Ode And Elegy

Ode And Elegy

Self Released (2022)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 03/03/2022
Μία μεγαλεπήβολη, τραχιά, αριστουργηματική σύνθεση μίας ώρας, ή αλλιώς το μεγάλο τραγούδι που αντηχεί από τα πέρατα του underground και της άφθαρτης τέχνης
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μία μπάντα που ονομαζόταν The Pax Cecilia. Είχαν προκαλέσει έναν μικρό πανικό στο φόρουμ του rocking.gr με την εξαιρετική τους μουσική και το εξίσου εξαιρετικό DIY τους ήθος. Θυμάμαι να διαβάζω γι αυτούς σαν αναγνώστης από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα πίσω στις υπόγειες προτάσεις του 2007 και από τον Μάνο Πατεράκη σε προσωπικό του άρθρο το 2014 - σήμερα σαν συνάδελφος τους αποδίδω και δημοσίως τα εύσημα. Όμως, όπως τόσες και τόσες προτάσεις που πάνε στα χαμένα, δεν έτυχε ποτέ να ακούσω αυτή την μπάντα. Φτάνουμε στο 2022 και λίγες εβδομάδες νωρίτερα, πάλι στο φόρουμ αυτού εδώ του λατρεμένου site, κάποιος άλλος αξιότιμος χρήστης ανέβασε το link των Ode and Elegy, αναφέροντας: «ένα 55λεπτο συμφωνικό post-hardcore τραγούδι από ένα γκρουπ που είναι η φυσική συνέχεια των The Pax Cecilia». Κάθε λέξη αυτής της πρότασης για τον γράφοντα ήταν σαν ένα υπόκωφο, σταθερό κάλεσμα.

Σήμερα, μετά από πολλές ακροάσεις του ομώνυμου ντεμπούτου των Ode and Elegy, είναι δύσκολο να συμμαζευτούν οι σκέψεις και να γίνουν λέξεις, πόσο μάλλον μια συνεκτική κριτική. Είναι δύσκολο λόγω της φύσης αλλά και του αισθητικού του βάθους. Είναι δύσκολο γιατί πρόκειται για ένα έργο που δεν ανήκει πουθενά, σε καμία σκηνή, σε κανένα trend, ούτε καν σε κάποια στιγμή στον χρόνο. Εξάλλου, οι ρίζες αυτής της σύνθεσης πάνε πίσω στο 2011 και η ηχογράφηση του ξεκίνησε το 2017. Η σύνθεση "Ode and Elegy" είναι εξαρχής λοιπόν ένας outsider, ένας παρίας, ένας απρόσκλητος επισκέπτης στον κόσμο της βιομηχανίας. Διαθέτει δηλαδή στοιχεία που χαρακτηρίζουν πολλά αληθινά έργα τέχνης και, ίσως, η «μυστική» ιστορία του underground σκληρού ήχου να οφείλει να το κρατήσει ως τέτοιο: Ως ένα έργο τέχνης.

Προσπαθώντας να σκιαγραφήσω το μουσικό περιεχόμενο, ας ξεκινήσω με τους ερμηνευτές αυτού του έργου. Πέραν των κινητήριων μοχλών Kent Fairman Wilson και Harold Taddy, το "Ode and Elegy" περιλαμβάνει μια rock μπάντα, το κουαρτέτο εγχόρδων Laurels String Quartet, το τμήμα πνευστών και την χορωδία της Sofia Session Orchestra καθώς και guest μουσικούς στην άρπα και το φλάουτο. Μιλάμε δηλαδή για μια ομάδα περίπου 100 ερμηνευτών που συνετέλεσαν στην δημιουργία ενός ιδιαίτερα μεγαλεπήβολου project. Σας παραπέμπω στην υπέροχη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Kent Fairman Wilson για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την οδύσσεια αυτής της ηχογράφησης.

Η μουσική λοιπόν βασίζεται χονδρικά σε μια σύζευξη neoclassical και post-metal ηχοχρωμάτων. Θα έλεγα μάλιστα ότι η πραγματική αγάπη για την classical μουσική είναι προαπαιτούμενο για να απολαύσεις αυτήν την δουλειά, αφού το "Ode and Elegy" βασίζεται πρωτίστως στα ορχηστρικά-συμφωνικά μέρη. Τα κιθαριστικά μέρη είναι αρκετά αραιά και έχουν περισσότερο την τάση να ενισχύουν τα έγχορδα και τα πνευστά, παρά να στέκονται μόνα τους ως μεγάλα κρεσέντο - αν και υπάρχουν και τέτοια. Κάτι άλλο που οφείλεις να γνωρίζεις είναι ότι αυτή σύνθεση δεν έχει προβλέψιμη ροή και καθαρά μοτίβα. Είναι μια σύνθεση που αναπτύσσεται αργά και συχνά μη-γραμμικά. Απαιτεί ένα είδος συναισθηματικής παράδοσης από τον ακροατή: πρέπει να αφεθείς να σε παρασύρει, να εκτιμήσεις κάθε δυναμική του, να μην ποντάρεις στο εύκολο και το αναμενόμενο. Πρέπει να είσαι σε ετοιμότητα να γευτείς το δράμα του...

