«10»: Επικές εμφανίσεις στο Up The Hammers Festival

Το σπουδαίο underground metal φεστιβάλ συμπληρώνει δέκα χρόνια ζωής

Από τους Κώστα Πολύζο, Θοδωρή Ξουρίδα, Θοδωρή Μηνιάτη, Μάνο Πατεράκη, 03/03/2015 @ 12:58
Το Up The Hammers Festival, έπειτα από εννέα χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στα συναυλιακά δρώμενα της χώρας μας, μπορεί πλέον να χαρακτηριστεί θεσμός και μας κάνει να αισθανόμαστε πως δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τα αντίστοιχα underground metal φεστιβάλ του εξωτερικού. Σε αυτή την άποψη συνηγορούν τα εξαιρετικά line-up, η άψογη διοργάνωση, αλλά και το γεγονός ότι δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες οπαδοί επισκέπτονται πλέον κάθε Μάρτιο την Ελλάδα για το φεστιβάλ.

Με την αφορμή της πραγματοποίησης τις ερχόμενες ημέρες (Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο) του δέκατου, επειτειακού Up The Hammers θυμηθήκαμε μερικές από τις εμφανίσεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «επικές» για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Στην επιλογή που κάναμε, συμπεριλάβαμε αναπόφευκτα και τις τρεις «ειδικές εκδόσεις» που έχουν πραγματοποιηθεί, παρά την «αντίθετη» άποψη του διοργανωτή Μανώλη Καραζέρη, όπως αυτή εκφράστηκε στην απολαυστική συνέντευξη που μας παραχώρησε, στα πλαίσια της στήλης Rock Culture. Πάμε λοιπόν να ξετυλίξουμε το κουβάρι των αναμνήσεων και να θυμηθούμε δέκα εμφανίσεις συγκροτημάτων που έχουν αποτυπωθεί έντονα στην μνήμη μας, όντας βέβαιοι πως στο μέλλον θα βιώσουμε πολλές ανάλογες εμπειρίες.

Omen  
10   Omen (Up The Hammers III, 2008)
 

Το τρίτο κατά σειρά Up The Hammers χαρακτηρίστηκε από την γιγάντωση του θεσμού. Headliners της πρώτης από τις δύο ημέρες ήταν οι ιστορικοί epic / power metallers Omen (οι εξαιρετικοί headliners της άλλης μέρας Manilla Road θα έδιναν τα ρέστα τους τέσσερα χρόνια αργότερα). Η τρελοπαρέα του αγέραστου Kenny Powell κατέθεσε μεταλλική ψυχή και εκείνο το βράδυ, το κοινό δεν ήθελε πολύ για να ξεσηκωθεί από τους ύμνους του μνημειώδους ντεμπούτου "Battle Cry" και αναπόφευκτα το κάγκελο που διαχωρίζει την σκηνή του An ήταν σαν να μην υπήρχε. Αδιαμφισβήτητο highlight της βραδιάς ήταν το ασύγκριτο "Don't Fear The Night", τραγούδι που δεν είχε παιχτεί κατά την πρώτη εμφάνιση των Αμερικανών στον ίδιο χώρο και προκάλεσε φυσιολογικά ρίγη συγκίνησης.

Θ.Ξ.
 


Titan Force  
9   Titan Force (Up The Hammers IV, 2009)
 

Εντάξει, πάνε 6 χρόνια από τότε οπότε οι μνήμες έχουν εξασθενήσει αρκετά, αλλά ακόμα θυμάμαι τις ανατριχίλες που ένιωσα ακούγοντας τους Titan Force να αποδίδουν ζωντανά το καταπληκτικό υλικό τους. Έχοντας ως παρακαταθήκη τα δυο φοβερά τους άλμπουμ, βγήκαν στην σκηνή του An και σαν να μην πέρασε μια μέρα από την διάλυσή τους τα δώσανε όλα. Ο Τύραννος ήταν απλά συγκλονιστικός και το μέταλλο της φωνής του συντάραξε τον χώρο. Από κάτω ο κόσμος είχε στήσει ένα απίστευτο πανηγύρι και έδειξε έμπρακτα την λατρεία του για τους Αμερικάνους. Αν και λόγω συναισθηματισμού και δεσίματος με την μουσική τους δεν θα μπορούσαν να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι, τελικά λέω να διαλέξω ως highlight της βραδιάς το υπερ-έπος "Blaze Of Glory" και ο χαμός που ακολούθησε.

Κ.Π.
 


