Vola: «Το να παίζεις μουσική πρέπει να σου φέρνει γαλήνη»

Οι Vola είναι μια μπάντα που γίνεται συνεχώς καλύτερη με κάθε νέα της κυκλοφορία, οπότε δεν αποτέλεσε κάποιου είδους έκπληξη ότι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ τους "Friend Of A Phantom" αποτελεί μια ακόμα καταπληκτική δουλειά. Αξιοποιώντας την επιτυχία του "Witness", οι Δανοί χτίζουν ακόμα περισσότερο πάνω στον συνθετικό χαρακτήρα που δημιούργησαν με αυτό, προσφέροντας ένα σύνολο δυνατών τραγουδιών, πιασάρικα και ενδιαφέροντα την ίδια στιγμή.

Με βάση τα παραπάνω, δεν θα μπορούσα να αφήσω την ευκαιρία να μιλήσω μαζί τους να πάει χαμένη. Ο βασικός συνθέτης, στιχουργός, κιθαρίστας και τραγουδιστής της μπάντας, Asger Mygind αποδείχθηκε ένας από τους πιο ωραίους και φιλικούς τύπους που έχω πάρει ποτέ συνέντευξη, καθώς είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί του για το "Friend Of A Phantom", τα νοήματα πίσω από τα τραγούδια, τις επιρροές και τις φιλοδοξίες του, μεταξύ πολλών άλλων. Και για να είμαι ειλικρινής, η κουβέντας μας με έκανε να εκτιμήσω ακόμα περισσότερο κάποια στοιχεία γύρω από τα τραγούδια του άλμπουμ...

Ως εκ τούτου, σας συνιστώ να μην προσπεράσετε το νέο άλμπουμ των Vola, κι αν σας αρέσει (που έχω μια βεβαιότητα ότι θα σας αρέσει) διαβάζοντας την παρακάτω συνέντευξη ίσως εκτιμήσετε - τόσο το άλμπουμ όσο και τη μπάντα - ακόμα περισσότερο.

Πώς είσαι Asger; Χαίρομαι που σε γνωρίζω. Είναι η πρώτη φορά που διεξάγουμε μια συνέντευξη μαζί και είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό.

Ναι, κι εγώ το ίδιο. Είμαι καλά. Λίγο κουρασμένος. Μόλις απέκτησα ένα παιδί πριν από τέσσερις μήνες, οπότε...

Ω, όλες τις καλύτερες ευχές!

Σε ευχαριστώ. Παίζει λιγότερος ύπνος απ' ό,τι συνήθως, αλλά είναι μια ωραία εμπειρία συνολικά.

Εύχομαι ό,τι καλύτερο και να το ζήσετε στο έπακρο!

Σε ευχαριστώ! (γέλια). Πώς είσαι;

Είμαι μια χαρά! Και σκεφτόμουν ότι είναι αρκετά ασυνήθιστη η ώρα, εκτός αν βρισκόσουν στην Αυστραλία. Οι μουσικοί δεν συνηθίζουν δίνουν συνέντευξη νωρίς το πρωί της Δευτέρας... Αλλά εγώ είμαι πρωινός τύπος, οπότε δεν με πειράζει...

(γέλια) Μια χαρά! Κι εγώ μόλις ήπια λίγο καφέ, οπότε είμαι καλά.

Τέλεια! Τώρα, θέλω να σε συγχαρώ για το "Friend Of A Phanotm"! Δεδομένου ότι μου άρεσαν πολύ οι προηγούμενες δουλειές σας και ειδικά το "Witness", περίμενα κάτι πολύ καλό. Και, φυσικά, δεν απογοητεύτηκα. Είναι υπέροχο!

Φοβερό! Χαίρομαι που το ακούω!

Πλησιάζουμε στο τέλος του Οκτωβρίου και για εμάς τους μουσικόφιλους / music nerds, ξεκινάει η εποχή που αρχίζουμε να συλλέγουμε τα άλμπουμ που αγαπήσαμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Και δεν μπορώ να δω πώς το «Friend Of A Phanotm» δεν θα είναι στην λίστα μου για το 2024.

Ωραία!

Θα ήθελα λοιπόν να μάθω πώς αισθάνεσαι εσύ καθώς πλησιάζει η κυκλοφορία του;

Αισθάνομαι καλά. Απαιτήθηκε πολύ σκληρή δουλειά για τη δημιουργία του. Ήταν μια μακρά περίοδος σύνθεσης τραγουδιών και μια αρκετά μακρά περίοδος ηχογράφησης επίσης, την οποία χωρίσαμε σε δύο μέρη, έτσι ώστε να μπορέσουμε να κυκλοφορήσουμε νωρίς ένα single, το «Paper Wolf» και να διατηρήσουμε κατά κάποιο τρόπο τη δυναμική που είχαμε. Οπότε, ναι, νιώθω ότι ήρθε η ώρα να κυκλοφορήσουμε ένα άλμπουμ... (γέλια) Οπότε, είμαι ενθουσιασμένος γι' αυτό.

