Panopticon

Κάθε αφορμή να μιλήσεις για τη μουσική των Panopticon είναι ξεχωριστή. Το προσωπικό σχήμα του Austin Lunn με κάθε μετενσάρκωσή του φέρνει κάτι διαφοροποιημένο, ηχητικά αλλά και συναισθηματικά, σε μια διαρκή εξελικτική πορεία. Ο νέος του(ς) δίσκος, "The Rime Of Memory", δεν αποτελεί εξαίρεση, αν και ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό τον προκάτοχό του, το εκπληκτικό "...And Again Into The Light". Στα 76 λεπτά που διαρκεί, ο πελώριος δίσκος καταφέρνει να ανασύρει εκ νέου, διαμέσω εντυπωσιακού black metal, πηγαία και βαθιά συναισθήματα.

Εκ πρώτης όψεως, το "The Rime Of Memory" ηχεί ως η φυσική συνέχεια των όσων παρουσίασε ο Lunn πριν δύο χρόνια. Η μουσική, εδράζει στο ατμοσφαιρικό black metal, συνδιαλέγεται εις βάθος με το folk, και αγγίζει πολύ έντονα τα post ηχοτοπία και συνθετικά κρεσέντα που τόσο καλά χειρίζονται οι Panopticon. Μορφολογικά, η δομή του "…And Again Into The Light" ακολουθείται και εδώ, με μια ακουστική εισαγωγή να έπεται μιας χιονοθύελλας από τρομερά black metal σημεία που περιπλέκονται με ορχηστρικά μέρη, αυξομειώνοντας τις εντάσεις, οδηγώντας σε μια πάλη διαφορετικών καταστάσεων.

Θεματικά, όπως εξηγεί και ο Lunn εκτεταμένα στο bandcamp, ο δίσκος έχει διττό νόημα. Ερμηνεύεται και ως μια κραυγή υπεράσπισης των δασών και των υδροβιότοπων ενάντια στο πέρασμα της καπιταλιστικής μηχανής και της ανθρώπινης εγωπαρμένης ασυδοσίας. Έχει όμως και ένα δεύτερο, προσωπικό αντίκρυσμα. Είναι ο τρόπος του Lunn να μιλήσει για τη μάχη ενάντια στη λήθη του θανάτου, την αποδοχή των αδιαπραγμάτευτων δυνάμεων του χρόνου και των συνεπειών του πάνω στις ζωές μας. Είναι, σε κάθε περίπτωση, ένας δίσκος που σφύζει ανθρωπιάς, με την πιο βαθιά και διαχρονική της εκδοχή.

Η διάθεση του Lunn να επικοινωνήσει διφορούμενα αλλά όχι αφ’ υψηλού τις ανησυχίες του αποτυπώνεται και στη μουσική του άλμπουμ. Οι, σε σημεία εξοντωτικά, μακροσκελείς συνθέσεις που απαρτίζουν το δίσκο, δεν χάνονται μέσα σε ένα κυκεώνα υπερφορτωμένων θεμάτων, όσο και αν διαθέτουν διαστρωματώσεις που σε ωθούν στο να επιστρέψεις σε αυτές. Όμως, κατά ένα ειρωνικό τρόπο, το "The Rime Of Memory" αδικεί τον εαυτό του από την οικειότητα που φέρουν πολλά σημεία και μουσικά του θέματα με δίσκους όπως τον προηγούμενο ή το "Autumn Eternal" π.χ.. Οι Panopticon βέβαια, διαθέτουν ισχυρή και αναγνωρίσιμη προσωπικότητα.

Έτσι, όταν η μακροσκελής folk εισαγωγή του "Winter’s Ghost" σε κάνει να χαθείς σε μια άχρονη μαγεία του δάσους, για να βρεθείς μπροστά σε μια χιονοστιβάδα ενός ξεσπάσματος black metal με κλασικά έγχορδα, η προαναφερθείσα οικειότητα μετατρέπεται σε δύναμη που σε φέρνει εγγύτερα στο πνεύμα του δίσκου. Η συνέχεια από το ήδη δημοσιευμένο "Cedar Skeletons", που θα αναμοχλεύσει γνώριμα εκφραστικά μέσα της μπάντας για να οδηγήσει σε ένα συγκλονιστικά δραματικό φινάλε, θα καταφέρει σε δεκαέξι λεπτά να ξεδιπλώσει με πάθος και πείσμα και απόλυτη ευκρίνεια το πνεύμα του "The Rime Of Memory".

Όσο προοδεύει ο δίσκος, τόσο ξεδιπλώνεται η αποφασιστικότητα του Lunn να μην συμβιβαστεί. Οι επίμονες ακροάσεις θα ανταμειφθούν προς το τέλος του άλμπουμ. Το "Enduring The Snow Draught" υπό μια έννοια θα συνενώσει τα δύο διαφορετικά προσωπεία του "The Scars Of Man On The Once Nameless Wilderness", σε μια απρόβλεπτη εξέλιξη που στοιχειώνει. Η αυλαία θα πέσει με το "The Blue Against The White", ένα πελώριο ατμοσφαιρικό black metal κομμάτι που ξορκίζει όλο τον αρνητισμό και τη μελαγχολία που συσσώρευσε ο δίσκος, με τρόπο αποτελεσματικό, οριακά ανατριχιαστικό.

Το "The Rime Of Memory", αναμενόμενα δεν είναι ένα βατό άλμπουμ. Δεν είναι όμως και δύστροπο, παρά το πλούσιο μουσικό του περιεχόμενο. Ακροβατώντας ανάμεσα στην αυτοαναφορικότητα και την εξερεύνηση, την ασφάλεια του γνώριμου και το φόβο αυτού που ακόμη δεν έχει έρθει, οι Panopticon κυκλοφορούν ένα καλειδοσκοπικό άλμπουμ που δικαίως θα τραβήξει τα βλέμματα για ακόμη μια χρονιά. Είμαι βέβαιος, πως αν αυτός ο δίσκος είχε έρθει νωρίτερα μες τη δισκογραφία τους, θα συγκαταλεγόταν στις κορυφαίες τους στιγμές. Ο χρόνος όμως, ψυχολογικός, κοινωνικός ή βιολογικός, δεν συμβιβάζεται σε εικασίες και ευσεβείς πόθους. Ο Austin Lunn το γνωρίζει καλά. Το "The Rime Of Memory" αποτελεί ένα ακόμη συμπεριληπτικό σημείο εισόδου στον ζεστό κόσμο των Panopticon και ταυτόχρονα ένα θυελλώδες black metal έργο που αναζητεί και διαφυλάσσει την ελπίδα εντός των συνθετικών του ακροβασιών.

Bandcamp

Spotify

Youtube