκη. Όλα όσα ήθελα να πως είναι τα εξής: Δεν βρίσκεις νέες ψυχές ανάμεσα σε όσες έχουν ήδη σωθεί.

Συνεπώς, ας προσποιηθούμε πως οι Trespasser δίνουν μια συναυλία με ύποπτες ή δεξιές μπάντες. Το βλέπω ως εξής: Ακόμη και εάν δεν προσηλυτίσω κανένα άτομο στο κοινό στον αναρχισμό με τους στίχους και την τέχνη μου, θα εξακολουθήσω να παίρνω τα χρήματα τους από τα εισιτήρια και το merch και να τα στέλνω στη Rojava, αντί να δώσω τη θέση μου σε μια άλλη ακροδεξιά μπάντα που απλώς θα επενδύσει τα χρήματά τους στον Mikko Aspa ή κάποια τέτοια βλακεία.

Είχα τέτοιες αντικρουόμενες σκέψεις από όταν ξεκίνησα τους Trespasser, επειδή όπως είπες, η πολιτική είναι βασικός πυλώνας στην μπάντα. Κάτι που λογικά σημαίνει πως θέλω να φτάσω με αυτή την τέχνη σε όσο περισσότερο κόσμο μπορώ, κάτι που επίσης σημαίνει ότι το black metal είναι μια κάπως ηλίθια σκηνή για να προσκολληθείς. Πιθανώς θα έπρεπε να κάνω drill, ή κάποια παλιά εύπεπτη pop με καλή παραγωγή. Ή ούτε καν μουσική, μόνο tik toks, επειδή έτσι πλέον μπαίνεις στο μυαλό της νεολαίας. Ok boomer…

Το ντεμπούτο σας πίσω στο 2018, "Чому не вийшло?" χαρακτηριζόταν από μεγάλη ένταση, κάνοντας σχετικό ντόρο στην underground κοινότητα, και στιχουργικά, επικεντρωνόταν έντονα στο Μαχνοβίτικο κίνημα. Πως καταλήξατε σε αυτή την ιδέα και θεματική;

Είχα μόλις ξεκινήσει να διαβάζω βιβλία ξανά έπειτα από μια μακρά περίοδο όπου εργαζόμουν, κάπνιζα χόρτο, γυμναζόμουν, ξανα-εργαζόμουν, ξέρεις, βολικές δραστηριότητες που δεν απαιτούν σκέψη. Βαρέθηκα με αυτά και άρχισα να διαβάζω ιστορία των ιδεών στο πανεπιστήμιο, και να διαβάζω πολύ. Τότε έπεσα πάνω σε αυτό το βιβλίο για τη Μαχνοβίτικη επανάσταση, και ειλικρινά μου έκανε μεγάλυ εντύπωση (σ.σ. "was sincerely blown away") το γεγονός πως δεν είχα ακούσει περισσότερα για αυτό όλα αυτά τα χρόνια που αυτοπροσδιοριζόμουν ως αναρχικός. Αυτό συνέπεσε με την διάλυση της τότε punk μπάντας μου και την νέα αναζήτηση δημιουργίας ενός metal project. Δεν μου ήταν πολύς κόπος το να μεταφράσω τους μόχθους και τις δυσκολίες του Μαχνοβίτικου κινήματος σε metal στίχους. Υπήρξε συναστρία, για να το θέσω έτσι.

Ξεκίνησα να σκέφτομαι το μέλλον, και την ειρήνη. Τότε ήταν που εμφανίστηκε στο προσκήνιο η Αποκάλυψη του Ιωάννη

Άλλαξε καθόλου η συνθετική σας προσέγγιση κατά τη δημιουργία του "ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ"; Αυτή τη φορά, ο τίτλος μαζί με πολλές δημόσιες αναρτήσεις και μηνύματά σας, εμπεριέχουν ελληνικές λέξεις και χαρακτήρες! Αυτό σχετίζεται με το concept του δίσκου, ή συντρέχουν άλλοι λόγοι για αυτή την, ας πούμε ασυνήθιστη, επιλογή;

Αυτός ο δίσκος ήταν πολύ δυσκολότερο να γραφτεί. Δυσκολεύτηκα πολύ με το στιχουργικό θέμα. Τα riffs συνέχισαν να σκάνε στα μούτρα μου, αλλά ήμουν κάπως νωθρός όταν έφτανε η στιγμή να γράψω ένα ακόμα σετ από κομμάτια με θέμα την ένοπλη επανάσταση. Οπότε δεν το έκανα.

