Transatlantic

Είναι παράδοση. Κάθε περιοδεία των Transatlantic θα συνοδεύεται μετά από λίγο καιρό κι από μια τεραστίων διαστάσεων (σε διάρκεια) κυκλοφορία που θα αποτυπώνει ζωντανά -οπτικά κι ακουστικά- μια από τις σχετικά περιορισμένες, αλλά επικές συναυλίες που δίνουν κατά τη διάρκειά της.

Στην προκειμένη περίπτωση θα επικεντρωθούμε στο ακουστικό μέρος και δη στο τριπλό CD που αποτυπώνει όσα έλαβαν χώρα στη συναυλία της μπάντας στο Tilburg της Ολλανδίας, καθώς το DVD γυρίστηκε λίγες μέρες νωρίτερα στην Κολωνία της Γερμανίας. Συγκεκριμένα, το Tilburg ήταν η μοναδική πόλη που έκαναν δυο συνεχόμενες εμφανίσεις και στη δεύτερη εξ' αυτών συμπεριέλαβαν μερικές επιπλέον εκπλήξεις, πέραν του περίπου τρίωρου set που παρουσίαζαν έτσι κι αλλιώς. Μιλάμε για τους Transatlantic άλλωστε, πλέον τίποτα δεν μπορεί να μας εκπλήσσει...

Για όσους θέλουν μια αναλυτική περιγραφή του τι συμβαίνει στο live κομμάτι της υπόθεσης, θα πρότεινα να διαβάστε την ανταπόκριση από τη συναυλία του Βερολίνου μερικές μέρες νωρίτερα, εδώ. Εν συντομία μόνο να αναφέρω πως στο τριπλό αυτό CD θα απολαύσετε ότι πιο κοντινό στο να βρεθείτε σε μια συναυλία των Transatlantic, καθότι δεν έχουν πειράξει τίποτα, γεγονός που στα αυτιά μου το καθιστά ακόμα πιο απολαυστικό. Τι σημασία έχουν τα μικρά λαθάκια, μπροστά στην μαγεία του να συνδυάζουν αυτοί οι μουσικοί το απαράμιλλο παίξιμο και τις φωνές τους; Όλα ζωντανά, όλα αυθεντικά, όλα όπως πρέπει.

Όπως ήταν αναμενόμενο, περιλαμβάνει όλο το τελευταίο (και σπουδαίο) άλμπουμ τους "Kaleidoscope", με όλες τις απαραίτητες μικρές διαφοροποιήσεις που προσέθεσαν εδώ κι εκεί. Από τα πειράγματα ανάμεσα στα επιμέρους κομμάτια των τραγουδιών, σε «πειράγματα» σαν το riff του "Ride The Lightning" των Metallica, στο ομότιτλο μέρος του τραγουδιού "Kaleidoscope" ως το ντουέτο με τις ακουστικές κιθάρες των Morse και Stolt ή τα μέρη που δίνουν στον Ted Leonard να προσθέσει το δικό του χρώμα (στα "Into The Blue", "We All Need Some Light", "Rose Colored Glasses", "Black As The Sky" για να θυμηθώ μερικά) .Ειλικρινά, δεν έχω απάντηση στο δίλημμα μεταξύ Daniel και Ted, για το ιδανικότερο πέμπτο μέλος των Transatlantic.

Το έπος του "The Whirlwind" αντιπροσωπεύεται από ένα φοβερό 30-λεπτο medley, το "My New World" από το ντεμπούτο είναι μαγικό και έχω την αίσθηση ότι δεν πρέπει να λείπει ποτέ από το set τους και ενώ τα "All Of The Above" και "Stranger In Your Soul" στριμώχνονται αναγκαστικά σε ένα 25-λεπτο medley με κομμάτια από τα δύο. Επίσης, οι διάλογοι και τα πειράγματα ανάμεσα στα μέλη της μπάντας, μεταξύ των τραγουδιών είναι ενδεικτικά του ότι οι ίδιοι το απολάμβαναν πρώτοι από όλους.

Τα bonus δώρα έρχονται με κάποιες διασκευές από το επιπλέον CD που συνόδευε την ειδική έκδοση του τελευταίου άλμπουμ της μπάντας και παίχτηκαν μόνο εκείνη την βραδιά. Πρώτο το "Nights In White Satin" των Moody Blues και δεύτερο το "Sylvia" των Ολλανδών Focus, με τον Thijs van Leer να τους συνοδεύει επί σκηνής. Σιγά που δεν θα έκαναν και κάτι παραπάνω, οπότε πάρε και το θρυλικό "Hocus Pocus" και άντε γεια. Θυμάμαι backstage τον Ted Leonard να μελετάει το "And You And I" και τον Pete Trewavas να μου λέει πως θέλουν να τιμάνε την καλή μουσική του χθες, επιβεβαιώνοντας τα όσα πιστεύω για αυτή την μπάντα. Πως δεν είναι μια οποιαδήποτε μπάντα, αλλά αποτελούν την προσωποποίηση της υπέρβασης και της ανωτερότητας. Σε όλα τα επίπεδα.

Ειλικρινά, έχω σταματήσει να ακολουθώ τις live κυκλοφορίες, ακόμα κι από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα, καθώς νιώθω πως δεν μου προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στη συντριπτική τους πλειονότητα. Αντιθέτως, αυτό δεν ισχύει με τους Transatlantic, των οποίων κάθε ζωντανή ηχογράφηση είναι μια εντελώς άλλη οντότητα, σαν να δίνει άλλο χρωματισμό στις υπέροχες μουσικές τους. Έτσι και το "KaLIVEoscope" με καθήλωσε και τρύπωσε μέσα στον χρόνο μου, με τρόπο ανεξήγητο. Για μέρες τώρα παίζει ολόκληρο καθημερινά, παρόλο που είναι πάνω από τρεις ώρες. Δεν μπορώ να το εξηγήσω πώς γίνεται. Μπορώ μόνο να τους ευχαριστήσω και οφείλω να μην σταματήσω να υπερθεματίζω πόσο σπουδαίοι και υπέροχοι είναι σε κάθε τι που κάνουν.