Vicious Rumors

Warball

Mascot (2006)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 30/01/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το 2006 ήταν μια από τις καλύτερες χρονιές για τους οπαδούς του αμερικανικού '80s μetal. Οι Virgin Steele, Leatherwolf και Obsession, τρία από τα σημαντικότερα ονόματα του χώρου, έκαναν ένα ομολογουμένως δυναμικό come back στη δισκογραφία, βγάζοντας albums που αν μη τι άλλο δε μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. Είτε κάποιος το θεωρήσει μόδα reunion, είτε κάποιος το θεωρήσει κίνηση αύξησης εισοδήματος, οι προαναφερθείσες μπάντες με τις δουλειές τους δήλωσαν 'παρών' εν έτει 2006. Κάπως έτσι ίσως θα σκέφτηκε ο Geoff Thorne, ιδρυτικό μέλος και ιθύνων νους των Vicious Rummors, αποφασίζοντας φέτος να δώσει ζωή στο ενδέκατο δισκογραφικό παιδί του, κάνοντας μια απόπειρα μετά τις δύο αποτυχημένες προσπάθειες του ("Cyberchrist" - 1998 και "Sadistic Symphony" - 2001), έτσι ώστε να ξαναβρεί θέση στις καρδιές των απανταχού οπαδών του είδους. Στρατολόγησε τον μπασίστα Dave Starr, συνεργάτη του στην ένδοξη παρελθοντίκη πορεία της μπάντας, τον all time classic τραγουδιστή James Rivera και με την εδώ και περίπου 5 και κάτι χρόνια βοήθεια του Larry Howe, drummer επίσης από τη χρυσή εποχή του group, ρίχτηκε στο metal στίβο, θέλοντας να κερδίσει τη μάχη, κάτι που κατάφερε. Εν έτει 2006 δημιούργησε ένα δίσκο που θεωρώ ότι εκτός του ότι θα σκορπίσει πάρα πολλά χαμόγελα στους οπαδούς, θα τους προσφέρει και πολλά ρίγη μουσικής ηδονής. Όλο το album θυμίζει το πάλαι ποτέ ένδοξο παρελθόν. Όλοι έχουν συμβάλλει τα μέγιστα. Ο Rivera -ίσως ο μοναδικός άξιος αντικαταστάτης του Carl Albert (R.I.P)- είναι πραγματικός frontman στο group. Εκτός από την καταπληκτική του ερμηνεία σε όλα τα κομμάτια, έχει συμβάλλει τα μέγιστα στο τελικό αποτέλεσμα, αφού μαζί με τον Thorne είναι συνυπεύθυνος για τη συγγραφή όλων τον κομματιών. Από την άλλη, ο Thorne επιτέλους μετά από χρόνια γράφει και παίζει αληθινό και ατόφιο αμερικανικό power metal. Με συνθέσεις - ογκόλιθους καθηλώνει από την πρώτη στιγμή τον ακροατή, ο οποίος χαίρεται για το τελικό αποτέλεσμα. Σε αυτούς τους δύο έρχονται ως άξιοι συμπαραστάτες οι Starr και Howe, αποδεικνύοντας πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η χημεία σε μια μπάντα και δίνοντας μια μικρή γεύση της μαγείας που υπήρχε στο group μέχρι το θάνατο του Albert. Όλα τα κομμάτια, είτε γρήγορα, είτε κάπως πιο αργά, έχουν να δώσουν κάτι στον οπαδό. Ο Thorne επειδή ξέρει πως πρέπει να διαφημίσει το μαγαζί του, αποφάσισε να κάνει εκείνος την παραγωγή (με τη βοήθεια του Juan J. Urteaga), δίνοντας ακόμα περισσότερους πόντους στο album με την πολύ καλή δουλειά του. Όλη η παραγωγή έχει συντελέσει έτσι ώστε να υπάρχει ο όγκος που χρειάζονται οι συνθέσεις τέτοιου μουσικού ύφους. Οι Vicious Rumors δημιούργησαν μια δουλειά που θα ακουστεί πολύ. Άλλωστε τη χρωστούσαν στους οπαδούς του είδους. Από φέτος δηλώνουν και αυτοί παρών στο μουσικό στίβο. Μακάρι η προσπάθεια αυτή να μην είναι ένα πυροτέχνημα, αλλά η αρχή για ένα νέο ξεκίνημα, κάτι που σίγουρα μπορούν να καταφέρουν. Το μόνο μελανό σημείο είναι η ύπαρξη του Rivera, όχι ως προσωπικότητα, αλλά ως κίνηση. Δε λέω, ο άνθρωπος είναι μουσικάρα και φωνάρα, αλλά ίσως υπάρχουν και άλλες πολύ καλές φωνές. Εκτός αν έγινε μόνιμο μέλος. Περιμένω εναγωνίως τη νέα τους δουλειά...

  • SHARE
  • TWEET