The Haunted

Δεύτερος δίσκος μετά την αναγέννησή τους - και ένατος συνολικά για τους Haunted. Ομολογώ, ότι όταν το 2000 κυκλοφορούσε το "Made Me Do It", θεωρούσα οτι το project των At The Gates (έτσι τους βλέπαμε τότε) θα έβγαζε δυο - τρεις δίσκους και τέρμα. Ευτυχώς, διαψεύστηκα. Επιστροφή στο παρόν. Αν, λοιπόν, το "Exit Wounds" τους κέρδισε χρόνο για να αποδείξουν ότι είναι ακόμα εδώ, το "Strength In Numbers" δίνει περιθώριο στους Σουηδούς να εμπλουτίσουν τον ήχο τους χωρίς ριζικές αλλαγές. Τα χρόνια των πειραματισμών του Dolving - αλλά και του Bjorler - φαντάζουν πλέον τόσο μακρινά.

Ο «νέος» Englund φαίνεται να έχει μεγαλύτερη συμμετοχή στη σύνθεση από ότι στον πρώτο του δίσκο με τη μπάντα. Βασικά, μάλλον το μεγαλύτερο ποσοστό των κομματιών το έγραψε αυτός. Οπότε, αρκετά πράγματα θα φανούν καινούρια, αλλά και πολλά θα τα αναγνωρίσει κανείς από το "Exit Wounds". Η προσθήκη αυτού του μουσικού υπήρξε καταλυτική γιατί προσάρμοσε το παίξιμο και τις ιδέες του στην μπάντα, σεβόμενος την ταυτότητα της και το προσωπικό της στοιχείο. Και γι’ αυτό του βγάζω το καπέλο.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Εισαγωγή ορχηστρική, ακολουθούμενη από thrash metal μανιφέστο; Προφανώς και το κάνουν επίτηδες οι Σουηδοί. Είναι και αυτός ένας τρόπος να συνδέσουν το νέο τους υλικό με το παρελθόν. Αλλά δεν είναι ο μόνος, γιατί εκτός από το "Brute Force" θα βρούμε στο δίσκο και το εντελώς "Made Me Do It"-ικό, "Tighten The Noose". Σαν να βάζεις το "Trespass" να παίζει ανάποδα. Και πάλι τα σπάει, όμως, ξυπνώντας κάτι αρχέγονο μέσα σου. Από την άλλη, έχουμε πολλές αναφορές σε Pantera και Lamb Of God, όπως για παράδειγμα κομμάτια σαν τo ομώνυμο, το "This Is The End" και το "Means To An End" ή και Gojira στο "Preachers Of Death". Τα "Monuments" και "Spark" είναι οι πιο μελωδικές στιγμές του δίσκου, που δεν ξέρω γιατί αλλά μου φέρνουν σε Nevermore στις λιγότερο τεχνικές τους στιγμές. Πιστεύω φωνητικά σαν του Dane θα ταίριαζαν κουτί στις συνθέσεις.

Ναι, το "Strenght In Numbers" είναι ένας διασκεδαστικός δίσκος. Είναι σαφώς καλύτερος από το "Versus" και από το "One Kill Wonder". Το θέμα είναι ότι στην επανεκκίνηση των Haunted η πιο σωστή σύγκριση είναι με το "Exit Wounds". Ε λοιπόν το "Strength In Numbers" χρησιμοποιεί τα ίδια συστατικά, τα ανακατεύει, αυξομειώνει τις δόσεις και μας τα παρουσιάζει ξανά. Θα σκεφτείς, αυτό δεν έκαναν πάνω κάτω από το ομώνυμο στο "Made Me Do It"; Αλλά γρήγορα θα συνειδητοποιήσεις την ύβρη και θα κρατήσεις το στόμα σου κλειστό. Εγώ προσωπικά αν θελήσω να ακούσω Haunted θα προτιμήσω τα δύο πρώτα, είτε το "rEVOLVEr" και το "Unseen". Εν ολίγοις, το "Strength In Numbers" δεν έχει το momentum του "Exit Wounds", αλλά σίγουρα δεν είναι κακός δίσκος.