Ο τίτλος είναι μια μεταφορά του να ακολουθείς μια συγκεκριμένη ιδέα στη ζωή ή έναν εθισμό ή μια συνωμοσία, κάτι που είναι επικίνδυνο, αλλά ταυτόχρονα σε παρηγορεί με κάποιο τρόπο

Ας ξεκινήσουμε από κάποια βασικά κι ας μιλήσουμε για τον τίτλο του άλμπουμ. Από πού προέρχεται; Δεν είναι τίτλος τραγουδιού και δεν συνηθίζετε να έχετε τίτλους άλμπουμ που προέρχονται από τραγούδια γενικά. Πώς καταλήξατε λοιπόν σε αυτόν τον τίτλο και ποιο είναι το νόημα πίσω από αυτόν;

Λοιπόν, ο τίτλος του άλμπουμ είναι εμπνευσμένος από τα τραγούδια και το εξώφυλλο του. Για μένα, είναι μια μεταφορά του να ακολουθείς μια συγκεκριμένη ιδέα στη ζωή σου, ή έναν εθισμό ή μια συνωμοσία... Κάτι που είναι επικίνδυνο για σένα και κάτι που μπορεί να σε οδηγήσει σε ένα μονοπάτι που δεν σου κάνει καλό. Ταυτόχρονα, όμως, μπορεί να βρίσκεις παρηγοριά σε αυτό, καθώς είναι το μόνο πράγμα στο οποίο μπορείς να βασιστείς ως κάτι σταθερό στη ζωή σου. Έτσι, παρόλο που σε πληγώνει, είναι ταυτόχρονα κάτι που σου φαίνεται παράξενα οικείο και κάπως παρηγορητικό. Αυτό θα μπορούσε να είναι, για παράδειγμα, τα ναρκωτικά ή ο αλκοολισμός ή το να ακολουθείς μια θεωρία συνωμοσίας... Κάτι που έχει μια σταθερότητα και σου ανοίγει ένα συγκεκριμένο μονοπάτι, αλλά αυτό το μονοπάτι θα σε οδηγήσει σε κάτι που δεν είναι καλό για σένα.

Πρόκειται για ένα «φάντασμα,» επειδή είναι κάτι που ενδεχομένως να είναι δύσκολο να το δουν οι άλλοι άνθρωποι, όπως πχ είναι δύσκολο να δεις αν κάποιος παλεύει με τον εθισμό. Είναι κάτι που μόνο το υποκείμενο μπορεί να δει. Και αισθάνεται μια φιλία με αυτό το φάντασμα επειδή είναι κάτι που το νιώθει πολύ κοντά. Σαν κάτι που σε ακολουθεί στην καθημερινότητά σου, μια φιλία που στο τέλος θα σε οδηγήσει σε μπελάδες.

Κατανοητό. Επίσης, είπες ότι συνδέεται και με το εξώφυλλο του άλμπουμ και θα ήθελα να μάθω περισσότερα για αυτό, καθώς είναι πραγματικά όμορφο και κάπως διαφορετικό από τα προηγούμενα. Τι αντιπροσωπεύει και πώς καταλήξατε σε αυτό;

Λοιπόν, ο τρόπος που μας αρέσει να βρίσκουμε εξώφυλλα για τα άλμπουμ μας είναι στην πραγματικότητα ψάχνοντας για εικόνες στο διαδίκτυο. Συνηθίζουμε να περνάμε πολύ χρόνο στο Instagram για παράδειγμα, δοκιμάζοντας διαφορετικά hashtags και απλά εξερευνώντας τι υπάρχει εκεί έξω. Αυτό κάναμε για όλα τα άλμπουμ μας ως τώρα, όλα έχουν ως εξώφυλλα εικόνες που βρήκαμε και μετά ρωτήσαμε αν μπορούσαμε να αγοράσουμε τα δικαιώματά τους. Το ίδιο συνέβη και με αυτό, απλά πέσαμε πάνω του. Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που ονομάζεται Aykut Aydoğdu. Απλά την ερωτευτήκαμε αυτή την εικόνα.

Μου αρέσει πολύ το πώς έχει αυτά τα πουλιά που πετούν προς μια κατεύθυνση και ταυτόχρονα υπάρχει αυτό το άτομο που μοιάζει να είναι κάπως κολλημένο στο χρόνο, χωρίς να ακολουθεί την πορεία των πουλιών. Αυτό το άτομο μοιάζει σαν να απειλείται από κάτι. Αυτό το κάτι θεωρώ πως είναι το φάντασμα που βλέπει και το οποίο είναι το εμπόδιο στο οποίο προσκρούει και δεν τον αφήνει να πετάξει μαζί με τα πουλιά.

