Neptunian Maximalism: «Γάμα την επίσημη Ιστορία!»

Με αφορμή την πρόσφατη εμφάνιση τους στο Roadburn και την κυκλοφορία του νέου τους live άλμπουμ, ανοίγουμε συζήτηση με τους Neptunian Maximalism και δραπετεύουμε σε έναν υπερβατικό καλλιτεχνικό κόσμο

Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 06/07/2021 @ 12:18

 Είναι δύσκολο να γίνει μια εισαγωγή στον ιδιαίτερο καλλιτεχνικό κόσμο των Neptunian Maximalism. Η κολεκτίβα από τις Βρυξέλλες αποτελεί ένα από τα πιο τολμηρά και νεωτεριστικά γκρουπ στον σύγχρονο avant-garde metal χώρο και η γνωριμία με τη μουσική τους συνιστά πράξη ριψοκίνδυνη και με πολλαπλές ανταμοιβές. Όλα τα παραπάνω μπορούν να αναζητηθούν μέσα στην καινούρια τους live κυκλοφορία με τίτλο "Solar Drone Ceremony", αλλά και στο σύνολο του φρέσκου ακόμα έργου τους. 

Αναζητήσαμε την ευκαιρία για μια εκτεταμένη συζήτηση με τον Guillaume Cazalet, τον ιθύνοντα νου των ΝΝΜΜ, λίγο μετά από τη μεγαλοπρεπή τους εμφάνιση στο φετινό Roadburn Redux. Τελικά, είχαμε τη χαρά να πάρουμε κάποιες απαντήσεις και από τον έτερο δημιουργικό πόλο του γκρουπ Jean Jaques Duerinckx. Μαζί οι δύο μουσικοί μας ανοίγουν διάπλατα την πόρτα για την κατανόηση του μοναδικού μουσικού τους σύμπαντος. Και μην σας ξενίζει ο τίτλος της συνέντευξης: Οι Neptunian Maximalism είναι ολιστικοί στην έκφραση τους και η ακραία πρωτοποριακή τους μουσική ισορροπεί με μια ελεύθερη, πνευματική ματιά προς το σύνολο του κόσμου και του ανθρώπινου πολιτισμού.

Neptunian Maximalism

Σας καλωσορίζω ξανά στο Rocking.gr. Πριν ένα χρόνο είχαμε μια σύντομη συζήτηση για το Underground Express κι αποδείχτηκε μία από τις αγαπημένες μου συνεντεύξεις. Ελπίζω να είστε καλά κι έτοιμοι για μερικές παράξενες ερωτήσεις! Καταρχάς, λίγες μέρες πριν σας απολαύσαμε από το 013 στο Tilburg και νομίζω πως το show ήταν θαυμάσιο. Πως ήταν η πρώτη σας Roadburn εμπειρία;

G: Γεια σου Αντώνη. Δεν ήταν καθόλου εύκολο! Καταρχάς, είχαμε μόλις τρεις μήνες για να ετοιμάσουμε ένα νέο set με όλους τους περιορισμούς της πανδημίας. Κι αφού βρεθήκαμε εκεί, νιώθαμε πολλή πίεση διότι αυτό ήταν το αποκορύφωμα μιας πολύ έντονης δουλειάς. Το αποτέλεσμα όμως ξεπέρασε τις προσδοκίες κι είμαστε πολύ χαρούμενοι!

JJ: Το τεχνικό επιτελείο ήταν κορυφαίο, για μένα το show ήταν φυσικά σπουδαίο, αν και είχαμε πολύ λίγο χρόνο για να κάνουμε soundcheck - ήμασταν εξάλλου εννιά άτομα...

Και να ρωτήσω τι ακριβώς ήταν το κομμάτι που παίξατε; Υποτίθεται πως ήταν μια διαφορετική εκδοχή του "Moon" σκέλους από το "Éons" αλλά έχω την εντύπωση πως το τελευταίο μέρος ακουγόταν πολύ σαν να έρχεται από το νέο σας άλμπουμ "Solar Drone Ceremony". Επίσης, μπορούσα να δω μια παρτιτούρα "Cleopatra" στο αναλόγιο σου, μπερδεύτηκα, παρακαλώ εξήγησε μας!

