Neptunian Maximalism

Τώρα που πέρασε ένας χρόνος από το "Éons" της βελγικής κολεκτίβας των Neptunian Maximalism, αισθάνομαι ότι το αδίκησα: αν και μου άρεσε πολύ από την πρώτη στιγμή, αν και το έκανα μέρος των ταξιδιών μας, θεωρώ ότι τελικά έπρεπε να βρίσκεται και στην προσωπική μου λίστα με τα καλύτερα του 2020. Βλέπεις, το "Éons" συνεχίζει ακόμα να επεκτείνεται και να μεγαλώνει, όπως το ίδιο το σύμπαν. Το εντυπωσιακό είναι ότι το άλμπουμ εκείνο - αν και θα πόνταρα ότι θα πέρναγε απαρατήρητο - τελικά σήκωσε μια μικρή θύελλα στο metal underground. Ένας χρόνος μετά το "Eons" και αισθάνομαι ότι οι NNMM είναι ότι πιο επίκαιρο στον avant-garde metal χώρο, αίσθηση που επικυρώνεται με το νέο τους live άλμπουμ "Solar Drone Ceremony".

Τί είναι όμως αυτό που κάνει τους NNMM να μοιάζουν (σε κάποιους από εμάς) τόσο εκκωφαντικά κρίσιμοι; Αφενός, η απάντηση πηγάζει από τη μουσική και συγκεκριμένα από τον συνδυασμό δύο πολύ σημαντικών τάσεων της μεταλλικής πρωτοπορίας των τελευταίων ετών: του drone/doom metal και της αυτοσχεδιαστικής γλώσσας, όπως αυτή ορίζεται από τις από τις εκφραστικές δυνατότητες της jazz. Οι δύο βασικοί πόλοι των NNMM, ο Guillaume Cazalet στην κιθάρα και ο Jean Jaques Duerinckx στο σαξόφωνο, αποτελούν τους εκφραστές αυτών των τάσεων - κι ήταν μεγάλη μου χαρά που μίλησα και με τους δύο. Η συνέντευξη που μας παραχώρησαν ρίχνει φως σε πολλά.

Αφετέρου όμως, υπάρχει κάτι στην τέχνη των NNMM που ξεπερνάει ακόμα και τη μουσική. Είναι η αισθητική τους. Μια αισθητική που θεματολογικά καταπιάνεται με οτιδήποτε είναι τόσο τεράστιο για να μην περιγράφεται (το σύμπαν) ή με οτιδήποτε τόσο περιθωριακό ώστε να αποσιωπείται - τον οικουμενικό μυστικισμό αυτού του κόσμου και την ανείπωτη πνευματικότητα του. Το όραμα τους είναι τόσο τεράστιο και ανορίοτο, τόσο μαξιμαλιστικό δηλαδή, που καταλήγει να γίνεται συνώνυμο ετερόκλητων πραγμάτων. Οι NNMM εκφράζουν μια tribal-ίστικη πνευματική αναρχία.

Όλα τα παραπάνω βρίσκουν τη θέση που τους αναλογεί και στο "Solar Drone Ceremony". Πρόκειται για ένα κολοσσιαίο track 52 λεπτών το οποίο αποτελεί - θεωρητικά - έναν ατέρμονο αυτοσχεδιασμό πάνω στο "The Conference Of The Stars" (ομώνυμη σύνθεση από ένα παλιότερο EP τους) και του "To The Moon" μέρους από το "Eons" άλμπουμ. Λέω θεωρητικά διότι το "Solar Drone Ceremony", κουβαλώντας απειροελάχιστες ομοιότητες με τα προαναφερθέντα tracks, αποτελεί περισσότερο ένα νέο στοχασμό παρά επανεκτελέσεις. Στη συνείδηση μου είναι μια νέα δημιουργία, σε πολλά σημεία κοινή με το track που παρουσίασαν πρόσφατα στο Roadburn Redux και έκανε πολλούς από εμάς να παραμιλάμε.

