Axel Rudi Pell

Ο Axel Rudi Pell είναι μια από τις περιπτώσεις καλλιτεχνών του σκληρού ήχου που έχει καταφέρει με την παρουσία του να δημιουργήσει συγκεκριμένες προσδοκίες στο κοινό του, τις οποίες και καταφέρνει να εκπληρώσει δίχως ιδιαίτερο πρόβλημα από δίσκο σε δίσκο. Σίγουρα, η σταθερότητα και η μηδαμινή διάθεση για πειραματισμούς ή εξερευνήσεις πέραν των μουσικών πεδίων που αρέσκεται και νιώθει ασφαλής, έχουν ορίσει την μπάντα του Γερμανού κιθαρίστα ως ένα - από κάθε άποψη - αναμενόμενο project για κοινό και κριτικούς, δίχως αυτό να είναι απαραίτητα επιλήψιμο.

Το θέμα είναι το εξής. Επιστρέφοντας στην προ διετίας παρουσίαση του "Knight Calls", τον προηγούμενο δίσκο του συμπαθούς βιρτουόζου, ανακάλυψα πως ελάχιστα είχαν αλλάξει στον Axel Rudi Pell κόσμο από τότε, δίνοντας μου - σχεδόν - τη δυνατότητα να παραπέμψω σε εκείνη όσους θέλουν να ενημερωθούν και για το νέο του πόνημα. Ουσιαστικά, το μόνο που έχει διαφοροποιηθεί στο "Sign Of The Times", σε σχέση με όσα - πολλά - άλμπουμ διαδέχεται, είναι το εξώφυλλο και τα χρόνια που κουβαλούν στην πλάτη τους οι συντελεστές του, αφού, κατά τα λοιπά, η ομάδα μουσικών που περιστοιχίζει τον Γερμανό δημιουργό έχει μείνει ίδια κι απαράλλαχτη, το μουσικό του ύφος επίσης, ενώ ακόμη και το ευρύτερο μοτίβο του υλικού ακολουθεί ακριβώς την ίδια πεπατημένη όπως τόσα χρόνια τώρα.

Συγκριτικά, τώρα, με την υπόλοιπη δισκογραφία στην οποία έρχεται να προστεθεί, το "Sign Of The Times" παρουσιάζεται κατά τι χειρότερο από τον άμεσο προκάτοχο του, τόσο οπτικά (βλέπε μέτριο εξώφυλλο) όσο και μουσικά, δίχως, ωστόσο σημαντικές εκπτώσεις στην ποιότητα. Και πάλι υπάρχουν οι συνθέσεις που τιμούν τις Rainbow και Black Sabbath ρίζες του σχήματος, και πάλι ο Johnny Gioeli ξεχωρίζει εύκολα ως ο κυριότερος λόγος που δίνει υπόσταση και στις πιο μέτριες στιγμές του άλμπουμ και γενικότερα, το υλικό ακροβατεί σχεδόν μαεστρικά πάνω στη λεπτή γραμμή μεταξύ της επανάληψης και της σταθερότητας/προσωπικού ήχου.

Άλλωστε, πρέπει να πιστωθεί στον Pell η προσήλωση στο μουσικό του όραμα και η συνέπεια που παρουσιάζει, έχοντας συγχρόνως ένα δικό του, χαρακτηριστικότατο κιθαριστικό ύφος που γίνεται άμεσα αντιληπτό, από οπαδού και πολέμιους του. Έτσι, είτε απολαμβάνει κανείς να τον μισεί, είτε αρέσκεται στα όσα προσφέρει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ο Γερμανός αποτελεί μια σταθερά που βρίσκεται στο δισκογραφικό «κουρμπέτι» εδώ και πάνω από 35 χρόνια, έχοντας κερδίσει τουλάχιστον το σεβασμό για τα όσα πεπραγμένα του.

Όσοι πιστοί, προσέλθετε λοιπόν, αφού το "Sign Of The Times" είναι ένα ακόμη τίμιο άλμπουμ που απευθύνεται κυρίως στον σκληρό πυρήνα των ακροατών του Axel Rudi Pell, προσφέροντας όσα έχει συνηθίσει αυτός να ζητά και να απολαμβάνει.