Ανασκόπηση 2016: Ελληνόστιχο Τραγούδι

Θάνο, μας λείπεις...

«Πάντως όταν ξυπνώ με της αυγής το σκούντημα
δεν είμαι παρά μόνος στο δωμάτιο
σωματικά στερεωμένος απ’ τον ύπνο  
πιο γνώριμος του θανάτου από χτες 
ενώ η ψυχή προσμένει 
το καινούργιο μήνυμα του ήλιου 
όπως πάντα.»

Έχω την αίσθηση ότι ετούτο το επτάστιχο του Νίκου Καρούζου ορίζει την πορεία μας μέσα σ’ αυτό το «διάλειμμα του κόσμου», που αποκαλούμε ζωή, μέχρι την φυγή μας στο βάθος του μη ορατού. Η χρονιά που μόλις μας άφησε, υπήρξε φινάλε σ’ ένα διάλειμμα του κόσμου, υπνωτισμένο από την έκσταση της δημιουργίας των παιδικών μας ηρώων - καλλιτεχνών, που με το έργο τους διαμόρφωσαν το τοπίο της σύγχρονης pop rock μουσικής του 20ου και 21ου αιώνα.

Στο νωπό κλίμα συγκίνησης από την απουσία των David Bowie, Prince, Leonard Cohen, George Michael, η χώρα μας αποχαιρετά, καθόλη τη διάρκεια του έτους, Έλληνες καλλιτέχνες -και όχι μόνον- που αφιέρωσαν την ζωή τους στην τέχνη τους. Τον ζωγράφο Παναγιώτη Τέτση, τον γλύπτη Γιώργο Λάππα, τους σκηνοθέτες Νίκο Παναγιωτόπουλο, Νίκο Τριανταφυλλίδη, τους ηθοποιούς Άννα Συνοδινού, Γιάννη Βόγλη, και πολλούς ακόμη.

Αλλά και στη μουσική, η απώλεια του Θάνου Ανεστόπουλου το Σάββατο, στις 3 του Σεπτέμβρη, ολοκλήρωσε τον κύκλο ενός μουσικού, συνθέτη, εικαστικού, ποιητή, που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά, αφήνοντας τους καρπούς του στις επόμενες. Τo μεσημέρι της Δευτέρας, σε μια λιτή τελετή τον κατευοδώνουμε, τραγουδώντας του "Βάλτε Να Πιούμε". Τρεις μήνες μετά, την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου, τα εναπομείναντα Διάφανα Κρίνα τον αποχαιρετούν από σκηνής, στο κατάμεστο Piraeus Academy, με τον Παναγιώτη Μπερλή στα πλήκτρα και στην φωνή. Οι προσκλήσεις της δωρεάν εμφάνισής τους εξαντλούνται μέσα σε 3 ώρες, ενώ εκείνοι, χωρίς τον Θάνο, μας παρουσιάζουν ένα καινούργιο τραγούδι! Το ακούτε εδώ.

Η ζωή, όμως, δεν τελειώνει, το ίδιο και η δημιουργία. Το 2016 προσπαθεί να γεμίσει τις απώλειες με νέα ακούσματα της εγχώριας σκηνής, πολλά από αυτά αρκετά ενδιαφέροντα. Οι Panx Romana, δεκαεπτά χρόνια μετά το τελευταίο τους άλμπουμ, επιστρέφουν με το "Pax Americana", έναν δίσκο που περιμέναμε αρκετό καιρό! Ο Γιάννης Αγγελάκας με τους 100°C τραγουδούν "Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια", ενώ ο Αλέξανδρος Βούλγαρης (a.k.a. The Boy) ολοκληρώνει το "Έτοιμοι Ένα", πριν το "Έτοιμοι Δύο".

Το δίδυμο Xylouris White κυκλοφορούν τον δεύτερο δίσκο του, "Black Peak", με συμμετοχές των Bonnie 'Prince' Billy και Ψαραντώνη, συνεχίζοντας να αποσπούν ένθερμο χειροκρότημα στην περιοδεία τους σε Ευρώπη και Αμερική. Η Κρίστη Στασινοπούλου και ο Στάθης Καλυβιώτης κατακτούν την πρώτη θέση του Transglobal World Music Chart για τον Οκτώβριο του 2016 και την τρίτη θέση του World Music Chart Europe για τον ίδιο μήνα, με το "ΝΥΝ". Ο Κωνσταντίνος Βήτα παρουσιάζει την μουσική του με φυσικά όργανα στην σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών, καταγράφοντας την ιδιότυπη αυτή "Συγκατοίκηση" σε έναν δίσκο, τον δεύτερό του μέσα στο ίδιο έτος. Οι Πυξ Λαξ ανακοινώνουν συναυλία για τα 30 χρόνια από την ίδρυσή τους μέσα στο 2018, ξεκινώντας προπώληση ενάμιση χρόνο πριν! Ναι, συνέβη και αυτό! Ο Διονύσης Σαββόπουλος με την Ελένη Βιτάλη, ακόμα ζωντανοί στο Κύτταρο, ηχογραφούν τον δίσκο "Σήκω Ψυχή Μου Δώσε Ρεύμα".