Κατέληξα στο συμπέρασμα πως είχα ήδη γράψει ένα δίσκο για την ιστορική ένοπλη αντίσταση, οπότε πήγα προς άλλη κατεύθυνση. Ξεκίνησα να σκέφτομαι το μέλλον, και την ειρήνη. Τότε ήταν που εμφανίστηκε στο προσκήνιο η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Είχα μόλις μετακομίσει σε ένα σπίτι στο δάσος για να επικεντρωθώ περισσότερο στη μουσική και να ξεφύγω από τους πειρασμούς της πόλης και άρχισα να το διακοσμώ με σύμβολα και άλλου είδους θρησκευτική τέχνη. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί. Την ίδια περίοδο ξεκίνησα να διαβάζω David Graeber και τη Βίβλο ταυτόχρονα και με χτύπησε η αποκάλυψη (χα!) πως εκεί που χρειάζεται να επικεντρωθούμε στην σοσιαλιστική πάλη του σήμερα και να ξεφορτωθούμε, είναι το χρέος.

Το χρέος είναι μια έννοια διαρκώς παρούσα στη Βίβλο και συχνά είναι η δικαιολόγηση της καταπίεσης

Το χρέος είναι η μεγάλη καλόπιστη ερώτηση της εποχής μας. Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της σύγχρονης καταπίεσης, και μάλλον η πέτρα πάνω στην οποία θα πατήσουμε για να φτάσουμε στην κοινωνική επανάσταση. Η Αποκάλυψη του Ιωάννη μπορεί να μην προσεγγίζει το υλικό χρέος με αυτό τον τρόπο, αλλά το χρέος είναι μια έννοια διαρκώς παρούσα στη Βίβλο και συχνά είναι η δικαιολόγηση της καταπίεσης (προπατορικό αμάρτημα, κλπ). Οπότε αντιλήφθηκα πως η γλώσσα της Βίβλου, σε αντιδιαστολή με τις μοντέρνες θεματικές των απελευθερωτικών τακτικών θα ήταν μια ασχολία που θα απέδιδε καρπούς. Πολλά άλλα θέματα, και όχι τόσο η βιβλική διάλεκτος, έχουν φυσικά βρει τη θέση τους στο δίσκο.

Επίσης, η ποίηση της Αποκάλυψης είναι ένα πραγματικό τριπάρισμα! Μπορεί να αποτελεί ένα από τα έργα με τις περισσότερες αναφορές στο metal, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή είναι μια αλάνθαστη πηγή έμπνευσης. Να την διαβάσετε! Υπάρχει αυτή η ώθηση, η δύναμη και η αντοχή μέσα της. Έχει απεριόριστη προσήλωση και εμπιστοσύνη σε ένα νέο και καλύτερο μελλοντικό κόσμο. Και αυτό είναι πολύ αναθαρυντικό. Δεν είμαι νιχιλιστής, ούτε μισάνθρωπος, οπότε θέλω η μουσική μου να απεικονίζει τη δική μου ελπίδα και πίστη στις προοπτικές της ανθρωπότητας. Και από όσα αντιλαμβάνομαι η Αποκάλυψη είχε αρχικά γραφτεί ως επί το πλείστον στα ελληνικά, οπότε για αυτό έκανα τη μετάβαση από τα Ουκρανικά Κυριλλικά στα Ελληνικά. Άσε που τα ελληνικά γράμματα είναι πολύ όμορφα.

Θέλω να σκέφτομαι ότι τα πρώιμα χριστιανικά cults είχαν ανά περιόδους πολύ ριζοσπαστικά, ακόμη και αναρχικά στοιχεία

Μένοντας στο concept, ανέφερες πως το άλμπουμ είναι επηρεασμένο από την Αποκάλυψη του Ιωάννη. Θες να εμβαθύνεις στο πως συνδέσατε την οπτική του βιβλίου με την ιδεολογία σας;

