Paralyzed

Rumble & Roar

​Ripple Music (2025)
Από τον Βλάση Λέττα, 27/06/2025
Έχει και φέτος καλό blues rock, τί νόμιζες;
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Κι εκεί που μονίμως λες «δεν έχει ροκ φέτος», τσουπ εμφανίζεται, άλλοτε από το πουθενά και άλλοτε από το κάπου, ένας δίσκος που σε κάνει να ανοίξεις μπυρίτσα να δυναμώσεις και να πεις «Όχι. Τελικά έχει». Οι Paralyzed έρχονται από τη Γερμανία και στον τρίτο δίσκο τους, μας υποχρεώνουν να ασχοληθούμε σοβαρά με τη μουσική που βγάζουν.

Η τετράδα έχει σαφείς επιρροές, οι Black Sabbath, οι Doors, οι Zeppelin αλλά και πιο σύγχρονες stonerιές έχουν βάλει όλες το λιθαράκι, ή και ογκόλιθο μερικές, στη διαμόρφωση του ήχου των Paralyzed. Όλα όμως περασμένα από ένα heavy blues rock φίλτρο που θα έδινε στους ZZ Top, των πρώτων δίσκων, την άνεση να κάτσουν για λίγο στο μπαρ. Η φωνή του Michael Binder έχει μια πολύ χαρακτηριστική παχιά χροιά, που θύμισε λίγο Christian Sjöstrand των Spiritual Beggars και Serg Gdania από Stoner Train. Είναι αυτό που δίνει τελικά πολύ ξεχωριστή διάσταση στους Γερμανούς σε σχέση με άλλες περιπτώσεις σημερινών stoner based σχημάτων.

Στο πρώτο και το δεύτερο κομμάτι όλα λένε blues rock με μπόλικη από Αμερικάνικη καταγωγή. Βασικά το δεύτερο λέγεται "Railroad", κατάλαβες τώρα… Τα ριφάκια είναι σούπερ. Γουστόζικα, γκρουβάτα, με ήχο και παιξίματα που γρήγορα κερδίζουν εντυπώσεις και φτιάχνουν διάθεση. Στο "Rosies Town" οι επιρροές από Morrison κι ακόμα περισσότερο από Manzarek είναι που καθορίζουν κατά βάση το πλαίσιο.

Υπάρχουν κι ακουστικές πινελιές στο άλμπουμ αλλά κρατάνε το 60s - 70s στυλ ακέραιο. Το "The Myth Of Love" είναι πιο μικρό με Zeppelin συνειρμούς, ενώ το "The Witch", είναι μια σκοτεινή μπαλάντα που δουλεύει πάνω σε ωραία μελωδία. Παράλληλα το δεύτερο έχει και κάτι το επικό να καταθέσει, σκοράροντας κι άλλους, επιπλέον πόντους.

Κομμάτι που ξεχώρισα πάνω από τα υπόλοιπα όμως, είναι το "Heavy Blues". Με λίγο από Rory, πολύ από ZZ Top και μια αλλαγή στη μέση που ανεβάζει παλμούς και ψάχνεται για κουτουλίδια. What's the definition of a heavy blues song, ρωτά. Αυτό που ακούω, απαντώ.

Συνολικά το άλμπουμ κυλά πολύ εύκολα. Κρατάει καλό ρυθμό και δίνει χώρο στις κιθάρες να βγάλουν τα γούστα τους. Η φωνή είναι από τα πιο δυνατά στοιχεία αλλά η αυθεντικότητα που πετυχαίνει στο ύφος είναι που τελικά κερδίζει το στοίχημα. Από τις blues rock κυκλοφορίες που θα ξεχωρίσω, για το πρώτο μισό τουλάχιστον της χρονιάς.

  • SHARE
  • TWEET