Nothing

Έχοντας κυκλοφορήσει ένα demo και δύο EP, οι NOTHING επανέρχονται στο προσκήνιο με την πρώτη τους πλήρη δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Guilty Of Everything". Shoegaze ήχος, ενώ αναφέρθηκαν οι εξής μπάντες για να μας προσδιορίσουν τον ήχο τους από τη δισκογραφική: My Bloody Valentine, Deafheaven, Torche, Jesu, Slowdive, Title Fight, Beastmilk, And You Will Know Us By The Trail Of Dead, Loop. Όντως ο δίσκος φέρνει στο μυαλό αρκετά από αυτά τα συγκροτήματα, αν και διαβάζοντας για Deafheaven επιρροή περίμενα και black στοιχεία τα οποία δεν βρήκα.

Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Layered κιθάρες με αρκετά εφέ, αέρινα ως επί το πλείστον φωνητικά, μετριες ταχύτητες και κάποιες πιασάρικες μελωδίες. "Hymn To The Pillory" για να μπούμε στο κλίμα, με μια απαλή εισαγωγή που οδηγεί σε μια μπουκωμένη είσοδο της ηλεκτρικής κιθάρας. Ένα κομμάτι αρκετά αντιπροσωπευτικό του συνολικού περιεχομένου, με αλλαγές σε εντάσεις και moods που δείχνει πως οι NOTHING είναι ικανοί να πετύχουν μια καλή ισορροπία μεταξύ δύναμης και ατμόσφαιρας.

Στη συνέχεια έχουμε το "Dig", το πρώτο single του δίσκου που δικαιολογημένα χρησιμοποιήθηκε για να αντιπροσωπεύσει το άλμπουμ και να φέρει σε πρώτη επαφή το κοινό με τη μουσική του "Guilty Of Everything". Ένα ακόμη mid tempo κομμάτι με αρκετά πιασάρικο ρεφραίν και δυνατές κιθάρες. Σίγουρα δεν φοβούνται να γκαζώσουν τον ήχο τους, αν και θα έλεγα πως τα φωνητικά πάσχουν από μια μονοτονία ίσως επιτηδευμένη, που κάπου στη μέση του δίσκου δυστυχώς αρχίζει να κουράζει λίγο.

Έπεται το "Bent  Nail" ανεβάζοντας ταχύτητες, με την επιρροή των My Bloody Valentine να γίνεται αισθητή όχι όμως ενοχλητική. Οι στίχοι αντικατοτπρίζουν το ύφος του άλμπουμ, μελαγχολικοί έως και καταθλιπτικοί. «I'm a bent nail, you've got no use for me» είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα της απελπισίας που κυριαρχεί στιχουργικά και επικρατεί ως θέμα στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου.

Επιστρέφοντας στο ύφος που είδαμε στην αρχή, το "Endlessly" είναι μια πιο αργή σύνθεση, όμοια με το "Hymn To The Pillory". Κάπου εδώ προσωπικά άρχισα να προβληματίζομαι για το τι θα ακολουθήσει στο επόμενο μισό του άλμπουμ, καθώς τα φωνητικά άρχισαν να θολώνουν στη μνήμη μου και να ομογενοποιούνται. Πιθανόν αυτή να είναι μια αρτιστική επιλογή με στόχο να δώσει ομοιογένεια στο συνολικό αποτέλεσμα, όμως τελικά αφήνει μια αίσθηση επαναληψιμότητας που μειώνει τον ενθουσιασμό της ακρόασης.

Ευτυχώς, το "Somersault" που ακολουθεί αλλάζει λίγο κατεύθυνση, με μια σταδιακή κλιμάκωση που ξεκινά απο μια όμορφη μελωδία και σιγά σιγά δυναμώνει τόσο σε ρυθμό όσο και σε ένταση, με τα φωνητικά να αρχίζουν να χάνονται πίσω από τις κιθάρες και τα drums. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου.

Αλλάζοντας και πάλι ταχύτητες, το punkίζον "Get Well" σίγουρα θα αποτελέσει highlight στις εμφανίσεις των NOTHING, με το στιβαρό του groove να μας ανανεώνει λίγο και να επαναφέρει την ενέργεια σε υψηλά επίπεδα. "Βeat Around The Bush" στη συνέχεια, με ένα υπνωτικά επαναλαμβανόμενο riff να επικρατεί, και να δημιουργεί μια νοσταλγική και μελαγχολική ατμόσφαιρα.

Το "B&E" είχε κυκλοφορήσει στο πρωτότυπο demo των NOTHING το 2010. Είναι ένα αξιόλογο κομμάτι, από τα πιο έντονα συναισθηματικά του άλμπουμ, με ένα καθαρό πέρασμα λίγο πριν το τέλος και μια δυνατή και θορυβώδη κορύφωση.

Τέλος, έχουμε το ομότιτλο "Guilty Of Everything" όπου μάλλον το συγκρότημα ήθελε να αφήσει μια πιο αισιόδοξη νότα μετά τη μαυρίλα που προηγήθηκε. Μοιάζει να είναι η απελευθέρωση μετά την εξομολόγηση, όπου και γίνεται η παραδοχή της ενοχής. Σίγουρα μεταξύ των κομματιών του άλμπουμ είναι το ιδανικό για κλείσιμο.

Συνολικά λοιπόν πρόκειται για έναν αξιόλογο και συνεπή δίσκο, με όμορφα κομμάτια και έντονο στιχουργικό περιεχόμενο. Δυστυχώς η μονοτονία και το αμετάβλητο ύφος των φωνητικών μερικές φορές κουράζουν και δημιουργούν μια αίσθηση επαναληψιμότητας, αυτό όμως δεν είναι κάτι που θα πρέπει να αποθαρρύνει από την ακρόαση. Πιστεύω πως θα ικανοποιήσει αρκετά τους οπαδούς του είδους και είναι ένα υποσχόμενο ντεμπούτο για τους NOTHING. Mένει να δούμε πόσο μπορούν να πάνε ένα βήμα παραπέρα στο μέλλον.