Jinjer: «Η τέχνη δεν είναι επιστήμη, εκτός αν θέλεις να πουλήσεις»

Μιλήσαμε με την Tatiana Shmailyuk για το πώς βλέπει την εμπορικότητα στη μουσική, τις ασκήσεις φωνητικών και τα φεστιβάλ

Από τον Αντώνη Μαρίνη, 27/08/2021 @ 14:07

 Στον κόσμο της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας οι Jinjer είναι από τις μία στο εκατομμύριο περιπτώσεις. Έχουν αμιγώς heavy ήχο, αλλά γράφουν μεγάλες μελωδίες. Δεν πλησιάζουν ούτε ελάχιστα τις λογικές των πολυεθνικών, αλλά μέσα σε λίγα χρόνια κατάφεραν να γίνουν κάτι παραπάνω από υπολογίσιμο όνομα. Έχουν στις τάξεις τους μία από τις πιο αξιόλογες τραγουδίστριες στον ευρύτερο σκληρό χώρο, αλλά ποτέ δεν έπαιξαν εμπορικά παιχνίδια πάνω σε αυτό. Αντιθέτως, ήταν από εκείνους που φώναξαν ότι το φύλο του προσώπου πίσω από το μικρόφωνο δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την ίδια τη μουσική. Ενόψει του τέταρτου δίσκου του σχήματος, είχαμε την ευκαιρία να κουβεντιάσουμε με την Tatiana Shmailyuk για τις ισορροπίες στη μουσική τους, τη σχέση της με τις κάμερες και το συναυλιακό μέλλον.

Jinjer

Ένα από τα πρώτα πράγματα που πιστεύω ότι ξεχωρίζουν στο νέο υλικό είναι το πόσο μεγάλο (σ.σ. "massive") ακούγεται, τόσο στις συνθέσεις όσο και στον ίδιο τον ήχο. Αλλάξατε κάτι σε σχέση με το παρελθόν;

Η αλήθεια είναι ότι ειδικά στο κομμάτι της παραγωγής, του post-production και όλα τα σχετικά, δεν έχω απολύτως καμία ιδέα. [Γέλια] Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι πραγματικά είναι ό,τι πιο heavy έχουμε κάνει ως τώρα. Θέλαμε ο ήχος του μπάσου να είναι πολύ βαρύς, πολύ τραχύς (σ.σ. "grinding") και θεωρώ ότι αυτό ήταν κάτι που άλλαξε τελείως την εικόνα. Ίσως να υπήρξαν και κάποιες μικρότερες αλλαγές εδώ κι εκεί, πιστεύω όμως ότι αυτό είναι το βασικό στοιχείο, αυτό που κάνει το άλμπουμ να ξεχωρίζει από τα προηγούμενά μας.

Τώρα, μπορεί να μιλάει η έλλειψη συναυλιών, αλλά δεν βρήκα ούτε ένα τραγούδι στο "Wallflowers" που να μη με κάνει να σκεφτώ πόσο δυνατό θα ακούγεται live. Είναι αυτό κάτι που έχετε στο μυαλό σας όταν γράφετε;

Δεν θα το έλεγα. Δεν το σκεφτόμαστε ως κάτι που θέλουμε να πετύχουμε. Θέλω να πω ότι, σίγουρα, πρέπει να έχουμε κατά νου το πώς θα παιχτούν και πώς θα ακούγονται ζωντανά τα τραγούδια, ώστε να μην ξεφεύγουν τελείως, να μην έχουμε τελείως τρελά riffs ή οτιδήποτε αντίστοιχο. Μέχρι εκεί όμως. Ή αντίστοιχα, όταν ηχογραφώ τα φωνητικά, πάντα έχω στο μυαλό μου ότι κάποιες νότες είναι πιο δύσκολες να αποδοθούν ζωντανά, οπότε προσπαθώ όσο γίνεται να αποφεύγω τις ψηλές, απλά για να έχω όσο το δυνατόν περισσότερη άνεση στη σκηνή.

Το πρώτο δείγμα από το άλμπουμ ήταν το "Vortex" που πιστεύω ότι είναι εξίσου πιασάρικο και αντιπροσωπευτικό ταυτόχρονα. Πότε αποφασίσατε ότι αυτό θα ήταν το lead single;

Το αποφασίσαμε σχεδόν κατευθείαν με το που άρχισα να ηχογραφώ τα φωνητικά του. Πάντα ηχογραφώ τελευταία, αφού όλα τα υπόλοιπα έχουν τελειώσει, οπότε απλά ξεκίνησα τα takes μου και κάπως συμφωνήσαμε όλοι ταυτόχρονα ότι αυτό έπρεπε να είναι το πρώτο τραγούδι που θα βγει. Επίσης αυτό ήταν το τραγούδι από το οποίο ξεκίνησα να γράφω στίχους για τον δίσκο, το πρώτο που τελείωσα, το πρώτο από κάθε άποψη!

