As I Lay Dying

Λίγο πολύ η ιστορία των As I Lay Dying και του Tim Lambesis είναι γνωστή νομίζω στους περισσότερους. Σε μεγάλο βαθμό η ζωή της μπάντας συνδέθηκε με τον ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο frontman της, που μετρά πλέον οκτώ χρόνια από την αποφυλάκιση του για την απόπειρα μίσθωσης εκτελεστή για την τότε γυναίκα του. Από τότε είχαμε έναν πολύ αξιόλογο δίσκο το 2019 "Shaped By Fire" που έδωσε δυνατό φως στον ορίζοντα ενός από τα πιο ιστορικά metalcore σχήματα, αλλά και την οριακή διάλυση του κλασικού lineup αφού ο ένας μετά τον άλλο οι Nick Hipa, Josh Gilbert και Jordan Mancino εγκατέλειψαν. Πλέον ο Lambesis έχοντας στο πλευρό του μόνο τον Phil Sgrosso, από τους As I Lay Dying που ξέραμε στα 00’s, κυκλοφορεί τον όγδοο δίσκο της μπάντας "Through Storms Ahead" φιλοδοξώντας να κρατήσει όσο πιο ζωντανό γίνεται το μύθο του πάλαι ποτέ υπερονόματος από την Καλιφόρνια.

Το άλμπουμ κινείται στα γνωστά λημέρια των As I Lay Dying, δεν έχει και πολύ νόημα εδώ που τα λέμε να περιμένει κανείς ουσιαστική εξέλιξη στον ήχο της μπάντας, όταν ο ίδιος ο Tim θεωρεί ότι η βασική διαφορά ανάμεσα στο σύγχρονο, σημερινό metalcore και τον κλασικό ήχο που πρεσβεύουν οι ίδιοι έχει να κάνει με τα κούρδισμα και την παραγωγή. Από την άλλη πλευρά είναι τόσες οι αλλαγές στη σύνθεση που θα μπορούσαν να αφήσουν ένα ελαφρύ στίγμα διαφοροποίησης στην κατεύθυνση του δίσκου. Αν υπάρχουν λοιπόν τέτοια σημεία θα έλεγα ότι έχουν να κάνουν με μια μεγαλύτερη έμφαση στις lead κιθάρες, που δείχνουν να έχουν σημαντικότερο ρόλο στη διαμόρφωση των κομματιών σε σχέση με το αδιαμφισβήτητα ριφοκρατούμενο προηγούμενο άλμπουμ, και ίσως μια ελαφριά πιο Machine Head προσέγγιση στο attitude που περνάει. Συνολικά το "Through Storms Ahead" στέκεται πιο κάτω από τον προκάτοχό του, χωρίς όμως να είναι κακό άλμπουμ. Υπάρχουν κομμάτια που ξεχωρίζουν και κινούνται σε πολύ ψηλό επίπεδο, όπως το πρώτο (μετά την εισαγωγή) "A Broken Reflection", το "Whitewashed Tomb" με κάποια στοιχεία που παραπέμπουν σε Devildriver, το πιο μοντέρνο, κιθαριστικά κυρίως, ομώνυμο καθώς και το κορυφαίο όλων μακράν στο δίσκο "Strength To Survive" που έχει όλα τα στοιχεία των As I Lay Dying στην εντέλεια. Τα υπόλοιπα διατηρούν ένα γενικά καλό επίπεδο, απλά ρε παιδί μου όταν δε διαφοροποιούνται σημαντικά από την προσέγγιση που παρουσίαζαν είκοσι χρόνια πρίν, ε είναι πολύ δύσκολο να σε ταρακουνήσουν. Δες για παράδειγμα το "Burden" που το έχω ακούσει από περισσότερες από τριάντα διαφορετικές μπάντες στα 00’s, συμπεριλαμβανομένων προφανώς και των As I Lay Dying. Το άλμπουμ έχει και τα publicity tricks του, με τις συμμετοχές των Alex Terrible (Slaughter To Prevail) και Tom Barber (Chelsea Grin, Darko, ex-Lorna Shore) που όμως για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω πόση ουσία δίνουν. Α, στο κομμάτι των στίχων θα αποφύγω να μπω γιατί πιάστο αυγό και κούρευτο τώρα, τί τώρα δηλαδή, από πάντα με τη συγκεκριμένη μπάντα...

Εν γένει έχει νόημα να ακούσεις το "Through Storms Ahead" και, με τη σωστή επιλογή κομματιών του, θα γίνει ένα setlist σούπερ για τη χρονιά που έρχεται με τους As I Lay Dying να θερίζουν πάλι σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους. Αν βέβαια περιοδεύσουν τελικά γιατί έτσι όπως πάει θα μείνει μόνος του ο Lambesis στην μπάντα…