Όταν αποφασίσαμε να κυκλοφορήσει το "Paper Wolf" ως single δεν είχαμε όλο το υλικό για το άλμπουμ. Εν τέλει, είμαι χαρούμενος που το κάναμε

Τώρα πάμε σε ένα κάπως περίεργο γεγονός, το ότι κυκλοφορήσατε το πρώτο δείγμα μέσα από το άλμπουμ με το "Paper Wolf" πριν από περίπου ένα χρόνο, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπήρχε καμία πληροφορία σχετικά με ένα νέο άλμπουμ. Φαινόταν σαν ένα αυτόνομο single. Αλλά βρίσκεται στο άλμπουμ, όπως και θα έπρεπε να είναι γιατί νομίζω ότι τα αυτόνομα singles τείνουν να χάνονται μερικές φορές. Οπότε, πώς σας προέκυψε να κυκλοφορήσετε ένα single τόσο νωρίς και πως δούλεψε για εσάς;

Νομίζω ότι δούλεψε αρκετά καλά. Όπως ανέφερα νωρίτερα, η διαδικασία σύνθεσης τραγουδιών για αυτό το άλμπουμ ήταν αρκετά μακρά και αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι ο κύκλος του άλμπουμ "Witness" ήταν αρκετά κατακερματισμένος όσον αφορά στην περιοδεία.

Προέκυψε η πανδημία, και ξαφνικά δεν μπορούσαμε να περιοδεύσουμε όπως κάναμε πιο παλιά. Όλα πήραν αναβολή και γνωρίζαμε ότι θα χρειαζόταν πολύς χρόνος για να επισκεφτούμε όλες τις χώρες που θέλαμε να επισκεφτούμε με αυτό το άλμπουμ. Έτσι, έπρεπε να αρχίσουμε να γράφουμε για να βγάλουμε κάτι καινούργιο, να κυκλοφορήσουμε καινούργια μουσική προς τα έξω.

Για να διατηρήσουμε τη δυναμική που είχαμε μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, αποφασίσαμε να κυκλοφορήσουμε ένα single, χωρίς να ξέρουμε πραγματικά πώς θα ήταν το υπόλοιπο άλμπουμ. Αν θυμάμαι καλά είχαμε γράψει περίπου το μισό άλμπουμ όταν ηχογραφήσαμε αυτό το τραγούδι.

Ήταν ένας νέος τρόπος για να κάνουμε τα πράγματα. Συνήθως, γράφουμε και ηχογραφούμε ολόκληρο το άλμπουμ και μετά αποφασίζουμε ποια θα είναι τα singles. Αλλά αυτή τη φορά κάναμε ένα άλμα πίστης και αποφασίσαμε το "Paper Wolf" να κυκλοφορήσει ως single παρόλο που δεν γνωρίζαμε όλο το υλικό. Εν τέλει, είμαι χαρούμενος για το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα.

Όντως, πρόκειται για μια διαφορετική ενδιαφέρουσα κι αρκετά ασυνήθιστη προσέγγιση, η οποία όμως δούλεψε καλά. Μας κράτησε σε εγρήγορση όσον αφορά το νέο άλμπουμ. Αναρωτιόμασταν «βγαίνει σύντομα; Τι μα; κρύβουν;» (γέλια)

Ναι, αυτό είναι το ωραίο. Ακριβώς... (γέλια)

Το δεύτερο single κυκλοφόρησε πριν από περίπου τέσσερις μήνες με το "Break My Lying Tongue". Και παρόλο που ακούγεται 100% σαν Vola, μου έφερε κατά κάποιο τρόπο στο μυαλό μπάντες όπως οι Bring Me The Horizon, ξέρεις... τα πλήκτρα στην εισαγωγή. Δεν ξέρω αν έχω δίκιο ή άδικο, οπότε αναρωτιόμουν αν μια τέτοια μπάντα θα μπορούσε να είναι μέρος και του δικού σας μουσικού λεξιλογίου;

Ναι, ναι. Είναι μια μπάντα που ξεκινήσαμε να ακούμε λίγο μετά το «Witness». Είναι δύσκολο να μην τους πετύχεις κάπου. Είναι πολύ μεγάλη μπάντα πλέον. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω ακούσει και πολλά από αυτά που κάνουν, αλλά βρήκα κάποια πολύ ωραία πράγματα σε αυτά που άκουσα. Κι όντως, συμφωνώ ότι ενέπνευσε κάπως το "Break My Lying Tongue".

Επίσης, μας φάνηκε σαν μια νέα προσέγγιση, το να καταλαμβάνουν τα πλήκτρα ένα τόσο μεγάλο μέρος του τραγουδιού. Επίσης, βασιστήκαμε λίγο περισσότερο στη δύναμη που βγάζει, κι αντί να βάλουμε ένα μελωδικό ρεφρέν, γράψαμε ένα ρεφρέν που κι αυτό είναι βασισμένο στην ενέργεια του. Κι αυτό ήταν κάτι διαφορετικό κι ενδιαφέρον...