G: Αυτό ακριβώς που λες, στην αρχή ήταν μια νέα απόδοση του "To The Moon"και στη συνέχεια μια νέα απόδοση του "The Conference Of The Stars" - του οποίου το κείμενο είναι το "Cleopatra The Goddess" - που αποτελεί το δεύτερο μέρος του νέου μας live άλμπουμ "Solar Drone Ceremony". Το φινάλε ήταν ένας νέος αυτοσχεδιασμός πάνω στο Raga Marwa (σσ: είδος ινδικής raga)

Πριν μιλήσουμε για το νέο άλμπουμ, να ρωτήσω κάτι για το "Éons". Ένα τεράστιο, τριπλό άλμπουμ με ένα σούπερ φιλόδοξο concept που, αν και το αγάπησα από τη αρχή, δεν περίμενα ότι θα τραβήξει την προσοχή. Περιμένατε εσείς να γίνει τέτοιο σούσουρο στο μεταλλικό underground;

G: Όχι, οφείλω να πω ότι στην αρχή δεν το περιμέναμε. Ήξερα ότι είχαμε δημιουργήσει κάτι μοναδικό αλλά όχι ότι θα έφτανε σε τόσους ανθρώπους, ειδικά σε μια εποχή που υπάρχουν τόσα να ακούσει κανείς μέσω internet.

Το "Solar Drone Ceremony" είναι μια live σπουδή/διασκευή της σύνθεσης σας "The Conference Of The Stars", μεταμορφωμένη σε ένα κομμάτι 52 λεπτών. Πρώτα απ' όλα, πότε αποφασίσατε να το κυκλοφορήσετε; Και δεύτερον, αν συγκριθεί με παλιότερες δουλειές σας, φέρνει κάποια νέα στοιχεία στη μουσική σας;

G: Βασικά το πρώτο μέρος του είναι μια νέα εκτέλεση του τραγουδιού "Eôs (To The Sun)" και ακολουθείται από το "The Conference Of The Stars". Δώσαμε αυτήν τη συναυλία δύο μέρες πριν ξεκινήσει το lockdown. Αφού δεν μπορούσαμε πια να παίξουμε live κι αφού είχαμε ήδη ηχογραφήσει και βιντεοσκοπήσει τη συναυλία (σαν αποτέλεσμα ενός residency εκεί), σκεφτήκαμε ότι ήταν καλή ιδέα να το προσφέρουμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Για εμάς, αυτό βγάζει νόημα, ειδικά επειδή αυτές οι επανεκτελέσεις απομακρύνονται δραστικά από τις αυθεντικές, οι οποίες δεν είχαν καθόλου drums, για παράδειγμα. Έχουμε επίσης μεγαλώσει κατά πολύ το line-up προσθέτοντας νέα όργανα όπως το Saz και το synth κι έχουμε νέους μουσικούς που φέρνουν το ιδιαίτερο, δικό τους άγγιγμα.

Neptunian Maximalism

Ποιο είναι το «μυστικό» concept του "Solar Drone Ceremony” και πως συνδέονται θεματολογικά τα αστέρια, ο Ήλιος και η Σελήνη με την Κλεοπάτρα;

G: Δεν υπάρχει κάποιο πραγματικό μυστικό εντός του. Το θεωρήσαμε μια Ηλιακή Τελετή διότι τα δύο τραγούδια αναφοράς είναι ήδη ηλιακές ωδές. Η τονική νότα του όλου drone είναι η C και το διάστημα πέμπτης είναι η G, και αυτό μεταφράζεται ως Ηλιακή τελειότητα. Υπάρχει όμως και η διάσταση της αιωνιότητας, όπως δηλαδή κι ο Ανίκητος Ήλιος (Sol Invictus). Στη συνέχεια, αποδίδεται η εκτίναξη προς το σύμπαν, μια αστρική έκρηξη που περιγράφεται στο "space rock" μέρος που κλείνει το live, σαν μια κοσμική ποίηση, μία σύνοδος των άστρων που βρίσκεται σε αναφορά με τη σύνοδο των πουλιών του μουσουλμανικού μυστικισμού.

