Maiden United, Meden Agan, The Silent Wedding @ AN Club, 20/01/12

Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 23/01/2012 @ 13:46
Η 20η Ιανουαρίου 2012 ίσως γραφτεί στην νεότερη μουσική ιστορία της χώρας μας. Ήταν μάλλον η μοναδική μέρα που σε ένα μαγαζί / χώρο / πείτε το όπως θέλετε, ακούγονταν τραγούδια –έστω διασκευές- μπάντας με το συνθετικό “Maiden” και ο χώρος δεν ήταν γεμάτος, πολύ κρίμα βεβαίως για ότι επακολούθησε. Δυστυχώς ο κόσμος, ίσως και λόγω του έτερου συναυλιακού γεγονότος που γινόταν την ίδια μέρα, δεν τίμησε την φιλότιμη προσπάθεια πέντε ήδη καταξιωμένων μουσικών που θέλουν να μεταλαμπαδεύσουν το πνεύμα των Iron Maiden με το δικό τους τρόπο.


Στον κάπως κρύο χώρο, αφού οι παρευρισκόμενοι δεν ξεπερνούσαν τους 100 (ίσως αναφέρω και πολλούς), πρώτοι ανεβήκαν στην σκηνή οι The Silent Wedding. Παρόλο που ήταν η πρώτη μου επαφή μαζί τους μόνο σιωπηλοί δεν ήταν. Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν να παίζουν σε κέρδιζαν. Αν και το κανονικό στυλ έκφρασής τους είναι το heavy/power, εκείνο το βράδυ εναρμονισμένοι στην όλη κατάσταση προσάρμοσαν τις συνθέσεις τους σε ακουστικές εκτελέσεις και με τέσσερις πανέμορφες διασκευές έκαναν μια εμφάνιση που χρήζει συγχαρητηρίων. Φαντάσου ότι αυτό που έβλεπες θύμιζε σε ύφος τα απαλά μέρη των Savatage ή παρόμοιων συγκροτημάτων. Έτσι, παρόλο που ήταν στατικοί επί σκηνής, η όλη εικόνα δεν σε ενοχλούσε καθόλου. Μεγάλο ρόλο είχε ο frontman του group ο οποίος με την ζεστή εκφραστική φωνή του «γέμιζε» τον χώρο και τις συνθέσεις. Ήταν πραγματικά όμορφο να ακούς πχ το “Rainbow In The Dark” του Dio σε ακουστική μορφή. Ανυπομονώ και για την νέα δουλειά τους που είναι στα σκαριά. Το χειροκρότημα του κοινού στο τέλος ήρθε πολύ φυσιολογικά και αυθόρμητα.
       
Setlist:
The Tale Of Strahd / Real Temptations / If I Could Fly (Helloween διασκευή) / Cry From Within / Rainbow In The Dark (Dio διασκευή) / I Am You / Parisienne Moonlight (Anathema διασκευή) / The Idol (Wasp διασκευή)

Επόμενοι στη σειρά ήταν οι Meden Agan. Από το πρώτο δευτερόλεπτο η τραγουδίστρια που ήταν στη σκηνή έκανε ότι μπορούσε με παροτρύνσεις προς το κοινό για να «ανέβει» λίγο συμμετέχοντας πιο ενεργά. Δυστυχώς τα μικρά τεχνικά προβλήματα που είχαν με την κιθάρα καθυστέρησαν την εμφάνισή τους, αλλά όταν έληξαν αυτό που βλέπαμε μπροστά μας ήταν επίσης μοναδικό. Female fronted ακουστικές εκτελέσεις με δύο εξίσου υπέροχες διασκευές σε κομμάτια των Within Temptation και Nightwish «έντυσαν» μουσικά την εμφάνιση τους. Μάλιστα στο “Stand My Ground” επί σκηνής ανέβηκε η Sanna Salou, τραγουδίστρια των Dimlight, αποδίδοντας το κομμάτι όπως του αρμόζει από δυο υπέροχες φωνές. Το επιπρόσθετο που είχαν σχετικά με τους πρώτους ήταν το βιολί που έδινε μια ακόμα πιο όμορφη ηχητική απόλαυση στα αυτιά μας. Όπως και στους προηγούμενους, το χειροκρότημα του κοινού στο τέλος ήρθε πολύ φυσιολογικά αν και με τις τόσες –υπερβολικές σε ένα σημείο- προτροπές της τραγουδίστριας το είχαν καθ’ όλη την διάρκεια του set τους.