Συμφωνώ. Και αυτό με φέρνει στην ερώτηση του δισεκατομμυρίου δολαρίων, η οποία είναι «Τι μουσική νομίζεις ότι παίζουν οι Vola;»...

(πολλά γέλια)

Είμαι σίγουρος ότι δέχεσαι συχνά αυτή την ερώτηση...

Ω, ναι...

Δεν μου φάνηκε ποτέ σαν εμπόδιο το ότι δεν μπορούν να μας κατατάξουν σε ένα είδος

..γιατί θεωρείστε μέρος της prog σκηνής - και δεν έχω πρόβλημα με αυτό γιατί είμαι progger και μου αρέσει κι η μουσική σας - αλλά δεν είστε μια τυπική prog μπάντα. Πώς αντιμετωπίζετε το γεγονός ότι όλοι θέλουν να βάλουν κάποια ταμπέλα στη μουσική σας; Είναι περισσότερο ευλογία ή κατάρα για εσάς το γεγονός ότι δεν είναι εύκολο να σας κατατάξουν κάπου;

Πραγματικά δεν με πειράζει... Φαίνεται ότι είμαστε ευπρόσδεκτοι στα prog φεστιβάλ, για παράδειγμα, αλλά είμαστε επίσης ευπρόσδεκτοι σε φεστιβάλ που έχουν περισσότερο old school metal, καθώς και σε άλλα που έχουν περισσότερο alternative metal. Από ότι φαίνεται μπορούμε να παίξουμε σε όλα αυτά τα μέρη, οπότε ποτέ δεν μου φάνηκε ποτέ σαν εμπόδιο…

Αλλά, θα έλεγα πως έχουμε ισχυρά θεμέλια στο groove based metal. Και έπειτα έχουμε στοιχεία που μοιάζουν να είναι πιο proggy. Κι έχουμε και στοιχεία που είναι πιο ηλεκτρονικά και κάποια που είναι πιο ambient… Αλλά, νιώθω ότι η βάση μας είναι στο groove based metal. Μπορείτε να διαφωνήσει κάποιος αν αυτό είναι djent ή κάτι άλλο, αλλά έτσι το βλέπω εγώ αυτή τη στιγμή.

Οπότε, καταλήγουμε στο ότι «αν δεν μπορούμε να αποφασίσουμε τι παίζουν, ας τους βάλουμε στο prog», γιατί είναι ένα μεγάλο χωνευτήρι...

Ναι, ακριβώς!

Μια άλλη ερώτηση που σίγουρα σου κάνουν συχνά είναι πώς καταλήξατε να έχετε τον Anders Friden στο εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ "Cannibal"; Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό το τραγούδι και αυτή τη συνεργασία;

Στην πραγματικότητα τον συναντήσαμε για πρώτη φορά μακριά από τη Σκανδιναβία. Παίξαμε στο Λος Άντζελες πέρυσι, στο πλαίσιο της περιοδείας μας στις ΗΠΑ και πριν από τη συναυλία μας λάβαμε ένα μήνυμα ότι ο Anders και ο Bjorn από τους In Flames ήθελαν να μας συναντήσουν στα παρασκήνια. Και ήμασταν, φυσικά, θετικοί να τους συναντήσουμε, καθώς είμαστε οπαδοί της μπάντας τους. Ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εμάς. Κι αφού μιλήσαμε μαζί τους, συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν κι αυτοί μεγάλοι οπαδοί μας. Αυτή ήταν πολύ ξεχωριστή εμπειρία!

Έπειτα, όταν γυρίσαμε σπίτι από την περιοδεία, έπρεπε να ηχογραφήσουμε το άλμπουμ "Friend Of A Phantom". Είχαμε ηχογραφήσει μόνο τα drums ως εκείνο το σημείο. Κι είχαμε ήδη αρχίσει να συζητάμε αν το τραγούδι "Cannibal" θα επωφελούταν από την ύπαρξη guest φωνητικών. Ήδη στο demo είχα δοκιμάσει κάποια screams, αλλά σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσε να ωφεληθεί από το να έχει κάποια πιο επιθετικά screams. Στη συνέχεια, όταν αρχίσαμε να κάνουμε brainstorming για το ποιος θα μπορούσε να συμμετάσχει, το όνομα του Anders ήταν ένα από τα πρώτα που προέκυψαν. Και ήταν αρκετά εύκολο να επικοινωνήσουμε μαζί του, επειδή μόλις τον είχαμε συναντήσει στις ΗΠΑ. Έτσι, του γράψαμε και αμέσως συμφώνησε να κάνει τα φωνητικά. Τα ηχογράφησε στη Σουηδία και αργότερα ήρθε στη Δανία για να γυρίσει μαζί μας το βιντεοκλίπ. Έτσι, όλα έγιναν πολύ οργανικά. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία και είναι ένας σπουδαίος τύπος, οπότε νιώθουμε τυχεροί.