Και τι συμβαίνει με το πλάσμα του εξωφύλλου; Είναι Lovecraft-ικής προέλευσης;

G: Πιθανότατα αλλά κι εγώ δεν γνωρίζω περισσότερα.

Είμαστε μια ανοιχτή κολεκτίβα που διαρκώς αλλάζει και δεν πρέπει να ξέρεις τι να περιμένεις εκ των προτέρων

Ηχογραφήσατε το "Solar Drone Ceremony” με το ίδιο line-up που είδαμε και στο Roadburn; Και μιλώντας γενικά, θα προτιμούσατε ένα σταθερό Line-up για τους ΝΝΜΜ ή προτιμάτε να δράττε σαν ανοιχτή κολεκτίβα;

G: Ήταν το ίδιο line-up, με την εξαίρεση του Didié (σσ: Didié Nietzsch, digital soundscapes) ο οποίος βρέθηκε θετικός στον Covid, αν και δεν ήταν άρρωστος. Δυστυχώς δεν μπόρεσε να έρθει στο Roadburn. Είμαστε μια ανοιχτή κολεκτίβα που διαρκώς αλλάζει και δεν πρέπει να ξέρεις τι να περιμένεις εκ των προτέρων. Αυτήν τη στιγμή, δουλεύουμε σε ένα νέο κομμάτι με εντελώς διαφορετική φόρμουλα.

Η ενέργεια, ο ρυθμός, η πλαστικότητα του ήχου, το συναίσθημα και το να αφήνεσαι ολοκληρωτικά, είναι πολύ σημαντικά στοιχεία της δημιουργικής διαδικασίας των ΝΝΜΜ

Παίζετε ποτέ το ίδιο κομμάτι δεύτερη φορά ή η τέχνη σας είναι βασισμένη στις αρχές της συνεχούς μεταμόρφωσης, στο πνεύμα των διδαχών του Ηράκλειτου;

JJ: Για μένα, όλα βασίζονται στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό που αποτελεί και τον κύριο αντικειμενικό μας σκοπό. Προσωπικά επίσης, η ενέργεια, ο ρυθμός, η πλαστικότητα του ήχου, το συναίσθημα και το να αφήνεσαι ολοκληρωτικά, είναι πολύ σημαντικά στοιχεία της δημιουργικής διαδικασίας των ΝΝΜΜ. Εξασκούμαι στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό για περισσότερα από είκοσι χρόνια κι έχω συναντηθεί μουσικά με πολλούς καταξιωμένους μουσικούς από τον κόσμο του αυτοσχεδιασμού, όπως τους Lol Coxhill, John Russell, Michel Doneda, Barre Philips, Jacques Foschia, Tom Jackson, Adrian Northover, Matthieu Safatly , Tatsuya Nakatani, Peter Jacquemyn, Roger Turner, Dan Warburton, Anton Mobin, The London Improvisors Orchestra, για να αναφέρω μερικούς. Το 2018 ίδρυσα τους Unreal Brotherface με τον συνθέτη ακουσματικής μουσικής Stephan Dunkelman, έναν από τους καλύτερους μου φίλους. Ο Stephan δυστυχώς απεβίωσε πρόσφατα, τον γνώρισα το 2004 στο project Zahava Seewald's Zohara, παραγωγής John Zorn (Tzadik, 2004), για το οποίο έπαιξα βαρύτονο και σοπράνο σαξόφωνο. Οι Unreal Brotherhood ήταν ένα ντουέτο που αναμείγνυε σαξόφωνα και χωροποιημένα live electronics. Μου λείπει πολύ ο Stephan, ήταν ο μουσικός μου αδερφός.

