War//Plague

Ο ζόφος του πολέμου και του καπιταλισμού, τα θύματα που τροφοδοτούν με αίμα και καύσιμο την βάναυση μηχανή της καταπίεσης, είναι, θεμελιώδη συστατικά της αισθητικής του crust punk. Οι κορυφαίες μπάντες στην ιστορία του ιδιώματος, είχαν το καταραμένο ταλέντο, ανέκαθεν, με το distortion, τα βρώμικα riffs και το ακατάσχετο d-beat, να συνθέτουν ηχητικούς ολέθρους που μεταδίδουν, όσο είναι εφικτό, προφανώς, τα συναισθήματα που πραγματεύονται. Οι βετεράνοι War//Plague, από την κραστομάνα Μιννεάπολη, και από τα σημαντικότερα σχήματα στον ήχο τα τελευταία 15 χρόνια, επιστρέφουν με την 13^η τους κυκλοφορία, που αποτελεί μια αντίδραση στα όσα συμβαίνουν παγκοσμίως.

Το είχαν πει και στη μεταξύ μας συνέντευξη πριν μερικά χρόνια: «Το όνομά μας έχει δυστυχώς καταστεί πιο επίκαιρο τώρα απ' ό,τι όταν ξεκινήσαμε».

Τρία χρόνια μετά το σεμιναριακό "Manifest Ruination", οι War//Plague εξαπολύουν μια νέα ηχητική επίθεση, με το καινούριο τους full-length, "The Rot Thickens". Ελπίζω και εσείς, σε αυτό το σημείο, να σκεφτήκατε το "The Plot Sickens" των His Hero Is Gone. Όπως και στα "Carrion" (2016) ή "Into The Depths" (2018) καθώς και τον προκάτοχό του, το νέο άλμπουμ των Αμερικανών διαγράφει μια γνώριμη ηχητική τροχιά. Τα riffs παραμένουν εντυπωσιακά κοφτερά, τα leads, μετρημένα ώστε όταν εμφανίζονται να είναι άκρως λειτουργικά, οι ρυθμοί σταθερά υψηλοί αλλά πάντα με τις σωστές διακυμάνσεις ώστε επί 27 λεπτά να μην χάνεται το ενδιαφέρον.

Οι War//Plague, μάστορες του ήχου τους, γνωρίζουν πώς να διατηρούν τις εντάσεις ενώ παράλληλα τα τραγούδια τους, δεν στερούνται ουσίας. Η αμερικανική crustcore γενεαλογία του ήχου τους, τιθασεύει τις εμπνεύσεις της τετράδας, και έτσι το εναρκτήριο "Reckoning" ηχεί τόσο ογκώδες και δραματικό όσο ελάχιστες thrash στιγμές του σήμερα. Αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί ελαφρώς το "The Rot Thickens" από τους προκατόχους του, είναι η πιο stench προσέγγισή του ανά στιγμές, όπως υποδηλώνεται και με το "Sacrifice". Οι metal/punk προεκτάσεις της μπάντας επανέρχονται και στο δαιμονισμένο "Stench", αλλά ουδεμία στιγμή οι Αμερικανοί δεν χάνουν την ταυτότητά τους. Τα οκτώ κομμάτια του άλμπουμ συνδυάζονται ιδανικά, η ομοιογένειά τους αποτελεί θεμελιώδες συστατικό της αισθητικής της μπάντας, οι όποιες λεπτομερείς διαφοροποιήσεις αναδύονται οργανικά, η ισοπέδωση που προελαύνει από τα ηχεία, είναι όσο θορυβώδης απαιτείται.

Το "The Rot Thickens" δεν διαθέτει ούτε περιττό δευτερόλεπτο. Οι War//Plague, για ακόμη μια φορά, συνδυάζουν έμπνευση, αγάπη και εμπειρία, εμποτίζοντας τες σε κομμάτια που με την πρώτη κιόλας ακρόαση καθίσταται σαφές πως προήλθαν από την οργή, την αγανάκτηση, την αντίδραση, την ικανότητα αλλά κυρίως την ειλικρίνεια και την εντιμότητα που χαρακτηρίζουν μια αδιάκοπη, αφοσίωση στις αξίες και την ολιστική προσέγγιση του D.I.Y.. Όσο διαρκεί το τιτάνιο "Regurgitate", με τις θεριστικές κιθάρες του να γκρεμίζουν τα πάντα στο διάβα τους, θυμάμαι αυτό το ρημάδι το slogan: "Punk is protest".

Με τον κόσμο να φλέγεται και την απελπισία και την κυνικότητα να εξαπλώνονται ως πανδημία, είναι ζωτικής σημασίας το ριζοσπαστικό underground να συνεχίσει να δημιουργεί, να επικοινωνεί, να φέρνει σε διάλογο, να μουτζουρώνει ρομαντικές και πραγματιστικές απεικονίσεις ενός αυτοκαταστροφικού κόσμου. Είναι κρίσιμο, να παραμείνει ένας φάρος φωτός απέναντι στο σκοτάδι των ψευδών αφηγημάτων, της μετα-αλήθειας, του κοινωνικού καννιβαλισμού. Το "The Rot Thickens", φέρει μαζί του την διαχρονική πολιτικοποιημένη ορμή του crustcore και τίποτα δεν μπορεί να το σταματήσει. Οι War//Plague εξακολουθούν να είναι η καλύτερη crust μπάντα στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού, και το "The Rot Thickens" μια από τις κυκλοφορίες της χρονιάς στον ήχο.

Bandcamp
Spotify