... διότι πρόκειται για ένα πραγματικό δράμα. Ολόκληροι ωκεανοί συναισθημάτων απελευθερώνονται πάνω σου, είτε με τα ψυχωμένα, (καθαρά και μη) φωνητικά, είτε με ένα βιολί, με ένα timpani ή με ένα hardcore-οειδές riff, ισορροπώντας με αυτό τον τρόπο την έλλειψη ευκολίας στην ακρόαση. Η σύνθεση μιλάει μέσα από πολλές ποιητικές εικόνες για την οικουμενικότητα της απώλειας και της μνήμης και αυτά τα θέματα, όντας θέματα μεγάλα και βιωματικά, έχουν την ανάλογη υπόκρουση. Υπάρχουν στιγμές εντελώς θρηνητικές, στιγμές κινηματογραφικής επικότητας, στιγμές αιχμηρές που αγγίζουν την απόγνωση του sludge ή την ψύχρα του black metal, στιγμές μαγείας, ονείρου, πόνου κι οποιουδήποτε άλλου συναισθήματος ανάμεσα. Έχω σαν απαραίτητη γραμμή μου να μην φανερώνω πολλές λεπτομέρειες σε τόσο μακροσκελείς συνθέσεις και να μην διακινδυνεύονται οι εκπλήξεις της ακρόασης. Θα πω όμως ότι θα χρειαστεί διψήφιος αριθμών λεπτών για το πρώτο κιθαριστικό ξέσπασμα - που φέρνει αρκετά στο νου ένα αντίστοιχο περσινό αριστούργημα - , ότι στο μέσο της η σύνθεση εξελίσσεται με πολύ έντονα soundtrack-ικό τρόπο, κι ότι όσο προχωράει προς το τέλος τα συναισθήματα γίνονται όλο και πιο λυρικά.

Φυσικά, η εμπειρία του "Ode and Elegy" θα είναι κάτι περισσότερο από ελλιπής αν δεν γίνει με την συνοδεία των στίχων. Οι στίχοι λοιπόν έχουν μια ολοκάθαρη ποιητικότητα αλλά και πολυεπίπεδα νοήματα, χτίζοντας τα δικά τους μυστικά. Για τους Ode and Elegy αυτό είναι το μεγάλο τραγούδι, ένας έμμετρος στοχασμός πάνω στην ευρύτερη ανθρώπινη εμπειρία της ένωσης μας κάτω από το βάρος ενός ερμητικού κόσμου. Κι από τον Ερωδιό που θα μας παραλάβει από την ονειρική λίμνη μέχρι τα μέρη που ο θεός περπατάει στα χώματα , κι από εκεί ως τους πιο μακρινούς αστερισμούς, το τραγούδι υψώνεται πιο πάνω από τις προσευχές μας. Άλλοτε ως θρήνος κι άλλοτε ως ύμνος, ως ωδή και ως ελεγεία.

Ode and Elegy είναι το όνομα της μπάντας, ο τίτλος του άλμπουμ και ο τίτλος της 55λεπτης σύνθεσης, ταυτόχρονα. Αυτή η απόλυτη ταύτιση δημιουργού και δημιουργήματος προσδίδει σε αυτό το project μια αύρα οριστικής μοναδικότητας, πέρα όμως από οτιδήποτε άλλο, είναι η μουσική κι ο λόγος που εμπεριέχονται που ωθούν το έργο αυτό προς την αθανασία. Οι Ode and Elegy αφορούν εκείνους που αψηφούν τις ευκολίες και τις κατηγοριοποιήσεις στην σκληρή μουσική, παρά μόνο αναζητούν τα πραγματικά καλλιτεχνικά μνημεία και τα γενναιόδωρα συναισθήματα που μπορεί αυτή να προσφέρει. Μην αφήσεις την DIY underground αισθητική των Ode and Elegy να σε μπερδέψει για το ποια είναι η πραγματική τους σπουδαιότητα: εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πραγματικά μεγάλο, αιώνιο, απέραντο τραγούδι. Ας ακολουθήσουμε τον ερωδιό.

Bandcamp
odeandelegy.com

  • SHARE
  • TWEET