Γνώρισα τον Guillaume στα εργαστήρια ελεύθερου αυτοσχεδιασμού Lab'Omfi που διοργάνωσα στις Βρυξέλλες κι ένιωσα αμέσως πως είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός δημιουργείται στιγμιαία, χωρίς θεμέλιους λίθους. Μόνο με την υποστήριξη εκείνου που παίχτηκε και δημιουργήθηκε λίγα δευτερόλεπτα πριν. Κινείται γραμμικά μπροστά με το να «θρέφεται» από την παρούσα στιγμή. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι σαν να «περπατάς προς το μέλλον ενώ κινείσαι προς τα πίσω», concept του Γάλλου συνθέτη Alain Savouret που μου φαίνεται πολύ οικείο.

Είναι αδύνατο να αδειάσεις εντελώς τον εαυτό σου από τις εμπειρίες σου, τον πολιτισμό, την ιστορία σου. Είναι αδύνατο να ξεχάσεις τα πάντα

Ο αυτοσχεδιασμός παίζει με τις φράσεις, ακόμα κι αν σε κάθε παράσταση μπορεί και να αναδυθούν στιλιστικά στοιχεία που προέρχονται από το προσωπικό ταξίδι του κάθε μουσικού. Είναι αδύνατο να αδειάσεις εντελώς τον εαυτό σου από τις εμπειρίες σου, τον πολιτισμό, την ιστορία σου. Είναι αδύνατο να ξεχάσεις τα πάντα. Από την άλλη, ο αυτοσχεδιασμός γενικά, μπορεί και να έχει προσυμφωνημένες σταθερές και μοτίβα. Σε αυτήν την περίπτωση είναι μια «ελευθερία υπό όρους». Τότε μιλάμε για ιδιωματικό αυτοσχεδιασμό. Αυτό ισχύει και με τους NNMM, με τη μόνη διαφορά ότι αυτή η κολεκτίβα δεν απαγορεύει στον εαυτό της να ανατινάξει τις προσυμφωνημένες δομές και να ρισκάρει στα live, πηγαίνοντας προς ακόμα πιο περιπετειώδεις και άγνωστες περιοχές. Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Να ζήσει η αναρχία!

Το drone στοιχείο, μέσα από την υπερβατική, υπνωτιστική του διάσταση, αποτελεί έναν τρόπο να μπεις σε έκσταση και να την κάνεις να μιλήσει, να ξεκινήσεις έναν διάλογο μαζί της

Σε σχέση με την προηγούμενη ερώτηση, ήθελα επίσης να μάθω πόσο σημαντική είναι η ιδέα του Χάους στη μουσική σας. Όλα τα αυτοσχεδιαστικά μέρη παραπέμπουν στο Χάος, όμως ο σταθερός τόνος (drone) μοιάζει να συμβολίζει την «Τάξη». Παρεμπιπτόντως, τέλειος ο όρος "Drone Opera"!

G: Το Χάος στη μουσική μας προκύπτει από μόνο του. Είναι το αποτέλεσμα του αυτοσχεδιασμού μιας ομάδας ανθρώπων, σε δεδομένη στιγμή και χώρο. Το HS63 στο οποίο ηχογραφήσαμε το live, είναι ένα μακρόστενο μέρος που φιλοξενεί συναυλίες κι άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Αρχιτεκτονικά, είναι ένα δύσκολο, υπόγειο μέρος. Είχε επίσης αρκετό κρύο, για την ακρίβεια ήμασταν αρκετά άβολα ώστε να διατηρούμε ένα επίπεδο σωματικής δραστηριότητας. Το Χάος όμως είναι και μια αντανάκλαση του μυαλού μας. Πιστεύω ότι όλοι κατοικούμαστε από άλλες οντότητες που ζουν μέσα στο σώμα μας, τουλάχιστον από μία οντότητα που μπορεί να θεωρηθεί ένας μικρός δαίμονας, ένα zar (όπως αποκαλείται στην παράδοση της Βόρειας Αφρικής). Η δυτική ιατρική αναφέρεται σε αυτό σαν το Εγώ. Αυτό λοιπόν το zar μιλάει όταν κρατάμε ένα μουσικό όργανο. Αν βρίσκεται σε εριστική διάθεση, θα φέρει χάος. Ο βόμβος από την άλλη, το drone στοιχείο, μέσα από την υπερβατική, υπνωτιστική του διάσταση, αποτελεί έναν τρόπο να μπεις σε έκσταση και να την κάνεις να μιλήσει, να ξεκινήσεις έναν διάλογο μαζί της. Είναι ένα κάλεσμα.

