The Gathering

Disclosure

Psychonaut (2012)
Από τον Γιάννη Βόλκα, 10/09/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Νέος δίσκος για τους The Gathering τρία χρόνια (όπως άλλωστε συνηθίζουν) μετά το "The West Pole", δίσκο αφετηρία της νέας εποχής των Ολλανδών. Στην προηγούμενη δουλειά τους, αν και κατάφεραν να πετύχουν για άλλη μια φορά μια αξιόλογη κυκλοφορία, είχαν ως «δίχτυ ασφαλείας» το ελαφρυντικό ότι βρίσκονταν σε μια δύσκολη, μεταβατική περιόδο μετά από την αλλαγή ενός πολύ σημαντικού μέλους τους. Αν και πολλοί οπαδοί έδειξαν να δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στην νέα τάξη πραγμάτων, οι παλαίμαχοι πλέον Ολλανδοί (με είκοσι χρόνια δισκογραφικής παρουσίας) βασίστηκαν στην εμπειρία τους αλλά και στην προσωπική τους ανάγκη να μην παραμένουν ποτέ στάσιμοι. Το "Disclosure" εμφανίζεται σε μια χρονική περίοδο όπου οι The Gathering πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν την δυνατότητα να συνεχίσουν να τιμούν την μακρόχρονη ιστορία τους αλλά και να κρατήσουν ψηλά τον πήχη που οι ίδιοι έχουν θέσει.

Από την πρώτη αλλά και μετά από δεκάδες προσεχτικές ακροάσεις, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι οι Ολλανδοί όχι μόνο καταφέρνουν να συνεχίσουν την ποιοτική μουσική τους πορεία αλλά και να επιστρέψουν με την κυκλοφορία αυτή στα παλιότερα μεγαλεία του παρελθόντος. Φυσικά κανείς δεν περιμένει από τους The Gathering να επιστρέψουν στις metal ρίζες τους. Στο "Disclosure" όμως θα βρείτε ψήγματα ψυχεδελικών effects που θυμίζουν το "How To Measure A Planet?", την τάση για πειραματισμό του "Souvenirs", αλλά και τις post ανησυχίες του "Black Light District". Όλα αυτά όμως φιλτραρισμένα μέσα στο νέο μουσικό ύφος που εγκαινιάσηκε πριν μερικά χρόνια με το "The West Pole".

Όποιες υποψίες για κυνήγι εμπορικής επιτυχίας υπήρχαν στο παρελθόν έχουν πλέον εξαφανιστεί. Οι Αφοί Rutten και οι συνοδοιπόροι τους δείχνουν ξεκάθαρα πλέον ότι δεν είναι πρόθυμοι να συμβιβαστούν και προτιμούν να κρατήσουν αναλοίωτη την προσωπική τους μουσική ταυτότητα ανεξάρτητα με το τι θα τους κοστίσει η επιλογή τους αυτή. Το παραπάνω φαίνεται ξεκάθαρα αν αναλογιστεί κανείς ότι οι οχτώ συνθέσεις του δίσκου έχουν έναν μέσο όρο διάρκειας μεγαλύτερο από έξι λεπτά ενώ δύο από τα καλύτερα κομμάτια του έχουν διάρκεια άνω των εννιά λεπτών. «Κερασάκι στην τούρτα» της επιβεβαίωσης το "Meltdown", το οποίο από σίγουρο electro-rock hit μεταμορφώνεται σε μια αργή οχτάλεπτη dreampop σύνθεση.

Το "Disclosure" περιέχει όλα τα στοιχεία που εδώ και χρόνια χαρακτηρίζουν τους The Gathering. Ισορροπία μεταξύ της μελωδικής κιθάρας του Rene Rutten και των πλήκτρων του Frank Boeijen (o οποίος δεν διστάζει να κάνει και φωνητικά στο "Meltdown"), το πιο ενδιαφέρον drumming του Hans Rutten που μοιάζει να απολαμβάνει την μουσική κατεύθυνση του συγκροτήματος, αλλά και μερικές από τις καλύτερες μπασογραμμές που έχει προσφέρει η Marjolein Kooijman στην οχταετή συμβολή της στην μπάντα. Προς τέρψιν όλων όσων πίστεψαν στο όνομα της, ένα από τα δυνατά χαρτιά του δίσκου αποτελεί η φωνή της Silje Wergeland, η οποία αναλαμβάνει με θάρρος την θέση της πίσω από το μικρόφωνο, χωρίς άγχος πλέον, ξεδιπλώνει το εύρος των φωνητικών της δυνατοτήτων, αποδεικνύει ότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την προκάτοχό της και διαγράφει όποιες συγκρίσεις αναγκαστικά έγιναν στο παρελθόν.

Μετά από είκοσι χρόνια καριέρας και εννιά studio άλμπουμ, οι The Gathering επιστρέφουν για άλλη μια φορά με μια δυνατή, πλούσια μουσική πρόταση. Το "Disclosure" έρχεται όχι μόνο για να συντηρήσουν οι Ολλανδοί το όνομα που με κόπο έχουν χτίσει όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και για να αποδείξουν ότι έχουν ακόμα πολλά και ενδιαφέροντα να μας προσφέρουν.

  • SHARE
  • TWEET