Ανασκόπηση 2018: Melodic Hard Rock / AOR

"Nighttime calls me long before the day is done and I'm swept up by the tide..."

Από τον Σπύρο Κούκα, 03/01/2019 @ 12:43

Πολλά κι ενδιαφέροντα συνέβησαν εντός της χρονιάς που φθάνει στο τέλος της, με τη melodic hard rock/AOR σκηνή να παρουσιάζει πληθώρα σημαντικών κυκλοφοριών, αλλά κι άλλα αξιοσημείωτα συμβάντα. Έτσι, δίχως να χρονοτριβούμε περισσότερο, πάμε να δούμε κάποιες από τις στιγμές του 2018 που θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη μας...


Οι ειδήσεις

1. Με τους Guns 'N' Roses να έχουν επανέλθει στην κανονικότητα και να απασχολούν ως συνήθως τα media ποικιλοτρόπως, οι δηλώσεις του Slash σχετικά με την trademark εμφάνιση του και το πως εκείνη κρύβει την... ντροπαλότητα του μάλλον μας εξέπληξαν. O Axl Rose, από την άλλη, δεν αντιμετώπιζε ποτέ τέτοια προβλήματα, αποκαλύπτοντας μας τα σχέδια του για το μέλλον και τη στροφή που θα ήθελε να κάνει σε πιο soundtrack ηχοτόπους, ενώ ο Richard Fortus επιβεβαίωσε τον Slash σε πρόσφατη του συνέντευξη, λέγοντας πως δεν αργεί και τόσο ο ερχομός νέου υλικού από το στρατόπεδο τους.

2. Σε εκτεταμένη περιοδεία άνω των 100 εμφανίζεων ετοιμάζεται να βγει το ολόγραμμα του Ronnie James Dio το 2019, με τους Dio Disciples να συνοδεύουν τη ψηφιακή μορφή του Μεγάλου Κοντού κι εμάς να αναρωτιόμαστε σχετικά με τη σκοπιμότητα τέτοιων κινήσεων, την ώρα που η εταιρεία παραγωγής του όλου εγχειρήματος ετοιμάζεται να βγάλει στο δρόμο κι άλλους θρυλικούς καλλιτέχνες που έχουν αφήσει τα εγκόσμια, με πρώτο απ’ όλους τον Frank Zappa.

3. Την ίδια ώρα, δισκογραφικές επιστροφές σημαντικών ονομάτων έχουν ανακοινωθεί για το 2019, με τον Michael Monroe να ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει προσωπικό δίσκο την άνοιξη του έτους, τους Krokus να κυκλοφορούν το ύστατο άλμπουμ της καριέρας τους στα τέλη του, ενώ ο Geezer Butler και ο Matt Sorum προχώρησαν στη δημιουργία του supergroup Deadland Ritual. Από την άλλη, οι Toto παρουσιάζουν ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι τους μαζί με την πιο πρόσφατη συλλογή τους, από την εποχή του υπερεπιτυχημένου "Toto IV"...

4. Οι Motley Crue επανασυνδέθηκαν με αφορμή την αυτοβιογραφική τους ταινία, ώστε να ηχογραφήσουν το soundtrack της, την ίδια ώρα που ο Ville Valo των HIM προχώρησε στη δημιουργία νέου σχήματος. Συγχρόνως, οι Dokken αναμένεται σύντομα να κυκλοφορήσουν τη νέα τους δουλειά, όπως και ο Bryan Ferry, τον οποίο απολαύσαμε ζωντανά εντός του 2018 και από τα μέρη μας.

5. Δυστυχώς, για ακόμη μια χρονιά, οι δυσάρεστες ειδήσεις σχετικά με προβλήματα υγείας  στον καλλιτεχνικό χώρο που εξετάζουμε δεν έλειψαν, με τον Lee Kerslake να αποκαλύπτει προσφάτως λεπτομέρειες για τη δύσκολη μάχη που δίνει με τον καρκίνο. Σε ό,τι αφορά, δε, τους θανάτους μουσικών της σκηνής, ο Pat Torpey των Mr. Big έχασε τη μάχη με τη νόσο του Parkinson, ενώ από πνευμονία μας άφησε ο Fast Eddie Clarke των Fastway και Motorhead, όντας δύο από τα πιο σημαντικά ονόματα μουσικών που έφυγαν από κοντά μας εντός του έτους.


