«7»: Διαφορετικές ρομαντικές ταινίες

Στο φετινό "Don Jon", ο Joseph Gordon-Levitt είναι εθισμένος στο πορνό όταν στην αντίπερα όχθη η Scarlett Johansson καταναλώνει μετά μανίας ρομαντικές κομεντί. Αναλογικά, σε κάθε ρομαντική ταινία το story είναι ίδιο: αγόρι συναντά κορίτσι, ερωτεύονται με την πρώτη ματιά, «μαλώνουν» και μας κουράζουν για καμία ώρα και τελικά τα βρίσκουν, σε ένα συναισθηματικό κρεσέντο που δεν αγγίζει κανέναν πλέον, εκτός από κορασίδες σαν τον χιουμοριστικό χαρακτήρα της προαναφερθείσης. Είναι όμως πάντα έτσι, είναι όλες αυτές οι ταινίες τόσο κουραστικές; Ευτυχώς όχι, καθώς ο κινηματογράφος μια στο τόσο μας προσφέρει και μια «εναλλακτική» ερωτική ιστορία που εξελίσσεται διαφορετικά, τελειώνει αναπάντεχα και ίσως μας χτυπάει και κάποια προσωπικά νεύρα και ανασύρει μνήμες, καθώς πραγματεύεται καταστάσεις που είναι πιο κοντά στην πραγματική ζωή από αυτές τις γραμμικής / κλισέ εξέλιξης. Ξεχωρίσαμε επτά και σας τις παρουσιάζουμε...

---

---

1. Moulin Rouge (2001)

Στο extravagant over the top έπος του Baz Luhrmann από το 2001 βλέπουμε τον φέρελπι συγγραφέα Christian (Ewan McGregor) να βυθίζεται στην παριζιάνικη νύχτα των τελών του 19ου αιώνα και να μαγεύεται από τα κάλλη της νεράιδας Satine (Nicole Kidman), που όπως σε κάθε δράμα που σέβεται τον εαυτό του, ανήκει σε άλλον... Το τρίγωνο που δημιουργείται έχει κάτι από τον καταραμένο ρομαντισμό των συγγραφέων της εποχής, το Παρίσι χρωματίζει το background, μαζί με τα φτερά και τα πούπουλα και οι πειραγμένες διασκευές rock κομματιών κάνουν το soundtrack απαραίτητο. Το "Moulin Rouge" έφτιαξε την καριέρα του McGregor και κατάφερε να μας προσφέρει μια Kidman πιο ανθρώπινη και sexy από ποτέ, μακριά από την συνήθη παγερή ομορφιά της. O Luhrmann καταφέρνει όχι μόνο να δώσει ιδιαίτερο χρώμα σε μια σκοτεινή ιστορία αγάπης (που μας ενημερώνει ήδη από την  αρχή ότι έχει μέσα έρωτα και θάνατο, τι άλλο θέλετε δηλαδή) αλλά καταφέρνει να φτιάξει και ένα musical που, παρόλη την υπερβολή του, δεν κουράζει.

Trailer

---

2. Once (2006)

Παραγνωρισμένο δράμα χαρακτήρων από τα λίγα, με φόντο την μουσική και τους βρεγμένους δρόμους του Δουβλίνου, το "Once" βρίσκει έναν νέο μουσικό (Glen Hansard), εγκλωβισμένο στην μικροαστική του πραγματικότητα να προσπαθεί να βρει έμπνευση για να ηχογραφήσει demo και να πάει στην μεγάλη πόλη (Λονδίνο), έμπνευση και στήριξη την οποία θα βρει στο πιάνο της Markéta Irglová, μιας Τσέχας μετανάστριας, που αγαπάει και εκείνη τη μουσική, αλλά παράλληλα πνίγεται από την δική της δύσκολη πραγματικότητα. Στο "Once" οι χαρακτήρες δεν έχουν οντότητα και χαρακτηρίζονται ως «boy / girl» για να τονίσουν ακόμα περισσότερο την γήινη αίσθηση της ταινίας που μας υπογραμμίζει ότι η πλοκή της, μπορεί όντως να συμβαίνει κάπου εκεί έξω στη βρετανική επαρχία. Ταινία-ύμνος στην δημιουργικότητα και τη δύναμη της μουσικής, με δύο πρωταγωνιστές που επικοινωνούν με τις σιωπές αλλά και ...τις μελωδίες, το "Once" διαθέτει μια εξέλιξη αλλά και μια κορύφωση, που θα λυγήσουν και τον πιο σκληρό. Στα συν, το εξαίσιο soundtrack γραμμένο κατά κύριο λόγω από τους δύο πρωταγωνιστές και στα μείον το γεγονός ότι η βρετανικότητά της και το ανορθόδοξο τέλος της (ίσως κόντρα στις προσδοκίες του θεατή) την έχουν εμποδίσει από το να γίνει ευρύτερα γνωστή. Ίσως η πιο δραματική, με την ακαδημαϊκή έννοια του όρου, ταινία της λίστας...

