Voivod

Το "Infini" αποτελεί το δωδέκατο και τελευταίο studio album των Καναδών Voivod, ή τουλάχιστον έτσι δείχνει σύμφωνα με δηλώσεις των μελών που το παρουσιάζουν ως το τελευταίο compilation ιδεών που φέρει την σφραγίδα του Piggy - πέραν κάποιου εναπομείναντος υλικού, το οποίο, όπως ανέφεραν, προορίζεται για μετέπειτα projects. Αυτά ακριβώς τα λόγια, μάλιστα, ανέσυραν ορισμένες μικρές αμφιβολίες περί πιθανής ανομοιομορφίας, καθώς τα λεγόμενα arrangements από πλευράς Snake, Away και Jason  χρειάστηκε να έρθουν αντιμέτωπα με το δύσκολο έργο της ανασυγκρότησης σκόρπιων riff, αλλά και μετάλλαξης ολόκληρων τραγουδιών που ανήκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Εν αντιθέσει, λοιπόν, με ό,τι μπορεί να περίμενε κανείς, το "Infini" κατέληξε σταθερότατο σε δομές και πιο δεμένο σε σχέση με τον προκάτοχο του, με τίτλο "Katorz",  στον οποίο συναντάται μια στεγνή προσέγγιση που παραπέμπει νοερά στη θητεία του Jason στους Metallica, κυρίως λόγω της αμεσότητας που το διακατέχει. Το "Infini", από την άλλη, μοιάζει εξ’ ίσου στεγνό, αλλά με ένα τρόπο διαφορετικό και πιο πιστό στη παράδοση των late 80's, καθώς το ψυχρό αποτέλεσμα της μίξης κρύβει έναν «space-y» / «sci-fi» χαρακτήρα που, επιπροσθέτως, αποτέλεσε βασική πηγή έμπνευσης για τα χρώματα, αλλά και την γενικότερη θεματολογία που κοσμεί το εξώφυλλο.

Από εκεί κι ύστερα, οι δομές παρέμειναν απλές, δίχως να αποκλίνουν απ' τα πρότυπα της Newsted εποχής, απόδειξη πως παρόλη την νοσταλγική διάθεση, το πόρισμα δεν φέρνει την παλιά αύρα στο προσκήνιο, παρά μόνο συγκεκριμένες μεταφορές και συγκρίσεις περί του όλου ύφους κι ενδεχόμενης ποιότητας. Στη πραγματικότητα, βέβαια, το "Infini" θα μπορούσε να είναι καλύτερο σε μερικούς τομείς, καθώς σε σύνολο καταλήγει ως το κατώτερο Voivod album, όσον αφορά την εποχή της νέας σύνθεσης. Σίγουρα, δεν πρόκειται να απογοητεύσει τους οπαδούς, ιδιαίτερα από την στιγμή που ο Snake έχει δώσει μερικές από τις καλύτερες ερμηνείες του εκεί μέσα, αλλά, ομολογουμένως, αυτό που του λείπει είναι το λεγόμενο «υπερχιτάκι», κάτι που συναντάται στην πλειονότητα των κυκλοφοριών τους μέχρι σήμερα.

Κάπου εδώ, ο γράφων αναλογίζεται με βεβαιότητα πως οι περισσότεροι αναγνώστες λογικά περίμεναν να διαβάσουν ένα αποθεωτικό κείμενο, μόνο και μόνο, επειδή (θεωρητικά) πρόκειται για τον τελευταίο δίσκο της μπάντας. Η αλήθεια είναι πως ήθελα πολύ να το αποθεώσω, καθώς τα highlights τύπου "God Phones", "From The Cave" και "Global Warning" δεν λείπουν και – ποιοτικώς - στέκεται σε επίπεδα αρκετά υψηλά, ώστε να κριθεί άξιος επίλογος του κεφαλαίου που ακούει στο όνομα Voivod. Από την άλλη, όμως, ακόμη κι αν η μπάντα διέλυε αξιοπρεπώς μετά από μια συγκλονιστική κυκλοφορία, η θέση που έχει κερδίσει στο πάνθεον είναι τέτοια, που τα λόγια ενός πιστού οπαδού δεν έχουν τίποτε παραπάνω να της προσφέρουν - επειδή, πολύ απλά, ο Denis "Piggy" D'Amour ήταν κατά τη γνώμη μου, ο πιο επιδραστικός, υποβλητικός, και ταυτόχρονα, υποτιμημένος κιθαρίστας που γέννησε ποτέ το metal. Αγάπησε τη μουσική αυτή με όλη του την καρδιά και, χάριν αυτής, επέλεξε τον δύσκολο δρόμο με τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε από τα τέλη των 80'ς, δίνοντας μια προσωπική μάχη μέχρι το τελευταίο λεπτό. Δεν είναι κρυφό, άλλωστε, πως τα ακουστικά περάσματα που ενώνουν τις συνθέσεις στο "Katorz" συνελήφθησαν κι ηχογραφήθηκαν από τον ίδιο την περίοδο που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο. Τι παραπάνω θα μπορούσε να πει κανείς λοιπόν για έναν άνθρωπο που έδωσε πνοή και ψυχή σε αυτό που αγαπούσε και στο τέλος πέθανε με αυτό; Τίποτα. Απολύτως τίποτα.