Obscura

Ανάμεσα στις έξι κυκλοφορίες της μέχρι ώρας δισκογραφίας των Obscura, αμφιβάλλω αν μπορεί κανείς να βρει άλμπουμ που δεν πληροί τις υψηλές προδιαγραφές των Γερμανών. Αυτός είναι και ο λόγος που στο χώρο του death metal εν γένει, το συγκρότημα από τη Βαυαρία αποτελεί όνομα-εγγύηση στην ποιότητα. Ο περσινός τους δίσκος, με τίτλο "A Valediction" ήρθε να αποδείξει για ακόμα μια φορά πως ψηλώνουν τον πήχη σχεδόν με κάθε τους κυκλοφορία.

Σημαίνοντα ρόλο σε αυτό βέβαια έπαιξαν και οι καθοριστικές επιστροφές πρώην μελών στην μπάντα. Η μια εξ αυτών, του Thesseling στο μπάσο, καθιστά την παρουσία του οργάνου ως την πιο εμφατική. Από την άλλη, ο, χτυπημένος από νευρολογική ασθένεια, η οποία τον ανάγκασε ουσιαστικά να ξαναμάθει από την αρχή κιθάρα, Christian Muenzner επέστρεψε πιο δυνατός από ποτέ και πλαισίωσε τον frontman Steffen Kummerer στην εμπροσθοφυλακή. Πλέον, οι παλιοί γνώριμοι, με τον νεαρό David Diepold στα τύμπανα, έχοντας ολοκληρώσει την τριλογία δίσκων με το "Diluvium", ανοίγουν έναν νέο κεφάλαιο στη μουσική ιστορία των Obscura.

Παρά τις ανακατατάξεις και τις προσθαφαιρέσεις μελών, φαίνεται πως οι ποιοτικές μεταγραφές σε μπάσο και κιθάρα, έδωσαν ξεκάθαρο boost στην μπάντα, οδηγώντας την, αν όχι στον κορυφαίο δίσκο της καριέρας της, σίγουρα στον πιο προσιτό, αλλά και αυτόν με το μεγαλύτερο εύρος, περνώντας από σχεδόν όλο το φάσμα του death metal.

Η συμμετοχή του Bjorn Strid των Soilwork στο "When Stars Collide" δικαιολογεί τον πιο swedish death metal χαρακτήρα του κομματιού, ενώ σαφώς τα καθαρά του φωνητικά δίνουν πολλά bonus. Αν και το εξαιρετικό "In Unity" που ακολουθεί, βγάζει επίσης έντονα σκανδιναβικές επιρροές. Στο άκουσμα του "Devoured Usurper" σάστισα. Νόμιζα πως είχε αλλάξει δίσκος/μπάντα. Δεν περίμενα μετά από τόσα χρόνια οι Γερμανοί να παίξουν old-school brutal death metal και σε αυτό τους βγάζω το καπέλο.

Και σε αυτόν τον δίσκο, ίσως πιο ποτέ από άλλη φορά, δίνεται βαρύτητα στη σύνθεση αλλά και τη μελωδία, με τις τεχνικές επιδείξεις να μπαίνουν σε δεύτερο ρόλο, χωρίς ωστόσο να εκλείπουν. Το δεύτερο μέρος του "Orbital Elements" (το πρώτο το βρίσκουμε στο "Cosmogenesis" του 2009) είναι μια σαφής υπενθύμιση για τις δεξιότητες των μελών του συγκροτήματος.

Το μόνο που μένει τώρα είναι η επιστροφή και του Hannes Grossmann στα τύμπανα, ώστε να ολοκληρωθεί η αναγέννηση της κορυφαίας technical death metal μπάντας της τελευταίας δεκαετίας. Φανταστείτε, πως και με τα ¾ του παλιού lineup, οι Γερμανοί τα κατάφεραν εξαίσια και μας προσφέρουν έναν απολαυστικό δίσκο με αρκετή ποικιλία για διαφορετικά γούστα.