Avantasia

Η παρουσίαση του νέου διπλού DVD (και διπλού CD) των Avantasia παρέχει την ευκαιρία να ειπωθούν δύο-τρία πράγματα αναφορικά με την ουσία του project, τον Tobias Sammet και το ευρωπαϊκό metal γενικότερα. Το όραμα του Tobias δίνει τροφή για μια ωραία ιστορία, από αυτές που αξίζει να ειπωθούν, και κάποιος καταλαβαίνει πολύ καλύτερα βλέποντας αυτό το διπλό DVD, στο πρώτο μέρος του οποίου μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει το «θίασο» επί τω έργω και στο δεύτερο τον ιθύνοντα νου να μιλάει επ' αυτού.

Το concept των Avantasia στη σκηνή είναι κάτι που για να περιγραφεί θα πρέπει να δώσουμε αναφορά στη θεατρικότητα των παραστάσεων των Trans Siberian Orchestra, ή στον τρόπο με τον οποίο αφηγείται ζωντανά τις ιστορίες των "Bat Out Of Hell" στις «φουσκωμένες παραγωγές» του ο Meat Loaf, με όλο το σκηνικό να είναι περασμένο μέσα από ένα φίλτρο ευρωπαϊκού metal, μέσα από το οποίο ο mastermind Sammet αποδίδει τις δικές του ιστορίες. Στην πρώτη (κάπως κλισέ η αλήθεια είναι) ιστορία που εκτυλίχτηκε στα δύο άλμπουμ μαζεύεται όλη η αφρόκρεμα της ιστορίας του power metal και πραγματοποιείται η ανάσταση ενός ολόκληρου είδους, αλλά και του Michael Kiske, που, όπως εκμυστηρεύεται ο Tobias, αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της υλοποίησης όλου του project.

Η επιτυχία των δύο πρώτων δίσκων έδωσε το δικαίωμα για συνέχεια και το 2008 κυκλοφόρησε το "The Scarecrow", το οποίο επέφερε κάποιες σημαντικές αλλαγές. Ο μέχρι τότε απλά παραγωγός Sascha Paeth έγινε συμπρωταγωνιστής του εγχειρήματος, στη μουσική εντάχθηκαν περισσότερα αμιγώς hard rock στοιχεία, στο cast των συμμετεχόντων προστέθηκαν κάποιες εντυπωσιακές παρουσίες (π.χ. Alice Cooper), ενώ προέκυψε και ένα πολύ επιτυχημένο single με το "Lost In Space". Συνέπεια αυτής της επιτυχίας ήταν μια προσφορά για headline εμφάνιση στο φεστιβάλ του Wacken, η οποία τελικά οδήγησε στην πραγματοποίηση μιας περιοδείας που τους πέρασε από τρεις ηπείρους σε 20 μέρες και το απόσταγμα της οποίας παίρνουμε σε αυτό το DVD, με ένα κολλάζ από τις εμφανίσεις στο Wacken και την Τσεχία.

Είναι εύκολα αντιληπτό πως η οργάνωση κάτι τέτοιου αποτελεί πολύ δύσκολο και επίφοβο οικονομικά εγχείρημα, αλλά η ομάδα που στήθηκε φαίνεται ότι ήταν φτιαγμένη για να επιτύχει. Με έναν πυρήνα μουσικών που περιστρέφεται γύρω από τον Paeth, οι συμμετέχοντες εντυπωσιάζουν με το παίξιμό τους, αν και μπορεί να μη λένε πολλά ως ονόματα στο ευρύ κοινό. Ο ίδιος ο Paeth βρίσκεται στη μια κιθάρα και ο Oliver Hartmann (At Vance) στη δεύτερη και φυσικά στα φωνητικά, κλέβοντας τις εντυπώσεις. Ο Miro στα πλήκτρα είναι ο αφανής ήρωας μιας ολόκληρης σκηνής με την εντυπωσιακή ικανότητα στις ενορχηστρώσεις (βλέπε π.χ. Kamelot) και ο Robert Hunecke στο μπάσο, πέραν από συμπαθής φυσιογνωμία, είναι και ολοκληρωμένος μουσικός. Για τα τύμπανα, ο Tobias επιστράτευσε τον συμπαίκτη του στους Edguy (και μεγάλο παλικάρι) Felix Bohnke, ενώ στα γυναικεία backing vocals η (καθόλα πληθωρική) Amanda Somerville και η Cloudy Young αποτελούν εγγύηση. Όσον αφορά στα φωνητικά δίπλα στον Tobias; Jorn Lande, Andre Matos, Kai Hansen και Bob Catley σε καταστάσεις δεν περιγράφω άλλο, για τους οπαδούς των πολυφωνιών, σαν του λόγου μου.