Ω, ΟΚ. Λοιπόν, πέρα από όσα ανέφερα παραπάνω, θέλω να σκέφτομαι ότι τα πρώιμα χριστιανικά cults είχαν ανά περιόδους πολύ ριζοσπαστικά, ακόμη και αναρχικά στοιχεία. Στην αρχή, ήθελα να κάνω μια «αναρχική ανάγνωση» της Αποκάλυψης, αλλά αποδείχθηκε πως ήταν αρκετά απαρχαιωμένη και ελλειπής, ποιος να το περίμενε; Όμως η Αποκάλυψη χειρίζεται επίσης θέματα της αποκάλυψης με την μοντέρνα έννοια του τέλους του κόσμου, το οποίο μπορεί να ερμηνευτεί ως οι δικές μας τελευταίες ημέρες στην ανθρωπόκαινο εποχή. Υπάρχουν φυσικά πολλά υποτιμητικά, δεισιδαιμονικά, πατριαρχικά, σωβινιστικά σκατά στο βιβλίο, οπότε δεν θα ήθελα να σκέφτομαι πως πηρεάστηκα από την ιδεολογία του όσο από την ποιητικότητα και την πρόζα του.

Στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου, "The Great Debt-Strike II", κλείνετε με την έκφραση «αφέσεως σημασία». Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τη σημασία της στα πλαίσια της θεματικής, και τι θα ευχόσουν να αποκομίσει το ακροατήριο στο τέλος από τις ακροάσεις του δίσκου;

Από όσα έμαθα, σημαίνει κάτι συναφές στον ήχο των «τρομπετών της ελευθερίας», ή την τρομπέτα που είναι ο προάγγελος μιας εποχής χωρίς χρέος. Προέρχεται από το κόνσεπτ της Παλαιάς Διαθήκης ονόματι "yovel" ή πιο απλά «ιωβηλαίο», όπου όλα τα χρέη παραγράφονταν και απαλείφονταν τα όποια βάρη. Μια ντρομπέτα ηχούσε και αυτός ήταν ο ήχος της ελευθερίας. Αυτό συνέβαινε κάθε 70 χρόνια, αλλά τότε δουλοπαροικία (σ.σ. "serfdom") και η χρεοκοπημένη κοινωνία εμφανίζονταν ξανά. Συνεπώς, ήταν κάτι σαν προσωρινή αμνηστεία για τα χρέη.

Άλλαξε το βούκινο (σ.σ. "shofar") με μια αντι-αεροπορική σειρήνα και τα 70 χρόνια με την «αιωνιότητα» και έχεις το θέμα για το οποίο σκόπευα. Το τελευταίο Ιωβηλαίο.

Θα ήταν μια κοινωνική αυτοκτονία να έκανα τόσο μεγάλο θέμα το σε ποιό είδος ανήκουμε ή όχι

Στα πρόσφατα χρόνια, όλο και περισσότερες black metal μπάντες βγαίνουν μπροστά δημοσιοποιώντας τις αριστερές πολιτικές τους πεποιθήσεις. Αποδέχεσαι τον όρο "red anarchist black metal" ως ταμπέλα για τη μουσική σας; Θεωρείς πως μπορεί να περιγράψει με ακρίβει αυτού του είδους τις μπάντες;

Ναι και όχι. Οι Trespasser δεν είναι ούτε κόκκινοι ιδεολογικά, ούτε black όσον αφορά το metal. Το black metal σχετίζεται με το Διάβολο και το σατανισμό. Εγώ δεν το κάνω αυτό, οπότε δεν είναι black metal.

Θα μπορούσα να ισχυριστώ πως η ιδεολογία μου είναι και μαύρη και κόκκινη, αλλά πολλές μπάντες που χρησιμοποιούν το "RABM" ως ταμπέλα είναι περισσότερο, μαοϊκές, σταλινικές, τείνοντας προς τον κρατικό κομμουνισμό, και εγώ δεν πιστεύω σε αυτό το πράγμα. Ίσως ως θεωρίες, θα μπορούσαμε να αντλήσουμε χρήσιμες ιδέες από αυτές, αλλά υπό ένα θετικό όραμα, θεωρώ πως οι α-κρατικές κοινωνίες με εργατικά συμβούλια, ή κάτι παρόμοιο, είναι ο προτιμότερος δρόμος.

Δεν έχει σημασία πόσα τραγούδια θα γράψεις για την Κροστάνδη αν κρατήσεις την προσοχή και τα κέρδη για τον εαυτό σου

Κατανοώ όμως πως το RABM είναι αυτό που μας ταιριάζει περισσότερο σήμερα, οπότε το ακολουθώ επειδή θα ήταν μια κοινωνική αυτοκτονία να έκανα τόσο μεγάλο θέμα το σε ποιό είδος ανήκουμε ή όχι.