Setlist:
Universe Unseen / Dissolve Into Grey / All Seems Lost / Stand My Ground (Within Temptation διασκευή) / Tribute To Life / Sleeping Sun (Nightwish διασκευή) / Blinded By Faith

Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο και στα δυο support groups γιατί μας χάρισαν κάτι πολύ όμορφο πριν το «κυρίως πιάτο». Σε όλη τη διάρκεια και των δύο εμφανίσεων νόμιζες ότι ήσουν σε όνειρο, μια και το στυλ που ακούστηκαν όλα τα τραγούδια σε ταξίδευε αλλά και σε γέμιζε εικόνες που ο καθένας από εμάς έπλαθε όπως εκείνος ήθελε για να περάσει καλά. Μοναδικό ηχητικό ταξίδι και από τις δυο μπάντες που κατάφεραν να έχουν τον κόσμο σε μια εγρήγορση ο καθένας με τον τρόπο του.     

Ευτυχώς με ολιγόλεπτη λογική καθυστέρηση, οι Maiden United, αποτελούμενοι από τους Damian Wilson (Threshold / Ayreon) στα φωνητικά, Ruud Jolie (Within Temptation) στην κιθάρα, Joey Bruers στο μπάσο, Marco Kuypers (Cloudmachine) στα πλήκτρα και Mike Coolen (Within Temptation) στα drums, απέδειξαν μετά το πέρας της εμφάνισής τους δύο πράγματα: Πρώτον, το συνθετικό μεγαλείο των Iron Maiden. Δεν περίμενα ποτέ ότι τα κομμάτια τους θα έχουν τέτοια ηχητική υπόσταση όντας ακουστικά. Δεύτερον, αυτό δεν θα συνέβαινε αν δεν τα έπαιζαν με το δικό τους τρόπο πέντε υπέροχοι ευφυέστατα χαρισματικοί μουσικοί. Από την ανατριχιαστική a capella αρχή του “Revelations” μέχρι και το τέλος του encore έβλεπες –και κυρίως άκουγες- κάτι πραγματικά μοναδικό και άξιο συζήτησης. Όσοι είχαν ακούσει τον δίσκο τους πριν το live το ήξεραν. Ήμουν από αυτούς που δεν είχαν ακούσει το album σκεπτόμενος: «έλα μωρέ, άλλη μια μπάντα διασκευών θα είναι, σιγά!» Πόσο άδικο είχα όμως! Η λέξη «αποσβολωμένος» είναι μόνο αυτή που ταιριάζει για να περιγράψει την όλη εμφάνιση. Κατάφεραν να μετατρέψουν κομμάτια που έχουν κάνει πολλούς αυχένες να πονάνε σε αφηγηματικά μαγικές ιστορίες ενός βάρδου. Ξέρετε, από αυτούς που τριγυρνάνε με το όργανο τους ανά χείρας και «τα λένε».