Neptunian Maximalism

Όσο περισσότερο καταδύομαι στη μουσική σας, τόσο τείνω να πιστέψω ότι οι ΝΝΜΜ παραπέμπουν περισσότερο στα psych/space σχήματα των 70s παρά στο σύγχρονο doom/drone. Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι κύριες μουσικές σας επιρροές;

JJ: Ξεκινήσαμε τους ΝΝΜΜ ως ένα ντουέτο ελεύθερου αυτοσχεδιασμού αλλά πρόσφατα ανανεώσαμε την όλη εμπειρία σε μια free improv drone υφή για την Drone Day (σσ: τσεκάρετε εδώ) Θα μπορούσα να πω ότι μου θυμίζει τον συνθέτη Lamonte Young, ο οποίος με επηρέασε κατά κάποιον τρόπο. Είναι επίσης εξαιρετικός στον αυτοσχεδιασμό στο sopranino σαξόφωνο.

G: Νομίζω πως εξαρτάται για ποιον δίσκο μιλάμε, διότι το "Eons" είναι αισθητά επηρεασμένο από πράγματα όπως SunnO))), KTL, Gravetemple και Kanathe, σε ότι με αφορά. Είναι αλήθεια όμως ότι έχουμε ομοιότητες με τη '70s psych/space σκηνή και γκρουπ όπως τους Magma, Pink Floyd, Sun Ra, Hawkwind, Can και τα λοιπά. Είμαστε όμως επηρεασμένοι κι από το No Wave και το noise rock.

Το μεγαλύτερο κομμάτι του δυτικού rock είναι αποτραβηγμένο εδώ και δεκαετίες. Εμπνέεται μόνο από τον εαυτό του και κάνει διαρκείς ανακυκλώσεις, όντας ταυτόχρονα υποκείμενο στους νόμους του εμπορίου

Την προηγούμενη φορά που μιλήσαμε, είπατε ότι οι ΝΝΜΜ μοιάζουν να απευθύνονται σε ένα new age doom κοινό. Ποιες νομίζετε πως είναι οι αισθητικές αναζητήσεις ενός τέτοιου κοινού; Τι ψάχνουν να βρουν στη μουσική;

G: Δεν μου αρέσει να μιλάω πολύ για τους ανθρώπους, για να μην αναφέρω ότι και οι προσδοκίες είναι υπερβολικά διαφορετικές στις διαφορετικές κουλτούρες του κόσμου. Θα μπορούσαμε όμως γενικά να πούμε ότι υπάρχει μια ανάγκη για πράγματα που είναι ανοιχτά και με προοπτική, αλλιώς δεν θα υπάρξει μέλλον. Το μεγαλύτερο κομμάτι του δυτικού rock είναι αποτραβηγμένο εδώ και δεκαετίες. Εμπνέεται μόνο από τον εαυτό του και κάνει διαρκείς ανακυκλώσεις, όντας ταυτόχρονα υποκείμενο στους νόμους του εμπορίου. Νομίζω ότι ένα μέρος του πληθυσμού της Γης έχει έλλειψη νοημάτων, σε έναν κόσμο που κατευθύνεται προς το τέλος. Η σύγχρονη τέχνη, συμπεριλαμβανομένης της μουσικής, κυβερνείται από οικονομικούς όρους. Χάνει λοιπόν τις τονωτικές της δυνατότητες - τη θεραπεία - προς όφελος της αγοράς. Από την άλλη πλευρά, η tribal/ethnic τέχνη και οι πρακτικές του παρελθόντος, όπως μας τις αποκαλύπτουν η αρχαιολογία και η ανθρωπολογία, μας μιλούν για θεραπεία και πνευματικότητα. Αυτή είναι η προέλευση της τέχνης, είναι εγγενώς συνδεδεμένη με την πνευματικότητα και την ιατρική των Σαμάνων. Νομίζω πως είναι αυτή η διάσταση, λίγο ή πολύ αισθητή στους ΝΝΜΜ, που ελκύει τον ακροατή μας. Το συναίσθημα των κρυμμένων πραγμάτων, του μυστηρίου, των μυστικών που πρέπει να αποκαλυφθούν αλλά και η ιερή, υπερβατική μας διάσταση.