Γνωρίζοντας, λοιπόν, ότι στην δημιουργία τίποτε δεν χάνεται, μήτε πεθαίνει, αλλά συνεχίζει την ατέρμονη διαδρομή, σας παρουσιάζουμε τις ελληνόστιχες κυκλοφορίες του 2016 που μας κέντρισαν ιδιαιτέρως το ενδιαφέρον, (λίγες) από τις συζητήσεις που κάναμε με δημιουργούς που μιλούν ελληνικά στο έργο τους, αλλά και τις πιο ενδιαφέρουσες -πάντα κατ’ εμάς- ζωντανές εμφανίσεις όπου το sing-along έγινε στη μητρική μας γλώσσα.

Κ.Κ./K.M.


5 Τοπ Ελληνόφωνοι Δίσκοι της χρονιάς

1. Bazooka - "Useless Generation"
«Τολμώντας το αδιανόητο (;) το "Useless Generation" είναι εξ ολοκλήρου ηχογραφημένο στα ελληνικά, σε αντίθεση με το ντεμπούτο τους και αυτό του προσδίδει διαφορετικά χαρακτηριστικά. Το κάνει (στους Έλληνες) σαφώς πιο άμεσο αλλά και πιο επιθετικό και ειρωνικό αφού, όπως και να το κάνουμε, στίχοι όπως «είμαστε η άχρηστη γενιά» αλλιώς ακούγονται στη μητρική γλώσσα. Είναι κάτι στην εκφορά του λόγου του τραγουδιστή Ξάνθου Παπανικολάου (ένας χλευαστικός κυνισμός, μία λελογισμένη αυθάδεια;), κάτι που δεν υπήρχε στην πρώτη τους δουλειά, αλλά αποδεικνύεται ένα πλεονέκτημα σε αυτήν. Δεν ξέρω αν είναι αυτό που τους βοηθάει να αναπτύξουν και την ταχύτητά τους παραπάνω στο μέσο όρο, πάντως είναι σαφές ότι οι ρυθμοί έχουν γίνει σημαντικά πιο γρήγοροι...»

Κ.Σ.

2. Xylouris White - "Black Peak"
Τα λόγια περιττεύουν μιλώντας για τον δεύτερο δίσκο των Xylouris White. Ο παρατεταμένος, ακραιφνής αυτοσχεδιασμός, πολύ πιο έντονος και υπαρκτός εδώ, απ' ό,τι ακούσαμε στο "Goats" (2014), παραμένει κύριο χαρακτηριστικό του άλμπουμ, των επτά tracks, τόσο ως προς τα μελωδικά μέρη του λαγούτου και της λύρας, όσο και στα μέρη των κρουστών. O τρόπος με τον οποίον -διαδοχικά- συνδέονται οι δύο κατηγορίες οργάνων, εκείνη των εγχόρδων και εκείνη των κρουστών, υπογράφει μια αριστοτεχνικά γραμμένη μελωδική συζήτηση σαράντα ενός -περίπου- λεπτών.

Από την αρχή μέχρι το τέλος του ακούμε την συνεχόμενη ψυχεδελική τάση του, φορμαρισμένη στο πλαίσιο της πρωτόγονης κρητικής παράδοσης. Η λύρα και τα φωνητικά του Ψαρογιώργη, με τα κρουστά του White συναρμολογούν έναν συγκλονιστικό δίσκο υψηλής δεξιοτεχνίας σ’ ένα δείγμα απαράμιλλης post-cretan psych folk.

Κ.Κ.

