The Temperance Movement

Όσα χρειάζεσαι να ξέρεις για τους The Temperance Movement τα έγραψε πριν πέντε χρόνια στην παρουσίαση του ομότιτλου ντεμπούτου τους ο Αντώνης Μουστάκας. Για τη βρετανική καταγωγή τους, για τις Lynyrd Skynyrd βάσεις τους, για το επιτυχημένο μοντέλο των Rival Sons που ακολουθούν στην Earache, για το τι πρεσβεύουν μουσικά. Αυτά είναι πράγματα που δεν αλλάζουν έτσι απλά και συνεχίζουν να ισχύουν στο τρίτο και κατ’ εμέ καλύτερο άλμπουμ της μπάντας.

Με το "A Deeper Cut" οι The Temperance Movement επιστρέφουν πιο κοντά στην συνταγή του πρώτου άλμπουμ και σε διάρκεια, αλλά και στην αναλογία up tempo και μπαλαντοειδών τραγουδιών, φτάνοντας σχεδόν στο 50-50, κάτι που ίσως να αποτελεί και τον μοναδικό μικρό αστερίσκο που μπορεί να βάλει κάποιος.

Κατά τα άλλα, μιλάμε για συνθέσεις που κινούνται από το απολαυστικό "Built-In Forgetter", το υπέροχο πιάνο και την φωνητική μελωδία του "Backwater Zoo" ως τη φορτισμένη μπαλάντα του "Another Spiral" - την καλύτερη από τις κάμποσες του άλμπουμ. Ειδικά το πρώτο είναι ένα τραγούδι που με έναν μαγικό τρόπο σε κάθε ακρόασή του με ταξιδεύει σε μια χαλαρή, καλοκαιρινή μέρα, ταιριάζοντας απόλυτα με τον ζεστό ήλιο και την μπύρα δίπλα στο χέρι μου.

Όλα τα τραγούδια κινούνται ιδανικά μεταξύ τριών και τεσσάρων λεπτών, εκτός από τον εναρκτήριο δυναμίτη του "Caught In The Middle" που είναι κατά κάτι λιγότερο και σε βάζει απευθείας στην πρίζα του λικνίσματος. Στο ομώνυμο τραγούδι γίνονται λίγο μελιστάλαχτοι, αλλά ακόμα κι αυτό το κάνουν καλά, στο "Beast Nation" γκρουβάρουν άνετα σε mid-tempo ρυθμούς και το "There's Still Time" θα μπορούσα να χτυπήσει τις πόρτες των αμερικάνικων ραδιοφωνικών σταθμών, χωρίς να παρέχει όμως εκπτώσεις.

Όπου επιστρατεύεται το πιάνο γίνεται υπέροχα, ο ήχος του rhythm section ιδανικά οργανικός, οι κιθάρες παίζουν ακριβώς αυτά που πρέπει, αλλά ο πρώτος μάγκας είναι ο Phil Campbell πίσω από το μικρόφωνο, δίνοντας νεύρο, δίνοντας συναίσθημα, έχοντας κάτι από τα παλιά καλά του Steven Tyler και αφήνοντας την μικρή υποψία μερικές φορές ότι το προηγούμενο βράδυ πρέπει να ήπιε λίγο παραπάνω.

Οι Temperance Movement κινούνται σε ένα ύφος που μοιάζει αρκετά εγκλωβισμένο στο παρελθόν, με την εμφάνιση νέων κι αξιόλογων ονομάτων να είναι μικρή και το ενδιαφέρον του κόσμου να μοιάζει ακόμα πιο απογοητευτικό. Όμως, εδώ έχουμε μια μπάντα που πλέον, μετά από τρία άλμπουμ, αποδεικνύει ότι αξίζει της προσοχής και της αναγνώρισης, έχοντας όλα τα φόντα να γίνουν οι νέοι Rival Sons. Τι εννοείς «και ποιοι είναι οι Rival Sons;». Πού ζεις;