Τα φωνητικά στο "Éons" ήταν εμπνευσμένα από τον πιθανό ήχο από πρώτο-ανθρώπινες γλώσσες. Τι ισχύει για τα φωνητικά στο "Solar Drone Ceremony" και γι αυτά που ακούσαμε στο set του Roadburn; Πρόκειται για λέξεις ή απλώς για ήχους; Επίσης, ποιος είναι ρόλος τους στη μουσική σας, γεννιούνται από ένστικτο ή από νόηση;

G: Στο "Solar Drone Ceremony"υπάρχει κείμενο στα Αγγλικά, μια επανεγγραφή του προφητικού οράματος της Baba Vanga, κάτω από την «κηδεμονία» τη δική μου και της Reshma Goolamy (μπάσο). Η προφητεία εκτείνεται μέχρι το έτος 5709 μ.Χ. Διαλέξαμε τα Αγγλικά διότι θέλαμε το μήνυμα να είναι κατανοητό. Στο τελευταίο μέρος του άλμπουμ και του show στο Roadburn, δηλαδή το "The Conference Of The Stars", αποτελείται από το κείμενο "Cleopatra, That Goddess" που προέρχεται από τη μονογραφία της Marguerite Humeau στο Palais de Tokyo. Είναι ένα ποίημα στην κουρδική διάλεκτο Bedhini, μία από τις επτά νεκρές γλώσσες που κατείχε η Κλεοπάτρα στην εποχή της. Τα υπόλοιπα φωνητικά είναι πρώτο-γλώσσες των homo sapiens, όπως ακριβώς και στο "To The Moon" από το "Eons".

Ως αναρχικός, λέω «Γάμα την επίσημη Ιστορία»

Διάστημα, μακρινό παρελθόν, μακρινό μέλλον, άγνωστη τέχνη, αρχαίοι πολιτισμοί… Υπάρχει κάτι που τα συνδέει στο μυαλό σας; Μοιάζετε να παίρνετε έμπνευση από οτιδήποτε εκτός από το εδώ, το τώρα και την «επίσημη ιστορία» της ανθρωπότητας.

G: Αυτό που συνδέει τα πάντα είναι η προβληματική πάνω στο ανθρώπινο είδος. Το παρελθόν και το μέλλον μας είναι κομμάτι του εαυτού μας. Φταίει μάλλον το ζώδιο μου, ο Ιχθύς που κυβερνάται από τον Ποσειδώνα, που με οδηγεί φυσικά σε κάθε πιθανό Αλλού και με κάνει να αρνούμαι την καθημερινή πραγματικότητα. Αν θέλουμε να λύσουμε τα προβλήματα του παρόντος και να προβλέψουμε το μέλλον, είναι επιτακτικό να καταλάβουμε το παρελθόν, το πολύ μακρινό παρελθόν. Δεν μπορείς ποτέ να καταλάβεις πραγματικά κάτι αν δεν ξέρεις από πού προέρχεται κι από τι είναι φτιαγμένο. Και φυσικά, ως αναρχικός, λέω «Γάμα την επίσημη Ιστορία». Προτιμώ τον όρο "Astory", χωρίς γένος και μονοφωνικότητα, όπως ορίστηκε από τ@ν Genesis P-Orridge.

