Σε διαρκή εξερεύνηση μουσικών που εμπίπτουν στην κατηγορία του "Ηχητικού Εξτρεμισμού". Έχει εισέλθει, οικειοθελώς, στην αιώνια φλόγα της αναζήτησης συναισθήματος στον ακραίο ήχο, πάντα ευγνώμων για...
Tube Alloys
Magnetic Point
Το post-punk που σε αφορά, το νευρώδες, το νοσταλγικό, το φρέσκο, σε ένα ελκυστικό ντεμπούτο
Το ντεμπούτο LP των Tube Alloys το περιμέναμε. Τα πρώτα δείγματα γραφής της μπάντας από το Los Angeles, καθώς και τα διάφορα σχόλια δεξιά και αριστερά στο underground, μας κίνησαν την περιέργεια και κυρίως το ενδιαφέρον. Συνυπολόγισε και το ότι το πρώτο full length της μπάντας αποτελεί split κυκλοφορία δύο αξιοσέβαστων labels, και έχεις μια εικόνα του γιατί οι Tube Alloys ξεκινούν με πράγματα να αποδείξουν. Το "Magnetic Point", κερδίζει με άνεση όλα τα στοιχήματα, και αποτελεί ένα άλμπουμ που οι λάτρεις του post-punk οφείλουν να απολαύσουν.
Τα 37 λεπτά του δίσκου, πατούν γερά πάνω στην αμερικανική παράδοση του post-punk. Από τους Mission of Burma ή Fugazi μέχρι τους Wipers, με γενναίες βρετανικές δόσεις των Blitz του "Second Empire Justice" και φυσικά των Wire και Chameleons, οι Tube Alloys αντιλαμβάνονται το ιδίωμα νοσταλγικά μεν, αλλά δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για κάποια αναβίωση, θυμίζοντας σύγχρονες μπάντες όπως οι Shame, Spectres, Straw Man Army, ακόμη και High Vis. Κομμάτια βέβαια, όπως το δραματικό "Mall Trollers" θα ανασύρουν και μελωδικές και απαισιόδοξες anarcho/post-punk αναμνήσεις, ενώ το ιντερλούδιο "The Redactor" φέρνει μνήμες από Devo-core weird egg-punk καταστάσεις. Άλλες στιγμές, σαν το εξαιρετικό "Jubilee", βρίσκουν το άλμπουμ δηλώνει την αγάπη του για τις power-pop συγχορδίες του αυστραλιανού punk.
Κοινώς, οι Tube Alloys, με το μελετημένο τους post-punk παρουσιάζουν μια έντονη προσωπική άποψη για το ιδίωμα. Βρίσκουν τα εργαλεία στο παρελθόν αλλά οικοδομούν, χάρη στην ποικιλομορφία, το νεύρο και τη μνημονικότητα των συνθέσεων, ένα αποτέλεσμα σύγχρονο, ικανό να δημιουργήσει δεσμούς με κάθε λογής ακροατή, που αρέσκεται στην εναλλακτική πλευρά του ιδιώματος. Οι δεκατρείς συνθέσεις με τις σύντομες διάρκειές τους επιτυγχάνουν την απουσία της ανιαρής επανάληψης. Για την ακρίβεια, οι Tube Alloys ηχούν πιθανώς περισσότερο περιπετειώδεις από το αναμενόμενο, εκπλήσσοντας με το βάθος του δίσκου! Αναλογίσου απλώς πως το σχεδόν εξάλεπτο ομότιτλο φινάλε του δίσκου, αναδύεται ως μια ονειρική κατάληξη μιας ηχητικής διαδρομής με στροφές, βάθη, και δύσβατα μονοπάτια, αλλά και ευθείες που αναβλύζουν απελευθέρωση.
Το "Magnetic Point" όμως, πρώτα και κύρια, επιδιώκει την αμεσότητα. Το εναρκτήριο "Computer Love Again" θα αποτελέσει τον δούρειο ίππο ώστε η μπάντα να πείσει και το πλέον αμύητο. Ο κοινωνικός σχολιασμός του "Land Of Me", θα δώσει περιεκτικότητα στον κυνισμό των Tube Alloys. Γενικότερα, οι Αμερικανοί καταφέρνουν, με τα γλυκόπικρα ακόρντα, τα δρομίσια φωνητικά που όμως δεν φοβούνται να γίνουν εύθραυστα και τους χορευτικούς ρυθμούς των μπασοτύμπανων, να συμπυκνώσουν πληθώρα ιδεών στο δίσκο. Φυσικά, οι αδυναμίες του ντεμπούτου, που ανά στιγμές η ανομοιομορφία είναι εμφανής όπως και οι ανισορροπίες που προκύπτουν, δεν επαρκούν για να ανακόψουν τον ενθουσιασμό.
Οι Tube Alloys κυκλοφόρησαν ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα post-punk ντεμπούτα της χρονιάς. Ανεξαρτήτως του όποιου «κρότου» θα επέλθει από την κυκλοφορία, δεδομένης και της ετεροκλητης βάσης του κοινού του ιδιώματος, θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο πως το "Magnetic Point", με κομμάτια όπως το "Apathy" με το συγκλονιστικό του γύρισμα στα μέσα και το επακόλουθο ξέσπασμα, χτυπάει στην πιο ζωτική και ανανεωτική καρδιά του underground punk. Αυτό, αν με ρωτάς, είναι αρκετό για να παίζει ο δίσκος στο repeat για καιρό.