Leprous

Coal

Inside Out (2013)
Από τον Πάνο Παπάζογλου, 01/05/2013
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πόσο «προοδευτικό» είναι το σύγχρονο prog metal και τι ακόμα έχει να προσφέρει ένα ιδίωμα του οποίου οι πάλαι ποτέ καταφανέστατοι ηγέτες, σαν τους 'Ryche, πελαγοδρομούν και διασύρονται; Οι Σκανδιναβοί είχαν τις απαντήσεις τους γύρω από τον προοδευτικό ήχο από καιρό έτοιμες και με συγκροτήματα σαν τους Leprous να διαφημίζουν τη μοναδικότητα των εμπνεύσεων τύπων που μεγάλωσαν αγκαλιάζοντας τα βινύλια των King Crimson και παρατηρώντας με επιστημονική ακρίβεια τις κινήσεις των Tool.

Ήδη με τις δύο προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές τους, και ιδίως το "Bilateral", οι Νορβηγοί Leprous κατάφεραν όχι μόνο να δημιουργήσουν ένα εντυπωσιακό κράμα σύγχρονου progressive metal ήχου, αλλά και να κερδίσουν νέους οπαδούς μέσα από την αυθεντικότητα και τις εμπνεύσεις τους. Το αποτέλεσμα του προηγούμενου πετυχημένου «πειράματος» πλέον θα το ανέμενε περισσότερος ακόμα κόσμος, άρα οι Νορβηγοί με το ολόφρεσκο "Coal" θα μπορούσαν να ακολουθήσουν την ίδια «πεπατημένη» (αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι η ιδιαιτερότητα του "Bilateral") και να προσφέρουν ένα άλμπουμ με εξίσου μεγαλειώδεις συνθετικές διαφοροποιήσεις και εκτελεστική δεινότητα ανθρωποειδών. Και όταν έχουν προκαλέσει το σύνολο των ακροατών του "Bilateral" και έχουν δεχτεί αποθεωτικά σχόλια, τότε η επόμενη κίνησή τους έρχεται να τους καθιερώσει στον χώρο.

Το "Coal", σχετικά διαφοροποιημένο από τον προκάτοχό του, ακόμα και εκ πρώτης όψεως από το εξώφυλλο ο ακροατής αντιλαμβάνεται τις προθέσεις των Leprous. Ενώ το "Bilateral" στηριζόταν εν μέρει στις καταπληκτικές ερμηνείες και στις μοναδικές συνθετικές εμπνεύσεις μέσα από πολυδιάστατους λαβυρίνθους, η νέα δισκογραφική πρόταση αναπτύσσεται πάνω σε πιο ήρεμες φόρμες, με περισσότερο συναίσθημα και άλλες δυναμικές. Φυσικά οι στιγμές που το συγκρότημα ξεσαλώνει και αποδίδει τις γνώριμες χαρακτηριστικές του prog-meets-jazz πινελιές, δίνουν ξανά το παρόν και το single, "Chronic", είναι μια από αυτές.

Η ομοιογενής συνοχή, με την οποία αναπτύσσεται το άλμπουμ, προσφέρει στον ακροατή ένα σύνολο που είναι ευκολότερο να γίνει κατανοητό και οι συνθέσεις να αφομοιωθούν. Οι Leprous δεν κάνουν εκπτώσεις ούτε στις διάρκειες, με το "Echo", για παράδειγμα, στα σχεδόν δέκα λεπτά που διατρέχει, να εξελίσσεται σε ένα μοναδικά ατμοσφαιρικό κομμάτι που βασίζεται στην απλότητα και την επαναλαμβανόμενη μελωδία, η οποία συνοδεύει την καταπληκτική ερμηνεία του Einar Solberg. Και μιας και περί ερμηνείας ο λόγος, ακόμα μια φορά οι μελωδικές γραμμές πάνω στις οποίες αναπτύσσει το ταλέντο του ο συγκεκριμένος κύριος, αφήνουν τις καλύτερες των εντυπώσεων, ακόμα και στις πιο απαιτητικές στιγμές που οι νότες απαιτούν ικανότητες ...υψίφωνου. Οι παραδοσιακές «prog» στιγμές όπως το "Chronic", το "Coal" ή το "The Valley", εγγύτερα στη λογική του υπερφορτωμένου με ιδέες "Bilateral", οδηγούν το άλμπουμ εκ του ασφαλούς και ενδεχομένως δημιουργούν τον χαρακτηριστικό ήχο των Leprous.

Ο παραλληλισμός του κάρβουνου στον τίτλο, με το διαμάντι, που αποτελεί το "Coal", καθώς στην ουσία και τα δύο είναι άνθρακες, είναι εν τέλει αυτός που καταφέρνει να επικρατήσει διαμέσω του εξωφύλλου και των ακροάσεων του συνθετικού συνόλου. Το κάρβουνο θα μπορούσε να εξελιχθεί σε διαμάντι, και οι Leprous κατέχουν την τεχνογνωσία και την τεχνοτροπία να το επιτύχουν.
  • SHARE
  • TWEET