Human Touch

Για όσους έχουν έστω και την ελάχιστη σχέση με την εγχώρια jazz, οι Human Touch δεν χρειάζονται συστάσεις. Για τους υπόλοιπους, πρόκειται για το τρίο των υπέροχων Σταύρου Λάντσια (τύμπανα, πιάνο), Γιώτη Κιουρτσόγλου (μπάσο, κρουστά) και David Lynch (πνευστά, φωνή), και αποτελούν συνολικά - ίσως μαζί με τους Ίασις και τους Mode Plagal - ένα από τα πιο σημαντικά ελληνικά jazz σχήματα των τελευταίων 30 χρόνων. Σε προσωπικό επίπεδο δε, αποτελούν μεγάλη αγάπη και είναι υπεύθυνοι για μερικά από τα καλύτερα live που έχω δει στην ζωή μου.

Πέρασαν 20 ολόκληρα χρόνια από το υπέροχο "Movin'" και η αλήθεια είναι πως η πιθανότητα για ένα νέο Human Touch άλμπουμ - το τρίτο τους - δεν υπήρχε καν σαν σκέψη, ορίστε όμως που το “Colorblind” έφτασε χωρίς τυμπανοκρουσίες. Πρόκειται για μια πολύ χορταστική δουλειά που περιέχει 12 συνθέσεις (δυο εκ των οποίων σύντομα ιντερλούδια) σε 67 λεπτά συνολικής διάρκειας. Το στυλ τους είναι φυσικά απαράλλαχτο, ένα αριστοτεχνικό αμάλγαμα από jazz, fusion και world ήχους. Ειδικά το world στοιχείο είναι πολύ σημαντικόγια τον ήχο τους, με τους τρεις μουσικούς να φέρνουν επιρροές από διάφορα μέρη της Ελλάδας και του κόσμου. Οι Human Touch είχαν πάντα έναν κοσμοπολίτικο αέρα.

Φυσικά, δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά για την απόδοση τους, ούτε για τον τρόπο που «κλειδώνουν» μεταξύ τους: με ένα σώμα και μια πνοή, οι τρεις Human Touch ξεδιπλώνουν τις συνθέσεις τους με τρόπο ποιητικό, στοχεύοντας πάντα πρώτα στην μελωδία, στην έκφραση και στο ηχητικό χρώμα. Η δεξιοτεχνία τους συνήθως έπεται, όταν όμως εμφανίζεται είναι ικανή να σε υπνωτίσει. Υπάρχουν κάποια τυπικά Human Touch τρικ που πάντα μαγεύουν και θα τα βρει κανείς και στο "Colorblind": όταν οι ταχύτητες πέφτουν κι ο Λάντσιας μένει μόνος στο πιάνο να φανερώνει τις χατζιδακικές του ποιότητες. Ο πάντα εκπληκτικός Κιουρτσόγλου και το σταθερό ethnic άρωμα που αναδύουν οι φράσεις του. Ο Lynch όταν βγαίνει μπροστά με το σαξόφωνο και φέρνει την μουσική σε ένα περιβάλλον αμερικανικής jazz.

Αν και κάθε σύνθεση του άλμπουμ είναι ατμοσφαιρική και πανέμορφα εκτελεσμένη, το "Colorblind" συνολικά μοιάζει να πλατειάζει λίγο σε στιγμές, πιθανόν εξαιτίας και της διάρκειας του. Ίσως επειδή όταν τα χρόνια περνούν αλλάζουν και οι αισθητικές προτεραιότητες των ανθρώπων, οι Human Touch εδώ έχουν κυρίως συνθέσει μουσική ατμοσφαιρική, συναισθηματική, ελαφρώς νοσταλγική και σίγουρα εσωτερική. Το "Colorblind" έχει μικρότερη καλλιτεχνική κόψη από τα δύο πρώτα τους άλμπουμ αλλά και περισσότερη καρδιά.

Το άλμπουμ φυσικά και διαθέτει τις μεγάλες στιγμές του. Το "Weather Change" εισάγει μια σκοτεινά παιχνιδιάρικα latin διάθεση και το "Human Wonder" - ίσως η αγαπημένη μου σύνθεση - έχει αυτήν την τόσο κλασική Human Touch βασική μελωδία να σκεπάζει τον ουρανό. Το "Still Something" με τα πιο fusion παιξίματα και την χρήση περισσότερων chromatic κλιμάκων, η αθεράπευτη μελαγχολία του "Growing Apart" και φυσικά το "Kalanta Thrakis" που κλείνουν το άλμπουμ με το βορειοελλαδίτικο χρώμα που γίνεται τόσο υπερβατικό στα χέρια της μπάντας. Το "Colorblind" έχει πολλές στιγμές μαγείας, στις οποίες ο χρόνος σταματά.

Χωρίς να προσφέρει πολλά νέα πράγματα στην μυθολογία τους, το "Colorblind" είναι ακριβώς το άλμπουμ που θα περίμενε κανείς από τους Human Touch. Μια δουλειά που αφιερώνεται πρωτίστως στην ομορφιά και σε μια «θεραπεία μέσω μελωδίας», επιθυμώντας να σταματήσει για λίγο την φασαρία του κόσμου. Κι ενώ για τα συμφραζόμενα της εποχής, αυτές οι αισθητικές αναζητήσεις μοιάζουν οριακά παράταιρες, είναι αληθινά υπέροχο να έχουμε έναν καινούριο Human Touch δίσκο να μας θυμίζει ποια είναι τα πραγματικά σημαντικά πράγματα. Ακόμα και χωρίς λέξεις.

Bandcamp