The Last Drive & Friends @ Ίλιον, 13/05/16

Oσοι παρεβρέθηκαν στα unplugged του Τριανόν πριν λίγους μήνες, μου έλεγαν πως ήταν φοβερά. Μετά το τέλος της εμφάνισης των Last Drive στο Ίλιον, παραδέχτηκαν πως τα live στο Tριανόν ήταν προθέρμανση...

Οι Last Drive συνεχίζουν να περνάνε τη φάση της... νιότης τους! Γιατί αγαπάνε αυτό που κάνουν, δεν περιμένουν να πλουτίσουν, και έχουν και πιστούς φίλους. Ο τίτλος The Last Drive & Friends δεν εννοούσε μόνο τους πέντε μουσικούς που στάθηκαν δίπλα τους, αλλά και τα 400-500 άτομα που πέρασαν από εκεί το διήμερο. Δεν χωρούσε κι άλλους το ζεστό και οικογενειακό Ίλιον.

Ένα τεράστιο banner τους υψωνόταν από πάνω τους, η σημαία του Μεξικού στους ενισχυτές. Η παρέα τους, μεγάλη. Ο κοστουμαρισμένος Νίκος Κεντζέας σε μπάσο και κόντρα μπάσο, ο Άγγελος Κώττας στα κρουστά, ο Φώτης Σιώττας στο βιολί, ο λαουτιέρης Γιάγκος Χαιρέτης (ήρθε ειδικά για τα live από την Κρήτη) και ο «μάγος» Digital Alkemist.

Oταν ακούτε και διαβάζετε unplugged, μη φανταστείτε τίποτα χαλαρό. Υπήρχαν, βέβαια, και τέτοιες στιγμές, με τις ηλεκτρικές τους στιγμές, να μεταμορφώνονται σχεδόν σε ψιθύρους, όπως το μοναδικό "Have Mercy". Ο ήχος ήταν πανίσχυρος και κρυστάλλινος, ο Καρανικόλας είχε «πειράξει» την ακουστική του, οι καλεσμένοι πρόσθεταν ουσιαστικά και όχι επιδεικτικά. To "Blue City Shores" ποτέ δεν ακούστηκε καλύτερα (οκ, υπερβάλλουμε λίγο, πιο διασκεδαστικό ίσως), το "Bad Moon Rising" των Credence φανέρωσε την ανεξάντλητη αγάπη τους προς την κλασική μουσική παράδοση της Αμερικής, και τους ταιριάζει όσο οτιδήποτε παίζουν.

Αυτοί είναι οι Last Drive. Αλλάζουν ήχο και διαθέσεις, παραμένοντας ίδιοι με το rock n' roll, ριζωμένο μέσα τους. Κάθε διασκευή «κουμπώνει» ιδανικά. Και γι’ αυτό στα συνεχή highlights ανήκουν και οι, πάντα εκλεκτικές, διασκευές τους. Το "Straight Ahead" ήταν απίστευτα δυνατό, το "Pablo Picasso" των αγαπημένων τους Modern Lovers, ακόμα μια απόδειξη πως κρατούν μεν την «ψυχή» ενός τραγουδιού, αλλά το κάνουν δικό τους, σαν να το ξαναγράφουν από την αρχή.

Το («τι είναι αυτό που ακούμε;») "Big Store", διασκευή των Nikki Sudden & Dave Cusworth σε τραγούδι των Subterranean Hawks που είχαν διασκευάσει και οι Jacobites. Το "Dagger Moon" των Dead Moon, αφιερωμένο στον φίλο τους, Andrew Loomis, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.

Το "Always The Sun" είναι πλέον το καλύτερο τραγούδι τους που δεν είναι σε δίσκο, και αν αποφασίζαμε εμείς, η εκτέλεση της Παρασκευής και 13, έπρεπε να ηχογραφηθεί, να την ακούνε οι νέοι και να χαίρονται οι παλιοί.

Το σχεδόν δεκαπεντάλεπτο τζαμάρισμα στο τέλος (δύο νέα τραγούδια μαζί), φανέρωσε πιθανότατα νέους δρόμους για τη μεγαλύτερη rock μπάντα από τις χώρες που βρέχει η Mεσόγειος (άντε και κάνας ωκεανός ακόμα). Δεν περιγράφεται, δεν υπάρχουν λέξεις, ας δίνατε «παρών».

Ο Αλέξης είπε στο ξεκίνημα πως μας περιμένουν δύσκολα φεγγάρια. Με φίλους σαν τους Last Drive, δεν μασάμε!

Φωτογραφίες: Χριστίνα Αλώση