Black Rebel Motorcycle Club

Wrong Creatures

Vagrant (2018)
Από την Σεμέλη Τριτάκη, 05/02/2018
Ένας δίσκος γεμάτος καπνούς από βιομηχανικά με κίτρινες γόπες, δερμάτινα, μηχανές και τραχιές κιθάρες· ίσως τίποτα καινούργιο, αλλά σίγουρα και τίποτα λιγότερο από τους BRMC
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ακριβώς είκοσι χρόνια μετά την ίδρυση της, η εν λόγω garage-psychedelic μπάντα από την Αμερική, δεν σταματά να μας γοητεύει όλο και περισσότερο με κάθε της δουλειά, όχι τόσο με την «καινοτομία» της αλλά όσο με την σταθερότητά της. Πριν ασχοληθούμε με το αυτό καθ’ αυτό μουσικό κομμάτι της υπόθεσης, αξίζει να σταθούμε στο «ήθος», φυσικά εντός εισαγωγικών, το οποίο φαίνεται να χαρακτηρίζει το τρίο αυτό, και ειδικά τα δύο μόνιμα και βασικά της μέλη, τον Peter Hayes και τον Robert Levon Been. Το "Wrong Creatures" αποτελεί τον μόλις όγδοο και φετινό δίσκο των BRMC μέσα σε ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό από μόνο του μαρτυρά ένα πολύ «σπάνιο φαινόμενο» τώρα τελευταία, ότι δηλαδή η δημιουργία και η έμπνευση συνεχίζουν να διατηρούν το ουσιαστικό νόημα τους, χωρίς να υπόκεινται στους «κανόνες της αγοράς», της showbiz και του γενικότερου πλαισίου μιας πολύ συγκεκριμένης Αμερικάνικης μουσικής βιομηχανίας, όπως την γνωρίζουμε. Αν κοιτάξουμε γύρω μας είναι πολλά τα παραδείγματα συγκροτημάτων με τα μισά τους χρόνια και την διπλάσια δισκογραφία...· ακριβώς εκεί έγκειται ο όρος «ήθος», φυσικά εντός εισαγωγικών, που χρησιμοποιήσαμε προηγουμένως, αλλά και το ποιοτικό αποτέλεσμα με το οποίο έχουμε να κάνουμε κάθε φορά. Ίσως η έκφραση «χαμηλών τόνων» να τους ταιριάζει γάντι! Οι BRMC, λοιπόν, παίζουν το ρόλο μιας «ήρεμης δύναμης» η οποία φαίνεται από την γενικότερη στάση τους, χωρίς περιττές σάλτσες και ροκσταριλίκια, ακόμα και στις live εμφανίσεις τους (και παραθέτω προσωπική εμπειρία: στην Θεσσαλονίκη, μετά το τέλος της συναυλίας, ο ένας εκ των δύο έπαιζε ανάμεσα στο κοινό το οποίο είχε απομείνει, με μόνη συνοδεία την κιθάρα του).

Κρατώντας, λοιπόν, ως κρατούμενο ότι παρά την κατά τα άλλα «σκοτεινή» τους εμφάνιση, με κουκούλες, μαύρα δερμάτινα μπουφάν, αλήτικες στρογγυλοφάναρες μηχανές και μαύρα γυαλιά ηλίου, ε τουλάχιστον δεν είναι «τζάμπα μάγκες!»· και προχωρούμε στο ίσως και σημαντικότερο κομμάτι της υπόθεσης, το μουσικό. Ξεκινώντας λοιπόν, με ένα «πιασάρικο» intro το "DFF", που τείνει να θυμίσει ινδιάνικο τελετουργικό, να πούμε, ότι ο δίσκος που βγήκε μόλις πριν μερικές ημέρες ούτε αποτελεί καμία «αποκάλυψη» για τα δεδομένα της μπάντας,  καμία φοβερή στροφή προς κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που μας έχουν συνηθίσει, ούτε βέβαια και καμία τέτοια πρόθεση φάνηκε να υπήρχε, πέραν κάποιων ίσως πιο «ηλεκτρονικών πειραματισμών» σε μερικά σημεία. Τα "Spook" και "King Of Bone" είναι αυτά που ουσιαστικά ανοίγουν τον δίσκο και αποτελούν χαρακτηριστικότατα δείγματα της μπάντας. Σήμα κατατεθέν το reverse στην φωνή, οι τραχιές, σχεδόν ταλαιπωρημένες κιθάρες, και η σαγηνευτική «βαβούρα» στο συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα, μας δίνουν αυτό ακριβώς που περιμέναμε· είτε πρόκειται για πιο ρυθμικά είτε για πιο μπαλαντοειδή κομμάτια· και από αυτά τα δεύτερα, ίσως να έχουμε περισσότερα. Ένα εξ’ αυτών είναι το ακριβώς επόμενο στην σειρά "Haunt", που παρά το γεγονός ότι ρίχνει κατά πολύ τους τόνους, η μυστικιστική του ατμόσφαιρα και η ευαισθησία του συνάμα δεν μπορεί να σε αφήσει ανεπηρέαστο.

Σε παρόμοιο μήκος κύματος φαίνονται να κινούνται, με μικρές διαφορές, και τα "Calling Them All Away", "Question Of Faith", "Carried From The Start", καθώς και το τελευταίο του δίσκου, το "All Rise". Στο ενδιάμεσο οι αλλαγές στην ένταση, τον ρυθμό και το γενικότερο κλίμα δεν είναι τραγικές με τα "Echo", "Ninth Configuration" και το "Circus Bazooko" (με τα ανάλαφρα πλήκτρα) να «ανοίγουν» λίγο την διάθεση κάνοντας κάποια βήματα μακριά από την μουντίλα. Σαν «χιτάκι» του δίσκου θα ξεχωρίσουμε το "Little Thing Gone Wild", το οποίο ακολουθεί τη «χρυσή συνταγή» των παλαιότερων "Beat The Devil’s Tattoo", "Berlin" κτλ. με 100% ποσοστό επιτυχίας. Σίγουρα δεν είναι ο καλύτερος τους δίσκος, αλλά είναι μια «τίμια» δουλειά, ποιοτική στην απλότητα της, χωρίς φανφάρες και φανταχτερά περιτυλίγματα· όπως ακριβώς και οι ίδιοι.

  • SHARE
  • TWEET