Wino acoustic show & "Wino: The Documentary" @ Κύτταρο, 01/10/23

Είναι ωραίο να θυμάσαι και να τιμάς τους μουσικούς σου ήρωες και είναι ακόμα καλύτερο όταν αυτό γίνεται μπροστά τους και όσο αυτοί είναι ακόμα ενεργοί. Μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες και μορφές του doom χώρου, με αξιοζήλευτη καριέρα στους Obsessed, στους Saint Vitus, στους Spirit Caravan, στους Hidden Hand, στους ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ Shrinebuilder, είναι ο Scott "Wino" Weinrich. Μετά τη συναυλία των Obsessed την προηγούμενη ακριβώς βραδιά - την πρώτη τους επί ελληνικού εδάφους, παρακολουθήσαμε στο φιλόξενο Κύτταρο μια βραδιά αφιερωμένη στον Wino. Αφορμή αποτέλεσε το ντοκιμαντέρ "Wino" που έχει γυριστεί από τη σύζυγό του Sharlee Patches και προβλήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Πριν από την προβολή της ταινίας, το μενού ξεκίνησε με μια ακουστική εμφάνιση του Wino, ο οποίος έχει βγάλει και αρκετούς ακουστικούς προσωπικούς δίσκους. Μπροστά σε ένα οπαδικό κοινό, οι οποίοι κουτσά-στραβά γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, ο Wino ανέβηκε και γέμισε ολομόναχος τη σκηνή του Κυττάρου.Με τη συνοδεία της ακουστικής του κιθάρας και την επιβλητική του φιγούρα, έπαιξε μερικά τραγούδια από τον δίσκο "Forever Gone" και μερικά από τον δίσκο "Adrift", που είναι δύο από τις ακουστικές του δουλειές.

Παράλληλα, μας διηγήθηκε και διάφορες μικρές και ενδιαφέρουσες για τη ζωή του ιστορίες, όπως για την αγάπη που είχε από μικρό παιδί για το μέρος που έχει μεγαλώσει, το Texas. Μάλιστα έπαιξε και ένα τραγούδι, το "Bury Me In Texas", που μας είπε ότι είναι νέο και ακόμα όχι ηχογραφημένο. Το μικρό, σαρανταπεντάλεπτο ακουστικό set του Wino έκλεισε με μια διασκευή Motörhead, το "Iron Horse / Live To Win", το οποίο αφιέρωσε στον πατέρα του που πέθανε πριν μερικά χρόνια και στον Lemmy, που θα ζει αιώνια. Ενδιαφέρων πρόλογος, μιας και είδαμε μια πλευρά του Wino στην οποία σίγουρα δεν είμαστε συνηθισμένοι και μας άρεσε.

Ύστερα από λίγο, ο Wino ξανανέβηκε στη σκηνή, αυτή τη φορά όμως συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Sharlee Patches. Ο Δημήτρης Παπανδρέου έκανε ορισμένες εισαγωγικές ερωτήσεις σχετικές με την ταινία και τα όσα θα βλέπαμε σε αυτήν εντός ολίγου, ενώ αμέσως μετά συντόνισε τις ερωτήσεις από εμάς προς το δίδυμο Wino/Sharlee. Τόσο από τον συντονιστή όσο και από το πάνελ προέκυψαν αρκετές ενδιαφέρουσες ερωτήσεις που κέντρισαν και το ενδιαφέρον των ανθρώπων στη σκηνή, όπως εξέφρασαν οι ίδιοι με συναίσθημα που φάνηκε απολύτως ειλικρινές.

Μάθαμε λοιπόν αν είναι απαραίτητο να είσαι οπαδός για να μπορέσεις να κάνεις μια βιογραφική ταινία. Μάθαμε πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η ικανότητα να διαχωρίσεις τα προσωπικά σου συναισθήματα για το «υποκείμενο» της ταινίας σου από τα οπαδικά σου συναισθήματα για να κάνεις μια όσο πιο αντικειμενική και αληθινή παρουσίαση. Το βασικότερο που μάθαμε, βέβαια, είναι ότι ο πατέρας του doom είναι ο Hank Williams Senior (σ.σ. είναι πασίγνωστος country τραγουδιστής που λατρεύεται στην Αμερική).

Ο Wino μας είπε ότι δε μετανιώνει για τίποτα και προσπαθεί από κάθε βήμα που έχει κάνει στη ζωή και στην καριέρα του να μαθαίνει κάτι. Επίσης, αποκέλυψε ότι ο μεγάλος Lemmy στο ψυγείο του είχε μόνο μπύρες μάρκας Carlsberg και στο μπάνιο του μόνο μια γιγάντια συσκευασία Listerine (σ.σ. ένα στοματικό διάλυμμα). Μια καλή ερώτηση κάλεσε τον Wino να μας εξηγήσει πώς συνδυάζει τους στίχους του με τα κουρδίσματά του κι αυτός το έκανε με αρκετό ενθουσιασμό και ευχαρίστηση.

Η ιστορία δημιουργίας των τρομερών Shrinebuilder είχε ενδιαφέρον: ο Al Cisneros τον κάλεσε στο τηλέφωνο και του είπε ότι έχει ένα backpack, μερικά riffs και τον Scott Kelly διαθέσιμο για συνεργασία. Οι τρεις τους συσκέφθηκαν και επέλεξαν τον ομόφωνα Dale Crover για drummer τους. Αυτός για καλή τύχη όλων μας συμφώνησε και έτσι γεννήθηκε ένα supergroup που για τον ήχο του είναι κάτι ανάλογο με τους Down. Μια τελευταία είδηση που βγήκε είναι ότι ο Wino, που είναι δεινός αναγνώστης βιβλίων, αυτή την εποχή γράφει ήδη ένα βιβλίο για τη ζωή του. Μας απείλησε μάλιστα ότι θα γράφει μέσα αποκαλυπτικά πράγματα και με ονόματα.