Στο τέλος δεν έχει σημασία τι ταμπέλα μας κολλάνε. Αν έχεις αναρχική δράση με την προσοχή και τα χρήματα που κερδίζεις από τη μουσική σου, είσαι αναρχικό. Αυτό είναι όλο.

Δεν έχει σημασία πόσα τραγούδια θα γράψεις για την Κροστάνδη αν κρατήσεις την προσοχή και τα κέρδη για τον εαυτό σου.

Ταυτίζομαι περισσότερο με τους νέρντουλες vegans παρά με τους δήθεν διαβολικούς βλάκες

Στη σελίδα σας στο bandcamp, έχετε το tag "life metal". Επίσης, το πρώτο σας single από το νέο δίσκο, ονομάζεται "Forward Into The Light!". Πως θεωρείς ότι δένουν με επιθετική μουσική έννοιες όπως η ελπίδα και η πίστη στον σκοπό;

Χα χα! Πραγματικά λατρεύω την ταμπέλα του life metal. Ήταν τόσο μεγάλο θέμα στα ‘90s. Όπως τους true black metallers Marduk που αποκαλούσαν τους vegan, που φορούσαν και βερμούδες, στους Carcass life metal. Υποθέτω πως τα ξέρεις ήδη όλα αυτά. Αλλά ναι, ταυτίζομαι περισσότερο με τους νέρντουλες vegans παρά με τους δήθεν διαβολικούς βλάκες. Ειλικρινά δεν βλέπω καμία σύγκρουση ανάμεσα στην ελπίδα και την επιθετική μουσική. Για μένα η ένοπλη πάλι μπορεί να είναι θετική, ελπιδοφόρα και να εμπνέει πίστη. Και η επιθετική μουσική επίσης, μπορεί να εμπνεύσει μεγάλα θετικά συναισθήματα εμπιστοσύνης, αφοσίωσης και αγάπης. Επίσης, τι είναι τελικά πραγματικά επιθετικό; Εγώ το βλέπω ως κάτι γεμάτο ενέργεια.

Το "Hand In Hand Towards Har-Megiddo" είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου, παρουσιάζοντας μια περισσότερο επική και μελωδική πτυχή του ήχου σας. Θα ήθελες να μας καθοδηγήσεις πίσω από την δημιουργία του τραγουδιού;

Ήθελα απλώς να επεκταθώ πέρα από τα ήδη πολυπερπατημένα μονοπάτια. Δεν υπάρχουν πολλά να πω είναι η αλήθεια. Ξεκίνησε με ένα drum beat το οποίο εκείνη τη δεδομένη στιγμή δεν είχα εξερευνήσει, ένα mid tempo 4/4. Είναι βασικά μια συμβατική ποπ δομή, αλλά με ένα επιπρόσθετο μέρος στο outro. Το riffing είναι αρκετά βασικό, είναι ένα θαύμα το ότι το τραγούδι δεν είναι περισσότερο βαρετό.

Νομίζω πως είναι το κομμάτι με τους λιγότερο επηρεασμένους στίχους από την Αποκάλυψη, αλλά και με τους στίχους με τους οποίους είμαι περισσότερο ικανοποιημένος στο άλμπουμ, ακόμη και εάν δεν έκλεψα τίποτα από κανένα για να τους γράψω. Εννοώ πως σίγουρα πήρα το αποκαλυπτικό θέμα από την Αποκάλυψη, αλλά η ποίηση ήταν σχεδόν απαλλαγμένη από κλισέ της βίβλου. Έχει να κάνει με τη συλλογική και αυτάρεσκη συμμετοχή στον τρέχοντα αφανισμό.

Ξέρω πως μοιάζει λίγο περίεργο που μιλάω για ελπίδα και πίστη σε εποχές σαν και αυτή, όπου η κλιματική καταστροφή χτυπάει την πόρτα, αλλά επίσης θεωρώ πως εμείς, ως αναρχικοί και προοδευτικοί σοσιαλιστές, καθόμαστε πάνω στο πιο ελπιδοφόρο όραμα που υπάρχει αναφορικά με την διάσωση της διαιώνισης της ανθρωπότητας.

Προέρχεστε από την Σουηδία, μια χώρα με ιστορική, και ανά περιπτώσεις περιβόητη black metal σκηνή. Πώς επηρέασε τον ήχο σας και πως βλέπετε την κληρονομιά της σήμερα;

Η Σουηδία σίγουρα έβαλε ως λίπασμα στο black metal την εκτενή μελωδικότητα. Για καλό ή κακό. Αλλά οι Trespasser ξεκάθαρα δεν δουλεύουν με βάση αυτή την παράδοση.