Άλμπουμ όπως το "Reroute To Remains" και το "Come Clarity" με βοήθησαν να διαμορφώσω τον τρόπο με τον οποίο γράφω τραγούδια

Μιας και είπες ότι είστε οπαδοί των In Flames, έχετε κάποια αγαπημένα άλμπουμ ή τραγούδια τα οποία είχατε στο μυαλό σας όταν σκεφτήκατε ότι ο Andres θα μπορούσε να είναι ο κατάλληλος καλεσμένος...

Όχι κάποια συγκεκριμένα,. Μου αρέσουν σχεδόν όλα όσα έχουν κάνει. Αλλά, μερικά από αυτά είχαν μεγάλη επίδραση πάνω μου. Για παράδειγμα, το "Reroute To Remains" και το "Come Clarity". Αυτά τα άλμπουμ βγήκαν όταν ήμουν στα τέλη της εφηβείας μου ή κάπου εκεί και πραγματικά με βοήθησαν να διαμορφώσω τον τρόπο με τον οποίο γράφω τραγούδια. Ειδικά, οι In Flames και οι Soilwork ήταν μεγάλες επιρροές για μένα, όσον αφορά αυτόν τον σουηδικό ήχο, τη χρήση συνθεσάιζερ και τη δημιουργία αυτών των larger than life ρεφρέν. Ή τις εναλλαγές από τα scream στα καθαρά φωνητικά. Αυτά τα πράγματα αποτέλεσαν σημαντική έμπνευση από αυτές τις μπάντες.

Φαντάστηκα ότι ήμουν ο John Petrucci για δέκα λεπτά, αλλά κατάλαβα ότι είναι αδύνατο να παίξεις σαν αυτόν...

Ωραία! Και μιλώντας για εμπνεύσεις, τι γίνεται με την prog μουσική; Ήσουν οπαδός και των πιο παραδοσιακών progressive metal συγκροτημάτων, όπως οι Dream Theater, όσο μεγάλωνες; Ή μήπως άλλου είδους prog συγκροτήματα ήταν πιο ελκυστικά για σένα;

Α ναι, άκουγα πολύ Dream Theater! Ειδικά το "Scenes From A Memory", ήταν ένα μεγάλο άλμπουμ για μένα. Προσπάθησα να μάθω τα μέρη της κιθάρας κάποια στιγμή, αλλά ήταν πραγματικά δύσκολο... (γέλια) Απλά φαντάστηκα ότι ήμουν ο John Petrucci για δέκα λεπτά, αλλά κατάλαβα ότι είναι αδύνατο να παίξεις σαν αυτόν...

Εγώ δεν προσπάθησα καν...

Είναι πραγματικά δύσκολο. Αλλά, έπαιξαν κι αυτοί μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του συνθετικού μου στυλ, και του τρόπου με τον οποίο γράφω τραγούδια. Μέσα από αυτούς, ανακάλυψα μπάντες όπως οι Porcupine Tree και οι Opeth για παράδειγμα και μου άρεσε πολύ αυτή η πιο μελαγχολική ατμόσφαιρα που έβγαζαν. Αυτές οι επιρροές επικρατούν έκτοτε! Μου αρέσει πολύ όταν κάτι ακούγεται στενάχωρο και ταυτόχρονα παρηγορητικό. Κι αυτές οι μπάντες είναι πολύ καλές στο να το κάνουν αυτό...

Η στενάχωρη μουσική δεν είναι απαραίτητα και καταθλιπτική. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι περισσότερο παρηγορητική παρά καταθλιπτική...

Ακριβώς! Ακριβώς! Είναι σαν να αναγνωρίζεις το συναίσθημα στη μουσική που ακούς, και να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι ο μόνος που έρχεται αντιμέτωπος με αυτό το συναίσθημα...

Ναι, το νόημα βρίσκεται στο να μοιράζεσαι αυτό το συναίσθημα...

Ναι, ναι. Ακριβώς!

Επιστρέφοντας στο άλμπουμ, το αγαπημένο μου κομμάτι μέχρι στιγμής είναι το "Bleed Out". Φίλε, τι ρεφρέν; Για τι μιλάει πραγματικά αυτό το τραγούδι; Και γιατί δεν είναι single;

Πρόκειται για δύο δίδυμα αδέρφια που μεγαλώνουν παράλληλα. Γεννήθηκαν ο ένας λίγο πριν και ο άλλος λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Γι' αυτό λέει «Γεννηθήκαμε με μια μέρα διαφορά» στους στίχους. Οπότε, πρόκειται για αυτά τα δίδυμα που μεγαλώνουν και επιλέγουν πολύ διαφορετικούς δρόμους στη ζωή και έχουν επίσης πολύ διαφορετικές προσωπικότητες. Το ένα από αυτά είναι πολύ επιθετικό και επιδιώκει τη σύγκρουση και το άλλο είναι πιο ειρηνικό και επιδιώκει τη διπλωματία.

