Subsignal

Όσο οι Subsignal θα επιμένουν με πείσμα να κυκλοφορούν νέα άλμπουμ, τόσο και κάποιοι από εμάς θα εξακολουθούμε να ερωτευόμαστε ξανά τον χαμένο λυρισμό του progressive metal. Γράφοντας για το προ πενταετίας "La Muerta", ο Χρήστος αναφέρθηκε άψογα στην διττή αποστολή των Subsignal - την υπεράσπιση του λυρικού στοιχείου στο prog αλλά και την συνέχεια του οράματος των Sieges Even - και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Αν συνυπολογίσουμε το πόσο πιο «τραυματισμένος» είναι ο κόσμος από το 2018, η αποστολή αυτή γίνεται πιο καίρια από ποτέ, ειδικά αν δεχτούμε πως ο λυρισμός είναι ένα είδος ηχητικής θεραπείας. Το "A Poetry Of Rain", έκτο άλμπουμ των Subsignal, δεν τσιγκουνεύεται τίποτα σε συναίσθημα.

Το άλμπουμ πατάει αρκετά πάνω στην συνθετική λογική του προκατόχου του. Εστιάζει δηλαδή σε συνθέσεις με «φυσιολογικές» διάρκειες και δομές, αφήνοντας τις πιο περιπετειώδεις διαθέσεις πίσω με το (κορυφαίο) "The Beacons Of Somewhere, Sometime" του 2015. Θα έλεγα μάλιστα πως σε συνθέσεις όπως τα υπέροχα "Impasse" και "A Wound Is A Place To Let The Light In - τίτλος της χρονιάς; - μπορείς να αντιληφθείς πως η μπάντα έχει επιμείνει στην βάση της σύνθεσης, στην πρωταρχική της ιδέα, με τρόπο τόσο γυμνό που δεν συναντάει κανείς συχνά στο prog. Ίσως καθόλου τυχαία, πρόκειται και για δύο από τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ.

Γίνεται επίσης γρήγορα αντιληπτό πως το "A Poetry Of Rain" είναι ένα άλμπουμ πληρέστερο και πιο πολυδιάστατο από το "La Muerta". Ενώ εκείνη η δουλειά εστίαζε σχεδόν ολοκληρωτικά σε διαθέσεις ελαφριές και ολόφωτες, εδώ μπορείς να αισθανθείς κι ένα καλοδεχούμενο σκοτάδι να παρεισφρύει - έστω και σε πολύ μικρές δόσεις - σε συνθέσεις όπως το "Sliver" (όπου στα credits βρίσκουμε και τον θαυμάσιο δικό μας Herc) και το "The Last Of Its Kind". Τα δύο αυτά τραγούδια, μαζί ίσως με κάποια μέρη του "Melencolia One", είναι επίσης και τα μόνα που δικαιολογούν το συνθετικό ‘’metal’’, με τα riffs να βαραίνουν λίγο. Διότι κατά τ' άλλα, οι Subsignal γέρνουν ξεκάθαρα προς την prog rock (όπως πάντα με μπόλικα AOR στοιχεία) πλευρά των πραγμάτων. Το εξαιρετικά ήπιο και βαθύ "Marigold" είναι μάλιστα μια σύνθεση που φλερτάρει ιδανικά με τις ποιοτικότερες pop ευαισθησίες.

Με καλύτερες λοιπόν στιλιστικές ισορροπίες, οι εντυπώσεις θα κρίνονταν στην συνθετική κι εκτελεστική όρεξη της μπάντας. Για το δεύτερο δεν υπήρχε ποτέ αμφιβολία: για κάποιους από εμάς ο Markus Steffen θα είναι για πάντα ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες στον κόσμο, με το πάντα αναγνωρίσιμο στυλ του να ξυπνάει συχνά μνήμες από εκείνο το ανεπανάληπτο 1991 και το αριστούργημα που ονομάζεται "A Sense Of Change". Ο δε Arno Menses εξακολουθεί να είναι ένας από τους πιο υπέροχους, απέριττους, αβίαστους τραγουδιστές στο prog.

Και στο πρώτο όμως, οι Subsignal τα πάνε έξοχα. Πέραν της πολύ μικρής κοιλιάς κάπου εκεί στο "Embers Part II: Water Wings" και "Melencolia One", τα υπόλοιπα tracks είναι όλα πανέμορφα. Είναι εντυπωσιακό πως κάποιες συνθέσεις - το "The Art Of Giving In" ή το "A Wound Is A Place To Let The Light In" φερειπείν - έχουν πλούτο και πολλή prog πληροφορία, δεν χάνουν όμως ούτε στιγμή τον ευκολοάκουστο και προσβάσιμο χαρακτήρα τους. Το σόλο του Markus και το σαξόφωνο στο "The Last Of Its Kind", η pedal steel κιθάρα στο "The Art Of Giving In", το ώριμο rhythm section και τα φωτεινά keyboards καθολη την διάρκεια του άλμπουμ είναι στοιχεία που προσδίδουν ομορφιά στο όλο εγχείρημα.

Μέσα σε έναν prog κόσμο που συχνά δίνει μεγαλύτερη έμφαση στο στυλ παρά στο περιεχόμενο, οι Subsignal παραμένουν μια μπάντα-όαση. Το "A Poetry Of Rain" είναι ακόμα μία θαυμάσια δουλειά για τους Γερμανούς, ένα ακόμα δείγμα άψογου songwriting και απελευθέρωσης άπλετου, γενναιόδωρου συναισθήματος. Ακόμα κι αν δεν επιτυγχάνει να σταθεί στην κορυφή της δισκογραφίας τους ή δίπλα στα πολύ κορυφαία prog άλμπουμ του 2023, το "A Poetry Of Rain" είναι ένα πολύτιμο, ένα φιλικό άλμπουμ που διατηρεί καλά κλεισμένη μέσα του την μαγεία του λυρισμού, το θεραπευτικό άγγιγμα της διαχρονικής μελωδίας και την τόσο οικεία χαρμολύπη του 90s prog, τότε που το να μιλάμε για την μελαγχολία της βροχής διαμόρφωνε ήθος. Με ένα παράξενο τρόπο, οι Subsignal διατηρούν ακόμα εκείνη την δύναμη.

Official