Trailer

---

3. Jeux d'Enfants (2003)

Η χαρά του indie Έλληνα σινεφίλ, ιδίως για τις κοπέλες (στις εξετάσεις για να περάσεις στην Αρχιτεκτονική ή την Καλών Τεχνών, πρέπει να είναι στην εξεταστέα ύλη)! Αν το "Once" χάνεται στην βρετανικότητά του, η «γαλλικότητα» (!) του "Αγάπα Με Αν Τολμάς" έχει πολλαπλασιάσει τις θεάσεις του ελληνικού κοινού, σε μια ταινία που βρίσκει θέση στην λίστα μας, αλλά δεν μπορείς να παραβλέψεις ότι είναι και overhyped. Ένα παιδικό παιχνίδι ανάμεσα σε δύο παιδιά, παίρνει διαστάσεις καθώς αυτά μεγαλώνουν και το συντηρούν, παρασύροντας τόσο τους ίδιους όσο και τις ζωές τους. Η ταινία που ανέδειξε την φατσούλα της Marion Cotillard (και την εκτίναξε στην συνέχεια στο stardom) είναι ίσως αυτή που πάει την έννοια της αγάπης μέχρι τέλους, ίσως πιο μακριά από κάθε μια, καθώς οι κανόνες που διέπουν το παιχνίδι των δύο, τραντάζουν και θρυμματίζουν τις ζωές τους, ενώ τα στοιχήματά βαραίνουν και κανείς δεν φαίνεται να κάνει πίσω. Το "Αγάπα Με Αν Τολμάς" είναι μια ταινία-ύμνος στην «αγάπη για πάντα» που πιστώνεται ότι ενώ αρχίζει πολύ παιδικά, τελειώνει αρκετά σκοτεινά, αφήνοντας ανοικτό το τέλος σε διάφορες ερμηνείες.

Trailer

---

4. Lost In Translation (2003)

«Μα τι του βρίσκετε τέλος πάντων», έχω διαβάσει να γράφεται σε διάφορες ηλεκτρονικές συζητήσεις για το υπόκωφο φιλμ της Sofia Coppola, αλλά ήδη από την περιγραφή, η ταινία αξίζει τον χρόνο μας: ο Bill Murray κάνει διαφημιστικό / αρπαχτή στο Tokyo και βρίσκει μια απρόσμενη φιλία (;) στα μάτια της Scarlett Johansson, με την οποία ανακαλύπτουν μαζί την ιαπωνική μεγαλούπολη και παράλληλα, ο ένας τον άλλο. Το φιλμ που σχεδόν έδωσε το oscar στον τεράστιο (και υποτιμημένο) Murray και ανέδειξε την (κοπελίτσα τότε και μακριά από την χυμώδη εξέλιξή της) Johansson σαν ανερχόμενο αστέρι, δεν έχει μόνο ένα υπερβολικό και αφιλόξενο Tokyo, αλλά και δύο χαρακτήρες που υποφέρουν βουβά, φλερτάρουν φανερά αλλά ποτέ δεν μας επεξηγούν αν ερωτεύονται και σε ποιο βαθμό. Το «τι του ψιθύρισε» θα μένει πάντα σαν απορία στο μυαλό μας, όπως και τα υγρά βαριεστημένα μάτια του Murray, σε μια ερμηνεία καριέρας.

Trailer

---

5. Before Sunrise Trilogy (1995) (2004) (2013)

Η τριλογία "Before Sunrise" έχει ενδεχομένως την (μοναδική στο παγκόσμιο σινεμά, αν δεν κάνω λάθος) ιδιοτροπία να έχει γυριστεί σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, καθώς τα τρία μέρη της (τα οποία δεν είχαν προσυμφωνηθεί όταν γυρίστηκαν η πρώτη και η δεύτερη ταινία, αλλά προέκυψαν) εκτυλίσσονται σε διαφορετικές ηλικίες τόσο για τους δύο πρωταγωνιστές όσο  και για τους χαρακτήρες τους. Ο Jesse (Ethan Hawke) και η Celine (Julie Delpy) γνωρίζονται σε ένα τρένο, καταλήγουν να εξερευνούν την Βιέννη μαζί και χάνονται για να ξαναβρεθούν στο Παρίσι πολλά χρόνια μετά και στην ....Πελοπόννησο, αρκετά αργότερα. Τα φιλμ του Richard Linklater έχουν την πρωτοτυπία να έχουν συγγράφει μαζί με τους δύο πρωταγωνιστές, πράγμα που κάνει τις συζητήσεις τους τις πιο ανθρώπινες και πιο αληθινές της λίστας. Με φόντο τρεις πανέμορφες πόλεις (οι οποίες και έχουν κινηματογραφηθεί έξοχα) οι δυο νεαροί (και μετά όχι και τόσο νεαροί) πρωταγωνιστές, μιλούν για τον έρωτα, την τέχνη, την πολιτική και τελικά την ίδια την ζωή, βλέποντας την από διαφορετικές οπτικές, καθώς τα χρόνια περνούν. Το μοναδικό εύρημα του να συντηρείς τους χαρακτήρες και τους ηθοποιούς σε κοινά χρονικά σύμπαντα, μας δίνει τρεις ταινίες που είναι όσο αληθινές δεν πάει και που αν θεαθούν και σε διαφορετικές ηλικίες, μιλάνε και ιδιαίτερα στην ηλικία του κάθε θεατή. Παράλληλα, είναι η μοναδική τριλογία στην ιστορία του κινηματογράφου που κάθε επεισόδιο είναι καλύτερο από το προηγούμενο, επιτυχία αδιαμφισβήτητη όταν ειδικά έχεις αρχίσει τόσο δυνατά με το "Before Sunrise", και καταλήγει φυσικά στο έξοχο φετινό "Before Midnight" που αποθεώνει όχι μόνο την διαχρονική αγάπη, αλλά και την ομορφιά της Ελλάδας.