3. The Boy - "Έτοιμοι Ένα"
Το "Έτοιμοι Ένα", πρώτο μέρος της μουσικής διλογίας, χαρακτηρίζουν οι σύντομες μελωδίες και ο στίχος, υπερρεαλιστικός, ωμός, γκροτέσκος. Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης ξεφυλλίζει το παιδικό του ημερολόγιο, στο οποίο αποτυπώνει μια ολόκληρη γενιά της Μεταπολίτευσης. Ξύνει τις αστικές πληγές, ενώ επιμένει στον -καθ’ οιονδήποτε τρόπο- απογαλακτισμό, αξιακό, κοινωνικό, πολιτικό, μιντιακό, ιστορικό, προς αναζήτηση της νέας ωφέλιμης εποχής. Σκιαγραφεί στο πιανιστικό, dance-pop, electro κάδρο του την μορφή της Μνήμης, σημειώνοντας «με ξυράφι ν’ αφαιρέσουμε τα σάπια μέλη, να αποφύγουμε να γίνουμε όλοι ζόμπι ή Έλληνες».

Κ.Κ.

4. Panx Romana - "Pax Americana"
Η groovy punk 'n' roll επιστροφή των Panx Romana μάς θυμίζει γιατί τόσα χρόνια οι ιδιοι κρατούν μια ιδιαίτερη θέση στις μουσικές μας προτιμήσεις. Το "Pax Americana", πέραν της περίφημης μουσικής του πολυμορφίας, ζωγραφίζει το κοινωνικο-πολιτικό κάδρο του αιώνα μας, με την αιχμηρή στιχουργική του. Η αξία του -λοιπόν- έγκειται στην αφύπνιση που επιτελείται με τον λόγο του, από εκείνους που αρνούνται να μεγαλώσουν, εκείνους που πορεύονται με άξονα την -άνευ συνόρων, χρωμάτων ή φυλών- ανθρωπιά.

Κ.Κ.

5. ΟΔΟΣ 55 - "ΟΔΟΣ 55"
Το δεύτερο άλμπουμ των ΟΔΟΣ 55 κατέφθασε σε μια ταραγμένη κοινωνικό-πολιτική εποχή, αναταράσσοντας τα λιμνάζοντα ύδατα της «ασφαλούς» καρέκλας μας. Στα πενήντα λεπτά διάρκειάς του υμνεί, με την ηχητική ωμότητα του noise synth punk και τον καταγγελτικό σαν μανιφέστο στίχο του, την επιδερμική κανονικότητα της κοινωνίας. Έρχεται ακριβώς στην ιστορική καμπή της μεταπολεμικής Δύσης, φωνάζοντας για τη μνήμη που δεν χάνεται. Επιμένει να μας θυμίζει ότι τίποτε δεν έχει τελειώσει, ότι πάντα κάθε απότομο τέλος είναι μια νέα αρχή!

Κ.Κ.

Check also: Σπύρος Γραμμένος - "16" / Παύλος Παυλίδης & B-Movies  - "Μια Πυρκαγιά Σ’ Ένα Σπιρτόκουτο" / Λάργκο – "Λάργκο ΕΡ" / Σείριος Σαββαΐδης - "Ο Γάμος της Γουέντυ" / Κρίστη Στασινοπούλου & Στάθης Καλυβιώτης - "ΝΥΝ"


5 στίχοι που θα θυμόμαστε και μετά το 2016...

1. «Σήμερα σκεφτόμουνα το φως 
έτσι όπως έπεφτε στο πρόσωπό σου αλλόκοτο 
καθώς γελούσες και ψιθύριζες διαρκώς 
ότι χωράει μια πυρκαγιά σ' ένα σπιρτόκουτο»

Παύλος Παυλίδης - "Μια Πυρκαγιά Σ’ Ένα Σπιρτόκουτο"
Από τον ομώνυμο δίσκο

2. «Κορόιδευα της ξενιτιάς τα γραφικά τραγούδια, 
που ακούγανε και κλαίγαν τα παππούδια.
Τώρα τρίβω τα μάτια μου κι όλο μετράω μίλια, 
κουνόντας ηλεκτρονικά μαντήλια.

Κουράγιο φιλαράκια μου, η μπόρα θα περάσει.
Εμείς βέβαια θα’ χουμε γεράσει.
Θα βλέπω τα εγγόνια σας και θα σας κάνω like, 
κι αγάπη θα σας στέλνω απ’ το skype..»