Αυτό το τραγούδι μιλάει για το πώς αυτός ο πιο επιθετικός αδελφός «σπάει» τον ειρηνικό αδελφό στην πορεία. Για το πώς δεν μπορείς να ξεφύγεις από τους οικογενειακούς δεσμούς, ακόμα κι αν το θέλεις. Οπότε, έχει να κάνει με το πώς κάποιοι βιολογικοί δεσμοί μπορούν να επηρεάσουν όλη σου τη ζωή ουσιαστικά και να σε οδηγήσουν σε ένα άλλο μονοπάτι από αυτό που είχες φανταστεί.

Το να παίζεις μουσική και να τραγουδάς πρέπει να σου φέρνει γαλήνη

Σκεφτόμουν ότι οι στίχοι σου συνολικά μοιάζουν κάπως ποιητικοί και αφηρημένοι, και μου θυμίζουν τον τρόπο που γράφει στίχους ο Jonas Renkse των Katatonia. Μου δίνουν αυτή την αίσθηση πως μου αρέσουν πολύ, αλλά δεν είμαι και πάντα σίγουρος για τι πράγμα μιλάς. Σίγουρα, πάντως, είναι καλογραμμένοι και φαίνεται να είναι σημαντικοί για τη μουσική σου και τη συνολική σου προσέγγιση. Είναι, όντως τόσο σημαντικοί όσο φαίνεται να είναι για εσένα

Πρέπει να υπάρχει κάτι σαν συναισθηματική σύνδεση ανάμεσα σε μένα και τους στίχους πριν μπορέσω να τους τραγουδήσω, με τρόπο που να είναι πειστικός, αλλά και με τρόπο που να με ανακουφίζει. Ξέρεις, το να παίζεις και να τραγουδάς μουσική πρέπει να σου φέρνει κατά κάποιο τρόπο γαλήνη. Γράφω με αυτόν τον τρόπο γιατί μου φέρνει γαλήνη να τραγουδάω αυτούς τους στίχους.

Αλλά, ναι, ποτέ δεν ξέρω εκ των προτέρων για τι θα μιλάνε τα τραγούδια. Συνήθως υπάρχουν μερικές προτάσεις που προκύπτουν κατά τη διάρκεια των demo ηχογραφήσεων. Αυτές οι προτάσεις θα διαμορφώσουν τελικά το θέμα του τραγουδιού και θα επιβιώσουν επίσης μέχρι το τελικό προϊόν του τραγουδιού. Και συνήθως εξελίσσονται γύρω από σχέσεις που δεν λειτουργούν με διάφορους τρόπους. Και μέσα από χαρακτήρες.

Μπορώ να καταλάβω τι εννοείς όσον αφορά τον Jonas από τους Katatonia που έχει επίσης κάπως την ίδια προσέγγιση. Αλλά αυτό είναι που μου βγαίνει φυσικά...

Το ανέφερα ως ένα καλό παράδειγμα. Απλά έκανα έναν παραλληλισμό...

Ναι, είναι πολύ ωραίο που το έκανες. Λατρεύω τους Katatonia!

Για να το χαλαρώσουμε λίγο, γιατί έπρεπε να δηλώσετε ότι δεν θα διαλυθείτε ως μπάντα στο "We Will Not Disband"; Μήπως υπάρχει κάποιο εσωτερικό αστείο σε αυτό το τραγούδι;

(γέλια) Και πάλι, αυτό το τραγούδι μιλάει από την οπτική γωνία κάποιων χαρακτήρων. Θα μπορούσα να λέω για το συγκρότημα μας, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων που ζουν τη νιότη τους στο έπακρο και έχουν αυτή την αντίληψη ότι η νιότη θα διαρκέσει για πάντα και πως το μέλλον είναι γεμάτο ατελείωτες δυνατότητες. Οπότε, θα έλεγα ότι είναι ένας εορτασμός αυτής της περιόδου της ζωής, όπου όλα μοιάζουν κατά κάποιο τρόπο αιώνια.

Και στη συνέχεια, βλέποντας τα πράγματα από απόσταση καθώς μεγαλώνεις, γνωρίζεις ότι αυτή η περίοδος θα περάσει. Θα μετατραπεί σε κάτι άλλο.