Trailer

---

6. 500 Days Of Summer (2009)

Οκ, για το "500 Μέρες Με Τη Σάμερ", λόγια δεν υπάρχουν, καθώς η λίστα μας προχώρα προς την κορυφή, καθώς είναι μια ιστορία αγάπης, που στηρίζεται στην... απουσία της... Στην ταινία, το μουτράκι της Zooey Deschanel μπορεί να κλέβει την καρδιά του Joseph Gordon-Levitt, αλλά στη συνέχεια του αποκαλύπτει πως, δεν είναι και τόσο ερωτευμένη τελικά, χωρίζοντάς τον και σπρώχνοντάς τον να βιώσει όλα τα αρνητικά συναισθήματα ενός χωρισμού. Η ταινία με την οποία ταυτίζονται οι περισσότεροι άντρες που την βλέπουν (μα καλά ποιος δεν έχει χωρίσει;) στηριζόμενη στο πρωτότυπο εύρημα της ταινίας για την αγάπη, χωρίς αγάπη, είναι μια ελεύθερη διασκευή στο βιβλίο του Alain De Botton "Η Μικρή Φιλοσοφία του Έρωτα" (trivia: Botton διαβάζει και η Deschanel στη σκηνή του τρένου), αποτελεί ένα indie διαμάντι που έφτιαξε την vintage φιλμική περσόνα της Deschanel και έμπασε για τα καλά στο Holywood και τον Joseph Gordon-Levitt. Το φιλμ, που έχει άναρχη δομή και ένα συνεχές καθοδικό spiral προς την απόγνωση, είναι ένας αντισυμβατικός ύμνος στην αγάπη που θα έρθει μάλλον, αλλά όχι απαραίτητα εκεί απ' όπου την περιμένεις. Η σκηνή του πάρτι με τις προσδοκίες που διαψεύδονται αλλά και η a cappella μεθυσμένη διασκευή στο "Here Comes Your Man" των Pixies του Joseph Gordon-Levitt, είναι κάτι που σαφέστατα θα μας μείνει, όπως και όλο το φιλμ.

Trailer

---

7. Eternal Sunshine Of The Spotless Mind (2004)

Μπορείς πραγματικά να ξεχάσεις κάποιον; Και αν ναι, ξεμπέρδεψες τελείως; Με αυτή την πραγματικά πρωτότυπη ιδέα παίζει το σενάριο του Charlie Kaufman, βάζοντας τον Jim Carrey (σε μια ερμηνεία καριέρας, πάνω και πέρα απ' ό,τι έκανε πριν και μετά) να διαγράφει την πρώην του, Kate Winslet, από το μυαλό του για να γλυτώσει από τον πόνο του χωρισμού τους, καθώς το ίδιο έκανε και εκείνη πριν. Σε μια δαιδαλώδη ανάπτυξη, όπου σκηνές από τις μνήμες του Carrey που κυριολεκτικά διαλύονται καθώς εκείνος τις ανασύρει, η οποία μπλέκεται παράλληλα με αρκετούς δεύτερους ρόλους (Elijah Wood, Kirsten Dunst, Tom Wilkinson, Mark Ruffalo), η "Aιώνια Λιακάδα" στέκεται επάξια στην κορυφή της λίστας μας, καθώς είναι μια ρομαντική ταινία που αντλεί την δύναμή της από την απώλεια και από την συζήτηση για μια δεύτερη ευκαιρία. Όσο και να πονάς, θες πράγματι να σβήσεις κάποιον από την μνήμη σου; Και όταν το κάνεις, μήπως χάνεις και ένα κομμάτι του εαυτού σου; Σπαρακτική, χιουμοριστική και βαθιά στοχαστική, η ταινία του Kaufman διδάσκει ενδεχομένως ότι «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο» και μας παραδίδει μια δακρύβρεχτη ιστορία δομημένη πάνω στην θύμηση των αγαπημένων και στο συναίσθημα της απώλειας. Must see!

Trailer