Nothing

Κάθε χρόνο νομίζω πως θα βρεθεί τουλάχιστον ένας shoegaze δίσκος που θα τσακίσει την ενήλικη ψυχούλα μου και θα με αναγκάσει να υποκλιθώ στο μεγαλείο του. Το κακό βέβαια είναι πως μέχρι να βρεθεί αυτός ο ένας δίσκος, θα περάσουν από τα ακουστικά μου δεκάδες μετριότητες από κλώνους των Slowdive, που λατρεύουν να επιδίδονται σε μια επιτηδευμένη επαναλαμβανόμενη μιζέρια, που όσο περνάνε τα χρόνια βρίσκω όλο και πιο ανυπόφορα βαρετή. Πέρυσι, πάντως ξεχώρισαν οι DIIV με το "Deceiver" και, φέτος, νομίζω πως οι κορυφαίοι είναι οι Nothing με το "The Great Dismal".

Βέβαια, πέρα από το πόσο μου άρεσαν εμένα, αυτό που μάλλον έχει περισσότερο ενδιαφέρον είναι το πως και οι δύο δίσκοι λειτούργησαν καθαρτικά για τους δημιουργούς τους. Έτσι, ο Domenic Palermo, κιθαρίστας, τραγουδιστής και βασικός συνθέτης των Nothing, με τη νέα τους κυκλοφορία, προχωρά σε μια εξομολόγηση σχετικά με την πόλη όπου μεγάλωσε και τις εμπειρίες του εκεί προκειμένου να τις ξορκίσει, με τον ίδιο τρόπο που o Zachary Cole Smith των DIIV απογυμνώθηκε πέρυσι στο "Deceiver". Όμως, ο Palermo δεν μένει μόνο σε αυτά τα προσωπικά ζητήματα αλλά προχωράει και λίγο παραπέρα αφού όλο το άλμπουμ διακατέχεται από μια διαρκή υπαρξιακή αναζήτηση η οποία εγείρει μικρά φιλοσοφικά ερωτήματα βγαλμένα μέσα από την καθημερινότητα των μουσικών ενώ, θα μπορούσε κανείς να πει πως στο "Bernie Sanders", οι Nothing κάνουν και μια προσπάθεια να δώσουν και μια ελαφρά πολιτική χροιά στον δίσκο.

Όπως και να έχει, έξι χρόνια μετά το "Guilty Of Everything", ένα εξαιρετικό ντεμπούτο που άφησε μεγάλες υποσχέσεις για το μέλλον, το συγκρότημα επιστρέφει με ένα άλμπουμ σκοτεινό, κλειστοφοβικό αλλά και αρκετά προσβάσιμο στον ακροατή. Έτσι κι αλλιώς, οι Nothing έχουν εδώ και καιρό εγκαταλείψει τις θορυβώδεις ανησυχίες τους και τις hardcore ρίζες τους, καθώς τους κέρδισε η αγάπη τους για τα πεταλάκια, τις μελαγχολικές μελωδίες και τα εναλλακτικά '90s. Στη νέα τους λοιπόν δουλειά, οι Αμερικανοί μας προσφέρουν έναν δίσκο εμποτισμένο πλήρως από τη μαυρίλα που χαρακτήρισε τη χρονιά που σύντομα θα φτάσει στο τέλος της. Και μπορεί τα τραγούδια να είχαν γραφτεί πριν το ξέσπασμα του Covid-19, όμως οι ηχογραφήσεις έγιναν εν μέσω του lockdown, κάτι που εκτιμώ ότι επηρέασε την τελική έκβαση του δίσκου καθώς σε αυτόν κυριαρχεί το αίσθημα της απομόνωσης. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι ο Palermo εμπνεύστηκε τον δίσκο από τη φωτογραφία μιας μαύρης τρύπας που εξουδετερώνει κάθε ακτίνα φωτός.

Το "The Great Dismal" ξεκινάει με το μελαγχολικά ήσυχο "A Fabricated Life" που λειτουργεί άψογα ως πρόλογος παρόλο που, λόγω της ηρεμίας που το χαρακτηρίζει, νομίζω πως βρίσκεται ελαφρώς μακρυά ηχητικά από τον υπόλοιπο δίσκο. Το "Say Less" που ακολουθεί όμως είναι το κομμάτι που μας βάζει για τα καλά στο πνεύμα του δίσκου. Δυνατά, παραμορφωμένα έγχορδα, ήχοι που παραπέμπουν σε industrial αισθητική και πανέμορφες φωνητικές μελωδίες καθιστούν το κομμάτι την κορυφαία στιγμή του άλμπουμ. Η συνέχεια είναι εξίσου δυναμική με κομμάτια όπως το "April Ha Ha", το "Famine Asylum" και το "Just A Story" να παραπέμπουν σε μια early ‘90s αισθητική, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να καταλήγουν νοσταλγικά με το ζόρι, ή παλιομοδίτικα. Λίγο μετά, στο "Catch A Fade" το συγκρότημα φλερτάρει με πιο ανέμελες ηχητικά μελωδίες, ενώ στο "Blue Mecca" κυριαρχεί μια έντονη μελαγχολία, περίτεχνα μπλεγμένη με γερές δόσεις κιθαριστικού θορύβου. Ιδανικό φινάλε με το "Ask The Rust" που χαρακτηρίζεται από έντονες εναλλαγές μελωδίας και φασαριόζικων ξεσπασμάτων, κάτι που σε μεγάλο βαθμό νομίζω ότι συνοψίζει όλη την κυκλοφορία.

Στη νέα τους δισκογραφική δουλειά, οι Nothing, παρόλο που εξελίσσουν το στυλ τους, δεν καινοτομούν ιδιαιτέρως, ενώ οι πειραματισμοί τους σε μεγάλο βαθμό κινούνται στη λογική των ασφαλών επιλογών. Συγχρόνως όμως, το "The Great Dismal" αποτελεί μια υπέροχη κυκλοφορία που ξεχειλίζει συναίσθημα και πατάει γερά στις βάσεις ενός ιδιώματος, χωρίς αμφιβολία, παλιού καθώς το συγκρότημα επαναφέρει το shoegaze στο σήμερα και μας θυμίζει γιατί αποτελεί ένα πραγματικά σπουδαίο και ξεχωριστό κομμάτι του εναλλακτικού ήχου. Οι Nothing είναι αυτή τη στιγμή από τους κορυφαίους εκφραστές της σκηνής τους και το νέο τους άλμπουμ αποδεικνύει το γιατί.