Orphaned Land

The Never Ending Way Of ORwarriOR

Century Media (2010)
Από τον Πάνο Παπάζογλου, 03/02/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Έξι χρόνια το περιμέναμε αυτό το άλμπουμ. Και αν στους περισσότερους φαίνεται ένα, αν μη τι άλλο, μεγάλο χρονικό διάστημα, για τους Orphaned Land είναι απλά ένα φυσιολογικό πέρασμα από τη μια εποποιία στην άλλη. Και μετά την πλημμυρίδα του εκπληκτικού "Mabool", οι Ισραηλινοί επιστρέφουν επιτέλους με ένα άλμπουμ αντάξιο των προκατόχων του και το ίδιο εντυπωσιακό και ποικιλόμορφο. Γιατί όλη η ομορφιά της μουσικής των Orphaned Land έγκειται στην ποικιλία και τον συγκερασμό 1000 και 1 επιρροών που μοιάζει με παραμύθι εν τέλει.

Το "The Never Ending Way of ORwarriOR", είναι το τέταρτο full-length άλμπουμ των Orphaned Land και η εκτελεστική εξέλιξη αφενός και η εμμονή σε oriental περάσματα και progressive metal στοιχεία αφετέρου, φαίνεται πως πλέον έχει για τα καλά ωριμάσει. Και μέσα σε όλα αυτά, έχουν αναλάβει τον άτυπο ρόλο των μουσικών πρεσβευτών, καθώς μέσα από τη μουσική και τη θεματολογία τους, καταφέρνουν να κερδίζουν οπαδούς διαφορετικών θρησκειών και αντιλήψεων. Έτσι λοιπόν, μέρος του concept του "Mabool" συνεχίζει και στο καινούριο τους άλμπουμ, με παραπομπές και στις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες που κυριαρχούν στη Μέση Ανατολή. Στο "The Never Ending Way Of OrwarriOR", οι Orphaned Land παραδίδουν 15 κομμάτια συνολικά, τα οποία βρίσκουν την μπάντα να παραμένει πιστή στις μουσικές της παραδόσεις, με ακόμα μεγαλύτερη δόση από ανατολίτικα στοιχεία, αλλά και τις death metal καταβολές του "El Norra Alila" να δίνουν το παρόν, αν και σε μικρότερη ένταση. Οι μελωδίες πρωταγωνιστούν, με συνθέσεις και ερμηνείες που είναι γνώριμες και η εκπληκτική ενορχήστρωση στο σύνολο του δίσκου αποτελεί ακόμα μια φορά το δυνατό χαρτί των Ισραηλινών. Βέβαια σε αυτό έβαλε και το χεράκι του ο Steven Wilson παραδίδοντας ένα άλμπουμ που έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζεται από συνθετική αρτιότητα και ποικιλία, αλλά το βοηθάει και η τελική μίξη να αναδείξει το ταλέντο και τη δουλειά που έχει πέσει σ'αυτό.

Πέρα λοιπόν από τις προσδοκίες που δημιούργησαν οι ίδιοι με τις προηγούμενες δισκάρες τους, οι Orphaned Land φαίνεται να έχουν καταλήξει στον ηχητικό τους προσανατολισμό. Με το "ORwarriOR", ή με άλλα λόγια το "Warrior Of Light", να ακούγεται σαν τη φυσική συνέχεια του "Mabool", η μονομαχία μεταξύ καλού και κακού συνεχίζεται και η μουσική αναλαμβάνει το ρόλο της παρουσίασης. Ο Kobi Farhi, είχε δηλώσει ότι αυτό θα ήταν το πιο φιλόδοξο έργο της μπάντας μέχρι στιγμής. Cliché ή όχι, το "ORwarriOR" αποτελεί μια πολύ καλή επανάληψη σε όσους οι Orphaned Land συνεχίζουν να προκαλούν έντονο ενδιαφέρον με τις μουσικές τους εξερευνήσεις. Έτσι, από τις riffάρες του "Codeword Uprising" ή την επική διάθεση των εγχόρδων του "The Warrior", η μπάντα καταφέρνει να ταιριάξει ένα σωρό επιρροές και παραστάσεις, που σε αυτό το χώρο είναι πολύ δύσκολο να βρουν ισάξιο αντίπαλο. Και από την άλλη εκτός από τα ανατολίτικα ιντερλούδια, έρχεται και το "New Jerusalem" να δώσει έναν άλλο αέρα, σύγχρονο και κάπως πιο εμπορικό σε ένα δίσκο που φαίνεται να ακροβατεί σε εποχές μύθων και παραδόσεων. Έχεις και το "Sapari", που κατά κάποιο τρόπο είναι το νέο "Norra El Norra" να σε προδιαθέτει ευχάριστα από την αρχή.

Σίγουρα έξι χρόνια είναι πολλά και αρκετοί ίσως αναρωτηθούν τι ακριβώς το διαφορετικό έκαναν αυτή τη φορά οι Orphaned Land με τις διαφορετικές πολιτισμικές τους προσεγγίσεις ώστε να αξίζει αυτή η αναμονή. Αυτό θα φανεί από το πόσο θα αντέξει το "ORwarriOR" στο πέρασμα του χρόνου. Γιατί η επίδραση και η τελειότητα του "Mabool", ακόμα συνεχίζει να προκαλεί δέος και σαν την πλημμύρα που εξιστορεί, παρέσυρε με την ορμή και τη δύναμή του πολλούς νέους θαυμαστές. Οι Orphaned Land, η μπάντα που πλέον θεωρείται ως το συνώνυμο του oriental metal, αν υφίσταται τελικά τέτοιος όρος, προσφέρουν ακόμα ένα εντυπωσιακό κεφάλαιο και προκαλούν τις αισθήσεις με τις μουσικές παραστάσεις, από τις οποίες απαρτίζεται το "ORwarriOR". Ένα άλμπουμ έντονων αντιθέσεων, που θέλει ακροάσεις επί ακροάσεων για να ανακαλύψει κάποιος όλα τα στοιχεία που απαιτήθηκαν για την ηχογράφησή του. Από τα μπουζούκια και τα κρουστά, μέχρι τα αραβικά βιολιά. 79 λεπτά μουσικής πανδαισίας που αυτομάτως κάνουν το άλμπουμ αυστηρά προτεινόμενο σε οπαδούς των Orphaned Land και σε όσους έχουν όρεξη για μια σύμπραξη με τσιφτετέλια και βαριές κιθάρες.
  • SHARE
  • TWEET