Αν δεν ξοδέψεις μισή μέρα ανάμεσα κάμερες για ένα τετράλεπτο βίντεο, δεν είναι γύρισμα!

Βγάλατε κι ένα τέλειο clip για το συγκεκριμένο. Πώς ήταν η δημιουργία του;

Ήταν όπως συνήθως, για να είμαι ειλικρινής. Πήγαμε στο φωτογραφικό στούντιο, στήσαμε τον εξοπλισμό και πέσαμε με τα μούτρα στο γύρισμα· δεν είχαμε κανένα απρόοπτο, δεν έγινε κάτι παράξενο, μια ήσυχη μέρα στο γραφείο. Προφανώς μεγάλη μέρα, πρέπει να τράβηξε γύρω στις δώδεκα-δεκατρείς ώρες, κι έπρεπε να πάμε εκεί από τις τρεις το πρωί, αλλά πέρα από αυτό όλα πήγαν καλά.

Αν δεν ξοδέψεις μισή μέρα ανάμεσα σε κάμερες για ένα τετράλεπτο βίντεο, δεν είναι γύρισμα! [Γέλια] Για το συγκεκριμένο συνεργαστήκαμε με έναν σχεδιαστή που χειρίστηκε όλα τα εφέ και το post-production, με τη μαύρη τρύπα και την πόλη που καταστρέφεται. Αυτό ήταν ένα κομμάτι που δεν μπλεχτήκαμε, πέρα από το ότι μαζί με τον Eugene (Abdiukhanov, μπάσο) του περιγράψαμε πώς είχαμε στο μυαλό μας την όλη ιδέα με τη δίνη (σ.σ. "swirling").

Jinjer

Ως εξωτερικός παρατηρητής, μου άρεσε πολύ η επιλογή του "Mediator" ως δεύτερο single· δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα, αλλά μου φάνηκε σαν να μας δώσατε την αντίθετη όψη του νομίσματος.

Αφήνουν τελείως διαφορετική αίσθηση αυτά τα δύο κομμάτια, όντως, είναι πολύ διαφορετικά. Την ίδια στιγμή όμως είναι εξίσου heavy και cool. Το "Mediator" έχει μερικά σημεία που είναι σχεδόν thrashy, ίσως να έχει και λίγο περισσότερο hardcore μέσα του, το αγαπάω αυτό το τραγούδι!

Οι εναλλαγές είναι πάντα βασικό συστατικό στη μουσική σας, οι μεταβάσεις από τελείως επιθετικά σημεία σε πιο μελωδικά. Έρχεται τόσο φυσικά όσο ακούγεται αυτή η ισορροπία;

Το πρώτο που θέλω να πω είναι ότι δεν χρειάζεται να υπάρχει ισορροπία. Δεν είναι αναγκαίο να ισορροπούν κάπως τα heavy με τα πιο ελαφριά μέρη, αν μπορώ να τα πω έτσι. Δεν προσεγγίζουμε τη μουσική μας ως μισή metal και μισή κάτι άλλο, rock ή jazz ή οτιδήποτε. Δεν το βλέπουμε έτσι. Είναι κάτι απολύτως φυσικό. Δεν το σχεδιάζουμε, ούτε βάζουμε στόχους. Απλά παίζουμε.

Είναι όπως όταν ένας ζωγράφος φτιάχνει έναν πίνακα, για παράδειγμα. Αν θέλεις να ικανοποιήσεις τους πάντες, είναι απαραίτητο να προσεγγίσεις κάθε λεπτομέρεια σαν ποσοστό, αλλά αυτό δεν ισχύει για εμάς. Απλά παίζουμε και το αποτέλεσμα είναι αυτό που είναι. Δεν προσπαθούμε να το χειριστούμε ή να το διαιρέσουμε. Τα τραγούδια μας έρχονται από το υποσυνείδητο, αν βγαίνει κάποιο νόημα από αυτό.

Δεν παίζουμε μουσική για να ευχαριστήσουμε τα πλήθη

Στα μάτια μου πραγματικά φαίνεται αυτή η επιλογή σας να μην συμβιβάζεστε, να μην ακολουθείτε μια φόρμα και να μην προσεγγίζετε τη μουσική σαν μαθηματικά.