Πέραν της εντυπωσιακής απόδοσης, αυτό που πραγματικά κερδίζει όποιον παρακολουθήσει το DVD είναι η έκφραση στο πρόσωπο, όλων ανεξαιρέτως, των μουσικών. Το χαίρονται, το διασκεδάζουν, δίνουν την αίσθηση ότι είναι πραγματικά μια παρέα, τραγουδώντας κάθε στίχο. Με ερμηνείες σαν αυτή στο έπος του "Scarecrow" ή με power metal ύμνους, όπως το "Reach Out For The Light", δεν αφήνουν κανένα φίλο του ήχου ασυγκίνητο. Ο Matos αναλαμβάνει όλα τα μέρη του Kiske, μιας και είναι ο μόνος που «πατάει» τόσο καλά «εκεί ψηλά», και ο Hansen παίρνει το ρόλο του Alice Cooper, ενώ κάποια στιγμή εμφανίζονται ο Henjo Richter, αλλά και ο μεγάλος Uli Jon Roth. Το κοινό ανταποκρίνεται στα παιχνίδια του αεικίνητου, κοντού, αλλά θαυματουργού Sammet, που σε πολλές περιπτώσεις επιστρατεύει το χιούμορ του, όπως όταν κατεβαίνει στο κοινό και λέει «I know you can't see me, cause I'm short, but size doesn't matter, does it?». Αποκορύφωμα του show το φινάλε με το "Sign Of The Cross" και το ρεφραίν του "The Seven Angels", κατά τη διάρκεια του οποίου ανεβαίνουν στη σκηνή όλοι μαζί οι συμμετέχοντες.

Στο δεύτερο DVD ο Sammet διηγείται την ιστορία των Avantasia μέχρι και σήμερα, μετά την κυκλοφορία των δύο εντυπωσιακών περσινών τους δίσκων, μιλάει για όλους τους συνεργάτες και ενισχύει ακόμα περισσότερο την εικόνα ενός πραγματικά συμπαθητικού ανθρώπου και μουσικού, την οποία έχει κερδίσει με τη στάση του όλα αυτά τα χρόνια. Το διάρκειας περίπου 70 λεπτών documentary κυλάει πολύ ευχάριστα, ενώ υπάρχουν και τα τρία videoclips που έχει γυρίσει το συγκρότημα. Η εικόνα είναι εντυπωσιακά καλή και οι λήψεις είναι άριστες, καθιστώντας πολύ άνετη την παρακολούθηση της συναυλίας, ενώ και ο ήχος είναι σε υψηλά standards, με επιλογή μεταξύ stereo και dolby 5.1. Τέλος, για το documentary υπάρχει δυνατότητα μόνο γερμανικών υποτίτλων, αλλά τα αγγλικά του Tobias είναι αρκετά καθαρά και απλά στο λόγο.

Συνοψίζοντας, απλά να πω πως το εν λόγω διπλό DVD πρέπει να το δει οπωσδήποτε όχι μόνο όποιος αγαπάει αυτό το είδος, αλλά και όποιος το έχει παρατήσει χρόνια τώρα (είναι πολλοί αυτοί στη χώρα μας). Ο Sammet αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά πως είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης του, έχοντας γράψει πολλαπλάσια καλά τραγούδια από όσα έχουν γράψει όλοι μαζί οι υπόλοιποι «μεγάλοι» του ευρωπαϊκού power metal τα τελευταία δέκα χρόνια. Ήδη ζηλεύω όσους τους βλέπουν ζωντανά στη δεύτερη version της περιοδείας, που διαφοροποιείται μόνο με τον Kiske στη θέση του Matos και θα ολοκληρωθεί ξανά (μέσω αποθέωσης) στο φετινό Wacken.

Κι όμως, η πλειονότητα του rock/metal κοινού εδώ θεωρεί τους Trans Siberian Orchestra ως μουσική για να κοιμούνται μικρά παιδιά, τον Meat Loaf ως ένα χοντρό φαφλατά και τους Edguy τους περιπαίζει ως (ed)gay metal. Tο κοινό του power metal μένει προσκολλημένο σε συγκροτήματα, μουσικούς και τραγούδια του (πλέον μακρινού) παρελθόντος και νέοι οπαδοί, που να φέρνουν την αθωότητα και τον αυθορμητισμό, όπως αντικατοπτρίζονται προς το τέλος του documentary, μπορεί να υπήρχαν 15 χρόνια πριν, όχι όμως τώρα που «ωριμάσαμε» και μάθαμε να ενοχοποιούμε metal ακούσματα. Οπότε, επειδή από τα μέρη μας δεν πρέπει να τους περιμένουμε, ας ευχηθούμε με το καλό και το επόμενο DVD από την τρέχουσα περιοδεία Tobias, γιατί τo "The Flying Opera" μόνο μας άνοιξε την όρεξη...