Slauhter Xstroyes  
8   Slauter Xstroyes (Up The Hammers V, 2010)
 

Μεγάλο ερωτηματικό η εμφάνιση των ηρώων του US power metal, Slauter Xstroyes, στη χώρα μας, κυρίως λόγω του ότι επρόκειτο να τους δούμε δίχως την χαρακτηριστικότατη «ακροβατική» φωνή του John Stewart. Ευτυχώς, ο Steven Reimer που τον αντικατέστησε αποδείχθηκε πέρα από κάθε προσδοκία και ως εκ τούτου ευτυχήσαμε να βιώσουμε το όνειρο του κάθε ψαγμένου λάτρη του ατσαλιού: να ακούσουμε όπως πρέπει τις κομματάρες του ιστορικού "Winter Kill", αλλά και του "Free The Beast". Γήινοι και προσιτοί, σχεδόν ερασιτεχνικοί -με την καλή έννοια- και δίχως τίποτα στημένο, μας παρέδωσαν μαθήματα τεχνικού heavy metal, βυθισμένου στην underground μεταλλική 80-ιλα που αρμόζει γάντι στην ουσία του εγχειρήματος που ονομάζεται Up The Hammers.

Μ.Π.
 


Jaguar  
7   Jaguar (Up The Hammers VI, 2011)
 

Τον Μάρτιο του 2011 μας επισκέφτηκαν οι Jaguar, ένα από τα σημαντικότερα group του New Wave Of British Heavy Metal. Αν και δεν έχουν κάνει την καριέρα άλλων, εντούτοις εκείνο το βράδυ απλά απέδειξαν ότι το Νησί είχε βγάλει συγκροτήματα-διαμάντια, μουσικά σχήματα με καλλιτέχνες που «τιμούν την φανέλα», αφού όσα χρόνια και αν περάσουν παίζουν σαν έφηβοι ικανοποιώντας το κοινό. Ο γνώριμος, τραχύς και βρώμικος Αγγλικός ήχος του είδους δήλωσε «παρών» δημιουργώντας έναν ευχάριστο πανζουρλισμό στο χώρο. Τόσο έντονο που με την απόδοση τους «τίναξαν το μαγαζί στον αέρα». Ότι παρακολουθήσαμε τότε ήταν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις που έχει δώσει συγκρότημα στη χώρα μας με ιδανική εικόνα μουσικών και κοινού σαν ένα σώμα.

Θ.Μ.
 


Crimson Glory  
6   Crimson Glory (Up The Hammers Special Edition I, 2011)
 

Τον Οκτώβριο του 2011 το Up The Hammers θέτει εμβόλιμα για πρώτη φορά μια ειδική έκδοση του, έχοντας headliners τους Crimson Glory. Οι απαιτήσεις πολλές, οι προσδοκίες για τον γράφοντα λίγες και περιορισμένες όμως αφού τα τελευταία χρόνια πολλά σχήματα έχουν πάρει την κατιούσα. Εκείνη η βραδιά όμως θα έμενε στην ιστορία. Το σχήμα από την πρώτη στιγμή σε έκανε να νομίζεις ότι ακούς μουσική από τα στερεοφωνικά του μαγαζιού και όχι ζωντανά. Χωρίς τον Midnight, την φωνή-μέρος του θρύλου. Με setlist όμως που βασίστηκε στα δυο πρώτα μνημειώδη albums τους, συγκίνησαν άπαντες τόσο πολύ που δεν υπάρχουν επαρκείς λέξεις για να περιγράψουν ότι βιώσαμε. Αν τα μπετά στο χώρο είχαν μάτια θα είχαν σίγουρα δακρύσει. Σοκ και δέος.

Θ.Μ.
 


Shok Paris  
5   Shok Paris (Up The Hammers VII, 2012)
 

Πέντε μήνες σχεδόν μετά τους Crimson Glory μας επισκέφτηκε άλλο ένα από τα σημαντικότερα σχήματα του Αμερικάνικου power metal, οι Shok Paris. Η προσμονή όλων ήταν μεγάλη αλλά παράλληλα και διάχυτος ο «φόβος» για μια μέτρια διεκπεραιωτική εμφάνιση. Το συγκρότημα φρόντισε από την αρχή να εξαλείψει την όποια αμφιβολία σχετικά με το πώς θα κυλούσε η βραδιά. Ότι είδαμε ξεπέρασε κάθε προσδοκία αφού ήταν μια οπτική ονείρωξη που δεν ήθελες να τελειώσει. Το μεγαλείο και η φήμη που είχε η μπάντα επιβεβαιώθηκαν στο έπακρο. Απέδωσαν τα τραγούδια σχεδόν σαν τα άκουγες playback με τους μουσικούς απλά να κουνιούνται. Ειλικρινά ότι και να ειπωθεί για εκείνη την βραδιά είναι λίγο αφού και αυτοί πραγματοποίησαν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις που έχει δώσει συγκρότημα στη χώρα μας.

Θ.Μ.
 


