Ratt

Τον τελευταίο καιρό έχει παραγίνει της μόδας να επαναδραστηριοπιούνται σχήματα ζητώντας ένα μικρό κομμάτι της πίτας της επιτυχίας. Οι Ratt, όντας ένα από αυτά, κυκλοφόρησαν φέτος την έβδομη full length δουλειά τους με τίτλο "Infestation". Ομολογώ ότι ήμουν κάπως αρνητικά προκατειλημμένος πρίν την ακρόαση. Βλέπετε, 11 χρόνια πρίν κυκλοφόρησε η προηγούμενη δουλειά τους, η οποία μάλιστα ήταν και αρκετά μέτρια, οπότε οι αρνητικές σκέψεις είχαν πρωτοκαθεδρία στο κεφάλι μου.

Ευτυχώς με το που βάζεις το cd στο player ή το βινύλιο στο pick up (αφού κυκλοφόρησε και σε μορφή βινυλίου το album) η καρδιά σου μέσω των αυτιών σου σκιρτάει σαν το πρώτο ραντεβού της εφηβείας, παρόλο που το εξώφυλλο δε σε προδιαθέτει για το «μέσα», όπως τα παλιότερα τους. Το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Η προσθήκη του κιθαρίστα Carlos Cavazo -ο οποίος έχει θητεία στους Quiet Riot- μάλλον έκανε πολύ καλό στο group. Ο ακροατής θα ακούσει υψηλού επιπέδου hard/glam rock, όπως τις παλιές καλές μέρες των '80s, που γέμιζαν στάδια με τις εμφανίσεις τους. Κομμάτια όπως τα "Eat Me Up Alive", "Best Of Me", "Last Call", "Lost Weekend", "Garden Of Eden", "Don't Let Go" θα μπορούσαν κάλλιστα να συμπεριληφθούν σε ενα μελλοντικό best of του συγκροτήματος.

Ο Stephen Pearcy και η παρέα του είναι σε μεγάλα κέφια, δείχνοντας για άλλη μια φορά το πόσο έφηβοι νιώθουν κάποιοι, προσφέροντας στον κόσμο κάτι παλιομοδίτικα φρέσκο. Κάτι που μπορεί να ακουστεί για χρόνια και να αντέξει στην πάροδο των ετών. Στην καινούργια τους προσπάθεια δεν έχουν ξεχάσει και το βασικό στοιχείο του ήχου τους, τη «βρωμιά». Έτσι, ο ακροατής, εκτός των πολύ καλών μελωδιών που του μένουν στο κεφάλι, θα έχει και την ηχητική «αλητεία» που απαιτεί ενα σκέλος συγκροτημάτων του ιδιώματος. Το σίγουρο είναι ότι θα διασκεδάσει σε όλη τη διάρκεια του album και αν μη τι άλλο δε θα πατήσει επ' ουδενί το stop. Με τη νέα δουλειά το Ποντίκι έχει αποφύγει κάθε είδους φάκα και τρώγοντας το τυρί πήρε τη δύναμη να δημιουργήσει ένα δίσκο που τιμά το όνομα και την ιστορία της μπάντας, αφού πλησιάζει κατά πολύ την παλιά της αίγλη.

Οι Ratt είναι εδώ πάλι, ζωντανοί όσο ποτέ. Ας ευχηθούμε το "Infestation" να μην είναι ένα πυροτέχνημα, αλλά η απαρχή ενός νέου, πολύ καλού ξεκινήματος, που θα ικανοποιήσει τους πολυπληθείς οπαδούς της μπάντας αφενός, αλλά θα δείξει και πώς παίζεται το καλό «βρώμικο» hard rock στους νεότερους. Όσοι ασχολείστε με το ιδίωμα ακούστε οπωσδήποτε το album, αν δεν το έχετε κάνει ήδη. Ratt 'n' Roll κυρίες και κύριοι...