Pharmakon

Εάν ο ακροατής δεν έχει έρθει σε πρότερη επαφή με την απόκοσμη μουσική της Pharmakon, θα γραφτούν δύο τρία πράγματα πολύ βασικά. Η Pharmakon αποτελεί μια από τις πιο δραστήριες και ηχηρές παρουσίες στο χώρο του power electronics / experimental noise και πιθανότατα, μία εκ των καλύτερων. Ίσως το χαρακτηριστικό της για το οποίο είναι λίγο πιο γνωστή, είναι το γεγονός πως αποτελεί έναν από τους ελάχιστους καλλιτέχνες του ιδιώματος όπου οι ζωντανές εμφανίσεις της δεν βασίζονται στο στοιχείο του αυτοσχεδιασμού, αλλά προβάρει και σχεδιάζει μέχρι και στην τελευταία λεπτομέρεια αυτό που θα παρουσιάσει - ξανά, αν δεν έχεις βιώσει αυτή τη γυναίκα ζωντανά, πρόκειται για μια απόκοσμη εμπειρία αλλά, έχουμε πει λίγα και ως προς αυτό.

Πέντε ολόκληρα χρόνια χρειάστηκαν για την επιστροφή της Pharmakon στο δισκογραφικό κομμάτι της δουλειάς της, πράγμα κάπως λογικό με την καραντίνα να μεσολαβεί και την ανάγκη για ζωντανές παραστάσεις να βρίσκεται σε σημείο πιο σημαντικό από αυτό της κυκλοφορίας. Η στιγμή όμως και για αυτό έφτασε και το "Maggot Mass" βρίσκει άμεσα το χώρο του ως μια από τις αναγνωρίσιμες, κολασμένες δημιουργίες της Pharmakon. Από το αποκρουστικό, συμβολικό και παρόμοιας αισθητικής με όλη την υπόλοιπη δισκογραφία τη εξώφυλλο μέχρι το εσωτερικό του, το "Maggot Mass" δεν απογοητεύει. Ένα ταξίδι χτύπων, θορύβων, ηλεκτρονικών σημείων που συναρπάζουν, η πέμπτη κυκλοφορία της Pharmakon είναι ακριβώς αυτό που θέλαμε να μας βρει από εκείνη: μαύρο κακό.

Είναι φανερό πως οι συνθέσεις "Methanal Doll" και "Splendid Isolation" κρατάνε τα μπόσικα του δίσκου, ως τα πιο έντονα και πιο επιθετικά κομμάτια του σε όλη τους τη διάρκεια - μοιάζουν βασικά να περιμένουν εξοργισμένα τη στιγμή που θα ερμηνευτούν ζωντανά. Εκεί όμως που το "Maggot Mass" διαπρέπει, είναι τα πολύ πιο μελωδικά, industrial στοιχεία που για πρώτη φορά η Pharmakon χρησιμοποιεί στη μουσική της φαρέτρα. Κάπως λογική πορεία αν αναλογιστούμε το δρόμο που άνοιξε στον ήχο η Uboa από τη μία, αλλά και από την άλλη λόγω της θεματικής του δίσκου. Η Pharmakon αναζητά τη χαμένη ισορροπία ανθρώπου και φύσης, κι εκεί που χάνει την αρμονία στο θεωρητικό πλαίσιο την εισάγει για πρώτη φορά στο μουσικό - το μακροσκελές κλείσιμο του "Oiled Animals" δίνει σταδιακά κι επίπονα αυτή την προσέγγιση με περίσσια χάρη - και ακούμε για πρώτη φορά την Pharmakon να τραγουδά με κανονική φωνή.

Στον απόηχο ενός δίσκου ιδιαίτερου, εκεί που η αποσύνθεση του "Wither And Warp" δίνει χώρο για αναγέννηση και δημιουργία, η Pharmakon πιστή στο όραμά της δεν φοβάται να πειραματιστεί, ελαφρώς μα επαρκώς για να ακουστεί κάτι καινούριο από τα προικισμένα αυτά χέρια της να επικοινωνούν με μια επίγεια κόλαση. Η υπόσχεση για το που μπορεί πραγματικά να φτάσει σε έναν ήχο τόσο πικρόχολο και δύσκολο είναι μεγάλη και την ακολουθούμε με μία ακόμη ευκαιρία πιστά.

Bandcamp | Spotify