The Surgens

Γρέζα φωνητικά, βραχνά μεγάφωνα, μπουκωμένες φυσαρμόνικες, κοφτερό πριόνι, fuzzαριστές κιθάρες, βρεγμένη σανίδα, χρησιμοποιούνται με δεξιοτεχνία από τους Surgens στο δεύτερο άλμπουμ τους "Misadventures Of A Broken Man" και... Μα για μισό λεπτό. Μεγάφωνο; Πριόνι; Σανίδα; Μήπως έχουμε μπει στον κόσμο του Tom Waits και δεν το έχω καταλάβει; Ποιοι είναι αυτοί οι τύποι; Ας ρίξουμε μια ματιά στα ονόματά τους: Graig Murphy, Hanky Dog, Black Dixon, Uncle Speedy Case, Reverend Scat Cockroach και Johnny Goodbacon. Χμμμ... μάλλον δεν έχουμε να κάνουμε με μια τόσο πολύ νορμάλ περίπτωση συγκροτήματος.

Από το εξώφυλλο ακόμα, το οποίο κοσμεί η φιγούρα της Betty Page (ή κάποιας μιμήτριας), όπως εξάλλου και στον πρώτο τους δίσκο, γίνεται φανερό ότι οι Surgens δεν παίρνουν τον εαυτό τους και πολύ στα σοβαρά. Αυτό όμως δεν τους υποβιβάζει σε καμία περίπτωση σε γραφικό, κωμικό συγκρότημα (novelty act που λένε και στο χωριό μου). Αντίθετα καταφέρνουν να διατηρούν μια ποιότητα στις συνθέσεις τους, που τους επιτρέπει να ξεχωρίζουν, και δείχνουν εξαρχής ότι γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν να κάνουν και πώς να το πετύχουν.

Έχοντας ως βάση τα blues, αλλά με τα πλοκάμια τους να απλώνονται προς το garage, τη country και το rockabilly, θα μπορούσαν να έχουν στο μεγάλο γενεαλογικό δέντρο της μουσικής τον R.L. Burnside για παππού τους, θείο τον Captain Beefheart και ξαδέρφια τους Cramps και τους White Stripes. Ειδικά τους τελευταίους θα τους θυμίσουν ουκ ολίγες φορές, τόσο στο single "Moon Song", όσο και στη διασκευή του παραδοσιακού country folk "Joe Hill", στο οποίο επιφυλάσσουν μια αργόσυρτη και απόκοσμη εκτέλεση που ταιριάζει με την ιστορία του τραγουδιού και φέρνει στο νου την αντίστοιχη προσπάθεια στο "Jolene" από τον Jack και την Megan.

Σίγουρα οι Surgens δε βρίθουν πρωτοτυπίας, αλλά διαθέτουν το ύφος και το χαρακτήρα ώστε να ξεχωρίσουν από το σωρό και να μας προσφέρουν ένα απολαυστικό δισκάκι από αυτά που σπανίζουν. Εξάλλου το στυλ είναι η απάντηση σε όλα, το έλεγε και ο Bukowski.