Σπύρος Γραμμένος - "Οι Φίλοι"
Από τον δίσκο "16"

3. «Της μοίρας το αιδοίο, που 'ναι φαρμακερό,
σ' ένα κωλοχανείο με ξέβρασε να ζώ.
Τριάδα οι νταβατζήδες, πολλές οι παστρικές,
μα ίσα που προλαβαίνουν να κάνουν τις δουλειές.
Ο θυρωρός νυστάζει, κουράστηκε να ζεί.
Βρίσκουν την ευκαιρία σχιζοφρενείς ναζί,
θυμίαμα κάνουν την οργή, τη βία θυμιατό.
Γυρίζω από την άλλη και κάνω εμετό.»

Θανάσης Παπακωνσταντίνου - "Κωλοχανείο"
Από το EP "ΛΑΓΚΟ"

4. «Διαγράφουν διαστάσεις, φωτίζουν την πτώση
Συνέχεια θα χάνεται η νέα εποχή»

ΟΔΟΣ 55 - "Ακτίνες Θανάτου"
Από το άλμπουμ "ΟΔΟΣ 55"

5. «Είμαστε μονίμως κουρασμένοι. 
Προστατευμένοι της Αγίας Ανοησίας. 
Με τιμωρώ με αγκαλιές. 
Τιμάω τα πλάσματα μ’ αθώες ψυχές. 
Μιλάνε για μας. 
1987. 
Καιρός να γαμηθούμε ξανά. 
Χαλασμένα παιδιά βγαίνουν ουρλιάζοντας από το εργοστάσιο.»

Αλέξανδρος Βούλγαρης (a.k.a. The Boy) - "Αγνός Γκάλης"
Από τον δίσκο "Έτοιμοι Ένα"


5 ζωντανές εμφανίσεις που δεν έπρεπε να χάσουμε...

1. Θάνος Ανεστόπουλος - «Από Τις Ρίζες Ως Τα Άνθη Του Καλού», Παλλάς, 14/05/16
Το κατάμεστο Παλλάς άνοιξε την κουίντα του σ’ έναν καλλιτέχνη που βρέθηκε εκεί για να μας αποχαιρετίσει, αποχαιρετώντας μαζί μας την δροσιά της νιότης, τον παροξυσμό της δημιουργίας, το αίνιγμα της ζωής. Δάκρυα πλυμμήριζαν το πρόσωπό μας, πένθος εγκαταστάθηκε στην ψυχή μας, βλέποντας τον Θάνο Ανεστόπουλο σ’ αυτήν την τελευταία παράσταση. 

Η παρουσίαση του -εν λόγω- έργου απετέλεσε μια εμπειρία ζωής, «δηλητηριάζοντάς» μας μ’ ένα είδος κάθαρσης, όπου η λύτρωση επέρχεται με τον ενδελεχή εσωτερικό αγώνα του ανθρώπου απέναντι στην ίδια του την υπόσταση. Η ειλικρινής κατάθεση της πορείας του, μέσα από τον λόγο του και τα τραγούδια που αγαπούσε μάς αποκάλυψε ποίος ήταν, αλλά και ποιοι τελικά είμαστε εμείς. «Θα ξανανταμώσουμε στο μέλλον, με κάποια άλλη ευκαιρία. Μην το βάζετε κάτω, με τίποτα», μας είπε.    

Κ.Κ.

2. Γιάννης Αγγελάκας, VIC, Παύλος Παυλίδης, Βαγγέλης Μαρκαντώνης @ Πλατεία Νερού, 16/06/16
«Το follow up του περσινού Release Athens χτυπούσε στους ήχους της εγχώριας μουσικής σκηνής, αποδεικνύοντας -για ακόμη μια φορά- πως τέτοιες διοργανώσεις σαν αυτή, αποτελούν -τουλάχιστον- περίτρανη απόδειξη πολιτισμού!

Από τη Θεσσαλονίκη και τα Γιάννενα ως την Αθήνα, ό,τι ζήσαμε χθες βράδυ μπορεί να το χαρακτηρίσει η μουσική συσπείρωση και η συγκίνηση. Από το Λονδίνο ως το Άμστερνταμ «εκείνο το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν» κατέληξε στην Αθήνα, σε μια σπουδαία «Γιορτή» για την ελληνική rock μουσική. Ναι, αναρριγήσαμε ακούγοντας τον Γιάννη Αγγελάκα να τραγουδά Τρύπες. Ναι, χορέψαμε με τον Παύλο Παυλίδη & B-Movies που μας ξεσήκωναν κάθε λεπτό της εμφάνισής τους. Ναι, αισθανθήκαμε στο πετσί μας την παράδοση της Ελλάδας που συναντά τον σκληρό ήχο στο κλαρίνο των Villagers Of Ioannina City [...] και ήρθαμε πιο κοντά στα τραγούδια του Βαγγέλη Μαρκαντώνη!