Ακριβώς, γαμώτο! Η τέχνη δεν είναι επιστήμη! Εκτός αν θέλεις να πουλήσεις, οπότε αναγκαστικά πρέπει να το δεις έτσι. Αν θέλεις να φτιάξεις τη μουσική σου ώστε να αρέσει σε περισσότερο κόσμο, να αυξήσεις τις πωλήσεις σου και να ευχαριστήσεις όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό, οφείλεις να σκέφτεσαι με αυτό τον τρόπο. Εμείς όμως δεν παίζουμε μουσική για να ευχαριστήσουμε τα πλήθη. Αν θέλεις να μας ακούς ή να μας ακολουθείς, είσαι ευπρόσδεκτος, με το παραπάνω. Αν όχι, κανένα πρόβλημα, δε θα πεθάνουμε κιόλας. [Γέλια]

Jinjer

[Γέλια] Για κάποιο λόγο νιώθω ότι αυτή η στάση δεν είναι τόσο συνηθισμένη, για έναν καλλιτέχνη να μην ενδιαφέρεται για το business κομμάτι και να ακολουθεί απλά τον δρόμο του.

Πράγματι! Ξέρεις, μου αρέσει να σκέφτομαι ότι σαν συγκρότημα οδηγούμαστε από τη μουσική· δεν προσπαθούμε να την οδηγήσουμε, εκείνη είναι που οδηγεί εμάς. Μας χειρίζεται κατά κάποιον τρόπο. Υπάρχει ένα ρητό, κάτι σαν 'όταν έχεις γεμίσει από συναισθήματα, απλά πάρε μία ανάσα και άσε τα να σε καταβροχθίσουν'. Στην πραγματικότητα αυτό είναι που κάνουμε με τη μουσική μας. Την αφήνουμε να μας καταβροχθίσει, 100%.

Από φωνητικής άποψης, οι γραμμές που τραγουδάς είναι ιδιαίτερα απαιτητικές, κι ακόμα περισσότερο σε πλαίσια περιοδείας. Πώς καταφέρνεις να μην παιδεύεις τις φωνητικές χορδές σου;

Ποτέ δεν θα βαρεθώ αυτήν την ερώτηση! Η αλήθεια είναι ότι δεν προσέχω τη φωνή μου, καθόλου όμως. Κάποιες φορές νιώθω ότι της κάνω περισσότερο κακό γιατί... βασικά γιατί βαριέμαι. Ξέρεις, δεν έχω καθόλου όρεξη να ψάχνω για τις κατάλληλες ασκήσεις και όλα τα σχετικά, οπότε απλά βγαίνω στη σκηνή και τραγουδάω. Και για να πω την αλήθεια, όταν είμαι στα παρασκήνια κι ακούω κάποιον να κάνει ζέσταμα, δεν μου αρέσει καθόλου. Με εκνευρίζει τόσο πολύ! [Γέλια]

Αυτές οι ασκήσεις, αν τις έχεις ακούσει, είναι τόσο άχαρες και με τέτοια ένταση που δεν είναι καθόλου ευχάριστες σαν άκουσμα. Συνήθως πρέπει να επαναλαμβάνεις νότες ξανά και ξανά, οπότε στο τέλος καταλήγουν σε κάτι 'ααα-ααα-ααα' και πάντα με κάνουν να θέλω να φωνάξω «σκάσε επιτέλους, προσπαθώ να ηρεμίσω»! [Δυνατά γέλια] Ίσως κι αυτός να είναι ένας λόγος που δεν τις κάνω, δεν θέλω να γίνω εγώ αυτό το ενοχλητικό άτομο.

Πραγματικά δύσκολη ερώτηση, νομίζω ότι δεν θα καταφέρω ποτέ να βρω τη σωστή απάντηση. [Γέλια]

Μία πιθανή απάντηση θα μπορούσε να είναι ότι αν είσαι από τη φύση σου rock 'n' roll, δεν χρειάζονται ασκήσεις και μυστικά. [Γέλια]

Πολύ πιθανό! [Γέλια]

Δε θέλαμε να κάνουμε ένα βαρετό stream από το στούντιο

Πίσω στον Ιούνιο συμμετείχατε στο Hellfest At Home (σ.σ. ολόκληρη η εμφάνιση είναι διαθέσιμη εδώ). Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Τη λάτρεψα! Ήταν παράξενο που δεν υπήρχε κόσμος, αλλά γενικά πάμε καλά από φαντασία οπότε κάναμε ό,τι μπορούσαμε έτσι, και συνολικά ήταν πολύ ωραία. Είμαστε πολύ χαρούμενοι με το τελικό αποτέλεσμα, γιατί δεν ήταν σαν τα περισσότερα stream που έγιναν πέρσι για παράδειγμα, που ήταν απλά μουσικοί κι έπαιζαν σε μία κάμερα. Δε θέλαμε να κάνουμε ένα βαρετό stream από το στούντιο. Ανεβήκαμε πραγματικά στη σκηνή, τη μεγάλη σκηνή του Hellfest, και το συναίσθημα ήταν μαγικό. Επίσης είχαμε την τύχη να παίξουμε με pyros, για πρώτη φορά, και τα πάντα ήταν τόσο επαγγελματικά, πραγματικά φανταστική εμπειρία!

