Exodus

Bonded By Blood

Combat (1985)
Από τον Τόλη Δόση, 03/03/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Για να εξηγούμαστε από την αρχή, σε καμία περίπτωση αυτό το κείμενο δε θέλω να εκληφθεί ως κριτική, γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να κριθεί ένα album το οποίο με δύο ακόμα όρισαν το «αντικείμενο» το οποίο θα επεξεργαστούμε τώρα, το thrash metal. Για να ακριβολογούμε, σίγουρα το “Kill’ em All” των Metallica γέννησε το thrash, το “Bonded By Blood” όμως το σουλούπωσε, του λείανε τις γωνίες, το κλώτσησε για να πάρει στροφές, πριν έρθουν βεβαίως οι Slayer με το “Reign In Blood” και το τελειοποιήσουν.

Αυτοί οι τρεις δίσκοι είναι η «Αγία Τριάδα» του thrash και σκεφτείτε ότι εμείς μιλάμε για έναν απ’ αυτούς τώρα, το “Bonded By Blood”. Πέρασαν 11-12 χρόνια από τότε που το άκουσα για πρώτη φορά και με την αφορμή τούτου του flashback έπιασα τον εαυτό μου να αντιδρά όπως και τότε. Να τ’ ακούει δηλαδή πάμπολλες φορές, να το τραγουδάει μόνος του, να μιμείται κιθάρα και τύμπανα, να πρήζει όλους τους φίλους του μεταλλάδες και μη για την αξία αυτού του δίσκου, να τον κουβαλάει μαζί του και να τον ακούει στα σπίτια των φίλων του κ.λπ. κ.λπ. Αυτό ακριβώς έπραξαν οι Exodus το 1985. Παρέδωσαν ένα album ικανό να πωρώσει, να μεταμορφώσει στην ουσία, οποιονδήποτε “κανονικό” άνθρωπο σε έναν “destroyer”, όπως ακριβώς είχε στο μυαλό του (και ενίοτε έκανε πράξη) ο τότε τραγουδιστής του συγκροτήματος, ο μακαρίτης ο Paul Bullof.

Το εν λόγω ντεμπούτο album ήταν έτοιμο από το 1984, αλλά λόγω προβλημάτων με τις δισκογραφικές εταιρίες κυκλοφόρησε το 1985 υπό την αιγίδα της Combat Records με την εξής σύνθεση: Paul Bullof στα φωνητικά, Gary Holt και Rick Hunolt στις κιθάρες, Rob MacKillop στο μπάσσο και Tom Hunting στα τύμπανα (ο Kirk Hammet είχε ήδη αποχωρήσει για τους Metallica). Το Bay Area Thrash γεννιέται. Βίαιο, διαπεραστικό, δυνατό, γρήγορο, τραχύ, χύμα, κάνει την εμφάνιση του παρασέρνοντας τα πάντα στο πέρασμά του. Heavy metal N.W.O.B.H.M. και ό,τι άλλο ήταν της μόδας εκείνη την εποχή παρακολουθούν αμήχανα τις εξελίξεις.

Με ένα θεϊκό εξώφυλλο, το οποίο βέβαια πήγε να καταργήσει η Century Media μ’ ένα τρισχειρότερο αλλά δεν της βγήκε, υποδηλώνεται η αιώνια μάχη του καλού με το κακό παριστάνοντας δύο εντελώς διαφορετικά σιαμαία μωρά… Όλη η ουσία όμως τούτης της κυκλοφορίας και το εκτόπισμα αυτής οφείλονταν στη μουσική που έγραψαν οι Exodus μη γνωρίζοντας τότε ότι έγραφαν συγχρόνως και ιστορία. Μουσική ακατέργαστη, άκρως επιθετική και πάνω απ’ όλα αυθεντική και αληθινή, εισήγαγε νέα στοιχεία στο νεογνό τότε thrash metal. Cult στίχοι που πολλάκις αντιγράφηκαν, solo after solo, είναι μερικά από αυτά, καθώς και η γενικότερη εικόνα του πώς πρέπει να δείχνει και να φέρεται ένας thrasher.

Όσον αφορά στον αμιγώς συνθετικό τομέα, εκτός του ότι όλα τα τραγούδια είναι κομματάρες ολκής, άνετα θα μπορούσαν να τοποθετηθούν σε οποιαδήποτε λίστα με τα καλύτερα τραγούδια του thrash metal όλων των εποχών. Για κάποιον που δεν έχει ξανακούσει κάποιο απ’ αυτά, οφείλει να γνωρίζει ότι από εδώ προέρχονται τα 1.000 και βάλε πανομοιότυπα riff που κατά καιρούς έχουν κλέψει τόσα συγκροτήματα και με τα οποία έχει πωρωθεί και κοπανηθεί. Συγκεκριμένα ονόματα αγαπημένων κομματιών δεν δύναμαι να αναφέρω. Θεωρώ ότι μια τέτοιου είδους ανάλυση – ανάλωση είναι περιττή και ατελέσφορη. Ίσως τα “A Lesson in Violence”, “And Then There Were None” και το ομώνυμο να είχαν το μεγαλύτερο αντίκτυπο εμπορικά, όσο δόκιμος μπορεί να είναι αυτός ο όρος.

Το “Bonded By Blood” είναι διαχρονικό, είναι η αστείρευτη πηγή έκφρασης μιας εσωτερικά πυροδοτούμενης ανάγκης για έκρηξη συναισθημάτων, είναι το thrash metal. Εσείς δεν έχετε παρά να το τοποθετήσετε στο cd player και να μεταφερθείτε νοητά σε μια συναυλία των Exodus στο San Francisco αναφωνώντας μαζί με τον Paul Bullof: “Listen to metal and if you don’t like it, go fuckin’ die.”

  • SHARE
  • TWEET