Τα μεγάλα ονόματα

1. The Night Flight Orchestra - Sometimes The World Ain't Enough
Ένα ετεροχρονισμένα κλασικό άλμπουμ του συγκεκριμένου ήχου και - ίσως - το απόλυτο AOR άκουσμα για αυτούς που δεν ακούν AOR.

2. Dee Snider - For The Love Of Metal
Ο θρυλικός Αμερικάνος τραγουδιστής των Twisted Sister επέστρεψε στη δισκογραφία με μια δουλειά που ενώ δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, καταλήγει άκρως διασκεδαστική.

3. Steve Perry - Traces
Η ανέλπιστη επιστροφή μιας από τις σπουδαιότερες φωνές του μελωδικού rock προκαλεί συγκίνηση και προσφέρει έναν πανέμορφο προσωπικό δίσκο.

4. Michael Schenker Fest - Resurrection
Ο «Μιχαλάκης» παρουσίασε ένα δίσκο όπου παρέλασαν πολλά σημαντικά ονόματα του χώρου, με το αποτέλεσμα ωστόσο να διχάζει.

5. Magnum - Lost On The Road To Eternity
Με το εικοστό τους άλμπουμ, βάζουν τα γυαλιά σε πολλές μπάντες, είτε με ανάλογα είτε ακόμη και με πολύ λιγότερα χρόνια στις πλάτες του και συνεχίζουν τη δράση τους με τον ολότελα δικό τους τρόπο.


Αυτά που θα θυμόμαστε

1. Maverick - Cold Star Dancer
Οι Βορειοϊρλανδοι δείχνουν να έχουν βρει τη χρυσή τομή μεταξύ του μελωδικού hard rock (με λίγα AOR ψήγματα) και του αντίστοιχου heavy metal, φαντάζοντας σαν ένα συναρπαστικό μεταλλικό υβρίδιο των Skid Row και των Tyketto.

2. White Widdow - Victory
Η μπάντα βελτιώνεται συνεχώς με κάθε νέα της κυκλοφορία, με το "Victory" να είναι ένας μικρός καλλιτεχνικός θρίαμβος για τον μελωδικό/AOR ήχο.

3. Treat - Tunguska
Μια έκρηξη ανατατικού, ευδιάθετου hard rock, με ξεκάθαρες μελωδίες και συνθέσεις που καρφώνονται μεμιάς στο μυαλό.

4. Amaranthe - Helix
Ο ήχος παραμένει άμεσα αναγνωρίσιμος, τα ρεφρέν ακούγονται πιασάρικα όσο ποτέ και οι εντάσεις κυμαίνονται σταθερά ψηλά, σε ένα δίσκο-ένοχη απόλαυση.

5. Audrey Horne - Blackout
Το rock party που έχουν στήσει εδώ και δυο άλμπουμ οι Audrey Horne συνεχίζει ακάθεκτο και με το "Blackout" προσθέτουν μερικά ακόμα γαμάτα τραγούδια στο ρεπερτόριό τους.


Μπορούσαν και καλύτερα

1. Stryper - God Damn Evil
Αν και λιγότερο πειστικός από τους δύο άμεσους προκατόχους του στη δισκογραφία των Stryper, ο νέος τους δίσκος κρύβει μερικούς αμιγώς μουσικούς λόγους για να ασχοληθεί κάποιος μαζί του.

2. Sunstorm - The Road To Hell
Με τις «ευλογίες» του Alessandro Del Vecchio και τις κιθαριστικές εμπνεύσεις του Simone Mularoni των DGM, οι Sunstorm συνεχίζουν να έχουν ως βασικό πόλο έλξης τις φωνητικές αρετές του αειθαλούς Joe Lynn Turner.

