Amon Duul II, Tenderness Of Wolves @ Gagarin 205, 21/03/09

Ορισμένα συγκροτήματα επιβάλλεται να τα δει κάποιος ζωντανά, όχι μόνο για τη δική τους υποκειμενική αξία, αλλά και γιατί αντιπροσωπεύουν μία σκηνή και έναν ήχο που σπάνια δίνεται η δυνατότητα να απολαύσεις. Όταν στα παραπάνω προστίθενται και η ιστορία και το όνομα-θρύλος των Amon Duul ΙΙ, είναι απόλυτα φυσιολογικό να ανοίξει και ο πάνω όροφος του Gagarin, προκειμένου να δεχτεί τον κόσμο που γέμισε, έστω και αραιά, το γνωστό συναυλιακό χώρο.



Οι Έλληνες Tenderness Of Wolves «άνοιξαν» τη βραδιά με μινιμαλιστικούς post-rock ήχους, γεμάτους ένταση και νεύρο. Το δυνατό μπάσο και τα σκασίματα των ταμπούρων κυριάρχησαν στο πρόγραμμά τους, που εντυπωσίασε για τη δύναμή του, αλλά όχι και για τις συνθέσεις τους. Σε κάθε περίπτωση υπήρξαν κάτι παραπάνω από υπόκρουση στις συζητήσεις των θαμώνων και κέρδισαν αυθόρμητα το χειροκρότημα.



Μετά από μικρή αναμονή βρέθηκαν στη σκηνή οι Γερμανοί, υπό γενική αποθέωση. Η Renata πήρε τη θέση της πίσω από το μικρόφωνο και χαιρέτισε στα ελληνικά, ενώ κάποια στιγμή στη συνέχεια της βραδιάς ομολόγησε ότι η χώρα μας κάθε άλλο παρά άγνωστη της είναι, έχοντας περάσει κάποιο διάστημα διαμονής εδώ. Πίσω της τοποθετήθηκαν οι δύο κιθαρίστες, οι δύο ντράμερ και ο μπασίστας και σύντομα ξεκίνησαν ένα τζαμάρισμα με αυτοσχεδιαστικά φωνητικά που ζέστανε περισσότερο τους ίδιους και λιγότερο το κοινό.



Το κανονικό πρόγραμμα ξεκίνησε με το "Soap Shop Rock" από το άλμπουμ "Yeti" και η συνέχεια δόθηκε με τα "Wolf City" και "Cerberus" από τα "Wolf City" και "Yeti" αντίστοιχα. Μπορεί τα δύο αυτά άλμπουμ να μην παρουσιάστηκαν εξ ολοκληρίας, όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί, αλλά δικαιολογημένα κατέλαβαν τη μερίδα του λέοντος στο πρόγραμμά τους, μένοντας όμως κυρίως στις πιο συγκεκριμένες συνθέσεις και όχι αναπαράγοντας τις πιο αυτοσχεδιαστικές στιγμές τους.



Στο "All The Years Round" δυστυχώς δε μπόρεσε να επαναληφθεί η ατμόσφαιρα του αυθεντικού και αυτό χρεώνεται και στη φωνή της Renata που, όντας γηρασμένη πλέον, δε μπόρεσε να αποδώσει το συναισθηματισμό της πρώτης ερμηνείας. Επίσης συνολικά το παίξιμο του συγκροτήματος καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς ήταν αρκετά πιο κοντά στο progressive hard rock και δεν έδειχνε να ψυχεδελίζει όσο όλοι αναμέναμε, με αποτέλεσμα οι πιο ατμοσφαιρικές συνθέσεις να χωλαίνουν και να ευνοούνται τα πιο «ροκ» κομμάτια. Σε αυτό συνέβαλε βεβαίως και η απουσία πλήκτρων, ακόμα και σε κομμάτια που η αρχική τους εκτέλεση τα καθιστούσε απαραίτητα.



Εξαίρεση οι ανατολίτικοι ήχοι στο "Kanaan" του "Phallus Dei" που γέμισαν το Gagarin και ήταν μία από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς. Κάπου τότε, μάλιστα, άρχισε να φαίνεται και η αξία του Chris Karrer στην κιθάρα και (ενίοτε) το βιολί, που ξεχώριζε από τους υπόλοιπους αλλά και θα ήταν ο μεγάλος άτυχος της βραδιάς. Από το σημείο αυτό και μέχρι λίγο πριν το τέλος, ο καμένος ενισχυτής του θα γίνει το κεντρικό θέμα της συναυλίας, με συνεχόμενες διακοπές, τραγούδια σταματημένα στη μέση και φιλότιμους αλλά συχνά κουραστικούς αυτοσχεδιασμούς, ιδίως από την τραγουδίστρια που προσπαθούσε να κρατήσει ζεστό το κοινό. Μέχρι και ενισχυτής από το support συγκρότημα επιστρατεύτηκε, εις μάτην όμως, μέχρι που ο κιθαρίστας μεταφέρθηκε στην άλλη άκρη της σκηνής και βρήκε την υγειά του (αν εξαιρεθεί το γεγονός ότι έπρεπε να ξανατρέχει πίσω όποτε ερχόταν η ώρα να πιάσει το βιολί).



Κάπου εδώ χάθηκε η ροή της συναυλίας. Παρά τις προσπάθειες των μουσικών, συχνά τα τραγούδια απλά δεν τους «έβγαιναν», τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί η λύση στα προβλήματα του ήχου. Ευτυχώς για όλους μας αυτό συνέβη έγκαιρα, ώστε να ακούσουμε σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια δύο από τις πιο περίφημες συνθέσεις τους, το "Surrounded By The Stars" και το "Archangel Thunderbird", με τα οποία έκλεισαν την κανονική συναυλία και το encore αντίστοιχα.



Η αποχώρηση του κόσμου έγινε με ανάμεικτες εντυπώσεις. Οι φανατικοί του γκρουπ (που δεν ήταν και λίγοι) έμειναν ικανοποιημένοι από τις εκλάμψεις μαγείας των Amon Duul ΙΙ, ενώ οι ξένοι προς το συγκρότημα μάλλον δεν κατάφεραν να μπουν στον κόσμο τους. Αν δεν υπήρχαν τα τεχνικά προβλήματα θα μιλάγαμε με εντελώς διαφορετικούς όρους, πάντως σε κάθε περίπτωση ήταν φανερό ότι κάτι έλειπε για να μεταφερθούμε ολόψυχα σε μία άλλη εποχή και (γιατί όχι;) σε ένα άλλο σύμπαν.



Setlist:

01. Jam
02. Soap Shop Rock
03. Wolf City / Cerberus
04. All The Years Round
05. Kanaan
06. Deutsch Nepal
07. Greenbubble Raincoated Man
08. Jam
09. Apocalyptic Bore
10. Jailhouse Frog
11. I Can't Wait
12. Eyeshaking King
13. Surrounded By The Stars
14. Archangel Thunderbird