Rosetta

Πρόκειται για μια αγαπημένη μπάντα που κινείται τριγύρω από τον χώρο του ατμοσφαιρικού sludge. Παραπάνω από μια δεκαετία πριν, λίγο μετά την αγία τριάδα δίσκων του είδους "Panopticon", "Salvation" και "The Eye of Every Storm", οι Rosetta με τα δύο πρώτα τους άλμπουμ, "The Galilean Satellites" και "Wake/Lift" μας είχαν αφήσει άφωνους.  Προχωρώντας, κάθε επόμενη κυκλοφορία τους παρότι διατηρούσε δικές τους σταθερές και όμορφες ιδιαιτερότητες, έχανε κάτι από την πρωτοτυπία κυρίως και την ατμόσφαιρα των πρώτων ετών τους δευτερευόντως. "A Determinism Of Morality",  "The Anaesthete", "Flies To Flame" (EP) και πριν δύο χρόνια το "Quintessential Ephemera" λοιπόν, αποτέλεσαν τις επόμενες δουλειές τους, που όπως είπα παραμένουν από εξαιρετικές έως πανέμορφες, χωρίς όμως να πρωτοτυπούν. 

Το συγκρότημα αυτό, είναι κατά την γνώμη μου από τα πιο τίμια του χώρου. Με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό. Δεν έχουν πάρει τα μυαλά τους αέρα. Δεν επιδιώκουν και δεν πιέζουν καταστάσεις. Προσπαθούν χωρίς δηθενιές και λοιπά διαφημιστικά κόλπα και προπαντός παρά τις δυσκολίες (τεχνικές, προσωπικές και οικονομικές) δεν τα παρατάνε ποτέ. 

Οι μουσικές είναι γνώριμες. Κομμάτια που χτίζονται με γνώμονα την σταδιακή φόρτιση και την δυναμική εκδήλωση εκρήξεων και ξεσπασμάτων. Γενικά όμως τα ξεσπάσματα είτε είναι πιο ήπια είτε δεν υπάρχουν καθόλου στην φετινή τους προσπάθεια. Αρκετές συνθέσεις ξεκινούν και τελειώνουν υπνωτικά. Το "Utopioid" ακούγεται πιο διαστημικό και σίγουρα πιο ατμοσφαιρικό από οτιδήποτε έχουν γράψει μέχρι στιγμής. Ώριμο και αρκετά καλοσχεδιασμένο πλησιάζει μερικές φορές progressive φόρμες. Η στροφή άρχισε να φαίνεται από τον προηγούμενο δίσκο (άκου πόσο του μοιάζει το "Intrapartum"), αλλά εδώ αντιλαμβάνεσαι μια διαφορετική εξέλιξη στον ήχο τους. Αν ψάχνεις κάτι από τα παλιά και ίσως το πιο βρόμικο εδώ κομμάτι, θα πρέπει να ακούσεις το "Neophyte Visionary". Άξιο αναφοράς και επίσης έντονο ειναι και το "Detente". Αν θες να λάβεις όλο το μελαγχολικό συναίσθημα και την στροφή προς την ατμόσφαιρα άκου απ’ ευθείας το "Hypnagogic". Παρόμοια ατμόσφαιρα και πολυ reverb και delay θα ακούσεις και στα "54543", "Intramortem". Τα πιο όμορφα κομμάτια από συνθετική, μουσική και ατμοσφαιρική άποψη είναι μακράν τα "Qohelet" και "King Ivory Tower". Σε αυτά τα δύο αντιλαμβάνεσαι την εξέλιξη. Διαπιστώνεις ότι είναι μεν η ίδια μπάντα αλλά έχει άλλες, νέες ιδέες. Όσο ήρεμος και ήπιος να ακούγεται ο νέος δίσκος, αυτά τα δύο τραγούδια είναι σίγουρα μέσα στις καλύτερες δουλειές που έχει συνθέσει ποτέ αυτό το συγκρότημα. Η μεταφορά και η ισορροπία μεταξύ απαλών και πιο σκοτεινών σημείων είναι φανταστική.

H μπάντα κυκλοφορεί και αυτόν το δίσκο με δικά της έξοδα και το μοιράζει ελευθέρα (ή αν θες να στηρίξεις μπορείς να το αγοράσεις με ότι τιμή θες εσύ) για ακρόαση και κατέβασμα στον παρακάτω σύνδεσμο. Ενδεχομένως, όπως και με τα προηγούμενα να βρεθεί κάποια δισκογραφική ώστε να κυκλοφορήσει σε κάποια φυσική μορφή το album αυτό, αργότερα. Άντε και γρήγορα. 

Bandcamp / rosettaband.tumblr.com