Paladine

Ακόμη μια νέα ενδιαφέρουσα μπάντα ξεπετάγεται από τα ενδότερα της ελληνικής heavy metal σκηνής, με τους Paladine να αποτελούν μια σύμπραξη έμπειρων μουσικών του χώρου, που έχουν γράψει συμμετοχές σε μπάντες όπως οι The Silent Rage και οι Desert Near The End.

Το ύφος τους, όπως μπορεί κανείς να υποθέσει τόσο από το όνομα του σχήματος, όσο και από το (πολύ όμορφο) εξώφυλλο του ντεμπούτου τους, βρίσκεται κάπου μεταξύ του επικού και του power metal ιδιώματος. Το πρώτο, ικανοποιείται κυρίως λόγω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας των συνθέσεων, μα και της ανάλογης στιχουργικής προσέγγισης, αφήνοντας τη μελωδική heavy/power τεχνοτροπία να σμιλεύσει κατάλληλα το υλικό.

Η θεματολογία του δίσκου αντλεί επιρροές από την ευρύτερη επική fantasy μυθολογία, με τη λογοτεχνική σειρά του Dragonlance και το αντίστοιχο Dungeons & Dragons περιβάλλον του να έχουν τη τιμητική τους. Παράλληλα, οι φωνητικές γραμμές του πρωτοεμφανιζόμενου Νίκου Πρωτονοτάριου (ο οποίος ευθύνεται επίσης για τα φανταστικά lead κιθαριστικά μέρη του άλμπουμ) είναι πειστικότατες, βάζοντας σε στο κλίμα του concept, ακόμη κι αν δεν είσαι εξοικειωμένος με τη σειρά βιβλίων και τα ανάλογα RPGs στα οποία παραπέμπει.

Σε ό,τι αφορά τις μουσικές επιρροές τους, ξεκινούν από το γερμανικό power metal και συγκροτήματα όπως οι Heavens Gate και οι Blind Guardian και καταλήγουν στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού και τους (πανταχού παρόντες, όταν αναφερόμαστε στον επικό ήχο) Manowar. Έτσι, συνάμα με την (καλώς εννοούμενη) «ελληνικότητα» του μελωδικού τους μετάλλου και τη συμβολή του Θύμιου Κρίκου στην παραγωγή του άλμπουμ, οι Αθηναίοι metallers θυμίζουν ένα ηχητικό μείγμα των Battleroar, των InnerWish και των Marauder, ενδιαφέρον συνδυασμός δίχως άλλο.

Όσο για τα τραγούδια του δίσκου, προσωπικά ξεχώρισα το "Master Of Present And Past", το καλπάζον "Knight Of The Black Rose" και το "Paladine", αν και ο δίσκος ακούγεται το ίδιο συμπαγής από την αρχή μέχρι το τέλος του.

Δίχως να υποπίπτουν σε κάποιο σημαντικό «παράπτωμα» (η σχετικά ακατέργαστη παραγωγή και η, σε σημεία, λίγο τραβηγμένη ερμηνεία του τραγουδιστή τους μάλλον ενισχύουν το επικό feeling παρά βλάπτουν), οι Paladine συστήνονται με τον καλύτερο τρόπο στο κοινό του είδους. Έτσι, για πρώτη δισκογραφική προσπάθεια, το "Finding Solace" είναι παραπάνω από ικανοποιητικό, παρουσιάζοντας μια μπάντα με οριοθετημένο ήχο και σημαντικές προοπτικές εξέλιξης.