The Ramblin' Ambassadors

Δόξα τω Θεώ για το Pulp Fiction και τον Ταραντίνο, λέω εγώ. Γιατί αν δεν είχε βγει ποτέ αυτό το έργο, πέρα του ότι θα είχαμε χάσει μία πολύ καλή ταινία, ο περισσότερος κόσμος θα είχε μείνει με την εντύπωση ότι η surf μουσική των sixties ήταν κάτι φλώρικα εμπορικά κατασκευάσματα τύπου Beach Boys που καμία σχέση δεν είχαν με το surf, πέρα του να καπηλευτούν την εικόνα και την κουλτούρα τους. (Το γεγονός ότι οι Beach Boys προχώρησαν κάποια στιγμή πέρα από αυτό είναι προς τιμή τους, αλλά ανήκει σε άλλη συζήτηση.) Τουλάχιστον τώρα πλέον το πιο διάσημο surf κομμάτι είναι η περίφημη "Misirlou" του Dick Dale (διασκευή σε ελληνικό ρεμπέτικο - μην ξεχνιόμαστε), όπως εξάλλου θα όφειλε να είναι λόγω της ιστορικής του αξίας.

Στο χώρο του πραγματικού surf rock κινούνται και οι Καναδοί Ramblin' Ambassadors, με επιρροές από τον προαναφερθέντα κιθαρίστα, τον Link Wray και groups όπως οι Ventures, οι Surfaris κτλ. Από τα δώδεκα instrumental tracks τα οκτώ είναι δικές τους συνθέσεις, ενώ υπάρχουν και τρεις διασκευές στο "Kamikaze" των Bel-Airs, το "Rat Creek" των Sadies και δύο φορές (!) το "Cecilia Ann" των Surftones.

Εκπλήξεις δε θα συναντήσουμε, δεν αναμέναμε άλλωστε. Το γνώριμο ύφος του surf, με τις κιθάρες να έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, το tremolo να δίνει και να παίρνει και μπάσο - ντραμς σε ρόλο μετρονόμου κυρίως, είναι αποκλειστικά παρόν σε όλο το δίσκο. Παρόλο που δεν συγκαταλέγομαι στους θιασώτες της συγκεκριμένης μουσικής, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν υπήρξε στιγμή που να βαρέθηκα, γεγονός που οφείλεται στις εξαιρετικά ευφυείς και μελωδικές συνθέσεις των Ramblin' Ambassadors, τη διάχυτη "feelgood" διάθεση του άλμπουμ, τη μικρή διάρκειά του (34 λεπτά) και το διαχρονικά ρετρό του ύφος. Δεν είναι λίγες οι φορές, βέβαια, που παλεύω να ανασύρω από τη μνήμη μου τι ακριβώς μου θυμίζει κάποιο από τα πολλά διάσπαρτα riffs, αλλά εις μάτην. Σε κάθε περίπτωση όμως και αυτή η οικεία αίσθηση που σου δημιουργείται είναι ένα από τα προτερήματα του "Vista Cruiser...".

Πολύ καλή κυκλοφορία για τους φίλους του surf rock, την οποία μπορούν να απολαμβάνουν όσο «κερώνουν» τις σανίδες τους. Για τους υπόλοιπους, ένα από τα καλύτερα σημεία για να ξεκινήσουν την ενασχόλησή τους, μετά τους κλασικούς καλλιτέχνες του είδους.