Rosetta

Πρώτο και κύριο μέλημα για την ακρόαση αυτού του δίσκου είναι η ένταση. Το καλύτερο δυνατό εν προκειμένω είναι το δυνατότερο εφικτό. Μόνο όταν αυξήσεις την ένταση επικίνδυνα, όπως την αύξησε και η ίδια η μπάντα θα καταλάβεις την μαγεία του δίσκου και την ποιότητα αυτού εδώ του συγκροτήματος.

Οι Rosetta έχουν κυκλοφορήσει δυο δίσκους και δυο split κυκλοφορίες από το 2003 που υπάρχουν. Όσο αφορά τα split είναι δουλειές με εξίσου ανερχόμενες μπάντες του χώρου που κρίνονται ενδιαφέρουσες, αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με τα ολοκληρωμένα album, τα λόγια είναι περιττά. Προσωπικά έχω βάλει σε εξέχουσα θέση στην δισκοθήκη μου τα προηγούμενα πονήματα αυτού του συγκροτήματος κι ενδέχεται την ίδια να πάρει και το φετινό "A Determinism Of Morality". Ειδικότερα μετά το περσινό live στην Αθήνα η συμπάθεια έγινε αγάπη και η αγάπη λατρεία πάρα πολύ γρήγορα.

Η μυρωδιά του ιδρώτα και της σκληρής δουλειάς διακατέχει αυτή την προσπάθεια των Αμερικάνων. Οι στίχοι τους είναι δηλητήριο και μπλέκονται συχνά μεταξύ τους τριγύρω από τις κραυγές «Release, Revolve, Renew» που ακούγονται στα περισσότερα κομμάτια. Σκαμμένα χέρια, περιορίζονται αλλά εντέλει ανοίγουν για να σ' αγκαλιάσουν. Λάμψεις από μακριά και φλόγες που ξεπηδούν από τις στάχτες έρχονται να σ' ελευθερώσουν. Περιστρέφονται αργά, μετά φυλακίζονται αλλά βρίσκουν τρόπο και ανανεώνονται. Σκορπίζουν, διαχωρίζονται, σπάνε και τελικά ενώνονται. Μια προσευχή ανήκουστη, μια πιθανότητα, μια στιγμή και μια μετάλλαξη στον ήχο. Μια πληγή που τρέχει, μια θλίψη που σε διακατέχει κι ένας θυμός που θα σε ξεσηκώσει. "The problem with now is no matter how much we want it to, it doesn't last forever". Μουσική και λόγια που σε κάνουν να σκεφτείς και προσπαθούν να σε ανεβάζουν συνεχώς, συνθέσεις που χτίζονται υπέροχα και ιδέες που εξυψώνουν την μπάντα.

Μοντέρνο metal και avant garde στάση που έχει ανεβάσει τον πήχη επικίνδυνα. Πιο τεχνικοί από ποτέ, ιδιαίτερα ατμοσφαιρικοί και συνάμα γρήγοροι με φωνητικά που απλά σπέρνουν. Καμία αντιγραφή και μπόλιασμα post και λοιπών μουσικών που εκμοντερνίζουν τον ήχο, απλά για να τον φορτώσουν και να τον μπλέξουν παραπάνω προς εντυπωσιασμό και μόνο. Είναι progressive και noise μαζί και δεν γουστάρουν τίτλους και ταμπέλες. Ουσιαστική τόλμη και απαράμιλλη αυθεντικότητα που λείπει από τον τεράστιο βόθρο των άπειρων post συγκροτημάτων. Υπέρβαση της απομίμησης και απαλό χάδι στην ψυχή κάθε ανοιχτόμυαλου ακροατή. Στους Rosetta μπορείς να στηριχθείς και να στηρίξεις τις ελπίδες σου για καλύτερη μουσική. Σ' αυτήν την κυκλοφορία μπορείς να μελετήσεις τα φρέσκα μουσικά είδη τριγύρω από το metal, το sludge, το hardcore ακόμα και την ambient χωρίς να διακρίνεις περιορισμούς και τυχόν αδικίες και αντιγραφές. Τα ουρλιαχτά του Michael Armine σε φτιάχνουν και σου εξιτάρουν τις αισθήσεις. Η μαγεία του noise metal σε φέρνει αντιμέτωπο με ένα δυνατό και συνάμα ευχάριστο πενηντάλεπτο που δεν μπορείς να μην το ακούς ξανά και ξανά.

Προοδευτικό όσο κανένα άλλο. Έτοιμο να ανεβάσει την μπάντα άλλο ένα σκαλοπάτι ώστε να στέκεται δίπλα σε μεγαθήρια. Ταίριασμα μουσικών που θα έβρισκες μόνο αν ανακάτευες τους The Angelic Process, Boris, Shora και Meshuggah με τους Melvins, Baroness, Converge και Pelican. Αυτά τα ονόματα φαντάζουν εντελώς αταίριαστα μεταξύ τους μουσικά, αλλά έτσι αταίριαστη και προοδευτική είναι και η μουσική της μπάντας, η οποία δηλώνει ότι παίζει «Anything but post». Όσα ονόματα και ν' αραδιάσω δεν θα πετύχω όλες τις μπάντες που μοιάζουν, αλλά ούτε και τις υπόλοιπες που επηρεάζουν πλέον αυτοί.

Τα εφέ, τα samples και τα ambient electronic στοιχεία μαζί με το τείχος θορύβου που χτίζουν τα παραδοσιακά τους όργανα είναι αφάνταστα όμορφο. Γρήγορο και ατμοσφαιρικό hardcore ξεκίνημα με το "Ayil" χωρίς η μπάντα να χάνει τον γνώριμο χαρακτήρα της. Συνεχεία μ' ένα πανέμορφο "Je N'en Connais Pas La Fin" που όμοιο του δύσκολα έχουμε ξανακούσει, με τέλεια δομή και σταδιακό ανέβασμα έντασης και ουρλιαχτών. Το "Blue Day For Croatoa" αποτελεί εξαίρεση στην αμεσότητα και την δυναμική του δίσκου, χωρίς φωνές και με έναν πιο μελωδικό χαρακτήρα. Πριν το πανέμορφο και σκοτεινό κλείσιμο με το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου έρχονται τα τρία "R" που ακούγονται μεν συχνά στον δίσκο σαν στίχοι αλλά εδώ κρατάνε γερά την σκληράδα και την άγρια ομορφιά του θορύβου που προσφέρει απλόχερα η τετράδα των Rosetta στα "Release", "Revolve" και "Renew". Ο δίσκος μιλάει στην καρδιά κι ο θόρυβος ανατριχιάζει το κορμί κάθε ακροατή ευχάριστα. Τελεία και παύλα.-