Οπότε, το να τραγουδάς και να το ακούς αυτούς τους στίχους φέρει μια μελαγχολία, υπό την έννοια ότι αναγνωρίζεις πως μεγαλώνεις. Αλλά στη βάση του το ίδιο το τραγούδι έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τον εορτασμό της νεότητας θα έλεγα…

Όταν γράφω φωνητικές αρμονίες, έχω πάντα τον Steven Wilson στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου

Ναι, το καταλαβαίνω. Τώρα, όσον αφορά τα φωνητικά σου, έχεις μια πολύ χαρακτηριστική φωνή και τον τρόπο που τραγουδάς, ο οποίος μου αρέσει πολύ, οπότε θα ήθελα να μάθω ποιες ήταν οι κύριες επιρροές σου ως τραγουδιστής και πώς εξελίσσεται αυτό καθώς η ίδια η μουσική των Vola εξελίσσεται με τα χρόνια.

Ο Steven Wilson θα ήταν δύσκολο να μην αναφερθεί εδώ. Υπήρξε τεράστια επιρροή για έμενα. Τόσο από άποψη του πως τραγουδάει τα lead φωνητικά, καθώς μου αρέσει πολύ το συναίσθημα στη φωνή του και το πώς μπορεί να ακούγεται τόσο εύθραυστος, αλλά και με τον τρόπο που κάνει layers στα φωνητικά του... Όταν γράφω φωνητικές αρμονίες, έχω πάντα τον Steven Wilson στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Απλά και μόνο για να μου θυμίζει πόσο γεμάτες μπορούν να ακούγονται. Μου αρέσει πολύ αυτό το «τείχος φωνών» - αν μπορώ να το πως έτσι - που μπορείς να δημιουργήσεις.

Επίσης, ο Bjorn από τους Soilwork υπήρξε επίσης τεράστια επιρροή. Αναφέρθηκα σε αυτόν και νωρίτερα. Λατρεύω το πόσο γεμάτα ακούγονται τα φωνητικά του, τα καθαρά φωνητικά του. Και μου αρέσει αυτή η εναλλαγή μεταξύ των screams και των καθαρών φωνητικών. Και πρέπει να αναφέρω και τον Anders Friden στην ίδια πρόταση. Είναι και αυτός φοβερός. Στη συνέχεια, ο Jens Kidman από τους Meshuggah...

Α, μάλιστα!

Όταν προσπαθώ να ουρλιάξω, συχνά τον έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου, γιατί ξέρω πόσο επιθετικός μπορεί να ακουστεί. Προσπάθησα να μάθω το κάνω όπως αυτός. Δεν μπορώ να το κάνω όπως εκείνος, αλλά έχω περάσει πολλές ώρες προσπαθώντας να ουρλιάξω σε τραγούδια των Meshuggah και να δω πώς να δω πόσο κοντά σε εκείνον και στον ήχο του θα μπορούσα να φτάσω... (γέλια).

Αυτά είναι τα ονόματα που μου έρχονται πρώτα στο μυαλό μου...

Δεν νομίζω ότι είχαμε την κατάλληλη πρόταση ακόμα για να έρθουμε στην Ελλάδα

Τώρα, μιας και δεν είχα ποτέ την ευκαιρία μέχρι τώρα, θα ήθελα πολύ να σας δω να παίζετε ζωντανά. Οπότε, θα ήθελα να μάθω αν υπάρχει κάποια ένδειξη ότι θα έρθετε στην Ελλάδα σύντομα. Έχει τεθεί ποτέ στο τραπέζι κάτι τέτοιο; Είχες κάποια ένδειξη ότι η Αθήνα είναι ανάμεσα στις πιθανές τοποθεσίες που θα επισκεφτείτε;

Θα ήθελα πολύ να έρθουμε εκεί. Έχω έρθει στην Ελλάδα πολλές φορές ως τουρίστας και αγαπώ τη χώρα σας, οπότε το να παίξω εκεί θα ήταν φοβερό. Δεν νομίζω ότι είχαμε την κατάλληλη πρόταση ακόμα. Είναι κάτι που όλοι θέλουμε να κάνουμε, αλλά περιμένουμε την κατάλληλη πρόταση και την κατάλληλη στιγμή βασικά, απλά όλα να συντονιστούν με τον σωστό τρόπο.

Είμαι σίγουρος ότι το νέο άλμπουμ θα οδηγήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Νομίζω ότι υπάρχει μια σχετικά καλή υποδοχή της μουσικής σας και πιστεύω πως το νέο άλμπουμ θα κερδίσει εύκολα περισσότερο κόσμος... Θα αποτελέσει μια καλή ευκαιρία να σας φέρουμε εδώ και θα είμαστε πολύ χαρούμενοι αν αυτό συμβεί!

Αυτό θα ήταν τέλειο!