Δεν πιστεύω πως θα τους πείραζε αν βγαίναμε έξω και καίγαμε εκκλησίες, κάτι που θεωρώ ότι είναι εξίσου πολιτικό με οποιαδήποτε εκδήλωση οικονομικής ενίσχυσης της Rojava

Είχατε ποτέ προβλήματα με δισκογραφικές, συναυλίες ή οτιδήποτε άλλο, εξαιτίας των πολιτικών σας πιστεύω;

Η black metal σκηνή μένει σιωπηλή κάθε φορά που ποστάρω οτιδήποτε με τους Trespasser σε οποιοδήποτε από τα διαδικτυακά γκρουπ που είμαι μέλος. Θεωρώ πως η σουηδική black metal σκηνή είναι πολύ ελιτιστική και στενόμυαλη, αλλά δεν του δίνω μεγάλη αξία, είναι αυτό που είναιι.

Το Black Metal Promotion (BMP), που είναι ένα μεγάλο κανάλι στο Youtube και σελίδα στο Facebook, πρόσφατα αρνήθηκε να ανεβάσει το νέο μας άλμπουμ και επίσης διέγραψε το παλιό, επειδή ανέφερα πως δωρίζουμε τα έσοδα στη Rojava. Δεν δουλεύουν με πολιτικοποιημένες μπάντες, είπαν. Δεν πιστεύω πως θα τους πείραζε αν βγαίναμε έξω και καίγαμε εκκλησίες, κάτι που θεωρώ είναι εξίσου πολιτικό με οποιαδήποτε εκδήλωση οικονομικής ενίσχυσης της Rojava. Συνεπώς, για να είμαστε πιο ακριβείς, εναντιώνονται στις σύγχρονες αριστερές πολιτικές.

Πέρα από αυτό, θεωρώ πως οι ξεκάθαρα αναρχικές θεματικές λειτουργούν ως σημείο συσπείρωσης περισσότερο από ότι το αντίθετο.

Tι θα μπορούσε να είναι το δικό μας κάψιμο εκκλησιών και οι σκιώδεις φόνοι;

Το black metal, είχε ανέκαθεν μια τάση προς μια πιο ακραία αισθητική. Παρ’ όλα αυτά, εδώ και χρόνια είναι το παρακλάδι του metal με τη μεγαλύτερη ποικιλία και πειραματισμό, μουσικά και στιχουργικά. Γιατί πιστεύεις πως συμβαίνει αυτό; Τι βρίσκει μια μπάντα σε σκοτεινά αισθήματα που την κάνει να τα εξερευνήσει ως μουσική;

Δεν θεωρώ πως είμαι ο σωστός άνθρωπος για να το απαντήσω αυτό. Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως μέρος της ευρύτερης black metal σκηνής υπό αυτή την έννοια, πως θα ήθελα δηλαδή να την δω να εξελίσσεται ή να παρουσιάζει στο μέλλον μεγαλύτερη συμπερίληψη. Θεωρώ πως είναι τρόπον τινά ένα πεθαμένο project που που προσπαθεί να εξιλεώσει ή να σώσει την black metal σφαίρα. Οφείλουμε να χτίσουμε κάτι νέο.

Αλλά εάν απλώς μιλάμε για το γιατί το black metal προσέλκυε κόσμο ανά τα χρόνια, θεωρώ πως αυτό είχε να κάνει εξαιτίας όσων συνέβαιναν εκτός των προβάδικων και των σκηνών. Πως υπάρχει κάτι περισσότερο από μουσική. Είναι αφοσίωση, πίστη, τρόπος ζωής. Εκεί είναι όσα μπορούμε να μάθουμε και να οικοδομήσουμε κάτι ακόμα καλύτερο, μια περισσότερο θελκτική σκηνή και πολιτικό project. Οφείλουμε να κάνουμε κάτι περισσότερο από απλά μουσική.