Σε όλη την εμφάνιση την παράσταση έκλεψε -κυρίως- ο μόνος από την μπάντα που δεν έπαιζε όργανο, ο τραγουδιστής. Και τι δεν έκανε... έτρεχε συνεχώς στο μισό επί μισό της σκηνής, κατέβαινε και «έπαιζε με τον κόσμο», έκανε πλάκα με τους υπόλοιπους μουσικούς και, κυρίως με τον μπασίστα, μίλαγε συνεχώς για διάφορα θέματα ανάμεσα στα κομμάτια, αλλά όχι ενοχλητικά. Χαρακτηριστικά κρατήστε το εξής: Με το που τελείωσαν το κανονικό set τους, αποχώρησαν. Όλοι νόμιζαν ότι τελείωσαν και έστεκαν για κανά δυο λεπτά ακίνητοι στις θέσεις τους. Από το πουθενά πετάγεται ο τραγουδιστής, πάει στο μέσο της «αρένας» και μας λέει το εξής: «Μα καλά δεν θα φωνάξετε να ξαναβγούμε; Τόσο ήσυχοι είστε;» σκορπώντας το γέλιο σε όλους. Φυσικά ο κόσμος φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε και έπαιξαν άλλα δύο κομμάτια για encore. Σκηνές απείρου κάλλους που σίγουρα όμως θα μείνουν. Η όλη εικόνα ήταν λες και είχες ένα τεράστιο σαλόνι και είχες καλέσει κόσμο και κάποιους μουσικούς να σου παίξουν ζωντανά. Όλη η ατμόσφαιρα παρά την έλλειψη κόσμου ήταν πολύ οικεία και ένοιωθες πολύ καλά, απόδειξη ότι οι μουσικοί που έχουν αναλάβει το όλο εγχείρημα δεν κάνουν αγγαρεία αλλά το γουστάρουν. Σε αυτό σίγουρα βοήθησε ο επαγγελματισμός αλλά και η διακατεχομένη τρέλα, αφενός του frontman που ήξερε να χειριστεί την όλη παγωμάρα αλλά και των υπολοίπων μουσικών οι οποίοι χωρίς να κάνουν ό,τι ο τραγουδιστής τους απλά ήταν εκεί γεμίζοντας με την παρουσία τους την σκηνή όπως οφείλει να κάνει μία μπάντα. Εννοείται ότι η μουσική τους ήταν καλός απόστολος στο να περάσει κάποιος καλά. Ε, πώς να μην είναι όταν ακούς -έστω και έτσι- κομμάτια όπως τα “Where Eagles Dare”, “22 Acacia Avenue”, “Flash Of The Blade”, “To Tame A Land” κλπ. Τραγούδια που οι ίδιοι οι δημιουργοί τους τα έχουν «θάψει» εδώ και χρόνια για διάφορους λόγους. Όλοι μας που έχουμε μεγαλώσει και γαλουχηθεί μουσικά με τους Iron Maiden δεν μπορούμε να μην ονειροπολήσουμε το παρελθόν θυμούμενοι ο καθείς τα δικά του βιώματα. Η μπάντα έχοντας και καλό ήχο έπαιξε σχεδόν όλα τα κομμάτια από την παρθενική της δουλειά αλλά και από την επερχόμενη που από ότι φαίνεται θα αφήσει και αυτή πολλούς με το στόμα ανοιχτό.  

Ίσως είναι τετριμμένο το «όσοι δεν ήρθαν, έχασαν» αλλά σε αυτή τη συναυλία πραγματικά είναι μεγάλη αλήθεια. Ήταν εμπειρία μοναδική. Όχι τόσο για τα τραγούδια σαν τίτλους αλλά για τον τρόπο που έχουν μεταμορφωθεί, έχοντας μέσα από το πρίσμα των Maiden United μια άλλη οπτική  πια. Μακάρι να ξανάρθουν στη χώρα μας έχοντας μαζί την νέα προσπάθειά τους, η οποία μπορεί να συμπεριλαμβάνει όπως φημολογείται και το “Alexander The Great”. Καταλαβαίνετε για τι έπος θα μιλάμε! Άντε να δούμε τι άλλο θα μας επιφυλάξουν αυτοί οι μουσικοί!

Το set list τους ήταν:

Revelations
Where Eagles Dare
Quest For Fire
2 Minutes To Midnight
Die With Your Boots On
22 Acacia Avenue
Flash Of The Blade
Prowler
Only The Good Die Young
Sun And Steel
Children Of The Damned
Trooper
To Tame A Land
-----------------------
The Evil That Men Do
Wasted Years
  • SHARE
  • TWEET