Σε μια βραδιά-συνάντηση ορόσημο της εγχώριας σκηνής, με διαρκή κορύφωση, καλές προθέσεις και αυθορμητισμό, η μεγαλειώδης προσέλευση κόσμου έδειξε πως σε τέτοιους καιρούς κρίσης, στη συνείδησή μας ξαγρυπνά η φλόγα των ευγενών πόθων και της διάδρασης.»

Κ.Κ.

3. Βασίλης Παπακωνσταντίνου «Οι Φωνές Των Ποιητών» @ Σταυρός Του Νότου, 28/11/16
«Παρ’ ότι καθημερινή, και δη Τσαγκαροδευτέρα, ο κόσμος συνέρρευσε στον Νέο Κόσμο να ακούσει πρωτίστως τη Φωνή, αλλά - και γιατί όχι;- τους Ποιητές, στην παράσταση-αφιέρωμα στην ένταση των μελοποιημένων στίχων τους.

Ο μεγάλος ερμηνευτής ξεκίνησε με δικά του τραγούδια, αυτοσαρκαζόμενος για την επιλογή της «σημαντικής ποίησης» των δικών του στίχων, αλλά γρήγορα βούτηξε στα βαθιά νερά του Οδυσσέα Ελύτη, του Γιάννη Ρίτσου, του Κώστα Καρυωτάκη, του Νίκου Καββαδία, του Τάσου Λειβαδίτη, του Γιάννη Νεγρεπόντη, του Νικόλα Άσιμου, του Μάνου Ελευθερίου και πολλών άλλων.

Highlight της ευπρόσδεκτα μακράς βραδιάς, η απαγγελία αλλά και η ερμηνεία του Παπακωνσταντίνου στο μελοποιημένο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, "Πού Είσαι". Ψάχτε το στον δίσκο «Φυσάει» του 1993, σε μουσική Γιώργου Τσαγκάρη, και ανατριχιάστε ελεύθερα...»

Κ.Μ.

4. Κώστας Τουρνάς @ Gagarin 205, 29/01/16
«Τρεις ώρες κράτησε η συναυλία και θα έπρεπε να ήταν χορταστική για τον καθένα. Ακόμα κι έτσι όμως δύο πράγματα δείχνουν ότι στον pop-rock χώρο ή / και την ηλεκτρική μπαλάντα αν θέλετε, η κληρονομιά που έχει αφήσει πίσω του ο Τουρνάς είναι ασυναγώνιστη για τα ελληνικά δεδομένα. [...] Χωρίς να είναι όλη του η δισκογραφία υπόδειγμα καλλιτεχνικής δημιουργίας και έχοντας και κάμποσα (κυρίως ενορχηστρωτικά τελικά) παραστρατήματα, είναι κρίμα από κάποιους να εξισώνεται η μουσική του Τουρνά με την «επιστροφή στα '80s» χαβαλεδιάρικη λογική με την οποία προσεγγίσουμε τα σόου τύπου Μπίγαλης-Πωλίνα-Χαριτοδιπλωμένος. Όποιος δεν καταλαβαίνει την διαφορά, είναι απλά μουσικά ανιστόρητος. Όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα γούστου, όπως πάντα.»

Κ.Σ.

5. Λένα Πλάτωνος, Σαβίνα Γιαννάτου, Γιάννης Παλαμίδας Live @ Six DOGS - Record Store Day Event, 16/04/16
«Στην οδό Αβραμιώτου, τα ξανθά, μακριά μαλλιά της Λένας μοσχοβολούσαν εκείνο το άρωμα, με το οποίο μάς αρωματίζει κάθε φορά που την συναντούμε. Το άρωμα της σπουδαιότητάς της. Η Λένα του Μάνου Χατζιδάκι. Η Λένα, που φιλοξενήθηκε στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο, στο Παλλάς. 

Η Λένα, της οποίας το "Γκάλοπ" (1985) επανακυκλοφόρησε -επίσημα- από την Αμερικάνικη εταιρεία Dark Entries. Η Λένα, που ανακάλυψαν οι Ισραηλίτες Red Axes και κυκλοφόρησαν το EP "Red Axes Remixes", από την ίδια άνω εταιρεία, πάνω σε 4 τραγούδια της. Η ίδια Λένα περίμενε πολλή ώρα, στον προαύλιο χώρο του Six D.O.G.S. κι εμείς μαζί της, να καθίσει στο μαύρο πιάνο, της μικρής σκηνής του.»