Αλλά, τι θα μπορούσε να είναι το δικό μας κάψιμο εκκλησιών και οι σκιώδεις φόνοι;

Επιπρόσθετα, η έννοια της θυσίας ιστορικά βρίσκεται στον πυρήνα του ιδιώματος, κυρίως από μια υπερφυσική οπτική. Από όσα καταλαβαίνω, την προσεγγίζετε διαφορετικά, ειδικά στο κομμάτι "Holokaustos", το οποίο παρεπιπτόντως διαθέτει έναν τρομερό πλήρη τίτλο! Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας το κόνσεπτ του τραγουδιού;

Ω, ναι. Να κάνω και μεγάλη αναφορά στους Nile για την έμπνευση του τίτλου. Πρώτα από όλα, δεν έχει ουδεμία σχέση με την εξολόθρευση των μη-Άρυων κατά τον Β’Π.Π. Κάτι για το οποίο η λέξη "holocaust" είναι ένας απεχθής όρος, θα έπρεπε να χρησιμοποιούμε το "Shoah".

Το "Holokauston" (ή μήπως "holokaustos";) είναι μια καμένη προσφορά που παρουσιάζεται στο ναό. Αντί να αξιοποιήσεις βόδια στην παραγωγή για κοινό όφελος, τα θανατώνεις για να ικανοποιήσεις μια θεότητα.

Το τραγούδι εμβαθύνει πάνω στη συμβολική σημασία της υπερπαραγωγής στις σύγχρονες κοινωνίες. Πάνω στη λειτουργία της προσφοράς μεγάλων πσοοτήτων εντελώς αξιοποιήσιμων αγαθών για τη διατήρηση του συστήματος. Είναι σχεδόν όπως κάθε ιεραρχική κοινωνία έχει ανάγκη να διαθέτει ένα ειδικό απόθεμα πλεονάσματος, το οποίο κανείς δεν μπορεί να ακουμπήσει ακόμη και αν πεινάει, για να δικαιολογήσει το ίδιο ιεραρχικό σύστημα που διατηρεί τον κόσμο φτωχό. Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί υφίσταται αυτό, αλλά είναι ένα σύμπτωμα μιας άρρωστης κοινωνίας που φέρνει ζαλάδες.

Θα ήθελες να μοιραστείς καλλιτέχνες (όχι μόνο μουσικούς) που σας ενέπνευσαν για τη σύνθεση αυτού του δίσκου;

Συζητήσαμε τη Βίβλο. Επίσης διάβαζα κατά τη σύνθεση τα βιβλία του David Graeber, «Χρέος» και "Bullshit Jobs. Καλή φάση. Άκουγα υπερβολικά πολύ hip hop, κυρίως γυναικείο trap από τις Η.Π.Α., DragonForce, σουηδική ποπ μουσική. Άκουγα επίσης Funeral Mist, Marduk, Nile, Misthyrming, διάβαζα τα γραπτά του Abdullah Öcalan ονόματι «Δημοκρατικός Συνομοσπονδισμός», «Πόλεμος και Ειρήνη στο Κουρδιστάν» και «Γυναικεία Επανάσταση».

Το artwork είναι εμπνευσμένο από τον John Martin μεταξύ άλλων.

Πρόκειται να περιοδεύσετε με τους Gravpel, άλλη μια αναρχική black metal μπάντα. Έχεις να προτείνεις άλλους παρόμοιους καλλιτέχνες στο αναγνωστικό μας κοινό;

Φοβάμαι πως δεν έχω ιδέα για τέτοια πράγματα. Κυρίως ακούω μαλάκες (σ.σ. "assholes").

Πώς φαντάζεσαι τη black metal σκηνή τα επόμενα πέντε χρόνια; Τι θα ήθελες να αλλάξει;

Ω σκατά. Ελπίζω πως ολόκληρη η κοινωνία θα έχει προχωρήσει λίγο πιο μακριά εξελικτικά προς το επόμενο στάδιο του ανθρώπου.

Τελευταία ερώτηση, και θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου! Κανένα μελλοντικό πλάνο που θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μας; Σας εύχομαι τα καλύτερα και ελπίζω να βρει αρκετός κόσμος χαρά και καταφύγιο στο νέο σας δίσκο.

Σε ευχαριστώ! Ήταν πραγματική μου απόλαυση. Συνέχισε την καλή δουλειά! Πέρασα υπέροχα. Ελπίζω να γνωριστούμε από κοντά κάποια στιγμή. Ας μείνουμε σε επαφή και για το φεστιβάλ του Metal Solid@rity που μου ανέφερες!

Οτιδήποτε σχεδιάζουμε θα δημοσιεύεται μέσω της σελίδας μας στο Facebook, μέχρι να βρούμε μια καλύτερη εναλλακτική για μαζική επικοινωνία.