Shame

Οι Shame είναι ένα από τα πολλά λαμπρά παραδείγματα της φρέσκιας και ποικιλλότροπης δυναμικής του post punk ήχου της νέας χιλιετίας. Θέλεις να μιλήσουμε για το εκρηκτικό ντεμπούτο τους, τις αξιομνημόνευτες εμφανίσεις τους που άνετα χαρακτηρίζονται εμπειρία ζωής, ή το εμβληματικό "Drunk Tank Pink", κάθε συζήτηση καταλήγει στο γεγονός πως έχουν ανακαλύψει τη μέθοδο να εξελίσσονται χωρίς να χάνουν ποτέ την κεντρική ουσία.

Ήδη από την κυκλοφορία του "Fingers Of Steel" ως single, όλα έδειχναν ότι έχουν πάρει αμετάκλητη απόφαση να πάρουν το ρίσκο για ένα βήμα σε νέα κατατόπια. Πράγματι, το "Food For Worms" δεν είναι αυτό που ίσως θα ανέμενε κανείς ως αναπόφευκτη εξέλιξή τους, είναι όμως μια συναρπαστική έκπληξη. Μια στακάτη και σταθερή πορεία προς το μέλλον. Βάζουν βέβαια το στοίχημα ως προς το αν θα κρατήσουν πιστό το κοινό τους και πόσο νέο θα τους ακολουθήσει.

Στο "Food For Worms" παρατηρούμε μια πρωτόγνωρη πολυπλοκότητα συνθέσεων για τους Shame, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι απομακρύνονται από τα μουσικά τους κεκτημένα. Τη συγκεκριμένη κατάσταση συνοψίζει χαρακτηριστικά το "Aderall (End Of The Line)" όπου σαν κρυφός πράκτορας, η ιέρεια του σύγχρονου indie pop Phoebe Bridgers χαρίζει φωνητικά στις πίσω συχνότητες. Θυμίζουν σε όλα Shame και κυρίως στο "Alibis" και "The Fall Of Paul", ενσωματώνοντας στοιχεία progressive, rock and roll, ακόμη και bluesιάς σε σημεία - όλα παρόντα στο φαντασμαγορικό "Six-Pack".

Για πρώτη φορά, δείγματα συνειδητοποιημένης ενδοσκόπησης, σε αντίθεση της πρότερης επιθετικής, εντοπίζονται τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά αν πάρουμε για παράδειγμα το "Burning By Design". Σε αυτό το σημείο, ο δίσκος αγκαλιάζει μια απότομη σκοτεινή τροπή, με τα καταληκτικά "Different Person" και "All The People" να ρίχνουν τους ρυθμούς αλλά να εξυψώνουν την απόγνωση. Η συγκεκριμένη, φυσική εξέλιξη του δίσκου αμβλύνεται από την ορατή εξέλιξη των φωνητικών του Charlie Steen ο οποίος δε βασίζεται αποκλειστικά στην ερμηνευτική του δεινότητα, αλλά επιδεικνύει και τεχνική η οποία όμως ποτέ δεν επισκιάζει την ερμηνεία.

Παρά το γεγονός ότι οι δημόσιες περσόνες των Shame διατηρούν αναλλοίωτη τη χιουμοριστική και αυτοσαρκαστική τους προσέγγιση, εντός του "Food For Worms" εμβαθύνουν σε δυσκολότερες του παρελθόντος περιοχές εκτός από μουσικά και στιχουργικά. Εξερευνώντας θέματα φιλίας και χτισίματος σχέσεων, οι Shame εντοπίζουν πικρά την αναπόφευκτη ανάγκη παραδοχής ότι κάποιες ανθρώπινες σχέσεις δε σώζονται και ότι η προσπάθεια έχει και αυτή τα όριά της. Και είναι σκληρό να πεις αντίο γιατί το αντίο βάζει μεταφορική ταφόπλακα, απαραίτητο όμως τσιμέντο για να χτίσεις πάνω, να σταθείς στα πόδια σου και να προχωρήσεις.

Άλλες όμως φιλίες μένουν για μια ζωή κι ας έχουν περάσει από χίλια κύματα και εκατό χιλιάδες μίλια. Με παράδειγμα την ίδια τη σύνθεση των Shame και της συνεκτικότητας των μελών τους, πορεύονται μαζί σε εξέλιξη και πειραματισμούς που κάποιους θα τους κερδίσουν και κάποιους άλλους θα τους κάνουν να απορήσουν. Οικοδομούν όμως μαζί μια μουσική κατασκευή, ειρωνικά χωρίς καμία ντροπή, η οποία δείχνει πως σύντομα θα γίνει ουρανοξύστης.

Bandcamp | Spotify