Η heavy μουσική είναι λίγο μαξιμαλιστική στην καρδιά της, έτσι δεν είναι;

Θα συμφωνούσατε ότι η ιδέα του ηχητικού μαξιμαλισμού δεν έχει εξερευνηθεί αρκετά στη heavy μουσική;

G: Ναι, δεν έχει εξερευνηθεί αρκετά. Όχι όπως στην άγρια free jazz του Peter Brotzmann για παράδειγμα, στο drone των SunnO))) στα live, στο "La Sacre Du Primtemps" του Igor Stravinsky και σε πολλά άλλα. Όμως, η heavy μουσική είναι λίγο μαξιμαλιστική στην καρδιά της, έτσι δεν είναι; Οι Napalm Death, οι Insect Warfare, οι Anal Cunt ή οι Motorhead, αν και ομολογώ πως τα τραγούδια είναι πολύ σύντομα. Κατά κάποιο τρόπο, οι Deathspell Omega είναι πολύ μαξιμαλιστικοί. Είναι όμως γεγονός ότι εμμένουμε στο "rock" line-up. Το symphonic metal θα μπορούσε να είναι, αν δεν είχε τόσο «περιορισμένες» συνθέσεις.

Neptunian Maximalism

Guillaume, τον Μάιο κυκλοφόρησες ένα προσωπικό άλμπουμ, μπορείς να μας μιλήσεις γι αυτό; Με ποιους τρόπους διαφοροποιείται από μια δουλειά των ΝΝΜΜ;

G: Το project μου CLZT είναι σαν ένα προσωπικό εργαστήριο. Εργάζομαι πάνω σε ηχητική έρευνα, πιο μινιμαλιστικά, εξασκούμαι σε νέα όργανα και τα λοιπά. Το άλμπουμ "Junkyard" αποτελείται απλώς από τη συνάντηση ανάμεσα σε metal drones (παιγμένα σε tanpura) και στο sitar, παιγμένα στο πνεύμα της ινδικής παράδοσης (dhrupad), χωρίς να ισχυρίζομαι ότι κατέχω τέλεια όλα αυτά = θα χρειαζόμουν μια ολόκληρη ζωή. Βασικά, το άλμπουμ προοριζόταν να είναι το soundtrack ενός art video (σσ: μπορείτε να το δείτε εδώ) από τους καλλιτέχνες Félix Luque & Iñigo Bilbao, βασισμένο στο sitar. Μετά τη συνάντηση μου με την ινδική μουσική, αποφάσισα να πάω λίγο παραπέρα.

Υπάρχουν πλάνα για κυκλοφορία studio άλμπουμ από τους ΝΝΜΜ φέτος;

G: Δεν νομίζω ότι θα είμαστε έτοιμοι για νέο studio άλμπουμ μέσα στη χρονιά, ειδικά με τον μεγάλο παγκόσμιο χαμό που έχει συμβεί στα εργοστάσια παραγωγής βινυλίου. Το live του Roadburn ¨όμως θα κυκλοφορήσει από τη Roadburn Records!

Έχει γίνει καμιά κουβέντα να είστε εκεί και το 2022;

G: Δεν έχω ιδέα. Το ελπίζω πάντως.

Ξέρω πως έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική κι είμαι σίγουρος πως ένας αρχιτέκτονας αντιλαμβάνεται τη μουσική σαν σχέδιο. Αν οι ΝΝΜΜ ήταν κτίριο ή κατασκευή πάνω στη Γη, ποιο θα ήταν;

G: Οι Πυραμίδες της Γκίζας - ναι, η απάντηση είναι εύκολη.

Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη, ελπίζω την επόμενη φορά να τα πούμε πρόσωπο με πρόσωπο σε κάποιο φεστιβάλ ή δοκιμάζοντας τα κρασιά στην Camargue!

G: Πολύ ευχαρίστως, σ' ευχαριστούμε κι εμείς!  

  • SHARE
  • TWEET