Jinjer

Είχα μερικές ελπίδες ότι θα παίζατε και κανένα ακόμα από τα καινούρια τραγούδια, αλλά μάλλον αυτό θα πρέπει να περιμένει.

Ω ναι, αυτό θα συμβεί το Σεπτέμβριο λογικά, όταν θα ξεκινήσουμε την κανονική περιοδεία, πιθανότατα θα παίζουμε ολόκληρο το δίσκο! Λογικά θα κόψουμε όσο περισσότερο γίνεται τα παλιότερα τραγούδια. Δεν έχουμε κάτσει να συζητήσουμε ακριβώς λεπτομέρειες, για το πώς ακριβώς θα είναι το setlist, αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα χωρέσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο νέο υλικό!

Μιλώντας για περιοδείες, έχετε παίξει μερικά φεστιβάλ κι έχετε κάμποσες ημερομηνίες για το μέλλον. Πώς είναι η επιστροφή στις σκηνές;

Πριν μερικές μέρες παίξαμε στο Szene Festival στην Αυστρία, το οποίο ποτέ δεν θα καταφέρω να προφέρω σωστά. [Γέλια] Ήταν σε ανοιχτό χώρο και ήταν τέλεια, πολύ όμορφη περιοχή. Δεν ήταν πολλές metal μπάντες εκτός από εμάς, αλλά ο κόσμος ήταν πολύ ανοιχτός. Είχαμε παίξει και σε ένα μικρό φεστιβάλ στην Τσεχία κάπου μέσα στον Ιούλιο, το Fajtfest, που κάποια χρόνια πίσω ήταν το πρώτο μας live με τον Vlad (Ulasevich, ντραμς) και πάντα νιώθουμε σαν στο σπίτι μας. Κι επίσης κάναμε κάποια δικά μας shows, όπως στο Τελ Αβίβ, που ήταν ένα σχεδόν γεμάτο κλαμπ, οπότε η επιστροφή πηγαίνει καλά θα έλεγα.

Η αλήθεια είναι ότι από όταν ξεκινήσαμε τη μπάντα, δεν είχαμε ποτέ τόσο πολύ χρόνο μακριά από περιοδείες, αλλά νιώθουμε πραγματικά ευγνωμοσύνη για αυτό, κατά κάποιον τρόπο. Ίσως ακούγεται παράξενο, όμως σε αυτό το διάστημα που απείχαμε από τις συναυλίες καταφέραμε να γράψουμε και να ηχογραφήσουμε έναν δίσκο σαν φυσιολογικοί μουσικοί. Πριν από αυτό, για κάθε άλμπουμ τρέχαμε σαν τρελοί για να ετοιμάσουμε τα πάντα, να μπούμε στο στούντιο και τα σχετικά. Αυτήν τη φορά καταφέραμε και το κάναμε σωστά.

Αν έφτιαχνα ένα φεστιβάλ, νομίζω ότι δεν θα έβαζα πολύ metal

Πριν κλείσουμε, θα ήθελα να σου κάνω μία ερώτηση που είχα κάνει και στον Eugene όταν είχαμε μιλήσει, και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι η απάντησή σου θα είναι τελείως διαφορετική αλλά εξίσου cool. Αν μπορούσες να φτιάξεις ένα φεστιβάλ, χωρίς κανέναν περιορισμό, ποια θα ήταν τα πρώτα ονόματα που θα διάλεγες;

Αρχικά είμαι σίγουρη ότι μπορώ να μαντέψω την απάντηση του Eugene. [Γέλια]

[Γέλια] Για πες!

Σίγουρα θα ήθελε να έχει μερικές μεγάλες metal μπάντες και κάπου ανάμεσα τους Cypress Hill, το βρήκα; [Γέλια]

Πολύ κοντά! [Γέλια]

[Γέλια] Τώρα, για τις δικές μου επιλογές. Βασικά αν έφτιαχνα ένα φεστιβάλ, νομίζω ότι δεν θα έβαζα πολύ metal· θα ήταν περισσότερο lounge μουσικές, λίγη jazz, λίγα blues, λίγη reggae, τέτοια πράγματα. Μου αρέσουν τα metal φεστιβάλ, αλλά θα ήθελα κάπως να επιστρέψουν τα φεστιβάλ που μπορείς να τους έχεις όλους, όλους όμως. Κάτι σαν το Woodstock ας πούμε. Από την άλλη, το Wacken για παράδειγμα είναι φανταστικό, οπότε δεν ξέρω. Ίσως λίγο κι από τα δύο. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι όμως, εγώ απλά θα διάλεγα ποιοι θα παίξουν, στα οργανωτικά δεν κάνω τίποτα, τα μισώ! [Γέλια] 

  • SHARE
  • TWEET