Εκ πρώτης όψεως, η εννεαμελής μπάντα που γεννάει το "Solar Drone Ceremony" παραδίδεται στο drone. Η τονική νότα της σύνθεσης ταξιδεύει για μια περίπου ώρα και οι ελάχιστες αρμονικές αλλαγές είναι τόσο αραιές που μοιάζουν να κλονίζουν τον άξονα της γης. Αντί της αρμονίας, η μπάντα παραθέτει ένα ατελείωτο και συνεχές χτίσιμο, όπου οι δύο ντράμερ, οι κιθάρες, τα ηχοτόπια των synths και τα πνευστά του Jean Jaques, μόνα αλλά και σε ευθυγράμμιση, αυτοσχεδιάζουν και οικοδομούν ένα πελώριο κρεσέντο. Δεν χρειάζεται νομίζω να αναφέρω ότι αν είσαι ακροατής που επιθυμεί «κανονικές» συνθέσεις και γρήγορες εναλλαγές, καλείσαι να μείνεις μακριά από το "Solar Drone Ceremony". Δεν θα το καταλάβεις και δεν θα το εκτιμήσεις. Δεν απευθύνεται σ' εσένα!

Αντίστοιχα, ο ακροατής που δεν θα θέσει στον εαυτό του ψυχικά και λογικά όρια, θα βρει στο "Solar Drone Ceremony" το ενδεχόμενο μιας τεράστιας εμπειρίας. Είναι εκεί που το άλμπουμ - όπως και συνολικά το όραμα των NNMM - αποκτάει την πλήρη του διάσταση. Είναι εκεί που ίσως αισθανθείς ότι αυτό που επιχειρούν είναι πολύ παραπάνω από αυτό που άλλες μπάντες διατυμπανίζουν ως ψυχεδελική, πνευματική ή παραισθησιογόνα εμπειρία. Σε αντιστοιχία, το "Solar Drone Ceremony" είναι το πραγματικό ναρκωτικό δίπλα σε ασπιρίνες.

Φυσικά, σε μια τέτοια σύνθεση, δεν υπάρχει λόγος να κάνω spoiler για συγκεκριμένα σημεία. Μια τέτοια σύνθεση αποτελεί ένα μεγάλο γραμμικό ταξίδι που μπορεί να βιωθεί μόνο ως τέτοιο, μέσα σε όλο του το χάος, όλη την αφηρημάδα και όλην του την τυχαιότητα. Πρέπει να παραδοθείς, να νιώσεις το μεγάλο αυτό βασίλειο του ήχου να σε κατακλύσει και να σου μιλήσει σε μια γλώσσα που μόνο εσύ θα καταλάβεις. Όσοι επενδύσουν στο βινύλιο, θα μπορέσουν να απολαύσουν και το DVD από τη συγκεκριμένη εμφάνιση, με τη σημείωση ότι το οπτικό σκέλος βοηθάει πολύ στην κατανόηση του τι στο καλό κάνουν.

Αν υπάρχει κάτι που όμως μπορώ να πω μετά από πολλές δεκάδες ακροάσεις, είναι ότι η αίσθηση που τελικά μου μένει είναι μιας δουλειάς που την ενώνουν πολλά με το 70s space rock παρελθόν. Παρά τον σύγχρονο αισθητικό τους χαρακτήρα, οι NNMM καταφέρνουν τελικά μυστηριωδώς να συνδυάσουν τις διδαχές των SunnO))), των Pink Floyd, του Sun Ra, του John και της Alice Coltrane σε ένα τρελό κουβάρι, επιτυγχάνοντας τελικά κάτι που μοιάζει σαν ο υπέρτατος στόχος κάθε καλής μπάντας: η ομαλή ισορροπία μιας πρότασης που είναι ταυτόχρονα σύγχρονη και παράδοξα άχρονη/διαχρονική.

Το "Solar Drone Ceremony" σε καλεί στην Ηλιακή του μυσταγωγία, ανοίγοντας τη μεγάλη υπέρ-κοσμική του αγκαλιά. Πιθανότατα, οι Neptunian Maximalism δεν θα «μεγαλώσουν» ποτέ τόσο ώστε να αφορούν τους πολλούς, αυτό όμως ποτέ δεν εμπόδισε τη σπουδαία τέχνη από το να καρποφορεί. Όλοι οι υπόλοιποι, οι τρελοί, οι παράξενοι, οι αιώνιοι εραστές της κίνησης και της αναζήτησης καλούνται να απαντήσουν στην πρόσκληση και να γευτούν αυτήν την μπάντα τώρα κι ενώ συμβαίνει. Το "Solar Drone Ceremony" είναι ένα σπουδαίο live άλμπουμ και μοιάζει να είναι απλώς ένα επεισόδιο μιας εντελώς παρανοϊκά μεγαλοφυούς πορείας.

Bandcamp