Δεν περιμένω να γίνουμε viral ξαφνικά και να έχουμε 10 εκατομμύρια views στο YouTube. Αλλά όσο βλέπω πως μεγαλώνουμε από άλμπουμ σε άλμπουμ, είμαι χαρούμενος

Τελευταία ερώτηση. Το "Witness" αποτέλεσε μια σημαντική κίνηση για να γίνουν οι Vola μια μεγαλύτερη μπάντα. Και τώρα το "Friend Of A Phanotm" έχει τη δυνατότητα να σας πάει άλλο ένα βήμα μπροστά ή άλλο ένα επίπεδο πάνω, αν μου επιτρέπεται να ισχυριστώ κάτι τέτοιο. Πρώτα απ' όλα, θα ήθελα να μάθω αν συμφωνείς με τη δήλωση που έκανα και μετά πώς βλέπεις όλη αυτή την προσπάθεια που απαιτείται; Ξέρεις, το να προσπαθείς να εξελιχθείς βήμα-βήμα και να μπορέσεις να πετύχεις στη μουσική βιομηχανία και να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρά σου…

Λοιπόν, ναι, το "Witness" ήταν ένα μεγάλο βήμα προς τα πάνω για εμάς. Τόσο από την άποψη του πόσο μεγάλη απήχηση είχε, αλλά και από την άποψη του πως βγήκε ηχητικά. Νομίζω ότι το συνθετικό επίπεδο των τραγουδιών ήταν επίσης καλύτερο. Λατρεύω όλα τα άλμπουμ μας, αλλά το songwriting ίσως ήταν λίγο πιο δυνατό σε αυτό το άλμπουμ. Ίσως λίγο πιο εστιασμένο τουλάχιστον, λίγο πιο στοχευμένο. Αλλά, ναι, αυτό το άλμπουμ πραγματικά εκπλήρωσε πολλά από τα όνειρα που είχα, για το πώς μπορεί να ακούγεται ένα άλμπουμ και πώς μπορούν να είναι τα τραγούδια.

Και νομίζω ότι αυτό το νέο άλμπουμ έχει πολλές ομοιότητες. Ακούγεται παρόμοιο, καθώς η μίξη και mastering έγιναν από τον Jacob Hansen, ο οποίος είχε κάνει και το "Witness", ενώ έκανε και την ηχογράφηση των drums. Έτσι, υπάρχει μια πολύ σαφής σύνδεση με το "Witness", θα έλεγα, αλλά με έναν διαφορετικό ήχο. Έχει πιο επιθετικές στιγμές και έχει πιο ήπιες στιγμές, οπότε έχει ένα ευρύτερο φάσμα. Αν σε κάποιον αρέσει το "Witness", αλλά έχει και μια περιέργεια στο να διευρύνουμε λίγο τον ήχο μας, νομίζω ότι θα του αρέσει και το "Friend Of A Phantom".

Είμαι χαρούμενος που τα πράγματα πηγαίνουν συνεχώς προς τα πάνω για εμάς. Δεν υπήρξε κάποια ξαφνική επιτυχία, ήταν μια αργή αλλά καλή εξέλιξη από άλμπουμ σε άλμπουμ. Και δεν περιμένω να γίνουμε viral και να έχουμε ξαφνικά κάποιο τραγούδι με 10 εκατομμύρια views στο YouTube. Αλλά, όσο μας βλέπω να μεγαλώνουμε από άλμπουμ σε άλμπουμ, είμαι χαρούμενος. Γιατί πηγαίνουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Νιώθω άνετα με αυτό και θέλω να συνεχίσω έτσι. Φυσικά, δεν θα με πείραζε αν είχαμε μια τεράστια επιτυχία στο ραδιόφωνο... (γέλια), αλλά δεν είναι κάτι που το χρειάζομαι…

Θα έλεγα πως μοιράζομαι τις ίδιες σκέψεις και συναισθήματα με σένα. Σας βλέπω να εξελίσσεστε και να προοδεύετε με έναν πολύ φυσικό τρόπο και με την αξία σας. Και φυσικά δεν θα με πείραζε αν περισσότεροι άνθρωποι γνώριζαν τους Vola. Θα ήμουν παραπάνω από χαρούμενος αν συνέβαινε αυτό. Αλλά νομίζω βρίσκεστε σε ένα ωραίο μονοπάτι. Κι αυτό σημαίνει ότι έρχονται καλύτερα πράγματα! Και το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι να είναι να έρθουν σύντομα!

Σε ευχαριστώ πολύ! Ανυπομονώ για το μέλλον, ευχαριστώ που βρήκες το χρόνο να μιλήσουμε!

Εγώ πρέπει να σε ευχαριστήσω! Χάρηκα που μιλήσαμε! Μου άρεσε πολύ η συζήτησή μας!

Παρομοίως!

Ας ελπίσουμε την επόμενη φορά να συναντηθούμε και να τα πούμε από κοντά στην Αθήνα!

Αυτό θα ήταν φοβερό!