Χωρίς μουσικά όρια αλλά δηλωμένος fan, μεταξύ άλλων, των Beatles, Pink Floyd, Gathering και Nightstalker. Μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στο Stones Rock Bar στη Θεσσαλονίκη, το Rocking.gr, τις συναυλιακές φωτογραφήσεις...
Πού τους θυμήθηκες αυτούς; Ζουν ακόμα; Σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ, 2010 έχουμε! Σίγουρα πολλοί θα σκεφτούν τα παραπάνω και θα καταδικάσουν τον εν λόγω δίσκο χωρίς καν να αφιερώσουν 5 λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο τους. Ευτυχώς, κάπου εκεί έξω υπάρχουν και ορισμένοι ρομαντικοί που σέβονται τις ρίζες και το ιστορικό παρελθόν κάποιων «δεινοσαύρων».
Ακριβώς μια δεκαετία έχει περάσει από το "Sibling Rivalry" και οι Καλιφορνέζοι γερόλυκοι αρνούνται πεισματικά να το βάλουν κάτω. Οι ιδρύτες Tom Johnston και Patrick Simmons είναι ακόμα εδώ. Μαζί τους και οι John McFee και Michael Hossack, οι οποίοι πλέον έχουν συμπληρώσει τριάντα χρόνια συμμετοχής. Εκτός από τα regular μέλη, διάφορες πολύ σημαντικές συμμετοχές, όπως του -πέντε φορές νικητή του βραβείου Grammy- Michael McDonald και του πασίγνωστου country-hero Willie Nelson, χαρακτηρίζουν την κυκλοφορία.
Καλά όλα αυτά, αλλά γιατί κάποιος να ακούσει τον καινούργιο δίσκο των Doobie Brothers; Διότι πραγματικά μιλάμε για έναν πολύ αξιόλογο δίσκο, με μεγάλη ποικιλία και όμορφα κομμάτια. Reggae ρυθμούς στο εναρκτήριο "A Brighter Day". Κομμάτι που θα ήθελες να ακούς όταν ανοίγεις το παράθυρό σου και χαζεύεις τον Ειρηνικό. Chill out μελωδίες στο "Don't Say Goodbye", latin κιθάρες ala Santana στο "Old Juarez". Και φυσικά, πέρα από τους «πειραματισμούς», μερικά country/classic rock κομμάτια στο γνωστό εδώ και δεκαετίες ύφος των Doobies.
Οι οπαδοί τους αλλά και γενικά οι fans του συγκεκριμένου ύφους αποκλείεται να μείνουν δυσαρεστημένοι. Και οι υπόλοιποι, όμως, όλο και κάτι θα βρουν σε αυτή τη μείξη ακουστικής και ηλεκτρικής κιθάρας, σε αυτόν τον δίσκο - rock 'n' roll μείγμα. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχάσουμε είναι ότι τα κομμάτια αυτά προέρχονται από ανθρώπους που τους αρέσει να κρατούν τη μουσική απλή, πιασάρικη και μελωδική.
Το μόνο που δεν ενδιαφέρει τους Doobie Brothers το 2010 είναι να κερδίσουν νέους οπαδούς και δόξα επιπλέον από αυτή που ήδη έχουν. Τους αρκεί να βρεθούν για άλλη μια φορά στο δρόμο, να περιοδεύσουν από πόλη σε πόλη και να μοιραστούν αυτό που νοιώθουν με τους ομοϊδεάτες τους.
Ακριβώς μια δεκαετία έχει περάσει από το "Sibling Rivalry" και οι Καλιφορνέζοι γερόλυκοι αρνούνται πεισματικά να το βάλουν κάτω. Οι ιδρύτες Tom Johnston και Patrick Simmons είναι ακόμα εδώ. Μαζί τους και οι John McFee και Michael Hossack, οι οποίοι πλέον έχουν συμπληρώσει τριάντα χρόνια συμμετοχής. Εκτός από τα regular μέλη, διάφορες πολύ σημαντικές συμμετοχές, όπως του -πέντε φορές νικητή του βραβείου Grammy- Michael McDonald και του πασίγνωστου country-hero Willie Nelson, χαρακτηρίζουν την κυκλοφορία.
Καλά όλα αυτά, αλλά γιατί κάποιος να ακούσει τον καινούργιο δίσκο των Doobie Brothers; Διότι πραγματικά μιλάμε για έναν πολύ αξιόλογο δίσκο, με μεγάλη ποικιλία και όμορφα κομμάτια. Reggae ρυθμούς στο εναρκτήριο "A Brighter Day". Κομμάτι που θα ήθελες να ακούς όταν ανοίγεις το παράθυρό σου και χαζεύεις τον Ειρηνικό. Chill out μελωδίες στο "Don't Say Goodbye", latin κιθάρες ala Santana στο "Old Juarez". Και φυσικά, πέρα από τους «πειραματισμούς», μερικά country/classic rock κομμάτια στο γνωστό εδώ και δεκαετίες ύφος των Doobies.
Οι οπαδοί τους αλλά και γενικά οι fans του συγκεκριμένου ύφους αποκλείεται να μείνουν δυσαρεστημένοι. Και οι υπόλοιποι, όμως, όλο και κάτι θα βρουν σε αυτή τη μείξη ακουστικής και ηλεκτρικής κιθάρας, σε αυτόν τον δίσκο - rock 'n' roll μείγμα. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχάσουμε είναι ότι τα κομμάτια αυτά προέρχονται από ανθρώπους που τους αρέσει να κρατούν τη μουσική απλή, πιασάρικη και μελωδική.
Το μόνο που δεν ενδιαφέρει τους Doobie Brothers το 2010 είναι να κερδίσουν νέους οπαδούς και δόξα επιπλέον από αυτή που ήδη έχουν. Τους αρκεί να βρεθούν για άλλη μια φορά στο δρόμο, να περιοδεύσουν από πόλη σε πόλη και να μοιραστούν αυτό που νοιώθουν με τους ομοϊδεάτες τους.
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
