Off!

Free LSD

Fat Possum (2022)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 29/11/2022
To supergroup από την Καλιφόρνια επέστρεψε με φόρα βάζοντας σαξόφωνα στο old school hardcore του
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το σχετικό δελτίο τύπου που συνόδευσε την ανακοίνωση της δισκογραφικής επιστροφής των Off!, περιείχε τη φράση: "A heavy punk industrial free jazz soundtrack recording". Τι είναι αυτά που κάνετε στο γερόλυκο τον Keith Morris, θα αναρωτηθεί κάποιο και θα έχει εν μέρει δίκιο. Γιατί η αλήθεια είναι πως ο τρίτος full length δίσκος του supergroup δεν είναι και ο αναμενόμενος.

Η χρονική απόσταση ανάμεσα στο "Free LSD" και τον προκάτοχό του, το προ οκταετίας "Wasted Years" δεν είναι τυχαία. Αποχωρήσεις μελών, αναζήτηση label, περιοδείες με άλλα σχήματα, πανδημία, και κυρίως μια εσωστρέφεια και αστάθεια σχετικά με το μέλλον του project των Μorris και Dimitri Coats (Burning Brides). Όπως συμβαίνει σε ειλικρινείς καλλιτεχνικές ανησυχίες, ο δρόμος για το μέλλον, προϋποθέτει ρίσκα και ρήξη. Και οι Off!, τόλμησαν, και με μεγάλη μου χαρά και ενθουσιασμό, που παρά τις εβδομάδες από την κυκλοφορία του άλμπουμ δεν έχει καταλαγιάσει, και δικαιώθηκαν.

Το "Free LSD" είναι κατά πρώτιστο και κύριο λόγο, ένα σύγχρονο, φρέσκο και ενδιαφέρον punk άλμπουμ. Η συνθετική δυάδα, δεν επιχείρησε απλά να ραφινάρει και να ανανεώσει τις παραδοσιακές hardcore καταβολές της, αλλά τόλμησε να τις ταρακουνήσει συθέμελα, με τον πειραματισμό της. Αρχικά, στο σχήμα εντάχθηκαν οι Justin Brown (Thundercat, Flying Lotus - τύμπανα) και Autry Fulbright II (...And You Will Know Us By The Trail Of Dead - μπάσο), με τον Jon Wahl (Claw Hammer) να συμμετέχει στο σαξόφωνο. Με αυτή τη ρυθμική βάση και τους αυτοσχεδιασμούς του Wahl ως παρακαταθήκη, τα 39 λεπτά του "Free LSD" είναι ένα άνοιγμα σε νέα ηχητικά μονοπάτια.

Κοινώς, το "Free LSD" περνάει στη σφαίρα του post-hardcore με περίτεχνες εναλλαγές και μεταβάσεις, επιφορτισμένο με μια αίσθηση κρισιμότητας. Η εξαιρετική παραγωγή δίνει βάθος σττην ηχογράφηση, και τα διασκορπισμένα ιντερλούδια αντλούν ψυχεδέλεια από την κοινωνικοπολιτική οργή που εκτοξεύεται. Όσο δυναμικός ηχεί ο Morris με την εκφορά των στίχων του, άλλο τόσο τα παραδοσιακά riffs μπλέκουν, όπως συμβαίνει στο "Time Will Come", με το πειραματικό σκέλος του νέου ήχου των Off!. Κατά αυτό τον τρόπο, στο ίδιο άλμπουμ θα συναντήσεις καταιγισμούς όπως το "War Above Los Angeles" και το "Invisible Empire", γκρούβα σαν το "Smoking Gun", αλλά και χασίματα όπως συμβαίνει στα παρεμβαλλόμενα "F", "L", "S", "D".

Είναι όμως στιγμές όπως το "Ignored", "Peace Or Conquest" ή το "Worst Is Yet To Come" που ξεκλειδώνουν την πραγματική δυναμική της μπάντας. Κατά μήκος των 20 συνθέσεων, οι Off μετριοπαθώς δεσμεύονται, παρά το γεγονός ότι τα τύμπανα οργιάζουν. Η ενσωμάτωση των jazz στοιχείων μουσικά μπορεί ανά στιγμές να μένει σε επίπεδο ambient ατμοσφαιρών ή συμπληρωματική στο βασικό κορμό, αλλά δεν στερεί από τους Off το απρόβλεπτο. Οι μόνιμα υψηλές ταχύτητες επωφελούνται από τις μερικές ακροβασίες, και η μνημονικότητα των ρεφραίν δεν τους επιτρέπει να χαθούν στο πλήθος, αν και θα μπορούσαν πιθανώς να ήταν λιγότερες. Σε κάθε περίπτωση, με κομμάτια όπως το φανταστικό "Muddy The Waters" ο χορός μπαίνει δυναμικά στην εξίσωση.

Οι Off δεν είχαν ανάγκη αυτό τον δίσκο για να διατηρηθούν επίκαιροι. Τον είχαν ανάγκη όμως σε ένα εσωτερικό καλλιτεχνικό επίπεδο, θαρρώ. Ο εμβληματικός Keith Morris πραγματοποίησε, πλαισιωμένος από ικανότατους μουσικούς που αντιλαμβάνονται το punk ως ήθος και απελευθέρωση αντί για προσκόλληση στη φόρμα, μια κατάθεση ψυχής, και κυκλοφόρησε έναν από τους καλύτερους δίσκους της καρίερας του. Κατά μια έννοια, και τηρουμένων των αναλογιών, τραβώ παράλληλες γραμμές με την ανανέωση που αναζήτησε ύστερα στην πορεία του ο Iggy Pop, αλλά, αυτά λίγη σημασία έχουν. Το "Free LSD" είναι η νίκη των Off!. Είμαι επίσης, η απόδειξη πως το πείσμα όσων διαμόρφωσαν το hardcore, θα το διατηρεί καίριο και παρόν σε όλες τις εκδοχές του. Πόσο μάλλον όταν αυτές ερωτοτροπούν.

Bandcamp
Spotify

  • SHARE
  • TWEET