Soen

Ο Steve DiGiorgio, ένας από τους καλυτέρους μπασίστες στον χώρο του heavy metal (Death, Testament, Iced Earth, Sadus) μαζί με τον εξαιρετικό πρώην drummer των Opeth, Martin Lopez, πλαισιωμένοι από τους Joel Ekelöf και Kim Platbarzdis, καταστρώνουν μια progressive μπάντα. Δεν είναι progressive όπως οι Porcupine Tree ή οι Opeth και οι Pain Of Salvation. Αυτό το progressive είναι σαν των Tool! Στην παραγωγή είναι ο Καναδός David Bottrill. Όσοι δεν τον γνωρίζετε, απλά αναφέρω μπάντες με τις οποίες έχει δουλέψει, Tool, dEUS, Dream Theater, Muse, Godsmack, ώστε να καταλήξετε κι εσείς στο ίδιο συμπέρασμα με εμένα.

Το "Cognitive" διαφέρει από λοιπά και κοινά metal βαριά και παραφορτωμένα προοδευτικά αριστουργήματα ή μη. Αλλά τι συζητάμε; Όταν σε συγκρίνουν με τους Αμερικάνους Tool μάλλον δεν είναι κακό. Εκατοντάδες μπάντες στον πλανήτη θα εύχονταν για μια κριτική που να εμπεριέχει την λέξη Tool έστω και σε μια παρένθεση στο τέλος. Ο δίσκος είναι γεμάτος όμορφες μελωδίες. Groove-άτο μπάσο και φοβερά τεχνικές κιθάρες. Τα τύμπανα είναι φανταστικά και τολμώ να εκφράσω τρομερή συμπάθεια στα φωνητικά. Επανέρχομαι και προλαβαίνω όσους απλά τους προσπεράσουν με την πρόφαση ότι αντιγράφουν τους Τool. Μα αντιγράφονται οι Tool; Θα σύγκριναν εσένα με τις κρουστικές ικανότητες του Danny Carey και την φωνή του James Maynard Keenan και θα θεωρούσουν κακός. Αν ελέγξεις το artwork του δίσκου θα καταλάβεις εκ πρώτης όψεως ότι ούτε οι ίδιοι νοιάζονται και φοβούνται να συγκριθούν. Ο δίσκος θυμίζει και πλησιάζει απειλητικά το "Lateralus", αλλά τα τελευταία χρόνια ποιός δίσκος δεν θυμίζει κάποιον άλλο και ποιό riff δεν έχει ξαναπαιχτεί ποτέ; Το θέμα μας είναι η συνοχή, η έμπνευση, η αρμονία και η συνεργασία των μουσικών. Όλα σε αυτό το άλμπουμ είναι εξαιρετικά. Δεν μπορώ να βρω ένα ψεγάδι. Δεν μπορώ να μην κρίνω αντικειμενικά τις αντιθέσεις στον ρυθμό και το παίξιμο της μουσικής που κεντρίζουν απροκάλυπτα το ενδιαφέρον μου. Δεν μπορώ να μην θαυμάσω την εξέλιξη και το μπέρδεμα μεταξύ τάξης και χάους. Έρχονται σημεία που η πορεία των τραγουδιών γίνεται προβλέψιμη, αλλά εκεί, στο σημείο μηδέν, οι μουσικοί δεν σε αφήνουν να τους αμφισβητήσεις και σε κερνάνε δραματικές αντιθέσεις. Σαν κερασάκι στην τούρτα έρχεται και η φωνή του Ekelöf, η οποία είναι ένα πραγματικό αμάλγαμα μεγάλων τραγουδιστών.

Αναμένεις με ανυπομονησία λοιπόν τον επόμενο δίσκο των Tool; Ψάχνεις να βρεις κάτι που θα σε ικανοποιήσει μέχρι να έρθει στ' αυτιά σου το επόμενο πόνημα από τους μάγους του progressive rock/metal; Ίσως θα ήθελες να ακούσεις για άλλη μια φορά έναν δίσκο των A Perfect Circle μέσα από ένα περισσότερο metal πρίσμα; Μπορείς να ξεχωρίσεις τις αντιγραφές από το αξιόλογο; Ορίστε. Ντεμπούτο που κρύβει τίμιες και έξυπνες ιδέες που αν δεν έμοιαζαν με κάτι άλλο δεν θα μπορούσαμε καν να το κατηγοριοποιήσουμε. Ο δίσκος αυτός είναι λουκούμι για σένα... ή ο δίσκος είναι λουκούμι γενικά; Φάτε το!