Skyclad  
4   Skyclad (Up The Hammers VII, 2012)
 

Κάποιοι σίγουρά ακόμα αναπολούν τον Martin Walkyier, αλλά αυτό δεν φάνηκε καθόλου εκείνο το βράδυ, καθώς ο κόσμος και τίμησε με την παρουσία του το headline act της δεύτερης μέρας, και τα έδωσε όλα υπό τους ήχους των "Thinking Allowed", "Spinning Jenny" και στην φοβερή διασκευή του "Emerald" των Thin Lizzy. Το ανακάτεμα τραγουδιών από τις διάφορες περιόδους της μπάντας φάνηκε να δίνει τις απαραίτητες ανάσες σε όλους μας, ενώ η αποθέωση στο τέλος από το κοινό ήρθε σαν επιστέγασμα μιας μεγάλης εμφάνισης από τους Άγγλους. Κάποιοι πριν το live είχαν ενστάσεις σχετικά με την επιλογή των Skyclad ως κυρίως όνομα, καθώς φαινομενικά δεν ταίριαζαν στο ύφος του φεστιβάλ. Όσοι από αυτούς βρέθηκαν στο Αν εκείνη την βραδιά σίγουρα αναθεώρησαν.

Κ.Π.
 


Manilla Road  
3   Manilla Road (Up The Hammers Special Edition II, 2012)
 

Το γεγονός ότι οι νονοί του θεσμού Manilla Road θα έπαιζαν ολόκληρο το "Open The Gates" στην τέταρτη επίσκεψή τους τους στην χώρα μας για συναυλίες αρκούσε για να προσελκύσει το κοινό, που με την ολοκλήρωση της εμφάνισης κατάλαβε πως αυτό που βίωσε θα έμενε στην ιστορία για αρκετούς ακόμη λόγους. Τρεις ολόκληρες ώρες καθαρής μουσικής, άψογη απόδοση από την τετράδα χωρίς σκαμπανεβάσματα, αμέτρητα stage diving και crowd surfing, σπουδαία τραγούδια που ακούστηκαν για πρώτη φορά ("Street Jammer", "Metal", "Crystal Logic") και ονειρεμένο συνολικά setlist συνετέλεσαν σε μία εμπειρία φαινομενικά αξεπέραστη. Φαινομενικά γιατί το νέο τρίωρο που μας έχουν υποσχεθεί για το ερχόμενο Σάββατο οι Αμερικανοί, με τον Randy "Thrasher" Foxe να βρίσκεται για μιάμιση ώρα στο πλευρό του αγέραστου Shelton αναμένεται να χαραχτεί ακόμη πιο βαθιά στην μνήμη μας.

Θ.Ξ.
 


Sarissa  
2   Sarrisa (Up The Hammers VII, 2013)
 

Η ιστορική μπάντα από την συμπρωτεύουσα είχε κάνει μέσα στο 2012 την επανεφάνισή της, οπότε η επιλογή των Sarissa ως co-headliners στην πρώτη μέρα του εβδόμου Up The Hammers έμοιαζε λογική, ειδικά από την στιγμή που στην Αθήνα είχε εμφανιστεί μόνο άλλη μία φορά. Έχοντας παρακολουθήσει τους Sarissa δύο περίπου μήνες πριν το φεστιβάλ, δεν περίμενα τίποτα άλλο από μία ακόμη εξαιρετική εμφάνιση και αναμενόμενα οι προσδοκίες μου καλύφθηκαν και με το παραπάνω. Τα ιδρυτικά μέλη Δημήτρη Σελαλμαζίδης και Γιώργος Συμεωνίδης, πλαισιωμένοι από εξαιρετικούς, νεότερους μουσικούς σε τύμπανα και κιθάρα απέδωσαν άψογα το σπουδαίο υλικό του παρελθόντος, με αποκορύφωμα τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις στους ύμνους του ιστορικού demo του '87, "War For Peace", "Electric Axes" και "Macedonial Army", που έκλεισε πανηγυρικά το set.

Θ.Ξ.
 


Domine  
1   Domine (Up The Hammers VII, 2013)
 

Οι Ιταλοί ήρθαν στο πλαίσιο του έβδομου Up The Hammers το 2013, και μας έστειλαν για όσο διάστημα κράτησε η εμφάνιση τους σε μια παράλληλη διάσταση όπου εξελίχτηκε κάτι μαγικό. Η σύνδεση του κόσμου με το συγκρότημα ήταν ιδανική. Τα τραγούδια που ακούστηκαν εκείνο το βράδυ ήταν ένα δείγμα της απίστευτης συνθετικής έμπνευσης του Enrico Paoli  και που ο Morby ερμήνευσε κάθε στίχο με τρόπο μοναδικό. Το "The Chronicles Of The Black Sword" προσωπικά ήταν η κορυφαία στιγμή του live και αποδόθηκε τέλεια, αλλά ούτως ή άλλως δεν υπήρξε τραγούδι που υστέρησε. Οι Domine είναι χαρακτηριστικό δείγμα φοβερού συγκροτήματος που δεν έχουν καταφέρει να έχουν πολύ μεγαλύτερη απήχηση για τους «γνωστούς άγνωστους» λόγους. Μάρτυράς μου οι 500 ψυχές που συνταξιδέψαμε μαζί εκείνο το βράδυ από την Αθήνα στο Μελνιμπονέ μέσω Ακιλονίας... και πίσω.

Κ.Π.
 


  • SHARE
  • TWEET