Έπειτα έγινε η προβολή της ταινίας. Αυτή ήταν χωρισμένη σε κεφάλαια ανάλογα με τα σημαντικότερα συγκροτήματα με τα οποία έχει δημιουργήσει ο Wino. Έτσι, είδαμε να μιλάνε συνοδοπόροι του από τους Obsessed, είδαμε να μιλάει ο παλιόφιλός του ο Bobby Liebling καθισμένος αναπαυτικά στο κρεβάτι του, είδαμε να μιλάνε οι φίλοι του Dixie Dave και Jimmy Bower. Ο Dave Grohl δε θα μπορούσε φυσικά να λείψει, έχοντας συνεργαστεί με τον Wino στο project των Probot του 2004, όταν είχε γράψει ο ίδιος τραγούδια που νόμιζε ότι θα ταίριαζαν σε αγαπημένες του μπάντες και μετά κάλεσε τους τραγουδιστές τους να τα πούνε.

Η ταινία δεν κρύβει ή ωραιοποιεί τις πιο σκοτεινές πλευρές της ζωής του Wino. Όταν βέβαια από τότε που είσαι μικρός, την κηδεμονία σου την αναλαμβάνει δικαστήριο επειδή είσαι πολύ ατίθασο παιδί η σημερινή του κατάσταση μάλλον μια χαρά είναι κι ας έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου (ναρκωτικά, ναρκωτικά, ναρκωτικά). Όπως και αρκετοί άλλοι Αμερικανοί (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε, John Schaffer, γκουχ γκουχ), πιστεύει ότι με τα όπλα θα μπορέσει να προστατεύσει την κατάλυση του Συντάγματος από την αμερικανική κυβέρνηση ή ότι μας ψεκάζουν από αεροπλάνα με νανοϋλικά που μπαίνουν μέσα μας και θα μας κάνουν υποχείρια. Λες και δεν αρκούν οι τραπεζικές κάρτες και οι εταιρείες big tech, χρειάζονται και τα νανοϋλικά.

Μάθαμε από τον Henry Vasquez πως όταν επανασυνδέθηκαν οι Saint Vitus, η πρώτη τους συναυλία θα ήταν σε ένα φεστιβάλ. Οι τρεις τους ήταν εκεί και περίμεναν τον Wino, του οποίου η πτήση έφτανε οριακά. Επειδή λοιπόν είχε αργήσει πολύ και δεν ξέρανε αν θα τα καταφέρει, είχαν μοιράσει τα τραγούδια σε άλλους τραγουδιστές στο φεστιβάλ, όπως στον Mike Williams των Eyehategod. σΤότε ο Wino εμφανίστηκε και βγήκε κανονικά μαζί τους στη σκηνή. Λίγο πριν, θέλησε να κόψει τα μανίκια από μια μπλούζα του για να την κάνει αμάνικη, αλλά πάνω στη φούρια και στη βιασύνη τού έκοψε μόνο το ένα και βγήκε να παίξει έτσι. Το είδαμε με τα μάτια μας!

Από την άλλη, όταν η φίλη σου Anne Berry και ο σύντροφός της μετακομίζουν στο παλιό σπίτι του Aldus Huxley και καταλήγετε όλοι μαζί να τζαμάρετε (και ποιος ξέρει τι άλλο να κάνετε) εκεί, τα νανοϋλικά με τα οποία μας ψεκάζουν είναι μάλλον από τις λιγότερο έντονες παραισθήσεις που μπορεί να έχει κάποιος. Όσο για το ένα κομμένο μανίκι που προαναφέρθηκε, δε νομίζω ότι αντέχει σε σύγκριση με το γεγονός ότι ο Wino στο σπίτι του έχει ένα φέρετρο μετασκευασμένο σε καναπέ.

Πέρα από τα ενδιαφέροντα μικρά, η ταινία έχει μια αίσθηση diy που είναι περισσότερο εμφανής απ’ ό,τι θα ήθελα προσωπικά. Επίσης, μου έκανε εντύπωση η απουσία του Dave Chandler, τον οποίο ευχαρίστησε μεν ο Wino προλογίζοντας την ταινία, αλλά δεν τον είδαμε να μιλάει παρά μόνο ελάχιστα. Η ιστορία και η παρακαταθήκη του Wino με τους Saint Vitus είναι πολύ σπουδαία και η συμμετοχή του τωρινού drummer Henry Vasquez ήταν πολύ καλοδεχούμενη, αλλά θα θέλαμε και λίγο τον κιθαριστικό τους ηγέτη.

Κατά τα άλλα, περάσαμε μια ευχάριστη και ενδιαφέρουσα οπαδική βραδιά, με μια σημαντική προσωπικότητα του doom χώρου να παίζει ένα απογυμνωμένο ακουστικό set, να μας ανοίγεται απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις που του έγιναν και μετά να μας ανοίγεται μέσω της ταινίας για τη ζωή και την καριέρα του. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι στο τέλος ο Wino περίμενε υπομονετικά στον εξώστη να υπογράψει ό,τι του πήγε ο καθένας, να βγάλει φωτογραφίες και να ανταλλάξει ακόμα μερικές κουβέντες, πάντα με καλή διάθεση. ‘Ηταν ένας ωραίος αγώνας επίλογος στη συναυλία των Obsessed που έγινε την ακριβώς προηγούμενη μέρα.

Φωτογραφίες: ΜΙχάλης Κουρής