3. Taste - Moral Decay
Ο δεύτερος δίσκος ετούτων εδώ των Σουηδών αδερφών ανά στιγμές είναι απολαυστικός, αν και συνολικά στέκεται χαμηλότερα του αναπάντεχου ντεμπούτου τους.

4. Axel Rudi Pell - Knights Call
Όποιος έχει έρθει σε επαφή ξανά με τη μουσική του σχήματος ξέρει ακριβώς τι να περιμένει, με τους Rainbow, τους Dio και την post-Ozzy περίοδο των Black Sabbath να καθορίζουν το ύφος κι εδώ.

5. Axxis - Monster Hero
Εξώφυλλο κάτω του μετρίου αισθητικά, περιεχόμενο τυπικό του καθιερωμένου τους ύφους αν και συνολικά ευχάριστο, το πιο πρόσφατο άλμπουμ των Axxis υπήρξε μια τίμια προσθήκη στην εικοσιπενταετή τους δισκογραφία.


Εκείνα που θα ξεχάσουμε

1. James Christian - Craving
Στο τέταρτο προσωπικό άλμπουμ του frontman των House Of Lords δεν υπάρχει ούτε αυτή η μία στιγμή που να στέκεται ελάχιστα παραπάνω από τις υπόλοιπες, καθώς τα πάντα ρέουν αβιάστα, άκακα και, τελικά, μονότονα.

2. Dream Child - Until Death Do We Meet Again
Μονάχα θλίψη για την κατάντια πάλαι ποτέ σπουδαίων μουσικών που πλέον κοιτάζουν απλώς πως θα κολλήσουν τα τελευταία ένσημα του μουσικού τους βίου, απομυζώντας ό,τι προλαβαίνουν από τα σπουδαία παρελθοντικά πεπραγμένα του Τεράστιου R.J. Dio.

3. The Poodles - Prisma
Ένα μάλλον μέτριο και δεδομένα βαρετό άλμπουμ διασκευών από τη σουηδική μπάντα, που «φωνάζει» διεκπεραίωση και απαιτεί την επιστροφή της με νέο, δικό της υλικό.

4. Chris Bay - Chasing The Sun
Αχρείαστο το πρώτο solo άλμπουμ του frontman των europower εργατών Freedom Call, όχι απαραίτητα κακό αλλά τόσο αδιάφορο που ξεχάστηκε σχεδόν άμεσα.

5. Stephen Pearcy - View To A Thrill
Ο τραγουδιστής των Ratt επιμένει στην κυκλοφορία προσωπικών δίσκων που δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν, με το "View To A Thrill" να είναι το πιο πρόσφατο από τα ανεπαρκή του solo πονήματα.


Οι επιστροφές

1. Red Dragon Cartel - Patina
Ο Jake E. Lee επιστρέφει στη δισκογραφία έπειτα από μια τετραετία, με ένα συμπαθητικό δίσκο που χρησιμοποιεί τις κιθαριστικές του μανιέρες προς όφελος των συνθέσεων και προσπαθεί να συνδυάσει τον κλασικό με το σύγχρονο hard & heavy ήχο.

2. TNT - XIII
Η νέα αρχή των TNT τους βρίσκει να δυσκολεύονται να πιάσουν τα υψηλότερα των standards τους, καταλήγοντας σε ένα μάλλον άνισο αποτέλεσμα στο "XIII".

3. Nazareth - Tattooed On My Brain
Πέντε δεκαετίες και 24 άλμπουμ μετά, οι Σκωτσέζοι γερόλυκοι παρουσιάζονται δίχως τον Dan McCafferty, καταφέρνοντας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων που επιβάλει το βαρύ τους όνομα.

4. Outloud - Virtual Hero Society
Έπειτα από τέσσερα χρόνια, οι Outloud συνεχίζουν να ακούγονται δροσεροί και παιχνιδιάριδες, με το μελωδικό τους hard rock να εμφανίζει ενδιαφέρον και σε αυτόν τον τέταρτο δίσκο τους.

5. Airrace - Untold Stories
Ανέλπιστη επιστροφή έπειτα από επτά χρόνια για τους Βρετανούς rockers, με ένα άλμπουμ που τιμάει το όνομα τους και ακούγεται ανταγωνιστικό ως προς το σύγχρονο χώρο του είδους τους.