Κ.Κ.

Check also: 20 Χρόνια Μπλε με την Θεοδοσία Τσάτσου / Τα Παιδιά Της Παλαιότητας @ Gagarin 205, 20/05/16

Close enough: "5 Χειμώνες, 6 Καλοκαίρια" - Τα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου σε ζωντανές ηχογραφήσεις με την ερμηνεία της Ματούλας Ζαμάνη - Listen


5 συνεντεύξεις που τα είπαμε στα ελληνικά...

1. Κώστας Τουρνάς: «Τραγούδι = Το ανέκφραστο, το ανομολόγητο, το τωρινό»
Ένας σπάνιου εύρους τραγουδοποιός σε μία τεθλασμένη συνέντευξη, καλύπτει ιστορικά γεγονότα και κυρίως δικές του αλήθειες πίσω από τη ζωή και τη δημιουργία.

2. Τάκης Μπαρμπαγάλας [Λευκή Συμφωνία]: «Στην Ισπανία είχαμε παίξει στην Biennale και μετά ήρθε το MTV και μας ζήτησε να κάνουμε ένα βίντεο. Προφανώς μας ακούσανε και γουστάρανε και ήρθανε από μόνοι τους [...]»
Μία ιστορική αναδρομή σε μία καριέρα που από το 1986 μέχρι και κυριολεκτικά σήμερα έχει μόνο υψηλής ποιότητας σταθμούς να επιδείξει.

3. Ρους: «Όταν δεν έχεις κάτι να πεις, είναι καλύτερο να μη λες τίποτα»
Λίγο πριν την πρώτη ζωντανή παρουσίαση της νέας του μπάντας στο Faust και εν όψει της κυκλοφορίας του δεύτερου δίσκου του, έξι ολόκληρα χρόνια μετά τις αγαπημένες του κοινού "Εξαιρέσεις", ο Ρους επιστρέφει στη δισκογραφία και αποδεικνύει ότι είναι ένας καλλιτέχνης που δεν φοβάται την σιωπή όταν αυτή είναι αναγκαία.

4. Θ. Βλαχάκης (Magic De Spell) & Γ. Παλαμίδας (Apocalypsis, Λένα Πλάτωνος): «Τη δεκαετία του '90 υπήρχε η αναγκαιότητα μέσα στην κατεξοχήν δεκαετία της χλιδής, της παρακμής και του κιτς τελικά κάποιος να πει κάποια πράγματα»
Η συνεργασία τους ήταν τόσο επιτυχημένη που συνεχίζεται και θα συνεχίζεται επί σκηνής και στο στούντιο. Ο πρόσφατος δίσκος των Μagic De Spell με τον καλεσμένο τους Γιάννη Παλαμίδα (κάποτε των Apocalypsis και ερμηνευτή της Λένας Πλάτωνος) τους δίνει την ευκαιρία για μία ακόμα φιλόδοξη και εμπλουτισμένη συναυλιακή παρουσίαση. Σε εμάς έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί τους φυσικά για το παρόν αλλά και το πολύ ενδιαφέρον και παράλληλο παρελθόν τους σε μία συνέντευξη «δύο σε ένα».

5. Τζώρτζια (Μπλε): «Τα τραγούδια μας σίγουρα δεν είναι «σύνθετες» ή «πειραματικές» δημιουργίες, αλλά ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την ευφυΐα του απλού;! Ίσως τελικά αυτό να είναι και το ζητούμενο.»
Είκοσι χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι Μπλε έκαναν την επίσημη πρώτη τους σαν συγκρότημα στην ελληνική μουσική σκηνή. Με τον νέο δίσκο τους "20" στις βαλίτσες, κατεβαίνουν στην Αθήνα. Τους πετύχαμε στον δρόμο και μιλήσαμε μαζί τους για πολλά και διάφορα ενδιαφέροντα.

Check also: B.D. Foxmoor: «Η μεγαλύτερη σκατίλα στον κόσμο της μουσικής βιομηχανίας έχει βγει από το χιπ χοπ. Ζητώ συγγνώμη για την σκατίλα του χιπ χοπ με ελληνικό στίχο. Αν βγήκε και κάτι καλό τότε, θα φανεί...»
– Δηλώσεις από την Συνέντευξη Τύπου της συνεργασίας του με τον Φίλιππο Πλιάτσικα

Επιμέλεια: Κέρη Καραλή, Κατερίνα Μυτιληναίου

  • SHARE
  • TWEET