King's X

Πέρασαν 14 χρόνια από το τελευταίο άλμπουμ των King's X "XV", μία δουλειά που όλα έδειχναν ότι θα αποτελούσε πιθανόν και την τελευταία τους. Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, αισθάνομαι πως οφείλω να πατήσω πάνω σε όσα έγραφε τότε ο Κώστας Σακκαλής διότι, τελικά, λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στην ουσία μιας νέας King's X κυκλοφορίας και στην ανάλυση της. Εξάλλου, το γκρουπ αυτό ήταν σπουδαίο από τα πρώτα του βήματα.

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, η κληρονομιά και η υστεροφημία του trio των Dug Pinnick, Jerry Gaskill και Ty Tabor είναι ασφαλής, όντας ένα γκρουπ που χαίρει της ολοκληρωτικής εκτίμησης των κριτικών και των συναδέλφων τους μουσικών. Θα παραμείνει ένα αιώνιο μυστήριο το γιατί οι King's X δεν έγιναν ποτέ οι superstars που θα γέμιζαν αρένες. Καθώς όμως οι τρεις μουσικοί πλησιάζουν πια τα 70 τους χρόνια, αυτές οι αγωνίες δεν έχουν πια σημασία: αυτό που μένει είναι η φιλία τους, η ενότητα και το κοινό όραμα για την μουσική. "Three Sides Of One" όπως λέει κι ο τίτλος, ένα άλμπουμ που γράφτηκε και ηχογραφήθηκε με τους τρεις τους να περνάνε μαζί το περσινό καλοκαίρι συγκατοικώντας.

Για τους παραπάνω λοιπόν λόγους, το νέο τους άλμπουμ είναι μια δουλειά που βασίζεται στην αμεσότητα, την ευθύτητα και την απλότητα. Οι King's X ήταν πάντα μια μπάντα που υπονοούσε μια μεγάλη μουσική εκλεκτικότητα, με στοιχεία που ξεκινούσαν από την soul και την funk κι έφταναν ως τις παρυφές του metal. Όλα αυτά είναι φυσικά παρόντα κι εδώ, από πολλές όμως απόψεις το "Three Sides Of One" είναι η πιο rock κυκλοφορία τους. Rock σκέτο, αν και πάντα αρκετά sophisticated και εκτελεστικά θαυμάσιο.

Στο κέντρο βρίσκεται πάντα η ικανότητα τους στο να γράφουν έξοχα τραγούδια. Το "Let It Rain" με ένα απλό groove και δύο μόνο ακόρντα έχει ήδη μαγνητίσει, πριν το άλμπουμ συμπληρώσει το πρώτο του λεπτό. Το "Three Sides Of One" είναι τελικά μόνο αυτό: μια συλλογή από δώδεκα θαυμάσια, καλαίσθητα και φινετσάτα rock τραγούδια που έχουν όλα την σφραγίδα των δημιουργών τους. Μια σημαντική διαφορά σε αυτό το άλμπουμ είναι ότι τα φωνητικά είναι εξίσου μοιρασμένα ανάμεσα σε όλα τα μέλη. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με αυτό, όσο κι αν λατρεύουμε την μεγάλη φωνάρα του Dug Pinnick. Οι εκπληκτικές τους πολυφωνίες - θα επιχειρηματολογούσαμε ότι είναι από τους πιο άξιους διαδόχους των Beatles - είναι επίσης ηδονικές, όπου και όποτε εμφανίζονται.

Υπάρχει όπως αναμενόταν και μια καλή ισορροπία ανάμεσα σε μελωδικά και πιο up-tempo τραγούδια. Κι ενώ συνθέσεις όπως το "Nothing But The Truth" με τα gospel στοιχεία ή το εξαιρετικό "All God's Children" με τις americana πινελιές του είναι λογικό να ξεχωρίζουν, σύντομοι rock δυναμίτες όπως το funky "Give It Up", ή τα εφηβικά "Watcher" και "Festival" είναι η καρδιά του party. Τα εναρκτήρια heavy riffs των "Flood Part I", "Swipe Up" και "Holidays" δίνουν επίσης την απαραίτητη hard rock νότα, μια προσθήκη που δεν ήταν ποτέ παράταιρη σε έναν King's X δίσκο.

Το "Three Sides Of One" είναι ένας δίσκος που δεν έχει απολύτως τίποτα καινούριο να αποδείξει. Υπάρχει εκεί έξω απλώς και μόνο οι δημιουργοί του γούσταραν να επισφραγίσουν τέσσερις δεκαετίες κοινής πορείας και να περάσουν καλά φτιάχνοντας τον. Αυτό το feeling είναι και το κυρίαρχο, αυτή είναι η αίσθηση που ξεπετάγεται από τα ηχεία. Η ιστορία έχει ήδη γράψει το όνομα των King's X, αυτό όμως δεν τους εμποδίζει από το να μας χαρίσουν έναν ακόμα έξοχο και εξαιρετικά καλοζυγισμένο δίσκο, ένα ακόμα στιγμιότυπο - ίσως το τελευταίο; - μιας λαμπρής, σε ποιότητα, καριέρας.

Spotify