Οι συνεργασίες

1. Ammunition - Ammunition
Age Sten Nilsen (ex-Wig Wam), Erik Martensson (Eclipse, Nordic Union, W.E.T.), Victor Cito Borge (ex-T.N.T.), Magnus Ulfstedt (Eclipse) και Jon Pettersen συνεργάστηκαν σε ένα από τα σημαντικότερα project της Frontiers για τη χρονιά, με το αποτέλεσμα να εκπληρώνει τις προσδοκίες.

2. W.E.T. - Earthrage
Μεγάλος δίσκος από το project που ενώνει τα δημιουργικά ταλέντα των Jeff Scott Soto, Erik Martensson (Eclipse, Nordic Union) και Robert Sall (Work Of Art), σε ένα από τα πιο ουσιώδη και απολαυστικά supergroup του χώρου.

3. Nordic Union - Second Coming
Τρία στα τρία από τον Erik Martensson για το 2018, με το Nordic Union project παρέα με τον Ronnie Atkins των Pretty Maids να κυκλοφορεί το δεύτερο του άλμπουμ και να συνεχίζει τις υψηλές πτήσεις του ντεμπούτου τους.

4. Gioeli/Castronovo - Set The World On Fire
Σε μια χρονιά που ο Johnny Gioeli παρουσιάστηκε ιδιαίτερα δραστήριος, κυκλοφορώντας άλμπουμ τόσο με τον Axel Rudi Pell, όσο και μόνος του, η συνεργασία του με τον φημισμένο session-ά Deen Castronovo δεν διεκδίκησε τρομερές δάφνες ποιότητας, αλλά αποτέλεσε τουλάχιστον μια τίμια προσθήκη στην πλούσια δισκογραφία και των δυο τους.

5. Gus G - Fearless
Στην Τρίτη προσωπική προσπάθεια του Gus G, τον βρίσκουμε να συνεργάζεται με τον Dennis Ward (Pink Cream 69, Unisonic) και τον Will Hunt (Evanescence), φλερτάροντας με το hard & heavy της άλλης πλευράς του Ατλαντικού.


Τα female-fronted

1. Diemonds - Diemonds
Το τρίτο full length - και συνολικά τέταρτη κυκλοφορία - των Καναδών hard rockers προσπαθεί να συνδυάσει το δυναμισμό των '80s με την εμπορική ματιά των '00s, με την Priya Panda να είναι μια frontwoman που αξίζει κάποιος τόσο να δει, όσο - και το σημαντικότερο - να ακούσει. 

2. Lee Aaron - Diamond Baby Blues
Μια θρυλική φιγούρα σε ό,τι αφορά τον female-fronted hard & heavy ήχο, η "metal queen" από τον Καναδά κυκλοφόρησε το 2018 έναν δίσκο - επιστροφή στις ρίζες της σκληρής μουσικής, σε καμία περίπτωση metal αλλά και πάλι αρκούντως ενδιαφέροντα και προσβάσιμο.

3. My Indigo - My Indigo
Εκεί που οι Within Temptation ακόμα και στις πιο ήπιες στιγμές τους βγάζουν ένταση, ο πρώτος σόλο δίσκος της φωνής τους έχει μια ανεπιτήδευτα ήρεμη αίσθηση, όντας αναμφισβήτητα pop.

4. Kobra And The Lotus - Prevail II
Κάπου ανάμεσα στο σύγχρονο heavy/power και τον ογκώδη hard rock/hard & heavy ήχο, οι Kobra And The Lotus της εντυπωσιακής Kobra Paige προσπαθούν να βρουν τη θέση τους στον χώρο.

5. Halestorm - Vicious
Το τέταρτο άλμπουμ των Halestorm επαναφέρει την «κανονικότητα», ήτοι τις hard rock φόρμες, τα δυνατά ρεφρέν και τις εξαιρετικές φωνητικές δυνατότητες της Lzzy Hale.

 

 

  • SHARE
  • TWEET