Francis Of Delirium

Είναι πάντα μια ευχάριστη ανάσα δροσιάς για έναν άνθρωπο που κατά κύριο λόγο ακούει δίσκους, να βρίσκει μπροστά τους τραγούδια που του φτιάχνουν τη μέρα και λάμπουν από μόνα τους. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και το φοβερό "Blue Tuesday" των νεοσύστατων Francis Of Delirium από το Λουξεμβούργο, ένα φοβερό indie κομμάτι με φανερές emo επιρροές που μονοπωλεί το ενδιαφέρον με τις μελωδίες του, την παραγωγή αλλά και την κολλητικότητά του. Κάπως έτσι μπαίνει στο ραντάρ για μένα αυτό το συγκρότημα και επιτέλους, έχουμε ολοκληρωμένη κυκλοφορία του στα χέρια μας να χορτάσουμε.

Οι Francis Of Delirium λοιπόν αποτελούνται πρακτικά από δύο άτομα, τον Chris Hewett στα κρουστά και την Jana Bahrich σε όλα τα υπόλοιπα. Κεντρικός εγκέφαλος του συγκροτήματος η Jana, που μόλις στα δεκαεννέα της χρόνια έχει να μας δώσει μεθυστική συνθετική ικανότητα και μια φωνή αξιοζήλευτη, που θα μπορούσε να βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο κάθε μεγάλου pop ή rock συγκροτήματος στην ιστορία. Σε ένα προσωπικό ταξίδι των πρώτων χρόνων στην ενηλικίωση λοιπόν, οι Francis Of Delirium συνθέτουν σιγά σιγά το παραμυθένιο "Lighthouse", έναν δίσκο ειλικρινή, καλοδουλεμένο σε σημείο εντυπωσιασμού, με μια ενορχήστρωση που κλέβει τις εντυπώσεις. Θα πω την αλήθεια μου, όσο περνάω απόλυτα ποιοτικό χρόνο μαζί του είναι ό,τι πιο κοντινό έχω ακούσει σε ποιότητα στο indie στερέωμα στον κολοσσό της Phoebe Bridgers, "Punisher".

Ίσως λίγο μεγάλα λόγια για έναν δίσκο πρωτοεμφανιζόμενου συγκροτήματος σε τόσο μικρή ηλικία, ωστόσο όχι υπερβολικά. Ήδη αναφέραμε το γεγονός πως έχουν καταφέρει ένα τεράστιο χιτ, ωστόσο και τα υπόλοιπα singles που οδήγησαν στη δημιουργία του "Lighthouse" είναι κομμάτια για να κρατήσεις στη λίστα σου. Τόσο το "Real Love" μέσα στην ρομαντική του άρνηση όσο και το "Give It Back To Me" στην αναζήτησή του για μια κάθαρση στην οποία νιώθει ότι έχει δικαίωμα χρωματίζουν την κατάσταση του να νοσταλγείς προτού ξεπεράσεις. Από τα τραγούδια σε πλήρη κυκλοφορία όμως, φαίνεται πως οι Francis Of Delirium δεν αποτελούν ένα "one-trick-pony", αλλά μία μεγάλη συνθετική pop δύναμη που εκκολάπτεται με τον πιο όμορφο και δημιουργικό τρόπο. Το "First Touch" αλλά και αργότερα το "Who You Are" σηματοδοτούν μια σχέση από την αρχή μέχρι το τέλος της, διεσπαρμένα κατά τη διάρκεια του δίσκου, και παρασύρουν σε συναισθηματικές σκέψεις με τις υπέροχες μελωδίες και τη φωνή της Jana. Ειδική μνεία στο βιολί και πιάνο του "Starts To End" που είναι ίσως το πιο πολυεπίπεδο μουσικά κομμάτι του δίσκου. Σχεδόν δεν έχει νόημα να αναφερθώ σε όλα τα κομμάτια του δίσκου καθώς όλα έχουν την αξία τους και προχωρούν με μια πολύ εύλογη ροή.

Το "Lighthouse" είναι μια δουλειά πηγαία όμορφη μέσα στη μελαγχολία της, νοσταλγική από μόνη της, αλλά με μια διττή έννοια για εμάς που τα 20s μένουν μια για πάντα στο παρελθόν και παρακολουθούμε νέους καλλιτέχνες να τα εξιστορούν με τον τρόπο τους. Με έναν δαιμονικό τρόπο, οι συνθήκες των δίσκων που ακούω φέτος μοιάζουν να με βρίσκουν και να μιλάνε σε προσωπικά γεγονότα. Σίγουρα οι Francis Of Delirium ανήκουν σε αυτή την ομάδα δίσκων και το αξίζουν με το παραπάνω. Δηλώνω αθεράπευτη fan τους.

Bandcamp | Spotify